Na een uur rijden aangekomen in Apeldoorn. De M3 stond buiten, met groene platen erop. Ik dacht nog, zo zo, das goed geregeld.
Een aardige verkoper gaf Nandor en mij koffie en wees ons op het hoekje van de verkoper die ik vorige week had gesproken.
Die kwam er na 2 minuten bij. Even wat zitten kletsen, historie van de M3 duidelijk gekregen en daarna maar even naar mijn STI gelopen. Hij heeft wat aantekeningen gemaakt, ik heb hem op de marktplaats advertentie gewezen voor goede foto’s en een duidelijks specs list en dat was dat.
Goed, zeg ik, kunnen we dan even rijden?
Nee, zegt die. Huh. Waarom dan niet? Zie eerst maar de financiën rond te krijgen, daarna kun je rijden. What the fack is dit nou weer zeg

Ik kreeg zijn kaartje en dat was het.
Verbouwereerd liepen Nandor en ik naar buiten. Zijn even een rondje gaan knallen in de STI en tijdens dat rijden voelden we ons redelijk belazerd. Beiden een uur gereden voor een bak koffie en 10 minuten ouwehoeren. Hij met de M3 gekomen, ik met de STI.
Na terugkomst even overleg gepleegd en besloten dat we zo niet weg gaan, is die man nou helemaal belazerd.
Dus maar bij de M3 gaan staan. Daar hebben we zeker 15 minuten gestaan, niemand die tijd voor ons had. Ik werd onderhand redelijk pissig en Nandor toch wel. Ik kom verdomme niet met een Subaru Justy aankakken!
Uiteindelijk, nadat ik een collega van hem aansprak, kwam de verkoper terug. Ik vertelde hem dat wij beiden niet voor jan joker een uur in de auto gezeten hebben en dan verwachten na 10 minuten weer buiten te staan. Kortom, zo’n behandeling voelt gewoon klote.
Ja, maar vorige week had die al een ‘klant’ gehad waar meneer 2 uur tijd in gestoken had en uiteindelijk werd het hem dan niet. Sja, zeg ik, het is toch uw vak om in te schatten hoe serieus iemand is?
Nou, we mochten even in de M3 kijken, geen probleem. Ik vraag hoe het nou zit met een proefrit. Nou, heel misschien, maar dan rijdt er wel iemand mee en er komen over een uur mensen voor. Nou, vraag ik, maak dan helder hoe laat die lui komen, dan kunnen wij even rijden.
Laat ik het maar kort houden, rijden ging echt niet, want er kon niemand mee en die mensen zouden er echt zo zijn. Maar ik werd toch echt serieus genomen en meneer hoopte niet dat we hier een vervelend gevoel aan zouden overhouden.
Tuurlijk niet, de toon was bij de eerste ontmoeting, 3 kwartier geleden al gezet, duh.
Nandor en ik naar buiten, met een redelijke kater. Daar kwamen we Macboy tegen met zijn Audi A3, die we even het verhaal verteld hebben. Ook die kon er geen soep van maken.
Anyway, wat een leuke middag dreigde te worden, is zwaar verkloot en daarvoor heb ik dan 190 km en een halve tank benzine voor weg gereden.
BMW Apeldoorn, bedankt!