Even een bedankje aan iedereen hier die bijdraagt om duidelijk uiteen te zetten waar die verschillen en knelpunten in zitten en aan de anderen om dat weer toe te lichten, te ontkrachten of uit te leggen waarom het zo is zoals het is.
Interessant, vooral ook omdat er puur (gekscherend) 2 kampen zijn:
- De gentleman rijder die maximaal wil trappen in gelijkwaardig materiaal, zodat hij zich kan meten met andere rijders, op basis van coureurscapaciteiten en dan heb je regels nodig, omdat het anders valsspelen is. Vals spelen is niet leuk en te makkelijk.
- De gentleman rijder die gewoon een knappe raceauto wil besturen, liefst zo snel mogelijk, maar het moet vooral leuk blijven en regels zijn per definitie niet leuk, die moet je overtreden. Het is geen vals spelen, maar de regels als richtlijn hanteren, zolang er maar geen gevaarlijke situaties ontstaan, want dat is ook niet gezellig.
En dan heb je nog mensen die daar een beetje tussen of omheen zweven.
Wat echter het 'probleem' van het DSC is, is dat er geen goeie nationale autosportcompetitie meer bestaat in Nederland (a la DTCC) die zo professioneel en uitgebreid is opgezet als het DSC. En dat terwijl het DSC ooit begonnen is voor de wat beter bedeelde amateurs die dikke Marcossen en andere exoten kochten, die in andere klassen niet meer toegestaan waren, of waarvan de Cup's omzeep waren geholpen (bij gebrek aan een sterke organisator?). De mensen die dit soort auto's kochten en (tegen hoge lasten...) wisten te runnen, reden dus met veel plezier tegen lotgenoten in het DSC.
Op een aantal rijders na, was er van veel rijderstalent nooit echt sprake in het DSC. Af en toe een gastrijder, wat oude rotten die nog een potje kunnen sturen waar wij jonge honden veel van kunnen leren, maar de échte talenten zag je er niet. Door 't verdwijnen van het DTTC en de botscompetities in de diverse merkencups zijn veel coureurs buiten Nederland verder gaan kijken. Maar langzaam aan is het DSC uitgegroeid tot een professioneel opgezette amateurklasse, waar je als rijder nog best wat uitdagingen vindt (zoals die underdog successen zoals André heeft laten zien), waarmee je jezelf als coureur toch kunt ontplooien én op de kaart zet. En TV (mede dankzij Jordy!).
't DSC is dus een hele serieuze speler van alle toerwagenkampioenschappen, terwijl er geen fabrieksteams deelnemen en de 'amateurs', hoe professioneel ook, de overhand hebben en houden.
Het DSC is dus in de face terechtgekomen van bekendheid en trekt een heel groot publiek. Champcars vorig jaar op Assen was zo'n typisch voorbeeld. Iedereen viel in slaap bij de Champcars, maar stond juichend op de banken bij de vele inhaalacties in het DSC. Het publiek had echt geen flauw benul wie op kop lag of dat die inhaalacties om een plek gingen, of dat er iemand werd gelapt, maar het oogde spectaculair en smaakte naar meer. Ik moet zeggen dat ik ook sinds tijden (old timer GP in 2002 op de Ring) niet meer live zoveel inhaalacties voor mijn neus had gezien. Met dank aan het aangepaste circuit van Assen.
Maar daarom ben ik er ook nog niet uit. De kant van de DSC organisatie, of de kant van de Competatieve rijders (of fans). Ik vind zelf de dwang naar gelijkwaardig materiaal een mooi streven, maar de dwang naar gelijkwaardige rondetijden (dus rijder + auto) is misschien nog veel leuker. Want het is mooi om te zien als het veld bij elkaar zit.
Moraal van mijn verhaal: Pk-gewicht verhouding is een mooi streven. Rondetijden en uitslagen beoordelen ook. Maar pk's zeggen niet altijd wat over 't snelheidspotentieel van auto's. En juist dáárom vond ik het DSC altijd zo boeiend. Want voor de rijders kwam ik daar niet (behalve voor Rutger en Albert), maar het verschil tussen een auto met motor voorin, middenmotoren, of auto's a la Porsche 911 vond ik leuk om te zien. En dat blijf ik leuk vinden.
Zet die GT3's gewoon in een eigen cup, zoals ook met de Mini's is gedaan (toch?). De leek snapt dat prima, net als de 'ervaren leken' zoals wij DF-ers.
Ga gerust verder met de discussie.
<kijkt onder zijn bureau stoel of er nog een DSC-plekkie beschikbaar is voor een symbolisch bedrag>
