Ik stuurde de verkoper in het Duits met allerlei vragen over de wagen. Ik kreeg een reactie terug in het Engels aangezien de man een Noor was die voor zijn werk in Duitsland en ook Zürich woonde. Een snelle check op Linkedin gaf me vertrouwen dat dit verhaal wel klopte. Hij beschreef de wagen op de juiste manier. Steeds uitgebreide reacties van minstens een A4 blad getypt op al mijn vragen. Hij wist het ook juist te verpakken, met quotes van Jeremy Clarkson over de Z3(M) Coupé. Hij liet me detailfoto's zien van alle schade wat me vertrouwen gaf in zowel de verkoper als de wagen. Met die opmerkingen in het hoofd kon ik ook een substantieel bedrag van de wagen afbieden. Let op: dit was begin juli! Ik vertelde hem dat ik zeer geïnteresseerd was maar dat ik eerst mijn wagen moest verkopen.
Dit duurde langer dan geanticipeerd. De tijd verstreek en ik kwam plotseling ook in mijn herexamens voor mijn Master. Ik had minder tijd om mijn wagen te promoten en afspraken moesten verzet worden naar begin september, daar ik echt geen tijd had om me daar mee bezig te houden.
De examens waren inmiddels voorbij en ik en de verkoper hadden nog steeds wekelijks contact over de wagen en hoe het ging met de verkoop van mijn wagen. Er kwam dan toch een koper langs voor de mijne. Velen hadden al afgehaakt omdat ze zolang moesten wachten om een afspraak te maken. De koper van mijn wagen was nogal onzeker dus heb ik die dagen echt in spanning geleefd. Ik moest die Z3 Coupé hebben! Uiteindelijk kwam er dan het verlossende smsje (dinsdag) dat mijn wagen verkocht was. Ik ben vanaf toen alles in orde beginnen maken: keuring voor verkoop en andere kleine puntjes nog in orde maken. Donderdagavond werd de wagen verkocht. Inmiddels had ik een vriend gevonden die bereid was om zijn firmasleur in te zetten om met mij naar Zürich te bollen het weekend dat kwam. De weekends daarop had niemand eigenlijk tijd om met mij naar daar te rijden. Waarom met de auto denk je? Omdat de verkoper nog een set winterwielen erbij gaf. Die passen niet in het Z'je. Donderdagavond ging de verkoop van mijn wagen door. Ik heb na afloop in euforie meteen naar de verkoper gemaild dat ik er dit weekend nog om kwam. We hadden nog geen overnachtingsplaats of iets geregeld en plotseling gingen we zaterdagochtend al vertrekken. Enkele uren later had ik via Booking.com een reservatie voor 2 personen gemaakt in het Swissotel in Zürich. Normaliter kost zo'n kamer al 150 per nacht maar hier kregen we plotseling een korting van 60%.
Goed, de kamer was in orde, het vervoer geregeld. Nu moest het geld nog in orde gemaakt worden. Aangezien de koper met mijn wagen met bankcheque heeft betaald en ik niet zoveel geld op mijn debetrekening heb staan, werd dat een probleem. Vrijdagochtend naar het lokale bankkantoor vertrokken waar ik al snel te horen kreeg dat het onmogelijk was om dat geld meteen los te krijgen. Daarnaast kwam ook nog eens dat ze niet zoveel geld hebben liggen in de kluis. Het geld van een spaar- naar een zichtrekening storten zou ook te lang duren. Gelukkig waren mijn ouders bereid om me even uit de nood te helpen. Je bent nu alleen wel verplicht om zulke bedragen via een bankautomaat af te halen. Dat betekent dat ik het hele bedrag in briefjes van 100 heb gekregen. Toch wel een paniekmomentje of daar de grens met Zwitserland wel mee binnen mag.
Nu was zo goed als alles geregeld. Vrijdagavond vroeg gaan slapen om om 8u opgepikt te worden door de vriend. Plotseling waren we onderweg naar iets waar ik al 2,5 maanden in onderhandeling over was maar op een goeie 24u heb geregeld om te vertrekken.
Omstreeks 16u kwamen we bij zijn thuisadres aan. Hij herkende de Belgische platen meteen en kwam al naar buiten. De ontmoeting was al meer alsof je een oude bekende tegen kwam. We hebben inmiddels meer dan 70 e-mails gewisseld. De wagen stond 2km verder in de ondergrondse parking van zijn werk. Het weer in Zürich was prachtig trouwens! De wagen uit de garage gereden zodat ik hem volle zon kon bewonderen. Op het eerste zicht was ik zwaar teleurgesteld in de lak. De eigenaar wilde de wagen behandelen met een glaze/wax die hij niet al te goed aangebracht waardoor er overal witte opgedroogde puntjes zaten. Die kwamen er met de nagel wel af. Toch vond ik dat de wagen wel al serieus wat gebruikssporen had. Van sommige was ik op de hoogte maar andere waren compleet nieuw. Het ergste was ik toen ik 2 miniscule roestpokjes vond onder het achterste zijraam en bij het dakje. Was ik nu helemaal naar Zürich gebold voor een afknapper? Een testrit moest me overtuigen van de wagen.
