Free record shop failliet

[RVV]

Free Record Shop Nederland failliet


Er blijven waarschijnlijk nog wel winkels van Free Record Shop bestaan
ANP
Toegevoegd: vrijdag 24 mei 2013, 13:58
Update: vrijdag 24 mei 2013, 18:34
De Nederlandse tak van de Free Record Shop vraagt faillissement aan. De curator kijkt of een doorstart in afgeslankte vorm mogelijk is.

Ook wordt gekeken of de 141 filialen vooralsnog open kunnen blijven. "Het is kansrijk dat er winkels van de Free Record Shop in het straatbeeld blijven", stelt de directie. De 755 medewerkers en de vakbonden en leveranciers zijn op de hoogte gebracht.

"Veranderende markt"
De financiële problemen van Free Record Shop zijn ontstaan door, zoals het bedrijf zegt, "de veranderende markt en de niet herstellende economie". Het consumentenvertrouwen daalt al een paar jaar. Dat was voor het bedrijf reden om een reorganisatie door te voeren, die nog in volle gang is. Daarbij zijn tientallen winkels gesloten, onder meer de Free Record Shops op NS-stations.

Free Record Shop België en Game Mania (een keten in computergames) zijn niet bij het faillissement betrokken en blijven zelfstandig voortbestaan. Zij zijn onlangs overgenomen door investeerder ProCures. Die was ook betrokken bij de mogelijke doorstart van de Nederlandse tak, maar heeft vandaag laten weten daar voorlopig niet mee door te gaan.

Mislukte avonturen
De muziekketen vindt zijn oorsprong in een platenzaak die Hans Breukhoven in 1971 begon in Schiedam. De zaak groeide uit tot een keten van ruim 350 winkels in de Benelux en Scandinavië, met een jaaromzet van ruim 500 miljoen euro.

Sinds een jaar of zes zijn er problemen, mede door mislukte avonturen in Scandinavië. In november vorig jaar trad Breukhoven terug uit het dagelijks bestuur. Op de vraag of hij het zinkende schip verlaat, antwoordde hij toen in het Radio 1 Journaal: "Een zinkend schip? 100 procent zeker niet. Free Record Shop is nog steeds een goed varende boot, financieel krachtig genoeg om deze storm te doorstaan".

Bron NOS

[Petrolhead Tom]

Who cares?

[Rupie]

P'cies.

[Luco]

Er gaan meer dan 600 bedrijven per maand failliet, zonder eenmanszaken meegerekend.

[dvh]

Toen ik vorig jaar een nieuw pand zocht was de makelaar het pand v/d freerecordshop aan 't venten.
Was een kwestie van tijd..

Jammer want het zijn toch leuke winkels om even te snuffelen en zo nu en dan wat te kopen.

[GTRene]

als je free records hebt, is het ook wachten op...

ze konden er beter geld voor vragen, dan verdien je nog wat

[RVV]

Nouja het heeft mijn interesse omdat ik zelf groot ben geworden met platen/cd winkels (mijn ouders hadden er 2 en stopte wegens gezondheidsredenen er mee in 2003). Free record shop was indertijd een concurrent, heb de opkomst van Free record shop ook vaktechnisch bewust meegemaakt. Overigens zag ik in 1994 al geen toekomst meer in het concept muziek/CD winkel. Ben daarom ook nooit in de zaken van mijn vader gestapt (maar dat terzijde). Dat ze als formule overbodig werden werd een duidelijke zaak met de opkomst van de digitalisering van de muziek. En ook de films natuurlijk.

[Kasteel]

Ik kwam er regelmatig, maar kwam er afgelopen week achter dat alledrie de vestigingen in Arnhem al gesloten waren . Wat moet ik nu met mijn Freebees ?

[Xave30]

Einde van een tijdperk voor sommigen. Interesse/belangstelling van Rico kan ik begrijpen gezien veel van zijn posts over opgroeien in (een) muziekwinkel(s).

Net als Kasteel liep ik "vroeger" (jaren 90) graag de Free Record Shops hierzo binnen.

The landscape continues to evolve.

[romo]

Verschrikkelijk bedrijf/zaak vond ik het..................

Een grote onoverzichtelijke zooi, ik heb het altijd vermeden als de spreekwoordelijke pest.

Uiteraard is het altijd weer een drama voor het personeel dat voor een habbekrats heeft moeten werken.

[frankv]

Ik heb nooit wat met de Free Record Shop gehad. Wel vond ik het spannend om naar Fame of de Virgin Megastore te gaan toen ze net open waren, dat was nog een beleving. Toen ik nog in Enschede studeerde gingen we op de fiets naar Gronau, over de grens, want daar waren de cd's goedkoper en ik had als student niet veel geld. Later ben ik mijn cd's vooral gaan kopen bij Plato e.d.

@Rico, jij had wel heel vroeg door dat het een aflopende zaak was, 1994, man toen was het internet echt nog geen mainstream!

[romo]

Plato kwam ik ook veel, mooie speciaal zaak.............zo kon het dus ook.

[RVV]

Dat klopt Frank, het was ook meer een voorgevoel. Ik verwachte toen al dat in de nabije toekomst muziek gewoon via een kastje aan de muur in de huiskamer kon worden gekocht. Had toen geen vaste vorm voor ogen, maar de opkomst van digitale muziek leek er perfect voor. Uiteindelijk is dit ook dmv het internet gebeurd. De rest is geschiedenis.

Over geschiedenis gesproken;

De eerste Free Record Shop 1971
15 oktober 1971 opent Hans Breukhoven zijn eerste Free Record Shop aan het Broersveld te Schiedam. Een heel klein winkeltje van 1.80 meter breed en 9 meter diep. Beretrots op zijn eerste winkel, organiseert hij op de avond van 14 oktober een heuse openingsreceptie met ca. 15 mensen, voornamelijk familie en buren want de Nederlandse muziekindustrie was toen voor zeker nog niet zijn vriend. Ze wilden hem niet kennen en wisten 100% zeker dat dit ‘gedoe’ in Schiedam vanzelf wel weer zou stoppen.

In het begin van de jaren zeventig (15 oktober 1971) werd de knuppel in het hoenderhok gegooid door de vestiging van de eerste ‘witte’ platenwinkel Free Record Shop in Schiedam, al snel gevolgd door o.a. de Berenkuil in Rotterdam, Pik Up in Nijmegen, Elpee in Leiden en enkele andere ‘vrije’ platenwinkels (dus niet aangesloten bij de NVGD). Zo kwam Hans Breukhoven ook aan zijn naam voor zijn eerste winkel. Niet aangesloten bij de NVGD en dus ‘vrij’ van dit kartel, bedacht hij de naam: Free Record Shop. Deze nieuwkomers concentreerden zich vrijwel uitsluitend op pop-LP’s, in die tijd de grootste groeimarkt. Door gebruik te maken van importmogelijkheden en het accepteren van lagere winstmarges konden ze LP’s eerder én tegen lagere prijzen aanbieden.

Decennialang was de verkoop van platen in Nederland een vrij marginale bezigheid. Talloze elektro- of geluidsapparatuurwinkels, muziekhandels, een enkel warenhuis en zelfs boekenclubs deden het er gewoon bij. Dat kon ook makkelijk, want het aanbod was gering en overzichtelijk, de levenscyclus van een plaat (zelfs in het populaire genre) bedroeg eerder jaren dan maanden. De branche, voornamelijk bestaand uit kleine zelfstandigen, was eensgezind verenigd in de NVGD (Nederlandse Vereniging van Grammofoonplaten Detailhandelaren), die in 1946 werd opgericht. Met succes had die belangenorganisatie afspraken met de Nederlandse platenindustrie gemaakt, die onder meer vaste verkoopprijzen garandeerde door alleen aan winkeliers te leveren die lid waren van de NVGD. Kortom, aan het detaillistenfront heerste relatieve rust en welvaart. Die situatie was niet veel anders in andere (Europese) landen.

De meeste pop-LP’s werden door de ‘georganiseerde’ detailhandel verkocht voor Fl. 21,–. Free Record Shop verkocht deze platen voor Fl.. 14,90 en Fl.. 15,90. Dit prijsverschil en een prima popassortiment vormden de basis van het Free Record Shop succes.

Het begin 1971
Hans Breukhoven voer van 1964 tot 1966 als kelner bij de Holland Amerika Lijn. De platenwinkel SAM GOODIES, in de 42ste straat in New York, gaf alle personeelsleden van de Holland Amerika Lijn 20% korting op het volledige (en fantastische) LP assortiment. Allemaal goede popmuziek die in Nederland nog niet te koop was. Het was dan ook erg voor de hand liggend dat Hans niet alleen LP’s voor zichzelf kocht, maar ook steeds meer LP’s voor vrienden mee naar huis nam. Die 20% korting werd zijn eerste verdiende geld in de muziek.

Zo was het hem ook duidelijk, toen hij met zijn winkeltje startte, dat hij de LP’s helemaal niet in Nederland hoefde in te kopen. Hij kon ze eenvoudig importeren uit het buitenland en zodoende de prijsafspraken (het kartel van de NVGD) ontwijken. Gewoon vrij, dus Free Record Shop was de naam. Dat Free Record Shop dankzij die import ook beschikte over een snelgroeiend en commercieel aantrekkelijk assortiment undergroundplaten (country, jazz, pop, symfo-rock en reggae) was een andere pijler onder het welslagen. Verder bleken de sobere inrichting, luidruchtige uitstraling en actieve klantenbinding een perfecte manier om het jonge, platenkopende publiek met regelmaat naar binnen te lokken.

Met ongekende voortvarendheid openden deze alternatieve platenwinkels elders in het land filialen. Free Record Shop, bijvoorbeeld, had binnen een half jaar na de start in 1971 al drie winkels, waarvan er overigens zes maanden later weer twee werden gesloten.

De omzet van de Nederlandse geluidsdragersmarkt bedroeg in 1971 Fl. 200 miljoen gulden. De omzet van Free Record Shop was op de eerste dag Fl. 326,10, met een voorraad van Fl. 4.492,21. Van 15 oktober t/m 31 december 1971 was de totale omzet Fl. 13.013,95.

Wijze lessen 1972-1973
De eerste poging om filialen te openen mislukte, maar deze valse start bleek van onschatbare waarde voor de latere formule van Free Record Shop. Duidelijk bleek dat voor het opzetten van een winkelketen heel wat meer komt kijken:

De prijs van het product alleen is niet voldoende basis voor het opzetten van een winkelketen.
Voor uitbreiding is een formule, een vast concept nodig.
Het aantrekken van personeel is meer dan mensen in een winkel neerzetten.
Eerst de organisatie gestalte geven, daarna volgt de uitvoering.
Bij een snel product als de grammofoonplaat is logistiek van het grootste belang.
In 1972 was de landelijke omzet Fl. 225 miljoen en de omzet van Free Record Shop Fl. 180.000,–. Het bedrijf was zeer actief met o.a. een maandelijkse mailing aan alle adressen, door klanten opgegeven of gewoon overgenomen van de girobetaalkaarten. De doelstelling hiervan was het opbouwen van een vaste klantenkring, door middel van deze mailing met de nieuwste LP’s (die vaak in Nederland nog niet waren gereleased) en leuke aanbiedingen, kreeg de klant een extra reden om naar het kleine winkeltje (1.90 x 9 meter) van Free Record Shop aan het Broersveld te Schiedam te komen. Om aan de juiste LP’s te komen moest er veel worden gereisd, hetgeen betekende dat Hans Breukhoven met een oude Ford Taunus Station om de zondag naar Parijs reed om daar op maandag in te kopen om vervolgens weer snel, voor het sluiten van het douanekantoor om 19.00 uur, terug te reizen. Het was noodzakelijk om voor de Franse douane altijd een paar extra (uiteraard goedkope) LP’s apart te houden, wilde je in een redelijk tempo de benodigde transit-papieren voor Nederland krijgen. De zondag daarna was Londen aan de beurt: zondag met de nachtboot heen en maandagnacht weer terug. Tussendoor bleef er zeer intensief contact met enkele grossiers in New York om de (toen zeer spannende) Amerikaanse importen te kopen. Deze kregen het speciale ‘USA import’-stickertje, waardoor ze voor enkele guldens meer konden worden verkocht. Het transport uit de USA ging per boot en duurde vier à zes weken, maar deze import-LP’s waren dan meestal in Nederland nog steeds niet verkrijgbaar.

