Het geniale/leuke column draadje

[Robertdj]

Het was een prachtige speech van Geert Wilders

Geert Wilders in New York
Ervoor kraaide D66-Kamerlid Alexander Pechtold al dat Mark Rutte Geert Wilders ter verantwoording moest roepen wegens zijn speech in Amerika.

Welke speech? En waarom ter verantwoording roepen? Wist Pechtold meer dan wij over de inhoud van deze nog uit te spreken speech?

De speech
Zo begon de speech van Wilders: 'May I ask you to be silent for ten seconds? Just be silent and listen. Ten seconds. And listen… What we hear are the sounds of life in the greatest city on earth. No place in the world, no place in human history, is as richly varied and vibrant and dynamic as New York City.

You hear the cars, you hear the people, you hear them rushing to their various destinations, you hear the sounds of business and of pleasure, you hear the cheers, you hear the cries, the buzzing sounds of human activity.

And that is how it should be. Always. Now close your eyes – I know it’s a beautiful day, but close your eyes. I have been told that this day nine years ago was just such a beautiful day -- and remember, or try to remember, or try to imagine the sounds which were heard here on this spot under this same blue sky exactly nine years ago.'

Sharia
Niet slecht hè! Kan Alexander de Grote ook dit soort mooie zinnen opschrijven? Nog een vraag aan Alexander. Wilders zei: 'But New York and Sharia are incompatible.'

Is deze zin onjuist? Logisch gesproken kan niemand een bezwaar hebben tegen deze zinnen. De formatie gaat gewoon door. Oeps, de formatie gaat door?

Het officiële commentaar is nu dat de speech van Wilders mild was. Was dat mild? Hans Hillen (CDA) zei dat Wilders rekening heeft gehouden met het formatieproces. Deze speech moet zelfs worden beschouwd al een uitgestoken hand naar anderen. Is dat echt zo? Is Wilders veranderd? Nee.

Geen centimeter
Kamerlid Wilders is voor geen centimeter veranderd. Hij sprak precies dezelfde gedachte uit die hij ook vaak in de Kamer of elders heeft uitgesproken: Stop de islamisering van de westerse wereld en de islam is een intolerante ideologie.

'A tolerant society is not a suicidal society. It must defend itself against the powers of darkness, the force of hatred and the blight of ignorance. It cannot tolerate the intolerant – and survive. This means that we must not give a free hand to those who want to subjugate us.'

Wat is er dan veranderd? Ja dat is een indringende vraag.

Teksten
Ten eerste moeten we toegeven dat Wilders steeds mooiere en meer samenhangende teksten produceert. De inhoud blijft hetzelfde maar de vorm is niet telkens dezelfde als die van een Kamerdebat.

Nogmaals, de inhoud is niet veranderd. Kennelijk zijn de linkse politici gevoeliger voor de vorm dan voor de inhoud. Want dit keer hebben de linkse politici niets in te brengen tegen de speech van Geert Wilders.

Is dat niet vreemd dat links alleen esthetisch keek naar Wilders, en niet inhoudelijk? Nee, dat is niet vreemd, want zodra links serieus en dus inhoudelijk over de islam moet spreken, kunnen ze er niet om heen dat vele uitspraken van Wilders waarachtige uitspraken zijn. Voor het spreken van waarheid kun je niet iemand veroordelen.

Hoger doel
Ten tweede zijn de politici veranderd, en vooral het CDA. Zij begrijpen dat verzet tegen waarachtige zinnen op grond van het verdedigen van een hoger doel, namelijk vrede met de islam, totaal zinloos is. De waarheid en niet een opportunistisch en onwaar concept van vrede wint de publieke opinie.

Bovendien begrijpt het CDA nu dat ze niet de multinationals in de Arabische wereld moeten vertegenwoordigen. Niet Shell, maar de kiezer bepaalt of het CDA voldoende macht heeft om te kunnen regeren.

Verandering
Elf september 2010 markeert een diepe verandering in de westerse wereld. De Korans zijn verbrand en verscheurd.

Wat de gevolgen van deze verandering kunnen zijn, is moeilijk te voorspellen. Maar deze verandering is niet zonder risico. Want het westen mag nooit haar eigen grondslagen van vrijheid en gelijkheid verloochenen.

Vrijheid om te geloven en vrijheid om niet te geloven. Vrijheid is er evenzeer voor de lastige mensen die ook nog de Koran willen lezen.

Afshin Ellian

[Michel P]

Waar blijft Pechthold nu na de toespraak.......... over stemming maken gesproken. Elke politieke partij zou dit moeten onderschrijven. Geweldige column!

Michel

[Robertdj]

Ik denk dat ik maar 's een boek van hem ga aanschaffen.
http://www.bol.com/nl/p/nederlandse-boe ... escription" onclick="window.open(this.href);return false;

Probleem is dat ik 9/10 lees voor het slapen gaan, dan is zware kost niet handig.

