Tja, en nu dan maar een post waar ik al een paar dagen tegenop zie. Maar aan de andere kant ben ik ook blij ben dat ik het kan schrijven, dat geluk heeft de andere kant vooralsnog niet.
Afgelopen zondag ochtend stonden er na een nachtelijk transport voor het eerst 2 NL-GTS-en klaar @ Ring.
G's auto zou de hele dag ingezet worden op de baan, de andere pas op de volgende dag. Deze laatste auto liep nog een km of 150 achter qua inrijden, dus het plan was daar nog wat lokaal verkeer mee te doen en in de avond een langere rit over binnenwegen. Aldus geschiedde, in de middag even van beneden naar Ron Simons op en neer, en 's-middags nog even naar boven om @ Ringrooms even te douchen. Er zou die avond gegeten worden @ PK met een groep, dus rond 19:10 vertrok ik uit Kottenborn om via Adenau naar de Pistenklause te rijden.
Het was regenachtig, en daarom heerlijk rustig op de pas naar boven. Slechts 1 auto heb ik ingehaald, een Passat Variant (ja, zo'n ouwe) in de buurt van het bejaardentehuis. Ik zit te genieten van wat een heerlijke auto zo'n GTS is, een auto die ik inmiddels een kleine 1000km heb leren kennen. Bijna bovenaan de pas, na de laatste hairpin veranderde die rust en vredigheid abrupt. Vlak na het insturen van een blinde rechterbocht komt er voor mij een nachtmerrie uit. Ik kijk recht tussen de koplampen van een rode Peugeot 306 een autolengte of 2 a 3 van mij verwijderd is, en duidelijk ergens tussen de 50 en 80 km/h rijdt. Op mijn weghelft!

Op het moment dat ik een Engels kenteken lees realiseer ik me wat er gebeurt, en gaat er van alles door me heen. Uitwijken naar links is geen optie wegens onderbroken vangrail aldaar en de afgrond erachter, dus dan maar heel hard remmen en zover mogelijk rechts naar/tegen de stoeprand. De grasrand erachter kom ik niet op. De gedachten flitsen in die 1 of twee seconden door je hoofd, o.a.:
-"Kijk voor je man, KIJK VOOR JE %^&*()!"
-"Als je nu uitwijkt haal je het nog...."
-"Die velg die nu tegen door de stoep weggevreten wordt heb ik nog in de bus liggen, die band niet!"
-"Godver, die wijkt niet uit. Dit gaat pijn doen"
-"Neeeee, niet Flip's GTS, van alle auto's die je kort kan rijden niet deze!!!"
-"Ah gelukkig, ik zie z'n hand een stuurbeweging ma
[DREUN]"
Terwijl ik registreer dat de auto recht voor me een fractie begint uit te wijken zie ik enkel wit katoen van de airbag. En rondvliegend glas, en m'n lichaam registreert een misselijkmakende dreun. Onder mijn linkervoet voel ik de voetsteun breken dus die voet trek ik in, de rechter blijft vol op het rempedaal, wat ook niet meer op de plek zat waar het hoort te zitten. Ik voel de bodem en pedalen dichterbij komen. Terwijl ik de auto nog voel bewegen graai ik om me heen om de airbags weg te drukken, ik wil zicht, en ik wil heel zeker weten dat ik niet alsnog van de berg af ga. De GTS staat stil, slechts een paar meter voorwaarts van waar de impact plaatsvond, en nauwelijks gedraaid. Mijn deur staat zodanig bol naar buiten dat Dukes-stijl uitstappen ook voor mij goed te doen is, en ik klim uit de auto. M'n rechtervoet draagt totaal geen gewicht, dus ik landde op m'n knie alvorens op te krabbelen. Uit de Engelse auto komt iemand naar me toe gestrompeld die huilend roept "I'm sorry, I was driving on the wrong side of the road, I'm sorry, I'm so so sorry." M'n eerste gedacht was "No shit, Sherlock" maar of ik dat ook gezegd heb weet ik niet. Ik hoop van niet. In eerste instantie was ik niet heel vriendelijk, maar toen me duidelijk werd dat er nog een passagier in de 306 zat ging die even voor.
De aanblik de 306 in via de bestuurdersdeur zal ik niet in detail beschrijven, maar ik kan je verzekeren dat de passagier van de 306 by far de slechtste deal had van ons alle drie, en dat beeld zal me voorlopig helder voor de geest blijven. Inmiddels was de door mij eerder ingehaalde Passat als eerste ter plekke, en de bestuurder keek me vernietigend aan. Een uitleg in 5 woorden wat er gebeurd was veranderde zijn blik, en de man hielp het dashboard van de 306 te slopen om de passagier eruit te krijgen. Beter gezegd, hij nam het over na hulpdiensten gebeld te hebben, ik had moeite uberhaupt te staan.
Op dat moment naar m'n telefoon gegrepen voor korte conversaties waar ik behoorlijk tegenop zag. Eerst G omdat hij op 3 minuten afstand is, dan Philip als eigenaar van de auto. Die angst was ongegrond, en ik wil ook langs deze weg zowel Gerwin als Philip bedanken voor de geweldige hulp en steun in deze
Vlak na Gerwin & Johan arriveren ook de Polizei en Bongard, een ogenblik later de Ambulances. Zoals gebruikelijk bij een letselongeval in Duitsland moeten alle partijen hun rijbewijs inleveren. Maar binnen 30 seconden meldt de agent dat het voor hem duidelijk is wat er gebeurd is, en geeft me m'n rijbewijs terug. Phieuwww. Inmiddels heeft mijn Freudiaanse $%^&*iPhone vanuit m'n broekzak naar m'n vriendin gebeld, en die hoorde mij dus adres en postcode opgeven aan een duitse meneer. En er komt dus een SMSje binnen of alles wel is.