De reizen naar Londen leidden regelmatig tot ontmoetingen met Richard Branson, die op zijn juist opgerichte platenlabel Virgin de LP Tubular Bells van Mike Oldfield had uitgebracht. Het werd Free Record Shop’s eerste grote hit, waarvan er wekelijks 25 à 50 stuks over de toonbank gingen. Door deze ‘grote’ aantallen kreeg Free Record Shop tijdelijk het alleenrecht voor deze LP voor Nederland. Voor Richard Branson vormde dit album de basis van zijn succes.

Om aan de juiste, toen zeer populaire, reggaemuziek te komen, waren regelmatige reisjes naar Jamaica noodzakelijk. Kingston was toen de stad met, per inwoner, de meeste platenwinkels ter wereld. Dit waren kleine, zwaar getraliede winkeltjes die bijna allemaal een eigen labeltje hadden.

De landelijke markt steeg in 1973 met ruim 33% naar Fl. 300 miljoen en de omzet van Free Record Shop met 80% naar Fl. 400.000,–.

Het winkeltje in Schiedam was al lang niet meer alleen voor de Schiedammers. Veel klanten kwamen uit Rotterdam en Vlaardingen en vaak van nog veel verder. Door de maandelijkse mailing werd ook steeds meer vraag gecreëerd naar toezending per post en zo ontstond ‘GOFI postservice’. Deze postservice raakte bij de groei van het aantal filialen in de verdrukking en werd in 1978 gestaakt.

Ontwikkeling van een formule 1973-1974
In 1971 vormde de platendetailhandelsbranche al 25 jaar een conservatief bolwerk. Door middel van vaste prijs- en leveringsafspraken garandeerde de platenhandelaren en -industrie elkaar rust en welvaart. De markt stond op het punt zich echt te gaan ontwikkelen en het was duidelijk dat er iets moest gebeuren.

Hans Breukhoven was de eerste, maar zeker niet de enige die begreep dat dit kartel via eigen import eenvoudig was te doorbreken. Tussen 1971 en 1975 ontstonden in Nederland vele kleine ‘witte’LP-winkels, die onder de vastgestelde koopprijs gingen verkopen. Het waren juist deze nieuwe, ‘alternatieve’ popwinkeltjes die de LP-markt echt openbraken.

Dank zij een continu stijgende markt ging het lange tijd goed, maar rond het begin van de jaren tachtig moesten de meeste ‘witte’ LP-winkels, verslagen door slechte of geen bedrijfsvoering, een teruglopende markt en het herstel van de gevestigde orde, afhaken.

Free Record Shop was de enige van de nieuwe ketens die overeind bleef en zelfs wist uit te breiden. Ze was in de ‘makkelijke’ jaren niet stil blijven zitten en had veel van haar fouten geleerd. Juist het wel tijdig ontwikkelen van een goede formule met een algemener muziekassortiment en een goede organisatie waren de basis voor het latere succes in de jaren tachtig.

In het Schiedamse winkeltje werd erg veel geëxperimenteerd met de uitstraling omdat het zeker niet de bedoeling was om het Free Record Shop-concept te beperken tot één winkel. De doelstelling was het opzetten van vijf winkels in regio Rotterdam.

Free Record Shop kon haar omzet in 1974 verdubbelen tot Hfl. 800.000,– (de landelijke omzet ging naar Hfl. 370 miljoen). In dat jaar lukte de tweede poging tot uitbreiding (Zwaanshals in Rotterdam) wel en Loe Boon (sinds 1971 in dienst) werd de eerste shopmanager. In 1975 ging de derde Free Record Shop aan de Nieuwe Binnenweg open. Deze winkel was ‘erg’ groot – ca 100m², had moderne stalen oranjekleurige LP-bakken, grijs zeil op de vloer en witte muren. Deze kleurstelling was overgenomen van de -toenmalige- succesvolle hamburgerketen WIMPY.

Helpende handen 1974-1976
Boven de winkel aan de Nieuwe Binnenweg werd een klein kantoor ingericht en achter de winkel kwam een centraal magazijn van ongeveer 10m2 en zo ontstond er een kleinschalige organisatie met centrale inkoop en distributie. Het kantoor had een groot raam dat uitzicht bood op de winkel en de toonbank, een duidelijk geval van ‘Big brother is watching you’. Tussen winkel en kantoor was een trapje van acht treden en juist dat trapje werd belangrijk bij de beoordeling van sollicitanten. Kwam iemand snel de trap op dan was dat een goed begin, ging het langzaam dan was het sollicitatiegesprek binnen twee minuten beëindigd.

Het voorraadsysteem bestond uit verschillend gekleurde kaartjes, waarop de gegevens van de LP’s, zoals prijs en leverancier, werden bijgehouden (elke winkel een andere kleur). De LP-hoezen stonden leeg in de bakken en de LP’s werden opgeborgen in een plastic hoes met het bijbehorende kaartje in een grote kast achter de toonbank. Bij verkoop ging het kaartje naar de inkoop zodat het betreffende item opnieuw kon worden besteld.

In deze eerste groeiperiode kwam het bedrijf altijd handen te kort. Het schrijven van de voorraadkaartjes gebeurde vaak door vertegenwoordigers van de diverse platenmaatschappijen, die daarna natuurlijk hoopten dat alles wat zij schreven ook zou worden ingekocht.

Een winkel verbouwen ging nog niet echt professioneel en iedereen die handig was hielp. Het eerste schilderwerk werd bijvoorbeeld verricht door Wim de Held, adjunct-directeur van de bank (Slavenburg’s) in Schiedam. Het LP-assortiment was inmiddels uitgebreid met meer populaire en Nederlandstalige muziek. Er kwam in de winkel aan de Nieuwe Binnenweg zelfs een klassieke afdeling die op basis van een laag salaris plus omzetprovisie werd opgezet en gerund door Juan da Silva. Toen het totaalbedrag te hoog werd, werd de provisieregeling natuurlijk snel afgeschaft. Juan da Silva ging vervolgens behalve Klassiek ook de overige inkoop op zich nemen. Anno 2010 is Juan da Silva nog steeds een van de stuwende krachten achter Free Record Shop en is hij, op Hans Breukhoven na, de het langst in dienst bij Free Record Shop.

Op 14 oktober 1976 bestond Free Record Shop vijf jaar en opende op diezelfde dag haar vijfde filiaal in Vlaardingen. Deze opening ging gepaard met een ‘groot’ feest op één van de Rotterdamse SPIDO-boten, waar eigenlijk voor het eerst de importerende en ‘officiële’ platenhandel elkaar ontmoetten.

Voor een tocht per boot was bewust gekozen, want zo kon niemand eerder weg. Men moest wel met elkaar praten en ‘drinken’.

Automatisering 1976-1979
In de jaren zeventig groeide de landelijke omzet jaarlijks met ruim 20% tot Fl. 620 miljoen in 1978, maar ook ontstond in die jaren een aantal nieuwe landelijke platenketens, zoals Elpee met 20 filialen en Disco Danser met 25 filialen. Free Record Shop had in 1978 slechts 11 winkels in de regio Rotterdam met een omzet van 4,5 miljoen gulden.

De platenhandel bloeide en omdat in 1976 het NVGD-kartel werd opgeheven, kon iedereen bij de Nederlandse platenmaatschappijen kopen. Free Record Shop importeerde nog steeds veel uit andere landen, maar vulde wel het assortiment aan met producten van de Nederlandse platenindustrie.

Free Record Shop investeerde in die jaren veel in haar formule en organisatie. Er werd inmiddels vanuit een centraal distributiecentrum/kantoor in Vlaardingen met een totale oppervlakte van 350m2 gewerkt. Omdat er ondertussen niet méér kleuren voor de systeemkaartjes bestonden, werd er aan het grote automatiseringsavontuur begonnen. Een computer was in die jaren nog een gecompliceerd apparaat en er kwamen regelmatig bedrijven in grote problemen omdat de software niet functioneerde. Er bestond ook nog geen specifieke software voor de detailhandel, er waren eigenlijk alleen maar financiële pakketten voor grotere bedrijven beschikbaar.

Free Record Shop laat daarom een eigen pakket schrijven en begin 1979 was het bedrijf, zonder noemenswaardige problemen, volledig omgeschakeld. Daarmee was Free Record Shop de eerste platenketen in Europa met een volledig geautomatiseerd inkoop- en distributiesysteem. Omdat het pakket eigendom was kon het bovendien worden doorverkocht. Eén van de kopers was Frans de Kok, die daarmee de basis legde voor een eigen softwarebedrijf.

Eind jaren zeventig veranderde de muziek sterk. De alternatieve rock – met al zijn variaties – werd steeds meer overtroefd door disco. Saturday Night Fever en Grease van John Travolta en Olivia Newton John vormden de inleiding van deze nieuwe muziekstroming.

De totale muziekmarkt daalde in 1979 en de prijzenoorlog die al in 1978 was ingezet ging in versterkte mate door. Er werd weliswaar nog veel verkocht, maar weinig tot niets verdiend.

Door het niet tijdig inspelen op de nieuwe muziekstromingen en door het gebrek aan enige vorm van organisatie kwamen veel platenwinkels en -ketens in de problemen. Free Record Shop ondervond deze problemen niet, zij was immers geautomatiseerd en al halverwege de jaren zeventig omgeschakeld van pure alternatieve pop naar een meer algemeen en hitgevoelig repertoire.

De Ommekeer 1979-1983
1979 was het jaar van de grote ommekeer. Het was inmiddels kommer en kwel in de Nederlandse platenhandel. Door te importeren konden warenhuizen, ketens en witte platenzaken top-items ver onder de geldende adviesprijzen aanbieden en op die manier de klanten bij bosjes hun winkels in lokken. Kleinere, zelfstandige detaillisten – gewend als ze waren aan de bescherming van het kartel – kregen het daar flink benauwd van. Veel van hen wisten niets beters te bedenken dan mee te gaan in de ‘prijzenoorlog’ met als gevolg dat hun winstmarge terugliep en een flink aantal van hen uiteindelijk het loodje legde.

