Feitelijk komen we zo weer terug bij de DSC-discussie.
Wat wil je? Spanning en alles dicht bij elkaar door een scala aan kunstgrepen dan wel eenvormige techniek? Of een 'eerlijk' technisch reglement waar iedereen met een eigen oplossing antwoord op geeft?
F1 is feitelijk het allerlaatste bastion van de autosport die uitgaat van de laatste aanpak. (En daar wordt in de laatste jaren al op afgedongen door alle kwalificatievernieuwingen, safety-car-situaties en nu de standaard-ECU.)
En ja, dan loop je ietsje sneller de kans dat het saai wordt.
Als je dan zegt: weg met de technische vindingrijkheid, alleen het talent van de coureur staat voorop, dan kun je in de monopostowereld kiezen voor een eenheidsklasse. Alles onder de F1 (behalve F3) werkt inmiddels zo. En in F3 zie je dan ook meteen dat de meeste teams zo snel mogelijk de beste chassis-motor-combinatie kopen (nu Dallara-Mercedes).
In de toerwagen- en sportwagenwereld moet je iets anders doen als je geen silhouettes à la NASCAR wilt. Bijvoorbeeld met gewichten en andere beperkingen aan de slag om iedereen dezelfde kans op de overwinning te geven. Maar ook dat blijft een moeilijk verhaal: hoe houd je iedereen blij, hoe houd je de kosten in de hand, hoe houd je rekening met de commerciële belangen van de fabrikanten?
In het algemeen komt het hierop neer: hoe meer nadruk op techniek, des te saaier het meestal is. Hoe spannender de race, des te groter de kans dat er kunstgrepen zijn toegepast om het veld dicht bij elkaar te houden.
Aan u de keus.