[Macboy]

Geweldig stukje van Lambert-Jan Koops

http://www.comedyhuis.nl/het-spuigat/10 ... ng/bedankt" onclick="window.open(this.href);return false;

Guttegut, de vrouwtjes zijn weer eens boos. Er zitten te weinig vrouwen in het nieuwe kabinet. En dat is helemaal niet eerlijk. Want er zitten ook al te weinig vrouwen op topposities in het bedrijfsleven. Dat is ook niet eerlijk. En dat is allemaal de schuld van de mannen. Zoals altijd.

Ik weet niet wat er allemaal in die schattige koppies omgaat, maar ik krijg toch steeds meer het idee dat vrouwen denken dat er een grote samenzwering is van mannen die willen voorkomen dat vrouwen goede banen krijgen. Alsof er elke tweede dinsdag van de maand een supergeheime bijeenkomst is waar wij, de mannen, onderling vacatures uitwisselen en snel even wat jongens bellen om de gaten zo snel mogelijk te vullen. Dit monsterverbond is de reden dat je op sommige plekken bijna geen vrouwen ziet, zoals op de vuilniswagen of in de bouw. Wij houden alles lekker voor ons zelf.

Maar nee, vrouwen zijn natuurlijk niet geïnteresseerd in vuil of zwaar werk, het gaat om de krenten uit de pap. Een Nederlands kabinet zou voor vijftig procent uit vrouwen moeten bestaan, want vijftig procent van de Nederlanders is een vrouw, was een van de statements die de afgelopen tijd voorbij kwam. Maar dat slaat natuurlijk nergens op. Het minister- en staatssecretarisschap zijn fulltime banen, dus kun je die posities alleen invullen met mensen die volledige werkweken draaien. En daarvan zijn er nu eenmaal veel meer man dan vrouw. Want vrouwen in Nederland willen helemaal niet fulltime werken. Want ja, er moet ook tijd over blijven voor vriendinnen, uitslapen, hobby's, winkelen en uitrusten van het harde werk.

Als vrouwen eens wat minder zouden klagen en eens wat harder zouden werken, dan was er natuurlijk helemaal geen probleem met de verdeling van functies in de politiek en het bedrijfsleven. Maar nee, het is makkelijker om lange huilverhalen op te hangen over hoe seksistisch de maatschappij is. Samenzwering en gecoördineerde tegenwerking, dat is de beperkende factor. Maar eens een keer in de spiegel kijken, een andere dan die van de make-up doos, en gewoon je afvragen of er misschien ook andere redenen zijn voor de scheve verdeling dat gebeurt niet.

Honderd jaar emancipatie en we zijn weer helemaal terug bij af, verzuchtte een vrouw in de discussie van de afgelopen week. En dat is inderdaad precies het probleem. Emancipatie is een vrouwenproject dat na een eeuw aantrutten nog steeds niet goed geregeld is. Aan wie zou dat nou liggen?

Beste dames, jullie hebben voor je eigen projectje al meer dan honderd jaar gebruikt en nog is het niet afgerond. Jullie kunnen je er toch wel iets bij voorstellen dat dit niet de manier van werken is waar we op zitten te wachten. Niet in het bedrijfsleven en niet in het kabinet.

[M@rcel]

Ben benieuwd wat voor soort vrouw Lambert-Jan Koops heeft?

[Michel P]

Mooi stuk.

[Michel P]

Ook helemaal geweldig.

Weblog Afshin Ellian
De Übermensch van onze tijd is de linkse mens
woensdag 13 oktober 2010 10:18



Zelfgenoegzaam links verzameld op een demonstratie tegen cultuurbezuinigingen
Het is leerzaam om van tijd tot tijd bij mensen te zijn, die je niet leuk vinden. Een week geleden zat ik in een zaal vol linkse mensen. En dan écht linkse mensen.

Ik was te gast in Utrecht om tijdens het Nederlands filmfestival een lezing voor te dragen. De tekst hebt u al hier kunnen lezen.

Femkes
En zaal vol met Femkes. Allemaal mensen met goede bedoelingen. En helaas niets meer dan dat, goede bedoelingen.

Iedereen meent in het maatschappelijke leven goede bedoelingen te hebben. Maar ze zien zichzelf ook als goede mensen die nooit ernstige politiek morele fouten begaan.

Het waren voornamelijk mensen die in de wereld van VPRO, VARA en debatcentra actief zijn. Het is fijn om een groep mensen te zien, die het zo helemaal met elkaar eens is. Dat geeft een gevoel van verbondenheid. Femke is de Koningin van de groep. Femke Halsema is de linkse Koningin.

Zelfbeeld
Wat de groep verbindt, is hun zelfbeeld. Zij zien zichzelf als goede mensen. Wat zijn goede mensen? Maken zij nooit fouten? Nee, ze maken weleens fouten en dat weten ze zelf ook. Ze zijn goede mensen omdat ze de goede bedoelingen hebben.

