Bericht
door Erik » 21 feb 2014, 11:42
In ieder geval mijn motivatie:
Zo het is 17 feb en er komt een zwarte 1M voor rollen. Andre de Vries komt met een smile van oor tot oor uitstappen, we gaan rally rijden in Finland op IJs, Sneeuw, Bagger en al het andere dat voor je banden komt. Machtig mooi. De bagage wordt in de witte schicht gedropt en we rollen in stijl naar Schiphol.
Een droom komt in vervulling en droom die duurt sinds dat ik 6 ben die is verwoord in een bucketlist punt (staat er maar 1 op haha) nav een medisch akkefietje in 2009. Overtuigd van mijn eigen reflexen en directe link billen-handen-voeten die mij in het dowhhill tijdperk al hebben laten driften op de downhill fiets, moest dit ook wel lukken in een GroupN subaru voorzien van 7mm spikes. Toch ? Nou ik kan je vertellen dat elk mogelijk scenario de “kopfkino” wel gepasseerd is. Daarintegen was Kees Burger van Rally Promotion Finland (RPF) en zijn instructeur Jarkko Mietinnen zeker enthousiast. Ik vond wel dat ik doelen moest stellen, en heb dat Kees Burger nog maar even gemaild. Just tob e sure. Ik was op zoek naar een learning curve. Voor iemand die nog geen enkele motorsport ervaring heeft, was dit een gok, een weloverwogen, maar toch. Ik had als doel om te laten vast stellen of ik een learning curve had en het was uiteraard aan Kees en Jarkko dit te bepalen. Zelf had ik voorgenomen zeer maar dan ook zeer behouden te starten.
Dus Andre en ik stappen in de vliegende sigaar, een airbush geloof ik, Finse stewardessen met billen die het aankijken niet waard waren, en hebben de tijd gedood met de laatste BBC Topgear aflevering. De tijd vloog voorbij, en zelf het aangeboden oordopje vol oorsmeer van een grijze Fries deerde me niet. We gingen immers rally rijden. Op ijs. Beter wordt het niet. Op de luchthaven gaan we door de douane maar de koffers niet, hilariteit ten top, en in ons beste Fins (ook wel Engels genoemd) hebben we een Finse schone zover gekregen ons even voor te lopen, en via een ganbangshortcut stonden we opeens bij de band. Met nog 2 koffers erop. Deze twee dagen konden niet meer stuk. Kees stond ons al op te wachten, het vervoer was wederom in style in een nette quattro met >400pk oh oh oh wat gaaf.
Dus Andre en ik komen dat hotel binnen en slapen homaar, volgens mij hebben we allebei uren wakker gelegen, prachtig zo’n gedeelde fysieke afwijking. De volgende mogen begon redelijk episch, er komt een rally truck voor gereden waar je u tegen zegt, dit werd maximaal genieten, dat moest wel. Om met de truck op locatie te komen leek ons onmogelijk maar vergis je niet in Kees, een onderdrukte smile gaf al aan, Kees is in zijn element. Prachtig. Aangekomen op de locatie Saukkola raakte ik wel bevangen door het idee “het gaat beginnen”. Een hele fraaie BMW motorsport ice racer word uitgeladen met nota bene de naam H. Rovanperä nog op het raam. Ik verwachtte elk moment Ralph Inbar tevoorschijn te zien komen. Voor Andre werd er een Subaru R4 uitgeladen. Man man man. Na een kennismaking met pacenote theorie, remmen gas geven sturen en dan in de juiste volgorde mocht ik de BMW aantrekken. Ja aantrekken, door wat zakelijke omstandigheden (veel buitenland werk) beweegt de weegschaal zich in regionen waar hij niet zou moeten staan. Dus die BMW is aangetrokken en we gaan van kiet. Eerst een rondje door Jarkko. OK dan. Goeiendag zeg…….de lat ligt hoog, extreem hoog. Maar langzaam zo een aantal sessies rijden komt er verbetering, de handen komen niet meer in de knoop, de voeten doen het, de reflexen waarvan ik wist dat ik ze had werden weer wakker. Andre loopt ondertussen werkelijk waar buitenaard hard te knallen. Niet normaal gewoon. Met een hoofd dat overloopt van de opgedane indrukken, tips en goede adviezen trekken we terug naar het hotel. Ongekend wat is dit gaaf. Dit gaan we proberen naar het voor mij op dit moment maximaal haalbare niveau te trekken. Morgen staat de GroupN subaru op het menu. Ik ben benieuwd. Ondertussen zitten Andre en ik een lekkere hamburger weg te werken en eerste beeldmateriaal te bekijken. Ik zag toen voor het eerst beelden van mezelf, en dat was net ff de boost die ik nodig had, naast de complimenten die ik al kreeg. Het zag er heel niet slecht uit. Andre en ik waren al plannen aan het smeden mbt funato’s in NL, dus het was al 2:30 (kon toch niet slapen) n ik stuur hem even een link via de whatsapp. Patsboem klabberdebats ok de Vries lazert ook uit zijn bed 2 kamers verderop, bleek dat die ook nog wakker was. Uiteindelijk door de ervaring van de gedane dag, en de wetenschap wat nog komen gaat maar 3 uur geslapen. Volgende morgen volledig brak aan het ontbijt tegenover die grijze de Vries die ook maar makkies aan deed, staat Kees 30 minuten te vroeg voor de deur. Dus de Vries en ik die door 3 koppen koffie losgeweekte ochtenddrol nog even deponeren en op pad. Inmiddels was Koos, een rallyliefhebber pur sang, ook aangesloten.
