En wat is dan een leuke vierwielaangedreven auto om dit mee te gaan doen? Ik ben altijd al fan van de Mitsubishi Lancer Evo V en VI, maar aangezien die zeldzaam en helaas ook onbetaalbaar zijn moest het toch iets simpelers worden. Ook ben ik nog altijd een liefhebber van de iets oudere Ford modellen en Ford heeft natuurlijk ook genoeg rally ervaring. Een Escort WRC staat bij mij dan ook op het (onhaalbare) verlanglijstje. Voorafgaand aan de Escort WRC reed Ford rally met de Escort Cosworth, maar ja, nog steeds onbetaalbaar. Voor de Escort werd de Sierra Cosworth 4x4 gebruikt in de rally. Ik heb daarom zitten denken of ik naar Zweden zou gaan met mijn Cosworth. Aan de ene kant zou het een super mooie trip zijn, maar eigenlijk vind ik het te erg zonde van de auto, want als je ergens in een hoop sneeuw belandt rij je zo een bumper van de auto af. Daarnaast is het verlaagde onderstel met uniballs en grote remmen ook helemaal niet geschikt voor in sneeuw en ijs. Maar nou is de Sierra Cosworth 4x4 niet de eerste 4x4 waar Ford mee heeft rally gereden. De allereerste 4x4 in de rally voor Ford was de RS200, maar die is natuurlijk helemaal onbetaalbaar. Maar nadat de Groep B in rally, waar de RS200 onder viel, afgeschaft werd is Ford gaan rallyrijden met de vleugelcosworth voor asfalt rally's en op overharde rally's gebruikten ze de Sierra XR4x4. In de rally kon de XR4x4 niet echt meekomen omdat de V6 niet genoeg vermogen heeft, maar op een bevroren meer heb je dat vermogen toch niet nodig en is het lineaire karakter van de V6 juist wel erg fijn met doseren van het vermogen. Dus was een XR4x4 voor mij eigenlijk de perfecte keuze. Ook heeft de auto standaard een koppelverdeling van 34% naar de voorwielen en 66% naar de achterwielen, in combinatie met visco sperdifferentielen in de versnellingsbak en het achterste differentieel, dus dat leek mij (als leek wat 4x4 driften betreft) best een goed uitgangspunt.
Helaas kwam ik er al snel achter dat die ondertussen best zeldzaam geworden zijn. Op marktplaats staat er al tijden eentje die erg netjes is, maar ook flink aan de prijs is. Net over de grens in Duitsland stond er ook eentje die op de foto's best aardig leek. Dus gemaild en gebeld naar Duitsland en na 2 weken kon ik eindelijk een keertje komen kijken bij de auto. Hij stond bij een vrachtwagenbouwer waarvan de eigenaar een echte Ford liefhebber is, in de showroom stonden namelijk nog twee Sierra Cosworths en een Escort Cosworth en nog een aantal andere leuke oude Fords. Maar helaas had de XR4x4 aardig wat werk nodig voor deze weer de weg op zou kunnen, dus maar besloten die daar te laten staan. Maar een tijdje eerder had ik al even contact gehad met iemand van de Sierra club over de prijzen van XR4x4's, aangezien hij er zelf niet lang daarvoor eentje gekocht had. En na de tegenvaller van de Duitse auto heb ik de stoute schoenen aangetrokken en hem gevraagd of hij zijn XR4x4 niet zou willen verkopen. Het gevolg was dat er 2 weken later een XR4x4 bij mij in de garage stond.
De vorige eigenaar had al een hoop werk in de auto gestoken, dus dat was erg fijn. Mijn plan was verder om de auto redelijk standaard te laten, maar wel een paar kleine aanpassingen te doen. Als eerste heb ik gekeken wat voor stabilisatorstangen er onder de auto zaten, aangezien die voor een groot gedeelte de onderstuur/overstuur balans bepalen en ik niet met een onderstuurde auto in Zweden zou zitten. De voorkant had een 28 mm stang, net als de Cosworth, maar de stang aan de achterkant was maar 12 mm dik. Gelukkig had ik nog een 20 mm dikke stang van een later type Scorpio liggen die er zo op past. Verder zag ik dat er een aandrijfashoes aan de voorkant gescheurd was, dus die moest nog vervangen worden. Met het vervangen van de hoes heb ik meteen de schijfjes bij de stabilisatorstang/draagarm omgekeerd. Ooit hoorde ik dat daarmee de verbinding een stuk stijver is en de problemen van de standaard rubbers zo goed als opgelost zijn. Je zou bijna denken dat Ford het zo bedoeld heeft, de vorm van de schijf sluit namelijk erg goed aan op de vorm van het rubber.

Verder merkte ik ook dat de plastic bus van de stuurstang die door het schutbord gaat de nodige speling had, ook niet erg fijn als je er juist lekker mee wil gaan sturen. Dus een nieuwe bus en ring besteld bij Ford en die gemonteerd. Het was wel duidelijk te zien dat de oude bus flink ingesleten was.

Daarna nog een aantal kleine klusjes gedaan aan de auto, zoals alle sloten vervangen, aangezien het slot van de bestuurdersdeur en van het kofferdeksel niet meer werkten. Ook heb ik de gasveren van het kofferdeksel vervangen, degenen die daar op zaten waren niet stijf genoeg. Blijkbaar zijn er 3 verschillende gasveren, basis, met achterruitwisser en met achterruitwisser en achterspoiler. De klep van de XR4x4 bleef dan ook niet lekker open staan met de basis gasveren.
En natuurlijk had ik ook nog winterbanden nodig voor Zweden en voor op het ijs wilde ik spijkerbanden hebben, dus maar 8 nieuwe banden besteld...

Nadat de winterbanden gemonteerd waren eindelijk eens een proefrit gemaakt na de auto al een maand in de garage gehad te hebben. Tijdens dat eerste ritje heb ik meteen van mijn gewone winterband ook een spijkerband gemaakt.

Verder merkte ik tijdens de proefrit dat de motor niet altijd lekker op het gas reageerde. Van een kennis even een gaskleppositiesensor geleend om te checken of hij daarmee beter liep en dat was inderdaad het geval. Dus een nieuwe besteld en daarna was het probleem inderdaad opgelost.