Daarnaast hebben ze in de kerk van links geleerd dat de linkse gemeente de enige echte verlossende en waarachtige kerk op aarde is. Alle anderen, vooral rechts, zijn gewoon niet goed.

Liberaal
Als filosoof en liberaal kijk ik natuurlijk met verbazing naar deze zelfgenoegzame verzameling van landgenoten. Twijfel over de grondslagen van linkse politieke moraal trof ik niet bij deze goede mensen. Dit is ook een kenmerk van goede mensen: dat ze nooit twijfelen.

Ze zijn voor asielzoekers. Onvoorwaardelijk zijn ze voor immigranten. Het zijn gemakkelijke, verantwoorde keuzes. Beperking van immigratie vinden ze een immorele daad. Maar ik vrees dat ze in werkelijkheid niets hebben met asielzoekers of andere immigranten.

De kwetsbaren, om in de Bijbelse en linkse taal te spreken, zijn vooral objecten die zij ontmoeten bij het maken van een documentaire of andere ‘kunstwerken’. Eigenlijk moet iemand een film maken over hoe een linkse, goede mens leeft. Misschien kunnen ze ons verleiden tot de ware en goede mens. Is dat niet mogelijk?

Subsidies
Alles is mogelijk. Want wat deze groep verbindt is niet alleen hun zelfbeeld, maar ook een oceaan van subsidies. De meerderheid van de goede mensen in de zaal is rechtstreeks afhankelijk van subsidies en daarom zijn ze allemaal Geertofoob en vijand van VVD.

Elke aantasting van cultuursubsidies zien ze als een teken van barbarij. Is dat zo? Hoe kon Charlie Chaplin dan zonder subsidies de cultuur verrijken?

Staatssubsidie is toch geen voorwaarde voor een cultureel leven? Druk kan de cultuur-DNA beter in werking zetten dan een comfortabel leven. Maar de goede mens is een superieur mens. De Frits Abrahamsen van deze wereld, de vrienden van Femke en Job, voelen zich moreel gezien superieur. De Übermensch van onze tijd is de linkse mens.

Denaturalisatie
Welke verhouding heeft de linkse Übermensch met waarheid in politiek? Robert Oei, de man van Femke Halsema maakte een documentaire over Ayaan Hirsi Ali.

‘De Leugen’ draait om de denaturalistatie van Ayaan. Over de vraag of de familie Halsema enige liefde heeft voor waarheid, zal ik vrijdag een en ander schrijven. Daarin ga ik de vraag beantwoorden of Robert en Femke (familie Halsema) manipulatie toepassen op de werkelijkheid. Manipulatie, die niet ver verwijderd is van leugens. De superieure Übermensch heeft een hele bijzondere relatie met waarheid.

Daarover vrijdag meer.

Afshin Ellian

[Robertdj]

[Robin]

:banaan:

[Robertdj]

Lekker stukje onzin op de donderdagmiddag.

Het moderne inbreken
Uitgegeven: 2 december 2010 09:14
Laatst gewijzigd: 2 december 2010 09:14

Er is nogal wat ophef ontstaan over een Brutale Inbraak. Ik las het bericht deze week op NU.nl. “Dieven hebben zondagavond in Utrecht wel op heel brutale manier een inbraak gepleegd. Ze namen een televisie mee waar een echtpaar op dat moment naar zat te kijken, zo meldde de politie maandag.” Door Nico Dijkshoorn

Wat ik vreemd vind, is dat iedereen dit als brutaal ervaart. Dan blijf je dus heel ouderwets uitgaan van het idee dat jij, als bewoner van het huis, in het buitenland moet zijn, als de inbreker toeslaat.

Ik vind dat ouderwets. In iedere beroepsgroep wordt er meegegroeid met de burger. Politici doen niet anders. Je kunt in de 2e kamer gaan zitten ouwehoeren, maar juist de nieuwe politici begrijpen dat je naar de mensen toe moet. Nu wordt nog heel hysterisch gedaan over dat brievenbuspissen van PVV’er Lucassen, maar eigenlijk is die man een pionier.

Meer politici zouden hun eikel aan het volk moeten laten zien. Een mooi, menselijk gebaar. Iemand een roos in zijn handen duwen, of een kokend hete beker tomatensoep op laten drinken, dat kan dan wel, maar als je die heerlijke geur van asperge-ochtendurine wilt delen met je kiezers, dan lig je meteen onder vuur.

Het zit in ons, de weerzin om te veranderen. We houden graag vast aan oude gewoontes. Inbreken, vinden wij, dat doe je in een zwarte coltrui met een zak rinkelende spullen op je rug. Eventueel met een nummer op je borst. Inbrekers sluipen ook altijd, met hun rug tegen de muur. Als ze met zijn tweetjes zijn, dan gebaren ze naar elkaar.