Veel RTV-winkels sloten hun muziekafdeling. Elpee ging failliet en Disco Danser moest terug van 25 naar 17 winkels. Dit was voor Free Record Shop de grote uitdaging, omdat de keten (met toen ook 17 filialen) alleen in en rond Rotterdam was gevestigd en Disco Danser een landelijke dekking had.

De toenmalige directeur van Disco Danser, Jacques Aeilkema, belde naar Hans Breukhoven met de mededeling dat de eigenaars het bedrijf wilden verkopen. Zonder ook maar één cijfer of balans gezien te hebben zei Hans direct door de telefoon dat Disco Danser NU verkocht was. Hij nam het bedrijf over voor slechts Fl. 200.000,-.

Deze overname bracht natuurlijk de nodige problemen met zich mee, met name vanwege de grote verschillen op het gebied van personeelsbeleid. Bij Disco Danser was iedereen wat vrijer en draaiden de winkels redelijk zelfstandig, Free Record Shop had een veel strakkere medewerkerscultuur. Bij de eerste personeelsmeeting om de Disco Danser-mensen te informeren over alle veranderingen en nieuwe regels ontstond dan ook het nodige tumult. Hans Breukhoven in die tijd: ‘Eén van de Disco Danser-medewerkers vroeg of dit ook betekende dat hij dan zijn hond niet meer mee mocht nemen naar de zaak. Naar aanleiding van mijn antwoord verliet hij direct de vergadering en ik heb hem nooit meer gezien. Zo vertrokken er naar aanleiding van de nieuwe regels na deze vergadering nog tien mensen en waren wij direct van ons personeelsoverschot verlost.’

De automatisering van Free Record Shop was op dat ogenblik ingesteld op maximaal 25 winkels, dus werden er in korte tijd 9 van de 34 zaken verkocht of gesloten, waarbij uiteraard werd gekeken naar de prestaties en locaties van de filialen. De landelijke omzet zakte gedurende de volgende jaren drastisch tot een dieptepunt van 475 miljoen gulden in 1983. Inmiddels was er in 1981 wel een eind gekomen aan de prijzenoorlog. De winkeliers die deze overleefd hadden kwamen tot het inzicht dat de concurrentie niet alleen met het prijswapen bestreden moest worden; andere elementen uit de marketingmix werden ingeschakeld, zoals presentatie en promotie.

Free Record Shop maakte in deze fase bewust pas op de plaats om de interne organisatie af te stemmen op de nieuwe omvang van het bedrijf. Na het sluiten van de negen winkels werd vervolgens een aantal filialen gerelokaliseerd en alle bestaande filialen werden verbouwd. Daardoor lukte het om de omzet steeds te verbeteren. Veel aandacht ging in die tijd uit naar het ontwikkelen van een strakke herkenbare winkelformule en het vergroten van de naamsbekendheid d.m.v. opvallende reclamecampagnes. Een van de middelen die daarvoor in het leven werd geroepen was het eigen gratis maandblad FREE MUZIEK, later omgedoopt in FREE.

Het onderscheidende vermogen – vooral in reclame – is in de Free Record Shop-formule altijd van groot belang geweest. Sinds 1972 is Tony Vermeulen van het reclamebureau SAM Promotions een belangrijke sparring partner en uitvoerder van diverse campagnes.

Door de inmiddels landelijke dekking konden grote reclamecampagnes worden ontwikkeld. Zo was het Free Record Shop die als eerste retailer in Nederland een joint-promotion opzette met een branchevreemd product: 7Up. Zonder dat het eigenlijk opviel was Free Record Shop tot het establishment van de branche gaan behoren. Het was de grootste gespecialiseerde platenketen van Nederland geworden.

Het gevoerde repertoire week ook nauwelijks meer af van hetgeen in de gemiddelde platenwinkel te vinden was. Bij gebrek aan een dominante muziekstijl concentreerde Free Record Shop zich op het midden van de markt en liet ‘moeilijke’ genres als hardrock, reggae en new wave – gedeeltelijk – over aan de daarin gespecialiseerde handelaren.

Tegen de stroom in 1983-1984
Door de vele internationale relaties en grote inkoopkracht, was Free Record Shop regelmatig in staat containers vol Amerikaanse ‘overstock’-LP’s te importeren. Veelal fantastische titels die voor zeer lage prijzen de winkels uit vlogen. Deze ‘cut outs’ waren zeer populair bij vaste klanten. ‘Cut outs’ waren LP’s die door de detaillisten en ‘rack jobbers’ in Amerika retour gestuurd werden. Om te voorkomen dat deze weer op de Amerikaanse markt terechtkwamen, werden ze voorzien van een snee (cut) in de hoes.

Er waren zelfs vaste klanten die graag Fl. 5,- (normale prijs Fl. 3,95) per LP betaalden om als eerste in dit zeer gevarieerde assortiment te mogen snuffelen. Om al dat moois te kunnen kopen reisde Juan da Silva in die periode ongeveer 4 maanden per jaar door Amerika. Terwijl de nationale omzet daalde van Fl. 620 miljoen naar Fl. 475 miljoen steeg in diezelfde jaren de omzet van Free Record Shop van Fl. 4,5 miljoen naar Fl. 23,5 miljoen in 1983.

In de moeilijke jaren 1979/1983 wist Free Record Shop haar grootste groei te verwezenlijken. Het concern behaalde met diverse opvallende reclamecampagnes het ene succes na het andere. Dit succes vormde ook een extra motivatie voor de medewerkers, die toen ook consequent ‘forellen’ werden genoemd, vissen die tegen de stroom in zwemmen.

Zoals gezegd ging het uitstekend met Free Record Shop, maar kampte de platenbranche in z’n algemeenheid met een enorme omzetterugval. Velen braken zich het hoofd over de oorzaak daarvan. Sommigen weten het aan de verschraling van het aanbod, anderen aan een gebrek aan marketingkennis binnen de branche. Ook de opkomst van andere home-entertainmentproducten als videogames en videobanden werd als oorzaak aangewezen, terwijl naar de mening van veel insiders ook het wegvallen van de piratenzenders en het veel smallere muziekaanbod van de publieke omroepen een rol van betekenis speelden.

Omdat de markt achteruit holde en het marktaandeel van Free Record Shop steeg, was het ons duidelijk dat er iets moest gebeuren om de totale markt uit het slop te halen. Bij een groeiende markt zou het marktaandeel van Free Record Shop logischerwijs ook meer omzet betekenen. Na het bijwonen van de Amerikaanse presentatie van ‘Give The Gift Of Music’ tijdens de NARM (jaarlijkse muziekbeurs in Las Vegas) ontstond bij Hans Breukhoven het plan om een ‘Platenweek’ op te zetten. Andere grote detaillisten en industriepartners in Nederland waren snel voor dat plan te motiveren omdat in de toenmalige marktsituatie alles beter was dan niets. Het plan voor de Platenweek kreeg later gestalte als de Platen 10-daagse van de Stichting CPG (Collectieve Promotie Geluidsdragers) en groeide onder de stimulerende leiding van directeur Jan Gaasterland uit tot een echt verkoopbevorderend instrument.

Eind jaren zeventig, begin jaren tachtig werd het huren van video’s steeds populairder en omdat dit product erg dicht bij de LP lag en de verhuurbranche over het algemeen bijzonder slecht georganiseerd was, werd besloten ook deze tak van entertainment te gaan exploiteren.

Alle videotheken vroegen aan hun klanten een hoge borg (ongeveer Fl. 150,-) en dat was de grootste drempel voor Free Record Shop om daadwerkelijk te beginnen. De doorslag gaf een videotheek ‘Huur en Kijk’ in Rotterdam, die als eerste in Nederland geen borg vroeg en succesvol bleek. Dit was het startsein om ook te beginnen. Het grappige is dat deze videotheek toen eigendom was van Eric Companjen, die later van verkoopdirecteur zou doorgroeien tot Lid van de Raad van Bestuur van Free Record shop Holding.

Er waren indertijd drie videosystemen, VHS, Beta en V2000, waarvan het VHS-systeem duidelijk aan de winnende hand was. Dit was de reden dat de videotheken Video Huur Shop werden genoemd en alleen het VHS-systeem verhuurden. In 1984 werd de eerste in Dordrecht geopend die op aardig wat tegenstand en bedreigingen van de lokale ‘illegale’ videotheekhouders kon rekenen.

Video Huur Shop was in het begin erg succesvol en groeide snel uit tot vier filialen. De omzet van deze branche kwam echter voor 80% terecht in het illegale circuit, dat zelf de te verhuren banden kopieerde terwijl Video Huur Shop dit niet deed en alles zoals het hoorde tegen hoge inkoopprijzen kocht. Deze gang van zaken maakte uiteindelijk de concurrentie onmogelijk en daarom werd besloten te stoppen of een filiaal aan de betreffende shopmanager te verkopen.

Expansie 1984-1985
Vanaf 1984 ging het, mede dankzij de snelle acceptatie van de compact disc in Nederland, weer bergopwaarts met de verkoop van geluidsdragers. Free Record Shop maakte zich in dat jaar klaar voor de grote aanval op het marktleiderschap en gezien het feit dat de organisatie altijd vooruitliep op nieuwe ontwikkelingen, werd een geavanceerd computersysteem aangeschaft en in Schiedam een nieuw hoofdkantoor (250m2) en distributiecentrum (800m2) geopend.

Tijdens de openingsreceptie wist Hans Breukhoven in zijn speech de totale Nederlandse muziekhandel nog te vertellen: ‘De CD is een leuke drager, maar ik geloof nooit dat dit dure medium de LP zal kunnen verslaan.’

Er waren er overigens meer die de nieuwe geluidsdrager met een dosis scepsis begroetten. Grote platenmaatschappijen als Warner Music en vooral EMI Music wilden hun vingers in eerste instantie niet branden aan de digitale opvolger van het vinyl en veel kleinere maatschappijen keken ook nadrukkelijk de kat uit de boom. Pas in 1986 begon ook deze laatste categorie CD’s uit te brengen. In de tweede helft van dat jaar stortte ook het publiek zich in grotere aantallen op de digitale drager. Maar een echt prominente positie wist de CD pas aan het eind van het daaropvolgende jaar te veroveren.

Hoewel in 1984 de CD-verkoop zich nog in hoofdzaak afspeelde in klassieke muziek en pop-CD’s ongeveer een maand na de LP-release uitkwamen met een gemiddelde prijs van Fl. 54,95 (de LP kostte toen Fl. 19,95) steeg het CD-percentage wekelijks. Langzaam maar zeker begon het publiek haar favoriete LP-collectie te vervangen door de heruitgaven op CD.

Deze overgangsperiode was voor de detailhandel moeilijk, omdat elke titel op meerdere dragers (LP, MC en CD) ingekocht moest worden en ook de winkelinrichting aangepast diende te worden.

Door de hogere prijsstelling van de CD, die in procenten weliswaar een lagere marge bood dan de LP maar in geld duidelijk meer opleverde, kwam de totale branche opnieuw tot bloei.

Free Record Shop kon door haar grote spreiding van filialen en goede organisatie optimaal van deze CD-hausse profiteren en door de opening van ongeveer 10 nieuwe winkels per jaar veroverde de keten in deze jaren Nederland èn het marktleiderschap.