Heb hier de laatste jaren weinig ervaring mee, dus heb maar de stoute schoenen aangetrokken en gebeld om te vertellen wat er gebeurd was, en probeerde wat te sussen door te doen alsof het wel meeviel. Bad move. Shelly, je bent geweldig!
De jongens uit de 306 lopen inmiddels niet meer, en liggen vastgesnoerd op hun respectievelijke brancards. Ik moet mee met de ambu omdat A: mijn poot behoorlijk zeer doet ondanks dat ik er wel een beetje op kan lopen en B: ik anders voorlopig op de bank slaap

. Op dat moment ging het met de engelse jongens absoluut niet goed, dus de artsen hadden daar hun handen vol aan. Een kleine drie uur na het ongeluk was er duidelijkheid, mijn hiel is alleen zwaar gekneusd, dus in principe loop ik onbeschadigd weg van een vrijwel frontale aanrijding. Dank u wel BMW!!!!!
Met enige vertraging kwamen we iets rond 22:30 de Pistenklause in lopen, en had ik oprecht trek. Iets voor twaalven kwamen we aan bij het Lindner waar we dankzij G die avond allemaal sliepen. Het was super om daar allereerst m'n vriendin te treffen, en daarna Philip in de ogen te kunnen kijken. Dank voor de sprint A'dam - Nurburg Reitse! Een uurtje aan de bar deed wonderen voor de eerste zenuwen, maar die zijn er nog niet helemaal uit.
Volgens de laatste bericht uit Dld. zijn de Engelse jongens stabiel en buiten levensgevaar. Ik ben vandaag voor het eerst weer gaan werken..... De GTS heeft mijn hachje gered! Ik baal ongelofelijk van dit hele gedoe en vind het doodzonde van de auto, maar kan niet anders dan me een ontzettende mazzelaar voelen dat dit zo is afgelopen. En hoop dat de Engelse verzekeraar een beetje opschiet!
Voor de Duits-lezenden hier het artikel uit de krant:
http://www.rhein-zeitung.de/regionales/ ... 75468.html" onclick="window.open(this.href);return false;
EDIT: op de foto in de krant lijkt het een open bocht. Deze foto heb ik op de terugweg van het ziekenhuis geschoten, in de richting waarin ik onderweg was. Ziet er toch anders uit, is iets verder naar rechts gezeten, maar ook significant hoger op de passagiersstoel van de Trafic!