Inbrekers zoeken naar juwelen, luisteren met hun oor aan een brandkast naar de juiste cijfercombinatie en verlaten het huis, ook als de voordeur gewoon openstaat, aan aan elkaar geknoopte lakens. Om het echt op een klassieke inbraak te laten lijken gooien ze nog wat meubels om en leggen ze papieren door het hele huis, zodat de bewoners aan iedereen kunnen vertellen wat iedereen na een inbraak vertelt: “het ergste is het idee dat er iemand in je huis is geweest. Je voelt je vies. Verkracht.”

Dat is het ergste van een inbraak. Dat een vreemde heeft gezien waar jij zit te eten. Dat je na een inbraak, steeds als je een vork pakt, denkt: hier heeft de inbreker misschien aan staan ruiken, of het wel echt zilver was. De inbreker nestelt zich voorgoed in je hoofd. Nooit lees je meer zo fijn een krant op het toilet als voor de inbraak.

Doodstil zit je op je potje, doordrongen van het idee dat de inbreker misschien ook met zijn broek op zijn schoenen jouw bril warm heeft zitten kakken. Hij heeft de knipsels gelezen die jij op de deur hebt hangen.

De inbrekers in Utrecht zijn door-geëvolueerde inbrekers. Sociale jongens, dat weet ik zeker. Juist door in te breken als de mensen thuis zijn, geef je ze de kans om eerder tot acceptatie te komen. Je hoeft niet te fantaseren hoe de inbraak is verlopen. Ze hebben niet heel hard staan lachen om je schilderijen en ze hebben niet hun snor bijgeknipt in jouw spiegel. Nee, je weet precies hoe het is gegaan. Je nam een paar borrelnootjes, er reed iemand op een scooter je kamer binnen, je hebt hem wezenloos gegroet en weg was je televisie.

Dat is eerlijk inbreken. Je weet in ieder geval dat ze niet in je keuken aardappels hebben staan opbakken. Inbreken krijgt op deze manier een prettige Western-feel. Als in een cowboyfilm een deur openzwaait, dan staan ze al met hun handen boven het hoofd. Fuck, de zesde overval alweer die dag. Als iemand op een dak staat vind je dat niet vreemd. Dat is omdat hij er afgeschoten kan worden.

Zo is het met het moderne inbreken ook. Fijn is het niet, maar je weet wel waar je aan toe bent. Het is gewoon even wennen, maar binnenkort weten we niet beter. Daar sta je in je blote kont de inbrekers na te kijken die je vlak daarvoor uit je zonnehemel hebben geschud. Je neemt ze niets kwalijk. Ze denken met je mee.

http://www.nu.nl/column-donderdag/23924 ... reken.html" onclick="window.open(this.href);return false;

[Michel P]

[Macboy]

Geweldig stukje weer van Lambert-Jan Koops

http://www.comedyhuis.nl/het-spuigat/17 ... es/bedankt" onclick="window.open(this.href);return false;

De postbodes gaan staken. Dat hebben ze al een keer gedaan, maar dat doen ze dus nog een keer. En dat is niet vanwege het waanzinnige succes van de vorige actie, het is omdat de vorige keer niet echt pijn heeft gedaan en het dus geen meter geholpen heeft. Nou, dan zal dit ook wel indruk gaan maken.

Het lijkt me dat de postbeambten wel een goed advies kunnen gebruiken, want die acties van de laatste tijd zijn te treurig om los te lopen. Of acties? De postbodes gaan niet met z'n 160 duizenden het hoofdkantoor van TNT Post bezetten, de hekken omver sleuren en enveloppen in de fik steken. Nee, ze gaan staken. Wat een teleurstelling. Dat levert natuurlijk helemaal geen mooie plaatjes op. Een beetje welwillende cameraman kan nog net een shot maken van een lege straat of brievenbus, maar dat is het wel. Er zit geen drama in en er is niemand die er last van heeft.
De nieuwe staking van de postbodes zal verzuipen in zijn eigen treurigheid, om de doodeenvoudige reden dat er geen mensen meer zijn die nog op hun post zitten te wachten. Vroeger, lang geleden, waren er nog meisjes die slapeloze nachten lang reikhalzend uitkeken naar die ene brief van hun vriend aan het front. Tegenwoordig brengt de post alleen nog de Donald Duck en de Tina, eventueel aangevuld met nog wat rekeningen - van de Donald Duck en de Tina.
Stakende postbodes doen de ontvangers van de post geen pijn. Dankzij de staking komen de rekeningen later binnen, waardoor we straks met z'n allen een stuk later in de maand blut zijn, minder lang rood staan en dus feitelijk geld besparen. Dank u wel posbode! Kunt u anders volgende maand niet nog eens drie weken staken? Die vier Donald Ducks lees ik wel in één keer.