In 1984 waren er in Nederland 29 Free Record Shops met een omzet van Fl. 26 miljoen bij een landelijke omzet van Fl. 485 miljoen. Vijf jaar later waren er in Nederland 72 winkels met een omzet van Fl. 121 miljoen bij een landelijke omzet van Fl. 975 miljoen In die jaren was het bedrijf (buiten de warenhuizen van Vroom & Dreesmann) de enige landelijke verspreider van muziek. De voortdurend zakkende prijs van CD-spelers zette steeds meer Nederlanders aan tot aanschaf en doordat de industrie het bijna complete albumrepertoire van de laatste decennia nu ook op CD ging uitbrengen, voelden steeds meer consumenten zich geroepen om hun verzameling LP’s te vervangen door inmiddels niet meer zo dure en in elk geval minder kwetsbare CD-versies ervan. De prijsstelling van de apparatuur en van de CD’s vormde echter nog wel steeds een belemmering voor de jeugd en in deze periode ontwikkelde de geluidsdragermarkt zich dan ook van een tiener- en twintigermarkt tot een markt waarin dertigers en veertigers voor een groot deel de dienst uitmaakten. En dat was natuurlijk exact de groep die geïnteresseerd was in het vervangen van hun in vroeger jaren opgebouwde LP-collectie. Zij vertoonden zich weer in de platenzaken en gaven daar veel geld uit.

Over de grenzen 1985-1987
Het kon niet op en de bomen groeiden tot in de hemel. Nederland werd te klein voor Free Record Shop en in 1985 werd de eerste winkel in België overgenomen van Lode Dilewijns. De onderhandelingen met Lode Dilewijns verliepen heel speciaal en konden alleen plaatsvinden tijdens het nuttigen van de nodige Magnums ‘Hospice de Beaune’ en ‘Petrus’. Geweldige wijnen, al werd een ‘strakke onderhandeling’ daardoor niet bevorderd. Uiteindelijk werd het hele bedrijf, inclusief het monumentale pand naast het Rubenshuis aan de Wapper in Antwerpen, voor een zeer zachte prijs, met natuurlijk een uitgestelde betaling, overgenomen. Dilewijns was al 15 jaar een begrip in heel België en op dat moment, met een omzet van ruim 100 miljoen Belgische franken, de drukste platenwinkel van de Benelux.

Dat een Belg geen Nederlander is met een Vlaams accent werd snel geleerd. Het duurde tot 1987 voordat het tweede filiaal in België kon worden geopend. Door Loe Boon en Paul Toonen was een aparte Belgische organisatie neergezet, zodat verdere uitbreiding kon worden ingezet. In 1989 waren er al acht Belgische filialen met een omzet van Fl.14 miljoen op een totale Belgische markt van Fl. 300 miljoen. Bij een marktaandeel van 5% stond er een organisatie klaar voor de groei naar 25 winkels.

In 1986 kocht Free Record Shop een verliesgevende organisatie met 23 winkels en een postorderbedrijf (GOVI) in Duitsland voor slechts DM 1,-. GOVI was in de jaren zeventig dè Duitse alternatieve LP-keten. Het had echter de overstap naar CD’s niet tijdig kunnen maken. Een jaar later werd GRAMMO STUDIO (met 13 winkels in Zwitserland) te koop aangeboden. Samen (50/50) met een Zwitserse relatie werd begonnen dit bedrijf te reorganiseren. Ook in Nederland gebeurde er in deze periode ontzettend veel, de muziekketen groeide naar 72 winkels met een omzet van Fl. 121 miljoen, daarmee – bij een landelijke omzet van Fl. 905 miljoen – een marktaandeel van bijna 14% bereikend. De toenmalige marktleider Vroom & Dreesmann bleef steken op 12% en Free Record Shop werd daardoor de nieuwe marktleider.

Ook in de privé-sfeer veranderde er nogal wat bij Hans Breukhoven. In 1987 trouwde hij met Connie Witteman, die onder haar artiestennaam VANESSA, op dat moment de bekendste zangeres en persoonlijkheid van Nederland was. Free Record Shop was al een redelijk bekend bedrijf, maar door dit huwelijk en de vele publiciteit die VANESSA bleef trekken, steeg de naamsbekendheid van het bedrijf tot ver boven de 90%.

De Beursgang 1987-1989
Om de verdere groei en het nieuwe ruim Fl. 10 miljoen kostende hoofdkantoor en distributiecentrum in Capelle a/d IJssel te financieren, waren betere balansverhoudingen nodig en zo ontstond in 1989 het idee om Free Record Shop Holding naar de Amsterdamse Effectenbeurs te brengen. De Duitse en Zwitserse organisaties waren nog steeds verliesgevend en kostten bijzonder veel managementtijd. De gedachte om deze verliesgevende organisaties mee te nemen bij de beursgang werd niet positief beoordeeld en derhalve werd besloten om GOVI te liquideren en GRAMMO STUDIO te verkopen aan de Zwitserse partner. Er was een duidelijke les geleerd:

Je kunt beter meer betalen voor een winstgevende organisatie in plaats van veel tijd en energie te verspillen aan het rendabel maken van een verliessituatie.
Een ander land is niet alleen een grensstreep op de landkaart.
Free Record Shop had binnen haar doelgroep een naamsbekendheid van boven de 90%, maar boven de 40 jaar lag dit percentage slechts rond de 40%. Het vergroten van de naamsbekendheid in de doelgroep van boven de 40 zou zich daarom vrijwel zeker direct vertalen in meer omzet. Bij onze zoektocht naar een geschikte campagne bleek Lou van Rees bezig te zijn Frank Sinatra weer naar Nederland te halen, maar hij vond de gage veel te hoog. Door van het optreden van Frank Sinatra een marketingcampagne te maken kwamen deze bedragen echter in een heel ander perspectief te liggen en werd het voor Free Record Shop wel een aanvaardbaar risico. Het concert van Frank Sinatra, Liza Minelli en Sammy Davis Jr. in april 1989 werd een waanzinnig succes en de media raakten er niet over uitgesproken. Dankzij het fantastische concert steeg de naamsbekendheid in de beoogde doelgroep in drie maanden tot boven de 70%.

In 1991 werd een concert van Frank Sinatra in het Sportpaleis te Antwerpen georganiseerd om de naamsbekendheid bij de 40-plussers in België te verhogen. Ook hier werd het beoogde resultaat bereikt. Het organiseren van concerten behoort zeker niet tot de kernactiviteiten van Free Record Shop, maar marketing- en PR-technisch gezien bleken dit soort topevenementen bijzonder succesvol te kunnen zijn.

In december 1984 nam Free Record Shop haar nieuwe hoofdkantoor (1.200 m2), inclusief distributiecentrum (5.200 m2) langs de A20 in Capelle a/d IJssel in gebruik. Doelstelling was om vanuit deze locatie minimaal de komende 10 jaar te kunnen groeien. Anno 2010 is het hoofdkantoor van Free Record Shop nog altijd op deze locatie aan de Essebaan 55 in Capelle aan den IJssel gevestigd.

Wederom onder het motto ‘eerst organiseren en dan realiseren’ werd ook meteen een nieuw computersysteem geïnstalleerd.

De beursgang op 5 december 1989 was een grandioze afsluiting van deze enerverende periode. De introductie was een groot succes en werd ruim tweemaal overtekend, met een openingskoers van Fl. 31,-.

Free Record Shop Holding N.V. was klaar voor een nieuwe periode.

De Verbreding 1990-1993
Net als aan het einde van de jaren zeventig was er ook bij de decenniawisseling ’89/’90 veel aan de hand. De omzet bleef ‘booming’, maar nog steeds in hoofdzaak door de vervanging van LP’s door CD’s. Er waren weinig nieuwe grote artiesten. De discotrend verdween en maakte plaats voor dance- en house-muziek, terwijl ook Amerikaanse gitaarrock en nationaal product zeer populair werden. De handel ging steeds sneller. Hadden de LP’s in de jaren zeventig nog een jarenlange levensduur, in de jaren tachtig werd het een product op maandenbasis. In de jaren negentig is dat veranderd in een wekenhandel en voor veel house-product geldt een nog kortere looptijd.

Intern had de beursgang een flinke reorganisatie in gang gezet, vooral op administratief gebied moest alles sneller en ontstond er steeds meer behoefte aan gedetailleerde informatie. Om dit te realiseren werd de automatisering wederom geheel vernieuwd, met o.a. PC-kassa’s in alle winkels.

Om de steeds groter wordende goederenstroom beter en sneller te kunnen verwerken werd ook het distributiecentrum gereorganiseerd, o.a. door invoering van een automatisch sorteersysteem van Promech. Free Record Shop Holding maakte zich op voor een nieuwe periode naar het jaar 2000 toe.

In het begin van de jaren negentig groeide de CD uit tot een algemeen product, met een spelerspenetratie van ruim 80%. Ook de koopvideo’s waren inmiddels een algemeen erkend product waarbij vooral Klassiekers van Walt Disney de marktcijfers omhoogstuwden. De landelijke omzet steeg in 1991 naar Fl. 1.25 miljard, om vanaf 1992 licht terug te vallen.

Op 21 november 1990 werd de eerste Megastore in Nederland, FAME music, op de hoek van de Kalverstraat en de Dam in Amsterdam geopend. Ruim 2.000 m2 muziek en video met voor alle genres een eigen afdeling. Een voor Nederland ongekend muziekpaleis.

In 1994 opende Free Record Shop België op haar beurt een Megastore van ruim 1.500m2 in Brussel onder de naam GAÎTé. Dit is eveneens de naam van het oude concertgebouw waarin deze winkel is gevestigd.

Ook Free Record Shop België groeide in deze jaren onder leiding van de twee inmiddels ‘verBelgieste’ Nederlanders Loe Boon en Paul Toonen gestaag door en opende in december 1993 haar 25ste filiaal in Namen. De omzet bedroeg in dat jaar Fl. 54 miljoen bij een totale Belgische CD-markt van Fl. 341 miljoen.

Free Record Shop Holding realiseerde zich heel goed dat er meer moest gebeuren om de markt te blijven aanvoeren en door te kunnen groeien. Er waren meer (andere) klanten nodig terwijl eveneens duidelijk werd dat Nederland en België te klein waren om aan alle expansiewensen te kunnen voldoen.

In 1990 steeg o.a. door Nigel Kennedy en Pavarotti de interesse voor klassieke muziek bij de jeugd. Free Record Shop greep deze nieuwe interesse aan om het gehele bedrijf uit het drukke midden te halen en te ‘upgraden’ naar de bovenkant van de markt. Het veelbesproken optreden van Pavarotti in Rotterdam werd gebruikt om in één klap 100 Classic Record Shops te openen. Om onderscheidend te zijn werd de persconferentie hiervoor gehouden in het Hardrock Café in Amsterdam.

In alle winkels werden klassieke afdelingen gecreëerd met een oppervlakte tussen de 10 en 30m2, het Classic Record Shop-logo kwam op alle gevels te hangen en het personeel kreeg een spoedcursus klassieke muziek. Deze actie kreeg ontzettend veel aandacht op radio en TV (o.a. het NOS Journaal) en in de gedrukte media.

