Zo is het altijd wel wat natuurlijk
Ik heb 8 jaar in Den Bosch lopen rennen en winkeltje spelen met 7 personeelsleden. Dat was druk. Lange dagen en veel gedoe. Wel veel geleerd. Gelukkig ook wat verdiend

... Nu bijna de afgelopen 4 ( gaat snel joh.. ) jaar alleen gewerkt zonder personeel. Veel meer zelf doen. Veel minder gedoe. Zaken gaan goed. Zoals ik al zei, ik heb eigenlijk helemaal niks te klagen. Gezond , gezin , lekker huis, leuke auto , geld voor extratjes..
Alleen zo weinig vrije tijd.. Altijd maar werken.
Probeer nu wel gewoon meer vakantie te nemen. Heb jaren met één a hooguit twee weken vakantie per jaar gedaan. Dat doe ik nu niet meer. Ga over een paar weken weer naar Oostenrijk. Keertje wintersporten. Van het voorjaar misschien nog een weekje en deze zomer gooi ik de tent gewoon 3 weken dicht.
Nu heb ik mijn voorganger natuurlijk als voorbeeld hoe het leven ook kan lopen. Werken tot je 60ste.. alles opsparen.. winkel verkopen.. lekker ervan denken te gaan genieten.. Om vervolgens uit de lucht geschoten te worden .. Je kan het zo gek niet bedenken. Maar dat is toch wat. Heel je leven tussen 4 muren alles uitstippelen voor je ouwe dag.. En die ouwe dag komt er niet.
Probeer het er gewoon nu van te nemen. Maar dat geld. Dat reken ik gewoon om in 'vrije jaren'.. Of financiële vrijheid. Hoe meer je ervan hebt. Hoe minder je dingen moet. Je kan het steeds meer zelf gaan bepalen.
'do whatever the fuck u want-money'. Dat is de situatie die je probeert te bereiken.
Een 440 Wouter. Kei-leuk. Maar ik ken mijzelf. Daar ben ik in 3 maanden aan gewend en vind ik het niet speciaal meer. Ik wen erg snel aan alles en heb niet zoveel 'hebbe' gevoel meer bij materialistische dingen.
Vrijheid en de behoefte om palmboomeilandjes te bezoeken. Dat gevoel wordt steeds sterker naarmate de jaren verstrijken...
Beetje zoals Hanz. Lekker in Brazilië rondhangen
Anyway.. Bitcoins gaan lekker.. wou dat ik er meer had