Omdat ik het zo zielig vind, wil ik de postbeambten graag van een goed advies voorzien. Dat kan, want ik ben ervaringsdeskundige. Ooit was ik als klein jongentje zo kwaad op mijn ouders dat ik besloot om te doen of ik weggelopen was. Toen ik na een dag verstoppen moe en hongerig mij weer meldde bij mijn ouders in de veronderstelling dat ze doodongerust zouden zijn, werd het effect van mijn actie me snel duidelijk. Ik wist dat ik het nooit weer hoefde te doen toen mijn moeder zei: "Oh, was je weg. Ja, we dachten al tijdens het eten, waarom houden we toch een gehaktbal over?"
Toen ik later weer een keer boos was heb ik de slaapkamer van mijn ouders bezet, de kast omver getrokken en een kussensloop in de fik gestoken. Echt waar postmensen, dat werkt veel beter.

[Michel P]

Hahahaha

[jaydee]

In these days of the almost universal use of front wheel drive there’s a lot to be said for proper wheel drive. Packaging and cost considerations aside, the linearity of response and steering clarity is something you notice even just driving down to the shops. Trust me, I’ve been driving rear wheel drive vehicles exclusively for more than a year.

But I also remember my past experience of the downside of the combination of turbo-diesel muscle and front wheel drive.

Imagine you’re on the way to work, and are in a queue at a busy roundabout.

And its raining.

The sequence of events goes like this: :

Spot gap in busy roundabout

1.Endeavour to accelerate briskly off line into gap
2. Turbo lag means nothing happens
3. Lots of throttle then applied; gap disappearing fast
4. Turbo spools-up; 200+ lb/ft of torque heads for front wheels
5. Head snaps back; steering goes oddly stiff
6. A nano-second later, the front wheels give up the traction battle, and the inside wheel spins, compliant suspension bushes allow spinning wheel to flail around in wheel arch
7. The Bosch ‘Traction Control system spots the spinning wheel, and cuts throttle
8. Head snaps forward, the turbo spools down. Now 20 lb/ft at front wheels.


Progress so far: 6 ft.

9. Gap almost gone, and disaster looming fast.
10. Throttle pedal now mashed to floor; turbo spools again, front tyres vapourise under the onslaught
11. Repeat steps 3 to 10 until field of view completely taken up by Seddon Atkinson badge

And breath...


….for 14 milliseconds until engine reaches end of 1200rpm power ‘band’ then frantically search for 2nd gear

bron: http://thecarlistblog.blogspot.com/2008 ... drive.html" onclick="window.open(this.href);return false;


(Seddon Atkinson is een Engels vrachtwagenmerk )

[Robertdj]

Tijd voor nuchtere kijk op natuurramp in Japan maandag 14 maart 2011 10:14 Verwoestend is de aardbeving die Japan heeft getroffen. Als een monster bewoog zij de zee. Tsunami is een Japans woord. Auto’s, huizen, vliegvelden, vliegtuigen dreven als legosteentjes op het water. Modderig en zwart was het allesverwoestende water Een angstaanjagend beeld! En we weten nog steeds niet hoeveel mensen zijn omgekomen door deze natuurramp. Fanatici Er zijn nu zeker fanatici in de kerken, tempels en moskeeën die in deze verwoestende natuurramp de wil van God herkennen. Zou God dit gewild hebben? Wat is de relatie tussen God, tsunami, aardbeving en andere rampen? De fanatici zullen in deze ramp de goddelijke waarschuwing zien. Dit is wellicht de laatste waarschuwing. De volgende ramp is geen waarschuwing meer. Dit zijn enkele gedachten die dezer dagen bij fanatici opkomen, de ouderwetse fanatici die al een paar duizend jaar bij elke ramp de komst van de Apocalyps voorspellen. Kerncentrales Er zijn ook moderne fanatici: het nieuwe type gelovigen dat de mens als de voornaamste oorzaak van alle rampen ziet. Natuurlijk kunnen de milieufanatici niet beweren dat deze aardbeving en tsunami door de mens zijn veroorzaakt. Maar ze zullen wel beweren dat de echte ramp de kerncentrales zijn. Want door de aardbeving en de tsunami beven ook de kerncentrales. Daardoor maken we ook een echte ramp mee, namelijk een nucleaire ramp. Gehoopt Fanatici hopen en bidden in zekere zin dat die ramp zich voordoet. Het leven van een fanaticus zonder een aanwijsbare ramp is rampzalig en zinloos. Een ramp brengt een existentiële angst teweeg. En existentiële angst is de schepper van een fanaticus. Er zijn ook nuchtere mensen. Die noemen wij wetenschappers. De kerncentrales van Japan hebben min of meer bewezen dat de veiligheidsmaatregelen van afgelopen dertig jaar hebben gewerkt. Ze zijn automatisch uitgevallen. De kerncentrale die dreigde een nucleaire ramp te veroorzaken, was een oud model dat over een paar maanden zou worden gesloten. Catastrofe Nu is hij definitief dicht. Dit neemt niet weg dat de wetenschappers zich moeten blijven bekommeren om de veiligheid van nucleaire centra. Hoe dan ook, het is te hopen dat zich in Japen niet opnieuw een nucleaire catastrofe voordoet. Deze ramp toonde ook de kracht van ontwikkelde kapitalistische landen in omgang met dit soort onmenselijke toestanden. We zien dramatische beelden, maar niet de wanhopige emoties die zich bij de laatste tsunami in Zuid-Oost Azië voordeden. Jammer Jammer voor de hulporganisaties! De Japanners bepalen zelf wel wanneer en van wie ze hulp nodig hebben. Een ontwikkeld kapitalistisch land leeft onder het regime van democratie en mensenrechten. Een democratische rechtsorde is in staat om de gevolgen van een ramp op te vangen. Dat kunnen we niet zeggen van al die ondemocratische achtergebleven landen. Deze ramp kan, met alle afschuwelijke gevolgen van dien, zelfs kansen bieden. Kansen? Werkgelegenheid Ja, de verwoestingen moeten worden hersteld. En dit leidt tot werkgelegenheid en groei van de economie. Nucleaire wetenschappers zijn nu beter in staat om de veiligheid van kernreactoren aan de hand van de Japanse werkelijkheid te onderzoeken. Ten slotte stimuleren rampen de saamhorigheid, die voor de instandhouding van een collectieve moraal essentieel is. Nee, we mogen niet blij zijn met een ramp. Vele levens zijn verwoest. Hier wordt alleen aangegeven hoe de rationele werkelijkheid onverwoestbaar is. Triest gestemd Is iedereen op aarde echt triest gestemd met deze ramp? Er is ook nog een man, een politicus die enorm blij is met deze ramp. Hij heeft al een paar keer Allah bedankt voor dit verwoestende geluk dat hem heeft getroffen. Wie dat is? De kolonel natuurlijk. Khaddafi is ongelooflijk blij dat hij en zijn regime niet meer het wereldwijde nieuws bepalen. Weet u nog waar Benghazi ligt? Nee, maar u weet wel waar Fukushima ligt. Kwetsbaar Dichters begrijpen precies wat een ramp doet met een mens en waarom een mens zo kwetsbaar is. De mens is een klein en kwetsbaar fenomeen:
De mens,
opgewerkt, opgevoed in het windsel van de nacht;
een zanger in de wimpers van dageraad;
een vluchtige schaduw,
een bloem
aan het opbloeien
aan het gaan
aan het gesnoeid worden.