Ondanks de veelbelovende start werd al na één jaar duidelijk dat deze nieuwe afdeling heel moeilijk rendabel te maken was en dat de echte ‘klassiek-kopers’ niet naar Free Record Shop kwamen. De oorspronkelijke doelstelling was 10% van de omzet in klassieke muziek halen. Het hoogste dat echter gehaald werd was 6%. Daarna zakte de omzet weer naar een niveau van 2%. Hiervan leerden we dat de jeugd (vooral studenten) zeker geïnteresseerd is in het kopen van klassieke muziek, maar niet bereid zijn is Fl. 40,- of meer voor te betalen. Onder de Fl. 25,- en vooral met zeer goedkope labels, zoals Point Classics voor Fl. 5,95, scoorden we bijzonder goed.

Om toch een goede grip op de ‘andere’ markt te krijgen werden de al langer lopende gesprekken met vanLeest Grammofoonplaten Speciaalzaken B.V. geïntensiveerd, resulterend in de overname van het bedrijf in 1993. Het vanLeest-concern bestond op dat moment uit 14 winkels (in hoofdzaak in het zuiden van Nederland) met een formule die gericht was op een brede doelgroep en die vooral de consument van 25 jaar en ouder moest bereiken. Het aandeel klassieke muziek bedroeg hier ongeveer 15%. De formule was duidelijk geschikt om uit te breiden naar een landelijke dekking.

Van personeel naar Samenwerkers 1993
Het begin van de jaren negentig was een echt woelige tijd. Er gebeurde eigenlijk teveel in de muziekbranche. De landelijke omzet was nogal grillig. De muziekgenres wisselden snel en de opkomst van de diverse hitcompilatie-CD’s genereerden veel omzet, maar waren ‘dodelijk’ voor de singleverkoop.

De detailhandel raakte heftig in beweging en ook de hardwarefabrikanten deden alle mogelijke moeite om nieuwe dragers te lanceren. Philips met CD-i en DCC en Sony met MiniDisc vochten om de belangstelling van de consument. De beide grootmachten in de elektronicawereld dachten hiermee de digitale opvolgers te presenteren voor de musicassette, die in Nederland -ondanks een bijzonder hoge penetratiegraad van de spelers ervoor- nooit echt een grote afzet heeft gekend.

De ‘plotselinge’ daling in 1992 bracht iedereen weer even terug naar de realiteit. Ook Free Record Shop beleefde een ware ‘dip’ in de, tot dan, voortdurend stijgende winst. Dit veroorzaakte een koersdaling van Fl. 37,50 naar Fl. 10,80. Het bedrijf schudde op zijn grondvesten maar toch wisten de beleidsmakers dat de keten sterk genoeg was om deze ‘dip’ te kunnen corrigeren.

Even was het schrikken en dreigden de hoofden in de winkel te gaan hangen. Uiteraard een logische reactie als je altijd om je heen hoort ‘joh, wat werk jij bij een fantastisch bedrijf, het gaat er geweldig hè?’ en dan is het plotseling ‘het gaat bij jullie ook niet zo best meer, je mag wel oppassen voor je job’.

Juist door snel iedereen te informeren over de inhoud en oorzaak van de ‘dip’ en hen mee te laten denken over mogelijkheden er weer uit te komen, ontstond een waanzinnig positieve reactie. Fantastisch hoe iedereen zich er in één keer bewust van was dat directe kostenbeheersing het antwoord was op de veranderde marktsituatie. Binnen zes maanden was het totale kostenpakket met ruim 10% verlaagd en waren vooral de personeelskosten flexibel gemaakt ten opzichte van de omzet. Een strak urenbudget in winkels en distributiecentrum was het toverwoord.

Om dit te realiseren was de volledige inzet van alle medewerkers noodzakelijk en vooral dankzij deze inzet is de omschakeling zo snel gegaan. Vanaf dat ogenblik kregen alle medewerkers de eretitel SAMENWERKERS. Free Record Shop Holding heeft geen personeel meer, maar wel fantastische SAMENWERKERS.

Tevens werd duidelijk dat het te gevaarlijk was om de toekomst alleen op de muziekmarkt in Nederland en België te bouwen. Er werd besloten meer aandacht aan de diversificatie van het assortiment te geven; video, CD-i, CD-ROM en computergames kregen een grotere prioriteit. Ook werd begonnen met het uitgeven van eigen ‘muziekgerelateerde’ boeken. Van het eerste door Free Record Shop uitgegeven boek over het leven van Freddie Mercury werden ruim 30.000 exemplaren verkocht.

Actie Keukenla 1993-1994
Uiteraard liet Free Record Shop zich in deze roerige markt stevig gelden met diverse spraakmakende reclamecampagnes. Het mislukken van het voornemen van Shell om de gratis spaarzegels af te schaffen was de aanzet tot de gedachte hoeveel van deze zegeltjes zich in de Nederlandse huishoudens zouden bevinden.

De actie ‘KEUKENLA’, werd een doorslaand succes. De consument kon alle spaarzegels en losse buitenlandse munten die in zijn of haar ‘keukenla’ lagen volledig als aankoopbedrag voor CD’s en/of video’s gebruiken De benzinemaatschappijen dreigden met processen en de voltallige media namen het item op. Juist de publiciteit die hieromheen ontstond zorgde ervoor dat de actie ‘KEUKENLA’ binnen vier weken een naamsbekendheid had van ruim 50%. Een unicum in Nederland, dat in 1995 werd beloond met de ‘Meetlat’, de hoogste Nederlandse marketingonderscheiding. Eén van onze concurrenten deed in die periode de uitspraak; ‘Het valt niet mee om concurrent van Free Record Shop te zijn, alles wat ze doen staat direct volop in de belangstelling en het blijft voor mij onmogelijk om elke keer weer hun goede cijfers aan mijn aandeelhouders uit te leggen’.

De CD-clubs, waarin diverse platenmaatschappijen participeren, bouwden in Nederland via diverse belachelijke aanbiedingen (bijvoorbeeld 6 CD’s voor Fl. 19,95) sterk aan hun klantenbestand en realiseerden op die wijze eind 1995 een marktaandeel van circa 20%, gelijk aan dat van Free Record Shop.

Er ontstond steeds meer verkoop van CD’s buiten de reguliere CD-winkels om. Free Record Shop Holding zag ook hier mogelijkheden en startte in 1994 met Free Record Shop Service BV, een onderneming die het CD/videoproduct ging verkopen in branchevreemde organisaties. Zo levert de Service BV inmiddels CD’s en video’s aan o.a. de 27 vestigingen van Sligro, circa 150 Shell-stations en het Nederlandse leger in Seedorf (Duitsland). Het in 1995 gestarte CD-automatenplan werd ook vanuit Service B.V. verzorgd.

In 1994 besloten de Nederlandse Spoorwegen tot een commerciëler invulling van hun stations. Free Record Shop in Den Haag C.S. was één van de eerste pilot-stores. De formule van kleine muziek/videokiosken (ongeveer 20m2) bleek zeer succesvol en eind 1996 waren er al 10 geopend en inmiddels zijn er op alle grote stations in Nederland Free Record Shop kiosken.

Het buitenland lonkt 1994-1996
Tussen 1994 en 1996 vindt er een uitgebreid onderzoek plaats naar nieuwe groeimarkten en mogelijkheden voor Free Record Shop Holding. Het onderzoek wijst uit dat de beste mogelijkheden liggen in Scandinavië en Midden- en Zuid-Amerika. Daarnaast zijn er vanuit België, Luxemburg en Noord-Frankrijk (met dezelfde organisatie) zeer voor de hand liggende uitbreidingsmogelijkheden.

Op 30 November 1994 werd de eerste winkel in Noorwegen geopend (350m2), op de Karl Johans Gate (de drukste winkelstraat van Noorwegen) in Oslo. Noorwegen werd als eerste Scandinavisch land gekozen omdat daar de muziekaankoop met circa Fl. 80,- per inwoner het hoogste ter wereld is. Eind 1995 opende de tweede winkel (Kristiansand).

Noorwegen groeit snel en uit een bijzonder kleine organisatie groeide de keten in de eerste 3 maanden van 1996 naar 6 winkels.

De CD-markt in Europa stagneert en als groeibedrijf is het dan ook logisch dat je verder de wereld inkijkt. In 1996 zijn de grootste CD-groeimarkten ter wereld Azië en Midden- en Zuid-Amerika. Met het oog daarop werd er door Free Record Shop al snel een basisplan gemaakt en een strategische partner gezocht en gevonden in Ceteco Holding NV. Dit bedrijf (voor 71,5% eigendom van Hagemeijer NV) is via haar La Curaçao-winkels marktleider in wit- en bruingoed en slaapmeubelen in Midden-Amerika. Het samenvallen van kennis van de markt en van het product bij Ceteco en Free Record Shop vormt een ideale combinatie om in een sneltreinvaart deze nieuwe markt te veroveren; een nieuwe vennootschap genaamd L.F. Holding NV (60% Ceteco NV en 40% Free Record Shop Holding NV) is inmiddels opgericht.

De basisgedachte is om in elk land via enkele ‘flagships’, van minimaal 250 m2 de formule neer te zetten en deze dan via het shop-in-shop-systeem bij de La Curaçao-winkels snel uit te breiden. Tijdens een hei-sessie wordt nagedacht over wie de beste man hiervoor zou zijn. Gedacht wordt aan Johan van Hees, op dat moment Manager bij FAME music. Hij wordt uitgenodigd door de Raad van Bestuur en krijgt de vraag of hij naar El Salvador wil verhuizen om deze taak op zich te nemen. Hij moet dan wel gelijk de volgende week vertrekken. Zonder één seconde bedenktijd, zei Johan direct: ‘JA, GRAAG!’. – ‘Ho ho… rustig aan, moet je niet even nadenken, en met je vrouw overleggen?’. – ‘Nee hoor, ik ga desnoods morgen al en mijn vrouw gaat wel mee’ De eerste winkel wordt eind 1996 in El Salvador geopend.

25 jaar Free Record Shop 1996
Het is 1996, het jaar waarin Free Record Shop 25 jaar bestaat en 10 jaar marktleider in Nederland is. Het zal één van de belangrijkste jaren uit haar geschiedenis worden.

De muziekmarkt in Nederland en België staat onder druk en zoals eerder in de geschiedenis neemt hierdoor de prijsconcurrentie sterk toe. Landelijk zijn er veel meer ketens dan 10 jaar geleden en die moeten allemaal, in deze reeds overvolle markt, uitbreiden om te overleven.

Het reeds lang geplande project om aparte computersoftwarewinkels op te zetten met de werktitel IMAGINE SOFTWARE B.V., begon in de loop van 1996 steeds meer vorm te krijgen. Intern was er een heftige discussie over de naam voor deze nieuwe winkels; de meningen waren verdeeld tussen IMAGINE, SPEC’S – your software specialist – en THE WIZZ.

Op een veiling in Zwolle kwam in mei 1996 een origineel mammoetskelet te koop. Daar deze behoort tot de vijf mooiste ter wereld is het een uniek object om, als contrast tussen de oertijd en het moderne computertijdperk, de trekker voor de eerste softwarewinkel te worden. Het laatste bod van Fl 170.000,- van Free Record Shop werd niet overboden en hiermee werd het bedrijf plotseling eigenaar van een ruim 45.000 jaar oud mammoetgeraamte, genaamd MAX.

De totale Nederlandse pers besteedde veel aandacht aan de aankoop en MAX was wekenlang het gesprek van de dag. Het was vervolgens een logische gedachte om de nieuwe keten dan ook de naam MAX te geven en daarmee de interne discussie over de naam te sluiten.

