Mijn naam is Co en ik lees al een tijdje mee op dit forum. Ik ben eigenlijk geen poster, dus ik zal me waarschijnlijk niet veel mengen in de discussies. Tot nog toe lijkt DF een vrij serieuze plek, en kom ik hier graag af en toe even kijken.
Om maar even met het slechte nieuws te beginnen: ik hou helemaal niet van autorijden!
Ik vind het namelijk vrij suf om met 4 wielen rond te moeten tuffen. Op twee wielen heb je pas echte "Driving Fun", wat mij betreft.
Helaas ben ik een van de statistieken geworden, en heb een zwaar motorongeval gehad. Dat was gisteren precies 5 jaar geleden. Door dat ongeluk kan ik nooit meer motorrijden zoals ik zou willen, en heb mezelf en mijn gezin/familie ook beloofd het nooit meer te proberen.
Na een paar jaar begon het gebrek aan driving fun me toch aardig op te breken een heb ik mijn best gedaan om dat weer te kunnen ervaren.
Na vele omzwervingen op het web, kwam ik tot de conclusie dat een motor op 4 wielen waarschijnlijk het best bij me zou passen. Ik heb daarom een zogenaamde BEC (bike engined car) uit Engeland gehaald en op Nederlands kenteken gezet.
Het gaat om een Fisher Fury IRS Blackbird, voor de kenners...
Simpel gesteld is dat een zelfbouw auto (Kitcar) op basis van een stalen buizenframe, een glasvezel body en het motorblok uit een Honda Blackbird motorfiets.
Resultaat is een klein wagentje van volgetankt rijklaar 570 Kg (is vrij zwaar voor een BEC, maar komt door alle "luxe"...), en ongeveer 170 Pk.
Met mijn volslanke lijf erin kom je dan op 650 Kg en ongeveer 135 Pk aan de achterwielen. Een werkelijke Pk/gewichtsverhouding van 4,8 Kg per Pk, en een acceleratie van 0-100 Km/u in ongeveer 4 seconde.


Het is nog steeds erg langzaam in vergelijking met een fatsoenlijke motor, maar dat motorgevoel ben ik inmiddels toch al vergeten (echt niet

Dus een "gedwongen" autorijder geworden, maar ik kan er inmiddels best wel van genieten in mijn kleine rode speelgoedautootje...

Hieronder nog het "Voor" en "Na" de omslag: