Een hoop been there done that verhalen hierboven en ik zeg ook dat ik wel eens(meerdere keren)ZELF in de huid van de minkukel/wegmisbruiker/hufter zat

Maar anyway, met m'n leeftijd, kids en 'n lompe relaxede boot (1 van de redenen om me niet opgejaagder te voelen, serieus)onder m'n kont plus de nodige ervaring had ik TOCH WAARSCHIJNLIJK hem van repliek willen dienen, hem terug afsnijden, terugtreiteren /braketesten etc. Ik weet dat ik 9/10 de betere rijder ben (qua inschatten en rijden) met de betere/snellere auto die meer risico's durft te nemen in 't verkeer als 't er op aan komt , ik denk dus dat na de eerste keer dat ik had geseind omdat hij bij dat verdrijvingsvlak me er niet voor liet en hij ging braketesten ik er meteen al kickdown vluchtstrook berm linksom of rechtsom of eronderdoor erover heen(en er zijn er 'n handvol die me kennen

Dus , zoveel mogelijk dit soort situaties proberen te vermij....euh te ondervangen met 'n auto met genoeg power en wat verkeersinzicht door de jaren.

Dus nee, ook op m'n bijna 41e ben ik nog wel eens 'n vat buskruit, maar ik zie mezelf niet (meer) als aanstichter en rij over 't algemeen de laatste jaren netjes.

Misschien zit ik in de menopauze

edit: Ik herinner me 'n paar jaar terug zomeravond zondag terug van Walibi flevo vlakbij Meppel, heerlijke dag gehad met wife en kids, M3 nog, komt 'n Fiat Punto (JAWEL!) op een heel rustige snelweg (uur of 7 zondags dus) een vrachtwagencombi inhalen met 100/105 hij reed daar al en ik kom met 130/140 langzaam op 'm af. Ja die M3 neus is intimiderend, maar wat doet die lul, die doet 'n braketestje. Godverdomme.Was net in gesprek. Hij na de vrachtwagen naar rechts ik 'm inhalen naar de 200. En daarna weer terug naar 60/70( en hij was zo weer bij me) ik in de binnenspiegel kijkend welke rijstrook hij zou nemen totdat we in mijn beleving beide bijna stilstonden terwijl die vrachtwagen er ook al weer aankwam. Ik zag de angst in z'n ogen, modder fokker :twisted:
NEE HET WAS HIELKE NIET.

Ik weer volgas naar de 250 . M'n vrouw keek wat schaapachtig naar me van was dat nou nodig en de kids lachten en riepen iets van dat Walibi nog niet afgelopen was.