De eerste MAX computersoftwarewinkel werd eind oktober 1996 geopend aan de Coolsingel te Rotterdam.

Maar natuurlijk manifesteerde Free Record Shop zich in haar jubileumjaar niet alleen op het zakelijke vlak. Met een spectaculair feest werd op 14 oktober, exact 25 jaar na de opening van eerste Free Record Shop, op grootse wijze het jubileum gevierd. Meer dan duizend gasten waren in de Laurenskerk in Rotterdam getuige van het ‘feest van het jaar’. Vrijwel alle Nederlandse topartiesten, onder wie Vanessa, gaven acte de présence.

Met dit grootse evenement en alle nieuwe plannen is het jubileumjaar voor het management van Free Record Shop onmiskenbaar een zeer turbulent jaar, waarin elk nieuw gestart project even belangrijk is.

In dit jubileumjaar telt Free Record Shop Holding 184 winkels en heeft zij ruim 1.170 samenwerkers in dienst. De geconsolideerde omzet bedraagt Hfl. 305 miljoen met een winst van Hfl. 11 miljoen.

Buiten de gebaande paden 1996-1997
Eind 1996 verwerft Free Record Shop Holding een belang van 80% in Proventura B.V.. Proventura is de houdstermaatschappij van het Hotelbon concept. Chris Luken, eigenaar van de Hotelbon, behoudt de resterende 20% en blijft directeur van Proventura B.V.

Met de hotelbon kunnen twee personen drie overnachtingen boeken in een hotel voor slechts Hfl. 75,00. De consument kan kiezen uit meer dan 550 hotels, waarvan bijna 260 in Nederland. De overige hotels zijn in Engeland, Duitsland, België, Luxemburg, Oostenrijk, Zwitserland en Frankrijk. Zowel gerenommeerde sterrenhotels als eenvoudige familiehotels doen mee.

Voor de hotelbranche is de Hotelbon een positieve impuls. Na een aantal moeilijke jaren, onder andere door de invloed van de recessie, ligt de gemiddelde bezetting van de hotels in Nederland onder de 40%. Uit onderzoek onder de gebruikers van de hotelbon blijkt dat veel mensen voorheen nooit een hotelarrangement boekten.

Dit is op dat moment de enige niet-winkel activiteit binnen de Holding.

Free Record Shop is met zijn continue zoektocht naar uitdagingen en nieuwe producten eind 1995 begonnen met boeken te verkopen onder de vastgestelde verkoopprijs. Eigenlijk uit protest omdat het waanzin is dat boeken een vastgestelde verkoopprijs én een laag (6%) BTW-tarief hebben, omdat het cultuur is. Alsof muziek dat niet is! Uiteraard leidt dit tot veel kritiek uit de boekenbranche (KUB) en wordt het procederen geblazen. Deze processen gaan met wisselend succes door tot Free Record Shop in 2001 de handdoek in de ring gooit. Doorstrijden is gezien de hoge kosten niet zinvol en de vaste boekenprijs zal in de toekomst vanzelf wel worden doorbroken. Daarnaast heeft ze inmiddels voldoende publiciteit daarmee gehaald.

Het is inmiddels drie jaar geleden dat de eerste Free Record Shop is geopend op station Den Haag Centraal. De resultaten van dit pilot project zijn dermate positief, dat besloten is samen met NS stations het aantal kiosken sterk uit te breiden naar circa 30. De samenwerking met Free Record Shop past in het beleid van NS Stations, waarbij wordt gestreefd naar prettige, veilige en schone stations en een optimale dienstverlening aan de treinreiziger. Voor Free Record Shop betekent deze uitbreiding een verdere versterking van haar marktpositie. De joint -venture zal een bijdrage leveren aan het netto resultaat van beide joint venture-partners. In deze joint venture nemen beide partijen voor 50% deel en vervult Free Record Shop de rol van managing partner.

Het grootste succes van 1997 wordt in november/december gehaald. Prepaid mobiel bellen is een in Nederland totaal onbekend fenomeen en in november komen Free Record Shop en Libertel overeen deze nieuwe manier van bellen onder de naam Libertel iZi gedurende drie maanden exclusief via de 152 Free Record Shops te lanceren. De naam Libertel iZi geeft het gemak van dit systeem duidelijk aan en als men de beide i’s als verschillende personen ziet, symboliseert de Z het contact tussen hen. Met Libertel iZi kan men mobiel bellen in Nederland en naar het buitenland. Deze vorm van mobiel bellen speelt ook in op de kritiek die onder andere door de Consumentenbond is geuit op de onbeheersbaarheid van de kosten van mobiel bellen van jongeren.

De lancering is een ongekend succes en de ‘echte’ telefoonwinkels beginnen veel druk bij Libertel uit te oefenen om ook deze prepaid kaarten te mogen verkopen. Free Record Shop geeft begin januari haar exclusiviteit op, uiteraard tegen betere condities. Met deze succesvolle lancering heeft Free Record Shop weer eens haar marketing power en kennis/contact bij haar doelgroep aangetoond.

Clicks & Bricks 1997-1998
Free Record Shop Holding blijft een groeionderneming en in het boekjaar 1996/1997 stijgt de omzet met 17% naar Hfl. 356 miljoen. Ondanks deze stijging daalt de nettowinst in dat jaar met 14% naar Hfl. 9.7 miljoen. Deze daling komt voor een groot gedeelte door een noodzakelijk reorganisatie in België en de opening van 27 nieuwe winkels.

Zoals elke beursgenoteerde onderneming, maakt Free Record Shop Holding ook elk jaar een mooi jaarverslag. Naast het feit dat Free Record Shop de verplichting heeft om haar jaarcijfers te publiceren wordt het jaarverslag ook PR matig ingezet om het bedrijf positief onder de aandacht te brengen bij haar relaties. Daar de kosten van het jaarverslag behoorlijk hoog zijn, besluit Free Record Shop advertenties in het jaarverslag te plaatsen om zodoende de kosten te reduceren. Voor zover bekend het eerste bedrijf ter wereld die deze ‘kostenbesparende maatregel’ neemt en het maakt het jaarverslag nog levendiger.

Internet begint een steeds belangrijkere informatiebron te worden en om die reden, wordt de jaarlijkse aandeelhoudersvergadering op 6 maart 1998 live via het wereldwijde web uitgezonden.

Hoewel de wereld blijft roepen dat het internet een postorderbedrijf is en je alles via het net makkelijk kan verkopen, blijft Free Record Shop in haar eigen ‘Bricks and Clicks’ strategie geloven.

De internetgoeroe Roel Pieper geeft in die tijd een groot interview in De Telegraaf met als kop op de voorpagina: ‘Alle platenwinkels zijn binnen twee jaar gesloten’. Voor de samenwerkers in de winkels van Free Record Shop natuurlijk geen leuk vooruitzicht. Hans Breukhoven steekt dan ook veel energie in het verkondigen van zijn ‘Bricks & Clicks strategie’. Internet is een informatiebron, waar je natuurlijk ook kan verkopen, maar je blijft altijd winkels nodig hebben. De consument zal winkelen in fysieke winkels niet opgeven. Natuurlijk investeert Free Record Shop ook tijd en geld in het opbouwen en onderhouden van een internetsite.

In de zomer van 1998 is het weer zover dat een nieuw buitenlands avontuur wordt opgestart. Met de overname van de twee winkels van Fazer Husiikki in Helsinki wordt de basis gelegd voor een Finse organisatie. Hoewel de Finnen grote muziekliefhebbers zijn, is het aantal ‘echte’ platenwinkels beperkt en vindt een groot deel van de omzet plaats via warenhuizen, supermarkten en benzinestations. Free Record Shop verwacht hier in de toekomst een goede omzet en winst te kunnen behalen.

Uitbreiding winkels en internet 1998-1999
In november 1998 neemt vanLeest de zeven winkels van Studio Fox over. vanLeest heeft op dat ogenblik 25 winkels, merendeels in het zuiden en westen van het land en een klantenprofiel van 18 tot 65 jaar. Ruim 10% van de omzet komt uit klassieke muziek. Studio Fox heeft een nagenoeg gelijk klantenprofiel en zeven winkels in het oosten en noorden van het land. Beide ketens sluiten vrijwel naadloos op elkaar aan, zowel qua locatie, maar ook qua repertoire en klantenprofiel. Juist door deze overname geeft vanLeest Nederland duidelijk te kennen een landelijk filiaal bedrijf te willen worden, met als doelstelling om na Free Record Shop Nederland’s grootste – en in elk geval – beste verkopers van muziek te willen worden.

De omzet van de Holding groeit in het boekjaar 1997/1998 naar Hfl. 404.4 miljoen met een nettowinst van Hfl. 12.6 miljoen. In Noorwegen heeft Free Record Shop ook haar marktpositie verder versterkt, in Helsinki (Finland) zijn per 1 juli 1998 twee winkels geopend en de omzet van Free Record Shop Belgium is gestegen ondanks een krimpende Belgische markt. Per saldo zijn er in dit boekjaar 12 winkels bijgekomen: 10 Free Record Shop filialen, waaronder 6 stationskiosken werden geopend in Nederland en 2 filialen in Finland. MAX Software Games heeft één winkel geopend. Free Record Shop sloot één winkel in Nederland.

Per januari 1998 is Free Record Shop Holding gestart met de verkoop van haar producten via internet. Het assortiment CD’s, video en computergames dat via internet wordt aangeboden is fors groter dan in de gemiddelde winkel kan worden gepresenteerd. Internet is voor de Holding een toevoeging op de winkels. In de komende jaren zullen de internetactiviteiten worden uitgebreid en geperfectioneerd.

In januari 1999 besluit Hans Breukhoven 1 miljoen aandelen via de beurs te verkopen. Dit is een herplaatsing van 1/3 van zijn totale aandelenpakket, waarna hij nog ca. 53% van de aandelen Free Record Shop Holding NV heeft. Hij onderneemt deze verkoop pas na lang aandringen van de banken om zodoende de liquiditeit van het beursfonds te vergroten.

Spraakmakende Joint-promotions 1999-2000
Joint Promotions zijn in de hele geschiedenis van Free Record Shop Holding een zeer belangrijke marketingtool geweest.

In 1979 lanceerde Free Record Shop en 7Up een unieke joint-promotion. Het was nog niet eerder voorgekomen dat een winkel een actie voerde met een merk, dat niet tot het basisassortiment van de winkel behoorde. Bij het inleveren van een bepaald aantal doppen kreeg men een muziekcassette.

De Pepsi-groep (waartoe ook 7Up behoort) bleef onze joint-promotion partner tot 1996. Dan maakt Free Record Shop een ‘uitstapje’ van 2 jaar naar Coca Cola, om vervolgens weer snel terug te keren naar de Pepsigroep. Echter de strijd tussen Coca Cola en Pepsi blijft hevig en als in 1999 ons ‘huwelijk’ met Pepsi wat is bekoeld, staat Coca Cola op de deur te bonken. In mei 1999 wordt gestart met een grootse Coca Cola campagne binnen de Free Record Shops.

