Luco schreef:@Romo
Ik denk het niet, wij trekken na werktijd de deur dicht en klaar, die man is nooit klaar.
Sommige doen zelfs helemaal niks en krijgen toch geld, tja wat is dan "eerlijker".
Tevens zorgt die ervoor dat er duizenden mensen een inkomen hebben.
Maar ja klagen over een ander is natuurlijk stukken makkelijker dan in de spiegel kijken.
Dus jij vind het absurde verschillen die niet te verdedigen zijn, ik wel.
Ik heb persoonlijk meer moeite met mensen die geen flikker doen en toch menen overal recht op te hebben en maar te klagen over dit land.
Das omgekeerde causaliteit.............daarmede een volstrekt verkeerde interpretatie en welhaast een rechtvaardiging van en voor buitensporige salarissen.
De constatering is simpel, als de verschillen te groot worden, en 300 keer meer salaris is te groot, maakt niet uit voor een directeur, een bankman/vrouw een voetballer, een politicus, who ever..........dan krijg je vanzelf rare toestanden, temeer mensen aan de onderkant nauwelijks het hoofd boven water kunnen houden, in het verleden zijn er revoluties uitgebroken over dit thema............
Ik pas verder voor klaaggedrag, ik heb niks te klagen persoonlijk, het gaat ook niet over mij, maar over een maatschappelijk thema dat voor brede onrust en onbegrip zorgt, we moeten het niet in het persoonlijke trekken, niet ad hominem aub, dit thema overstijgt dat ten volle.
Ik kan wel snappen dit bovenstaande salaris modellen niet heel erg lang meer houdbaar zijn, ken uw klassiekers zou ik willen zeggen.
Daarbij geeft de man het zelf toe nota bene;
Topbeloning terecht?
Opmerkelijk genoeg was Unilever-topman Polman eerder dit jaar één van de eerste grote bedrijfsbazen in de wereld die zelf de hoogte van zijn beloning ter discussie stelde.
In een interview met de Washington Post zei Polman afgelopen mei: “Mensen op ons niveau zouden niet gemotiveerd moeten zijn door het salaris. Als je mij het dubbele zou betalen, ga ik niet twee keer zo hard werken, want ik zet mijn maximaal beschikbare tijd al in. Zou het de manier waarop ik dingen doe veranderen? Niet echt, want ik probeer de juiste dingen voor dit bedrijf te doen voor de langere termijn. (…) Ik schaam me nog steeds als het onderwerp opduikt. Ik voel me in verlegenheid gebracht, om eerlijk te zijn. De board probeert de compensatie verder omhoog te krijgen, en dat hebben we steeds geweigerd. Dat is niet heroïsch, maar ik denk dat er iets van redelijkheid moet zijn.”