Afshin Ellian

http://www.elsevier.nl/web/Opinie/Afshi ... -Japan.htm" onclick="window.open(this.href);return false;

[Robin]

Top. Ik dacht er dezer dagen EXACT zo over, religie contra natuurrampen, hoe Japan als welvarend land daarmee omgaat tov de rest van die klotelanden die dit beleven EN bovenál dat NoordAfrika opeens op 't tweede plan staat en geen echt hot wereldnieuws meer is.
Prima verhaal.

[Tim N]

Jodenjach (Thijs Zonneveld)

Daar stond je dan, Lexie. Op een bar, met een biertje in je hand en nog een stuk of tien achter je kiezen. Door Thijs Zonneveld
© ProShots

Je ooievaarstattoo op je rug huilde van vreugde: je had net gewonnen van 020. Met 3-2, in de laatste minuut. Kolere man, dat was wat.

Naast je op de bar stond een chick met blote tiete te danse. Ze knipoogde naar je. Voor je spronge een paar honderd groengele mallote. Ze deden alsof je God, Matsoe Matsoe en Aatsje Mansveld ineen was. Ze scandeerden je naam, probeerden je aan te raken, zongen je toe. Het leek of je in de hemel was beland. Je kneep jezelf in mijn arm om te checke of je niet dood was.

Ineens had je een microfoon in me hande. Iemand riep: zing voor ons, Lexie! Waarom niet, dach je. Wat ken dat nou voor een kwaad, een potje zingen. Je ken d’r hooguit me stembanden mee verrekken. Ja toch, niet dan?

Dus jij zinge in dat ding. Een beetje jalalalalalalaa. En nog een beetje jololololololoooo. Je wilde die microfoon doorgeve aan Charlton, de rechsbuite, of aan de trainer: meneer Sjon. Maar voor je ’t wist, geep de ooievaar dat ding.

Ooievaar

Nou gebeurt dat wel vaker, dat die ooievaar de boel overneemt van je. Als je aan het voeballe ben bevoorbeeld. Klapwiekt-ie als een dolle over het veld, negentig minute lang. Pas als je ’s avonds Studio Spogt zit te kijken, zie je wat je allemaal heb uitgevrete die middag. En wat je na afloop hep gezeg. Is ook wel mooi, eigenlijk. Zo ben je nou eenmaal. Hart op je tong, hart op je schoenen.

Niet zoals al die andere voeballers, die als robotten over het veld lope en na afloop dingen mompelen als ‘blij met de drie punte’ of ‘het balletje ken raar rolle’. Stelletje schijterds. De kaken dicht op elkaar, de billen nog dichter.

