De auto is een .................. GT3/Honda S2000/ M3/Nissan 350z whatever. je snapt wat voor soort auto's ik bedoel.
Maar nu komt het.
Er moeten kinderen mee, je moet af en toe naar de Ikea voor de 10 delige kast petersøn en ook de vakantie speelt een rol, hij moet een beetje betaalbaar blijven qua rijden want brandstof verbruik van 1 op 4 is ook niet alles.
De auto die het word is een..........Ford Mondeo station diesel/Subaru legacy koikarper edition/BMW 530d touring whatever je snapt wat voor soort auto ik bedoel.
Dit zijn de 2 uitersten dus sluit je een compromis, je koopt een auto die toch enigszins sportief is, genoeg power heeft, qua running cost te overzien is. En in ieder geval praktisch is.
De auto die het word is een.................Subaru impreza WRX sti/BMW 130i/Golf GTI/alfa 156 GTA whatever je snapt wat voor soort auto ik bedoel.
En dan rij je een tijdje rond in je gesloten compromis en het begint wat te knagen. Je hebt een klapt geld er tegen aan gegooid, je dacht een auto te hebben gekocht die alle tevredenheid bood voor de komende jaren maar ergens ben je niet helemaal tevreden. Niet omdat je niet tevreden bent over de auto, want die is hartstikke goed. Nee je bent ontevreden omdat je niet voor de 100% emotie bent gegaan. Je hebt geen jongensdroom maar een auto die gewoon een hele goeie al rounder is.
Wat moet je dan doen ?
Ooit ben ik voor een S3 gegaan omdat dat een verstandiger auto was dan de TT. Toen sloot ik een compromis, maar ergens heb ik altijd een beetje spijt gehad dat ik geen TT had gekocht. Nu is Audi passe en TT's boeien me niet meer maar ergens zit ik nu een beetje in dezelfde situatie met de 130i opzich superauto 100% tevreden over de auto maar niet 100% tevreden over het gesloten compromis.
Is dit herkenbaar ? Of ben ik weer de enige die deze afwijkende ziekte heeft