Dus we rijden weer naar de voor ons op dat moment “hemel op aarde” en daar worden de auto’s door de monteurs geprepareerd. Een schitterende groupN stond klaar en ik ging even de gopro monteren. Dit was thuis komen. Zo vertrouwd, ik kon niet meer wachten. De eerste lap werd even voor gedaan. Oeps. De referentie is weer gezet, toen mocht ik. Niet normaal. Wat een grip, wat een koppel onderin. Tweede ronde ging al heel behoorlijk, uiteindelijk een aantal ronden op de warm up ronde gereden toen was het beurt voor de grote ronde. Ondertussen rijd Andre op een parcours dat zeer heftig was, totaal bezweet en wit rond de neus komt ie uit de auto. OK dan ! Jarkko gaat even voor en laat mij zien hoe het gedaan moet worden. Het lange rechte stuk kende ik nog van gisteren, maar nu full power met de GroupN, ik was niet bang, maar overweldigend was die snelheid en de grip van de auto zeker wel. Man man man ik had de sportstracker aanstaan en er werd toch even netjes 156kmh over een jump gereden wieltjes een meter van de grond schat ik 20-30m ver. Zo dan. Simpel gezegd, dat wil ik dus ook kunnen. Stap voor stap zijn we gaan opbouwen. Het was al duidelijk dat die GroupN me veel meer lag dan de BMW. Ik denk dat dat voor een groot deel aan de zit positie, en mijn ervaring met AWD lag. Een hoop dingen die voor mij in de BMW als onnatuurlijk werden ervaren gingen nu vol automatisch. Als je de neus naar binnen wil hebben stuur je naar binnen terwijl je evt remt om de neus te drukken, en dan geef je ook nog even volgas. Omdat ik de kunst van het links remmen gewoon niet beheers kwam ik daar een voet te kort. Maar desondanks groeide het vertrouwen in mijn kunnen en in de auto’s gripnivau gestaag, en de rondetijden gingen met elke ronde omlaag. Op het straight werd er ook gesprongen en bochten werden keurig gerond. Het zijn geen finse rallyrijder snelheden, maar wel finse style, attackmodus en een mooie basis om op verder te bouwen. Ik heb Jarkko gevraagd de laatste twee ronden te gaan pushen, en dat was een mooie afsluiter mijn god dat was voor mij op dat moment wel de limiet. Enerzijds omdat er in die laatste ronden echt heel behoorlijk hard werd gereden en anderzijds omdat ik tegen een probleem aan liep. Voet van gas om te gaan remmen betekent in de periode tussen gas los en voet op rem geen tractie en dan ben je hem kwijt. Daar heb je geen ruimt voor als je echt hard rijd. De bumper van de GroupN was al gesneuveld, dus het was goed zo. Ik weet waaraan gewerkt moet worden en dat gaan we ook doen. Ik heb teveel geleerd om dit zo te laten liggen, en ik heb het gevoel dat er nog veel meer in zit. Dit gaan we masteren zoals de Vries dat zegt. Stap voor stap dat wel. Links remmen is een grote essentiële stap. Vanaf vandaag geoefend. Komt goed. Van de zomer hetzelfde maar eens doen op gravel als ik in dezelfde gelukkige omstandigheid blijf als nu (dat is dus qua pecunia bedoeld). Het kost wat maar heb je ook wat. Als je de fun per km bekijkt is er niets wat hier aan kan tippen. Beter dan dit wordt het gewoon niet. Het idee alleen al dat je naar een Fins kampioen hebt gezeten en volle pijp door het bos bent geblaft, gesprongen hebt met de auto, driften, zijdelings over crests heen vliegen, onvergetelijk. Complete insomnia de afgelopen dagen. Mijn rallymaat Andre, idem dito. Het is het allemaal dik en dik waard ☺