Je ooievaar begon te snateren in die microfoon, daar op die bar. Niks jalala of jololo, maar liedjes die diep in je hagt zitte, omdat je ze al twintig jaar zingt. Net als al die andere gaste op Midde-Noord. We gaan op jodejach, we gaan op jodejach, en zo nog een tijdje verder. Lekker melodietje wel, vooral als er een paar honderd man met je meezinge. En volges jou moch het ook wel. Het was toch niks met kankâh ofzo? Of met kut en kakkerlakken, zoals die verdediger uit 020 vorig jaar zong?

Geweer

Het moch dus niet. Je werd geschors. Vijf wedstrijden. Da’s twee keer zo veel als die verdediger uit 020. Wat het verschil is? Weet jij veel. Die gaste uit 020 zinge toch zelf ook dat ze jode zijn? En er denkt toch niemand dat je ech met een geweer op jach gaat? Je hep helemaal geen probleem met jode. Je zegt in een interview dat je regelmatig over de vloer kwam bij een joodse vriend. En je eet toch ook jodekoeken? Ja toch?

Wist jij veel dat het werd gefilmd. En dat iedereen buite De Haag zo boos zou worde als je zoiets zong. Je stond daar als een jonge gozer die zijn vijf hersencelle had uitgeschakeld door alcohol, euforie, blote tiete en een gillende ooievaar op zijn rug. Je bent toch zekers geen raketgeleerde. Of professor. Ofzo. Als je nog een keer van 020 wint, dan gebeurt er precies hetzelfde.

Er zit maar een ding op: de snavel van je ooievaar dichttimmeren. Kaken dicht, billen nog dichter. Net als al die anderen.

[Robin]

Je kneep jezelf in mijn arm om te checke of je niet dood was.

Ineens had je een microfoon in me hande.

Mooi geschreven, maar door de fokkingklotepers imo finaal door/overtrokken.(En ik ben buiten Heerenveen tochnogweleenbeetje pro Ajax)

Donkere mensen noemen mekaar soms nigga en als ik als kaaskop 't zou doen ben ik ongeveer dood.

[Xave30]

Probeer het maar als een zogeheten term of endearment te gebruiken Robin.

[Robin]

Probeer het maar als een zogeheten term of endearment te gebruiken Robin.

Klopt hoor.

Maar de pers(en ook deze schrijver hierboven) maakt die Immers qua 5 hersencellen etc voor de grootste mongool ever, uit. Een beetje kwaad met kwaad vergelden. Typerend.

Naar 't idee van de best wel snuggere Theo van Gogh die door z'n 'geitenneukers'het met de dood moest bekopen.

Zo zie ik de pers ook een beetje.

[Michel P]

Idd Robin, zwaar opgeblazen wat Immers zong heeft niet met WOII te maken of de vernietiging van Nazi D.

Michel

[Snipe]

Idd Robin, zwaar opgeblazen wat Immers zong heeft niet met WOII te maken of de vernietiging van Nazi D.

Nee, en Ajax-fans die een shirt dragen met de rokende puinhopen van Rotterdam doelen ook niet op het bombardement in 1940.
Ze doelen er wel degelijk op, alleen omdat het zo gewoon is geworden zie je het niet meer. Inmiddels mag het een doodgewoon voetballiedje zijn geworden, maar waar zou de eerste die het zong op gedoeld hebben?

[Robin]

Idd Robin, zwaar opgeblazen wat Immers zong heeft niet met WOII te maken of de vernietiging van Nazi D.

Nee, en Ajax-fans die een shirt dragen met de rokende puinhopen van Rotterdam doelen ook niet op het bombardement in 1940.
Ze doelen er wel degelijk op, alleen omdat het zo gewoon is geworden zie je het niet meer. Inmiddels mag het een doodgewoon voetballiedje zijn geworden, maar waar zou de eerste die het zong op gedoeld hebben?

Da's waar, maar pak dan de totale springkorenclan van welke club ook, aan. Moeilijk. Nu is Immers het slachtoffer(...) geworden. Immers =beetje dom. De pers= schandalig.

Zo zie ik 't.

[Tim N]

Vooral de Ado fan die dit online gezet heeft is een handige Harrie.
Waar mensen zich druk om gaan maken.
Ajax = Joden
Feyenoord = Kakkerlakken
Graafschap = Superboeren
Twente = Tukkers

lekker belangrijk zolang Ajaxieden zichzelf ook Joden blijven noemen is er toch helemaal niks aan de hand imho? Overtrokken gebeuren in de pers

[Metchu]

geweldig, zo schrijf je columns:

The most dangerous drug isn't meow meow. It isn't even alcohol ...



I'm a lightweight; always have been. I didn't get properly drunk until I was 25, on a night out which culminated in a spectacular public vomiting in a Chinese restaurant. Ever wondered what the clatter of 60 pairs of chopsticks being simultaneously dropped in disgust might sound like? Don't ask me. I can't remember. I was too busy bitterly coughing what remained of my guts all over the carpet.

