Besloten was dat er een Mini Cooper S (R53) moest komen, ik zat er al heel lang aan te denken. Wel had ik een aantal minimale eisen: Cruise Control, stoelverwarming en automatische airco, goed onderhouden en binnen budget uiteraard. Dat was nog best een opgave, maar toevallig een vrij dicht bij huis gevonden.
Een Pepper White exemplaar, 165.000 op de teller, xenon, stoelverwarming, climate control, cruisecontrol, lederen bekleding, navigatiesysteem, regensensor, blijkbaar is de eerste eigenaar nogal los gegaan op de optielijst.
Vorige week vrijdag samen met Riceaux deze wezen bekijken, rondje gereden, deal gesloten en handtekening gezet.
En toen begonnen de slapeloze nachten... in een week tijd letterlijk alle fora afgelezen, plaatjes bekeken, Martijn zijn topic wel twee keer doorgebladerd en zelfs de handleiding gelezen.
Vandaag was het dan ein-de-lijk zover. Corsa achtergelaten, nog wat papierwerk in orde gemaakt en sleutels in ontvangst genomen.
Vanaf het moment dat ik de motor startte en de straat uitrolde verscheen er al een glimlach op mijn gezicht die alleen maar groter werd en er nu nog steeds op zit.
Eerst natuurlijk een aantal minuten warm gereden over een boerenweggetje, stukje snelweg genomen en beetje gespeeld met het navigatiesysteem, knopjes uitgeprobeerd en stoel nog klein beetje versteld.
En toen de afslag genomen naar wat leuke Frieslandse achteraf weggetjes... Die versnelling van de 163pk sterke 1.6. Het ‘WEEEEEEE’-geluid van de compressor die maar al te graag opspoeld bij de meest lichte aanraking van het gaspedaal. Het lichte geplof van de twee gecentreerde uitlaatjes bij gas los. ALLES bij elkaar zorgt voor zooooveel plezier, zo’n grote smile op m’n gezicht, dit heb ik gemist.
Het is echt een droomauto die nu voor de deur staat. Vooruit, even nog wat foto’s voor jullie en dan ben ik weer weg. Rijden.