De eigenaar leidde me naar de bergweggetjes rond Zürich want hij wist goed genoeg dat dit een driver's car was. Hij gaf me ook de vrijgeleide om de wagen goed aan de tand te voelen om de potentie van de 2.8 in zulke kas te voelen. Na een testrit voelde de mechaniek zuiver aan. Dat was meer een bevestiging van de hele kaft met facturen erbij. Alleen de voorste draagarmrubbers voelden slecht aan. Hij gaf aan dat hij die klaar had liggen en dat die uiteraard bij de verkoop zaten. Ik was overtuigd! Op terugweg heb ik wel mijn teleurstelling uitgedrukt over de cosmetische schade. Hij begreep dat en gaf aan dat hij die pokjes zelfs niet had gezien. In Zwitserland mag je trouwens niet je wagen op de openbare weg wassen dus die ging altijd naar de wasstraat. Swirl Galore! We zijn dan uiteindelijk tot een overeenkomst gekomen die me in staat stelde om de roest en andere dringende schade weg te werken.
We zijn dan terug naar zijn thuis gereden waar we een contract hebben opgesteld met alle informatie. Ik mocht ook op zijn platen terug naar België rijden en ze achteraf terug opsturen naar hem. Inclusief de documenten die hij in orde gaat brengen bij het Tüv kantoor zodat de wagen kan geïmporteerd worden. Ik zei eerder al dat hij de draagarmrubbers had liggen? Blijkbaar was dat een kleine miscommunicatie. Hij had een hele voorste draagarmset liggen!
We hebben nog heel wat liggen kletsen en blijkt dat hij aan het hoofd van Bugatti stond bij de ontwikkeling en productie van de Veyron. Hij liet me nog veel filmpjes en foto's zien van hem samen met de Veyrons. Echt leuk wanneer je samen kan zitten met een echte petrolhead en uren kan door lullen over verschillende wagens.
Zaterdagavond zijn we dan naar het hotel getrokken. Op de website stond dat het hotel een carpark had. Dat was ook 1 van de voorwaarden die ik stelde bij het zoeken van het hotel. Dit is misschien het juiste moment om te vermelden hoe duur Zürich wel niet is. De parking kostte per nacht 36 euro. Ja, daar stonden we dan met 2 auto's. Even slikken en 72 euro aftikken graag. Na ons even op te frissen zijn we de stad ingetrokken (tramrit 8,4 euro , stukje pizza 20 euro, biertje 7 euro,..). Desondanks is het echte een petrolhead stad. Je komt er geen normale wagens tegen! Alleen maar ///M, AMG, RS, Ferrari, Porsche, Lamborghini etc. Zelfs de mindergestelden rijden er rond met turbocharged Golf I GTI's en E36 M3's etc. Je kon het gewoon niet volgen hoeveel dikke bakken er waren. Hallucinant! Het lekkere was dat niemand daar te schroom is om gas te geven. Het is daar zien om gezien te worden. Nadat we bakken geld hadden uitgegeven was het tijd om terug naar het hotel te gaan waar we tot middag zijn gebleven. Daarna zijn we nog even aan het meer gaan ontbijten en hebben we de terugrit naar België ingezet. Zelfs dat was een droom op zich. De wagen rijdt echt enorm lekker en trekt aardig hard door in toeren. Hij heeft zich perfect gedragen en ook al hebben we er 10 uur over gedaan op de terugweg, was het enorm comfortabel. Ik ben helemaal gelukkig met de wagen!
Nu zijn de Duitse platen terug opgestuurd naar DE en wacht ik de papieren voor import af. Daarna gaan we even de draagarmenset eronder pleuren en naar de keuring op de garageplaten.
Inmiddels ben ik al langs de carrossier van Bee-em-weeke geweest en hij gaat hoogstwaarschijnlijk in het voorjaar een hele respray ondergaan. Verder gaat ie nog een paar centimeter verder richting Moeder Aarde en volgende zomer komt er nog een mooi velgje. Verder blijft de wagen standaard en "unverbastelt".
Zo, dat was het hele verhaal van de Z3 Coupé. Ik heb een heuse fotoreeks van de hele reis maar die zal ik jullie besparen. Ik zal me beperken tot de foto's van de wagen zelf. Onder het motto: het kunnen er nooit genoeg zijn. Enjoy!