De doppen van flessen en de lipjes van blikjes Coca Cola en Coca Cola Light bevatten spaarpunten waarmee een fikse korting kan worden verkregen op muziekcd’s. Zodra je 18 punten hebt, bespaar je bij Free Record Shop tien gulden op elke muziekcd met een minimale consumentenprijs van Hfl. 39,95. In totaal worden bijna 200 miljoen spaarpunten in omloop gebracht. Het is de grootste muziekCD-promotie campagne die ooit in ons land is gehouden.

Deze jaarlijkse zomerpromotie van Coca Cola, die de titel ‘Enjoy the Rythm of Summer’ heeft meegekregen, vloeit voort uit de intentie van Coca Cola en Free Record Shop om langdurig te gaan samenwerken. Speciaal voor de promotie liet Coca Cola een radio- en tv-campagne maken.

De campagne wordt een gigantisch succes, waarmee Free Record Shop haar marktaandeel verder weet te vergroten. In 2000 wordt de campagne nog eens dunnetjes overgedaan, maar helaas dit keer niet succesvol. Als ook de Coca Cola joint-promotion campagne ‘Spot What’s Hot’ niet helemaal uit de verf komt, verflauwt de liefde weer wat en in 2002 staat Pepsi weer keihard op de deur te bonken. U begrijpt het al…Free Record Shop stapt weer over.

Met joint promotions campagnes heeft Free Record Shop al heel wat nieuwe producten in de markt gezet zoals indertijd iZi Prepaid van Libertel en in augustus 1999 introduceert Free Record Shop samen met Radio 538 de eerste gratis internet provider ZON.

ZON is een initiatief van Versatel en zocht een partner om de introductie in de Nederlandse markt te doen. Op een zonnige maandagmorgen op het terras van het Van der Valk restaurant bij Wassenaar werd de deal gesloten: 5% van de aandelen ZON (wordt later Versatel) voor de hulp bij de introductie; plus betaling van de marketingcampagne en een vergoeding voor elke weggegeven ZON CD-rom.

Voor beide partijen een prima deal met een groot succes: binnen zes maanden melden 600.000 mensen zich aan bij ZON.

‘Let’s fuck a Virgin’ 1999-2000
In september 1999 belt Hans Breukhoven ‘bezorgd’ naar Simon Wright, directeur Virgin Retail Europe of zijn Virgin winkels het wel goed doen in de Benelux. Simon antwoordt vlot: ‘Hoe kom je daar nou bij, we draaien fantastisch en we gaan een geweldig kerstseizoen tegemoet’. Hans wenst hem succes en een goed seizoen toe en zegt hem dat hij begin 2000 graag eens langs komt. Begin februari 2000 belt Hans weer op, hij is de volgende dag in London en wellicht heeft Simon een uurtje tijd over heeft voor een kop koffie. Simon laat Hans weten dat hij niet hoeft langs te komen: ‘I don’t have all the figures yet, but I think it was a great Christmas’.

Eind februari belt Hans weer op, dit keer om te vragen hoe het weer in Londen is, waarop Simon reageert met: ‘Okay, let’s talk’.

Acht jaar eerder opende Virgin haar eerste Megastore in Magna Plaza in Amsterdam, net een half jaar nadat Free Record Shop haar Megastore FAME music had geopend op de Kalverstraat. Free Record Shop was allerminst gelukkig met de komst van deze Engelse Maagd en startte intern de campagne ‘Let’s fuck a Virgin’. Nauwlettend werden de bewegingen van Virgin in de gaten gehouden en gelukkig zag Free Record Shop fout op fout in deze keten sluipen. De Benelux bleek veel te klein voor hun grootse plannen voor 10 megastores en behalve hun perfecte naam en zeer goed en kundig personeel was deze keten van Megastores gedoemd te mislukken.

Bij de overname van alle Virgin Megastores (6) in de Benelux, begin 2000 had Free Record Shop grote plannen om van deze Megastores ‘jeugdwarenhuisjes’ te maken. Hiervoor was een een lagere huur en toestemming van de onroerend goed eigenaren nodig, maar deze weigerden mee te werken. Omdat de naam Virgin maar tot eind 2001 mocht worden gebruikt was het besluit daarna niet zo moeilijk meer. De winkels gingen in hoog tempo dicht en de goede samenwerkers van Virgin werden bij Free Record Shop en vanLeest binnengehaald. Den Haag en Rotterdam waren snel dicht. Amsterdam sloot uiteindelijk in 2001, na een lang gevecht met de eigenaren van Magna Plaza.

In België was van het begin af al duidelijk dat de winkel in Luik moest sluiten, maar de winkels in Antwerpen en Brussel draaien nog steeds.

Niet alleen maar feest 2000
Een millennium is een ‘once-in-a-lifetime’ evenement en voor de hele wereld was dit een enorme happening, zowel zakelijk als privé. Ook voor bedrijven was het een groots gebeuren. Alle zorgen vooraf rond computerprogramma’s, elektriciteitsvoorzieningen en plotseling afgaande atoombommen waren gelukkig geen problemen en deze hele nieuwjaarsviering werd wereldwijd één grote feest.

Voor Free Record Shop begint deze nieuwe eeuw omzetmatig goed en er ligt een kast vol met fantastische marketingcampagnes. Helaas verlopen de eerste drie campagnes niet succesvol.

In februari 2000 wordt de ZON multimedia personal computer campagne geïntroduceerd. Hierbij kan de consument een computer leasen voor Hfl. 2,50 per dag, inclusief aansluiting, training etc. Helaas zijn er te weinig aanmeldingen, zodat de campagne binnen zes maanden wordt gestopt.

In maart 2000 introduceert Free Record Shop de Nederlandse Telefoonmaatschappij ‘Nedtel’ een 100% dochter van de Holding. Via Nedtel kan de consument 25% goedkoper bellen vanaf zijn eigen vaste toestel door middel van het zogenaamde Carrier Preselect Systeem. Achteraf is te gemakkelijk over de introductie gedacht en is deze onvoldoende ondersteund met marketingcampagnes en geld. Conclusie is dat na ruim 1 jaar wordt gestopt met Nedtel.

Vervolgens wordt in juni 2000 gestart met een 50/50 joint-venture met Libertel (Vodafone). Onder de naam Nozy wordt een gratis interactieve dienst voor mobiele telefoonbezitters aangeboden. Met deze dienst hebben klanten direct toegang tot het laatste nieuws op het gebied van entertainment. Zij ontvangen deze informatie in de vorm van een SMS-bericht en kunnen daar direct op reageren. Zo is het bijvoorbeeld mogelijk om mee te doen aan prijsvragen. Klanten met een Libertelabonnement of iZi aansluiting kunnen zich kosteloos bij Free Record Shop voor Nozy aanmelden. Vanaf dat moment zijn zij in staat op hun mobiele telefoon het laatste nieuws over muziek, video, trends en games te ontvangen. Tevens worden zij op de hoogte gehouden van producten met speciale kortingen, die op vertoon van het bericht bij Free Record Shop verkrijgbaar zijn. Ook kunnen zij direct meedoen aan prijsvragen of bijvoorbeeld de top 3 van de hitparade opvragen. Om ervoor te zorgen dat klanten alleen berichten ontvangen die zij willen ontvangen, kunnen zij via internet hun profiel opgeven. De berichten worden hierdoor afgestemd op de voorkeuren van de ontvanger. Een perfect plan, maar te weinig animo bij de consument, waardoor in 2002 alweer met de service wordt gestopt.

Kortom, 2000 is een jaar dat feestelijk begint, maar helaas weinig jubelverhalen. Free Record Shop trekt wijze lessen hieruit en ervaart niettemin ook deze mislukte campagnes achteraf als waardevol.

BRAND!!! 2000
Het jaar 2000 blijft een enerverend jaar, vol met veel avonturen. Letterlijk het begin van een nieuwe eeuw.

Op 3 september 2000 introduceren Free Record Shop en Siemens Nixdorf het systeem ‘CD on demand’. Via een Digitale Multi Media Zuil, die Free Record Shop ‘Brand’ noemt, kan de klant uit het beschikbare elektronische muziekrepertoire in de winkel een eigen CD samenstellen en branden. Het principe van ‘CD on demand’ is ontwikkeld door Siemens Nixdorf en voorziet per track ook in de afdracht van de auteursrechten. De eerste zuil – die een primeur voor het vasteland van Europa betekent – wordt in het Free Record Shop-filiaal in Almere in gebruik genomen.

Wie gebruik wil maken van ‘Brand’ geeft op het touchscreen van de zuil aan welke titels op de CD moeten worden gebrand. De maximale capaciteit per CD is 74 minuten. Na betaling (vanaf Fl 2.00,- per track) geeft de winkelsamenwerker de opdracht de CD te branden. Gelijktijdig worden de titels op de CD geprint. De winkel in Almere beschikt over twee zuilen om klanten zo snel mogelijk te kunnen helpen. Het branden van een gemiddelde CD duurt ongeveer tien minuten. Gestart wordt met een catalogus van ruim 2500 tracks die in een hoog tempo zal worden uitgebreid.

Het resultaat is een systeem dat een oplossing biedt voor de problematiek rond de afdracht van auteursrechten en tegelijkertijd inspeelt op de behoefte van de hedendaagse consument die snel en comfortabel een persoonlijke CD wil samenstellen.

Free Record Shop verwacht op dat moment dat ‘Brand’ in de loop van de daarop volgende jaren in meerdere filialen zal staan. Brand past op dat moment in het pilot concept van Free Record Shop Almere, dat als thema ‘sound, vision and multimedia experience’ heeft. De verwachting is dat het aanbod in de toekomst wordt uitgebreid met films en games.

De lancering van ‘Brand’ gaf werkelijk een golf van publiciteit. Kranten, radio, TV, journaals, iedereen was verrukt van deze toekomstvisie. Een visie waar Free Record Shop 100% achterstond. In haar verwachting voorzag Free Record Shop winkels met een vijf à tiental zuilen waaruit de consument CD’s kon samenstellen uit tientallen miljoenen tracks. Het probleem bleek echter de houding van de industrie die deze visie niet deelden en bleven weigeren hun ‘oude’ materialen uit de kelders beschikbaar te stellen. Men ging het zelf via internet beschikbaar stellen. Deze houding, heeft ertoe geleid dat het downloaden nu via internet gaat, alleen niet zoals de industrie had gewenst, via haar betaalsites, maar gratis via diverse (illegale) sites.

De komst van de €uro 2001-2002
De jaarwisseling 2001/2002 staat helemaal in het teken van de intrede van de Euro en het verdwijnen van de al honderden jaren bestaande valuta van de deelnemende landen. Spannend en onwennig begint de consument aan deze nieuwe periode.

Uiteraard wordt hier door Free Record Shop creatief op ingespeeld en wordt eind 2001 een massale Eurowisselactie georganiseerd. Bijna 5 miljoen enveloppen worden in de deelnemende landen (Nederland, België, Luxemburg en Noorwegen) aan de consumenten verspreid. De consument reageert massaal op dit leuke initiatief. Klanten kunnen al hun vreemde valuta inleveren bij Free Record Shop en omgerekend tegen de eurowaarde CD’s kopen. De nationale zoekactie naar brief- en muntgeld begint.