Not a big drinker, then. Like virtually every other member of my generation, I smoked dope throughout my early 20s. It prevented me from getting bored, but also prevented me from achieving much. When you're content to blow an entire fortnight basking on your sofa like a woozy sea lion, playing Super Bomberman, eating Minstrels and sniggering at Alastair Stewart's bombastic voiceover on Police Camera Action! there's not much impetus to push yourself. Marijuana detaches you from the world, like a big pause button. The moment I stopped smoking it I started actually getting stuff done. I still sit on my sofa playing videogames, necking sweets and laughing at the telly, but these days if I have to leave my cocoon and pop to the corner shop to buy a pint of milk before they close, it's a minor inconvenience rather than a protracted mission to Mars. That was the worst thing about being stoned: there came an inevitable point every evening where you'd find yourself shuffling around a massively overlit local convenience store feeling alien and jittery. Brrr. No thanks.

I tried other things, only to discover they weren't for me. LSD, for instance, definitely isn't my bag. Call me traditional, but if I glance at a wall and before my very eyes it suddenly starts smearing and sliding around like oil on water, my initial reaction is not to be amused or amazed, but alarmed about the structural integrity of the building. My most benign lysergic experience consisted of an hour-long stroll around an incredibly verdant, sun-drenched meadow, watching the names of famous sportsmen appear before me in gigantic 3D letters carved from fiery gold. Eventually someone passed me a cup of tea and the spell was broken: there I was, sitting in a student halls of residence, watching late-night golf on BBC2 on a tiny black-and-white TV. From that point on it was like being trapped in a David Lynch film that lasted for eight hours and was set in Streatham. Once again: Brrr. No thanks.

These days I'm sickeningly lily-livered, by choice rather than necessity. I don't smoke, I drink only occasionally, and I'd sooner saw my own feet off than touch anything harder than a double espresso. I don't want to get out of my head: that's where I live.

In summary: if I've learned anything, it's that I don't much care for mood-altering substances. But I'm not afraid of them either. With one exception.

It's perhaps the biggest threat to the nation's mental wellbeing, yet it's freely available on every street – for pennies. The dealers claim it expands the mind and bolsters the intellect: users experience an initial rush of emotion (often euphoria or rage), followed by what they believe is a state of enhanced awareness. Tragically this "awareness" is a delusion. As they grow increasingly detached from reality, heavy users often exhibit impaired decision-making abilities, becoming paranoid, agitated and quick to anger. In extreme cases they've even been known to form mobs and attack people. Technically it's called "a newspaper", although it's better known by one of its many "street names", such as "The Currant Bun" or "The Mail" or "The Grauniad" (see me – Ed).

In its purest form, a newspaper consists of a collection of facts which, in controlled circumstances, can actively improve knowledge. Unfortunately, facts are expensive, so to save costs and drive up sales, unscrupulous dealers often "cut" the basic contents with cheaper material, such as wild opinion, bullshit, empty hysteria, reheated press releases, advertorial padding and photographs of Lady Gaga with her bum hanging out. The hapless user has little or no concept of the toxicity of the end product: they digest the contents in good faith, only to pay the price later when they find themselves raging incoherently in pubs, or – increasingly – on internet messageboards.

Tragically, widespread newspaper abuse has become so endemic, it has crippled the country's ability to conduct a sensible debate about the "war on drugs". The current screaming festival over "meow meow" or "M-Cat" or whatever else the actual users aren't calling it, is a textbook example. I have no idea how dangerous it is, but there seems to be a glaring lack of correlation between the threat it reportedly poses and the huge number of schoolkids reportedly taking it. Something doesn't add up. But in lieu of explanation, we're treated to an hysterical, obfuscating advertising campaign for a substance that will presumably – thanks to the furore – soon only be available via illegal, unregulated, more dangerous, means. If I was 15 years old, I wouldn't be typing this right now. I'd be trying to buy "plant food" on the internet. And this time next year I'd be buying it in a pub toilet, cut with worming pills and costing four times as much.

Personally speaking, the worst substances I've ever encountered are nicotine (a senselessly addictive poison) and alcohol (which spins the inner wheel of judgment into an unreadable blur). Apart from the odd fond memory, the only good thing either really have going for them is their legality. If either had been outlawed I'd probably have drunk myself blind on cheap illegal moonshine or knifed you and your family in the eye to fund my cigarette habit.

But then I'm pretty ignorant when it comes to narcotics. Like I said, I'm a lightweight. I can absolutely guarantee my experience of drugs is far more limited than that of the average journalist: immeasurably so once you factor in alcohol. So presumably they know what they're talking about. It's hard to shake the notion half the users aren't trying to "escape the boredom of their lives": just praying for a brief holiday from society's unrelenting bullshit.

http://www.guardian.co.uk/commentisfree ... ?fb=optOut