Omdat Free Record Shop ervan overtuigd is dat er over jaren nog steeds ergens in een lade of kastje Nederlandse Guldens en Belgische Franken zullen worden gevonden en dit te weinig zal zijn om naar de bank te brengen, biedt zij haar klanten aan te helpen en kunnen ze met dit ‘oude’ geld, zonder kosten, blijven betalen. Free Record Shop verzamelt het geldt en is voornemens dat centraal in te leveren bij De Nederlandsche Bank. Maar daar beginnen de problemen voor Free Record Shop. De Nederlandsche bank is niet gelukkig met deze actie en accepteert de guldens niet. Free Record Shop start een juridische procedure op om DNB te dwingen de guldens in te nemen.

Op 4 april 2001 wordt Hans Breukhoven in een overvolle Beurs van Berlage in Amsterdam verkozen tot ‘Retailer van het jaar 2000'. De dan 54-jarige ondernemer krijgt de prijs onder andere vanwege de introductie van het cd-on-demandsysteem Brand. Hans Breukhoven is uit een groep van twaalf kandidaten geselecteerd voor deze jaarlijkse persoonlijke prijs die steeds prestigieuzer wordt. De prijs wordt hem met veel enthousiasme overhandigd door prof. dr. Hans Kasper, hoogleraar Bedrijfskunde en Retail aan de Universiteit van Maastricht.’

Free is Free again 2001-2002
De beursnotering aan de Euronext Amsterdam gaat Hans Breukhoven steeds zwaarder wegen. Hij is continue uitleg en verantwoording schuldig aan zijn aandeelhouders en voelt zich beperkt in zijn doen en laten door alle ingewikkelde beursregels en beperkingen. Het is zijn overtuiging dat Free Record Shop Holding als private onderneming veel slagvaardiger wordt doordat beslissingen eenvoudiger kunnen worden genomen. Op 11 december 2001 kondigt Hans dan ook aan dat hij een bod uitbrengt op alle uitstaande aandelen van Free Record shop Holding N.V. van € 15,25 per aandeel, inclusief dividend 2001.

Hans Breukhoven is van mening dat er geen redenen zijn die een notering van Free Record Shop Holding aan Euronext Amsterdam nog rechtvaardigen. De beursnotering biedt Free Record Shop Holding nauwelijks meer toegevoegde waarde. Uitgifte van aandelen is gezien de lage beurskoers van de onderneming niet opportuun. Ook Free Record Shop Holding wordt geconfronteerd met een onderwaardering door het zogenaamde ‘smallcap-effect’.

Op het moment dat Hans dit bod uitbrengt heeft hij zelf 51% van de aandelen. De voorgenomen prijs vertegenwoordigt een premie van 67% ten opzichte van de gemiddelde koers over de voorgaande 40 handelsdagen (EUR 9,12) en een premie van 61% ten opzichte van de slotkoers van 10 december 2001, de laatste handelsdag voor het persbericht.

Op 18 februari 2002 kan Free Record Shop Holding melden dat het bod is geslaagd en dat 98,0% van de aandelen zijn verkregen. Voorts maakt Free Record Shop bekend zo spoedig mogelijk in overleg te treden met Euronext Amsterdam om haar notering te beëindigen.

Breuco Beheer BV, de houdstermaatschappij van Hans Breukhoven, en Free Record Shop Holding NV maken onder verwijzing naar het persbericht van 18 februari 2002 bekend dat de na-aanmeldingstermijn van het bod op de aandelen in het kapitaal van Free Record Shop Holding op 8 maart 2002, 15.00 uur CET is gesloten. Na levering en betaling van de na-aangemelde aandelen bezit Hans Breukhoven direct en indirect 3.762.636 aandelen Free Record Shop Holding, zijnde circa 99,5% van het uitstaande aandelenkapitaal Free Record Shop Holding.

Tevens wordt bekend gemaakt dat met Euronext Amsterdam NV is overeengekomen dat de beursnotering van de aandelen Free Record Shop Holding met ingang van 11 maart 2002 is beëindigd.

12 jaar na de beursgang is Free Record Shop weer een vrije onderneming geworden. De stropdas gaat (letterlijk) af bij Hans Breukhoven en nooit meer om. Free is Free again!

Mammoet te koop 2002
In 2000 verkocht Free Record Shop haar MAX computer software winkels, die ze in 1996 waren begonnen, aan het Enschedese bedrijf Discovery. Twee jaar later in 2002, staat het boegbeeld van MAX Software winkels, een origineel mammoetskelet van 50.000 jaar oud, nog steeds in de winkel in Rotterdam. Kenners beweren dat het tot de 5 mooiste mammoet skeletten ter wereld behoort, maar het is heel erg groot! De vierkante meterprijs op de Coolsingel is kostbaar en ondanks dat Mammoet MAX in de Max software winkels veel bekijks trekt, wil de nieuwe eigenaar van de Max winkels het mammoetskelet toch graag weg hebben.

Op dat moment was de internetveilingsite e-BAY aan het reorganiseren en kwam er een eigen Nederlandse site. De combinatie werd natuurlijk snel gemaakt, want voor beide partijen was dit een uniek moment voor leuke persaandacht.

MAX is via e-BAY internationaal ter veiling aangeboden en dit heeft wereldwijd veel leuke reacties in de pers gegeven. Hans Breukhoven werd geïnterviewd door onder andere de Thaise, Argentijnse en Canadese radio en televisie en vele kranten uit de hele wereld. Leuk, want MAX was ineens wereldberoemd en wat misschien nog wel het leukste is: uiteindelijk bleek toch het Nederlandse bedrijf ‘Waterland Neeltje Jans’ uit Burgh-Haamstede de hoogste bieder. En zo vond Max in 2002 een nieuw onderdak.

Ook de groei van de keten gaat ook gewoon door. vanLeest heeft inmiddels 39 winkels en weet zich steeds meer op de kaart te zetten als echte muziekspecialist. De 175ste Free Record Shop wordt geopend in Tilburg en in Amersfoort en Almere worden nieuwe Pilotstores geopend. In België worden 7 nieuwe winkels geopend, wat het totaal op 43 maakt en in Finland opent de negende winkel haar deuren.

Free Record Shop sluit dit jaar af met een omzetstijging van 11.7% naar een totaal van 510 miljoen gulden (231 miljoen euro). De nettowinst stijgt naar 16,8 miljoen gulden (7,6 miljoen euro).

Vrijheid en Blijheid 2002
Hans Breukhoven ervaart zijn terug verworven vrijheid als ondernemer al snel. Tijdens een heisessie met de Raad van Bestuur komt er een telefoontje dat de Noorse muziekketen Hysj Hysj te koop is. Tijdens de vergaderingen door wordt er onderhandeld over de verkoopprijs en voorwaarden. De winkels van HysjHysj tellen 68 medewerkers en een omzet van circa EUR 20 miljoen. Samen met haar 27 bestaande winkels heeft Free Record Shop Norway na de acquisitie een marktaandeel van 25%. Zij heeft daarmee het marktleiderschap verworven. De overname draagt onmiddellijk positief bij aan de winst van Free Record Shop Holding. Free Record Shop Noorwegen is het afgelopen jaar sterk gegroeid. Op 1 januari 2001 waren er nog 13 winkels, door autonome groei en deze overname is het aantal winkels gegroeid naar 41 winkels.

In hetzelfde jaar blijkt uit het NIPO onderzoek dat Free Record Shop de bekendste winkelketen van Nederland is. De naamsbekendheid van Free Record Shop in Nederland is gestegen tot 99%. Binnen de doelgroep van mannen en vrouwen tot 35 jaar is dit zelfs 100%. Hiermee is Free Record Shop de bekendste (entertainment) winkelketen van Nederland.

Een score van 99% voor een entertainment formule als Free Record Shop is uniek daar over alle 23 branches (o.a. mode, supermarkten, doe-het-zelf, reizen, horeca, elektronica warenhuizen etc.) in totaal slechts vijf andere winkelketens een vergelijkbare naamsbekendheid hebben. Deze andere bedrijven in Nederland zijn: Albert Heijn, Aldi, Mac Donald’s, Hema en Blokker. Met de score van 99% laat Free Record Shop alle andere entertainment retailers (gemiddelde score niet hoger dan 40%) ver achter zich.

Deze cijfers zijn afkomstig uit het gepubliceerde consumentenonderzoek ‘Bekendheid Winkelketens 2002' uitgevoerd door het NIPO marktonderzoekinstituut. De naamsbekendheid van Free Record Shop bedroeg medio 1999 nog 96%. De stijging naar 99% is mede het gevolg van een koerswijziging die een tweetal jaren geleden binnen Free Record Shop is ingezet. Zo is enerzijds het assortiment verbreed naar entertainment in de ruimste zin; muziek, film, games, boeken, mobiel bellen en entertainment gerelateerde producten. Anderzijds richt de formule zich al enkele jaren op een bredere groep entertainment kopers waarbij een verschuiving heeft plaatsgevonden van ‘tieners’ naar 15- tot 35-jarigen met een focus op de ‘man van 25'. Daarnaast heeft ook alle publiciteit rondom de delisting van Free Record Shop een positieve bijdrage aan de naamsbekendheid gehad.

Nieuwe initiatieven 2003
Na alle drukte en hectiek van de start van het nieuwe millennium, de komst van de Euro en de delisting is het tijd om het gas iets terug te nemen. In 2003 lanceert Free Record Shop een paar kleine nieuwe initiatieven.

Binnen de holding wordt ‘De Derde Lijn BV’ opgericht. Een BV waarin nieuwe activiteiten in de luwte worden uitgedacht en bij gebleken succes mogelijk worden ondergebracht bij een van de dochtermaatschappijen.

Een van de eerste plannen is ‘Eigenproducties.nl’. Een initiatief van Free Record Shop en vanLeest waarbij zij een actieve rol gaan spelen bij de promotie van beginnende artiesten. Traditioneel spelen platenmaatschappijen de centrale rol bij de ontwikkeling van een artiest. Zij scouten talent, helpen bij het maken van een cd, zorgen voor de begeleiding van een (beginnende) artiest en doen de marketing en distributie. Door de teruggang van de cd-verkopen speelt de platenindustrie op veilig en is zij nog moeilijk bereid dergelijke investeringen te doen. Free Record Shop ervaart dat als een gemiste kans en besluit om EigenProducties.nl op te zetten. Onder deze naam gaat zij met artiesten samenwerken. Uitgangspunt is dat artiesten zelf investeren in het maken van een cd en dat EigenProducties.nl vervolgens de marketing en distributie verzorgt. Met bijna 300 Free Record Shop- en vanLeest winkels in de Benelux die jaarlijks ruim 70 miljoen bezoekers trekken en een naamsbekendheid van 99% hebben, kan Free Record Shop een perfecte bijdrage leveren om het product van deze nieuwe artiesten bij de consument bekend te maken.

Ook zoekt Free Record Shop naar diversificatie van haar activiteiten. Voorwaarde is wel dat de nieuwe activiteit moet aansluiten bij de interesses van haar huidige doelgroep. Hans Breukhoven denkt dit gevonden te hebben in ‘Easy Internet é’. Stelios Haji-Ioannou, oprichter van Easyjet en een goede bekende van Hans Breukhoven heeft in 8 jaar tijd zijn imperium verder uitgebreid met ‘Easy’merken: o.a. Easy Internet Café, EasyCar, easyValue.com, EasyMoney etc. Het eerste Easy Internet Café werd geopend in Londen op 21 juni 1999. In januari 2001 opent Easy Internet Café in Amsterdam de deuren op de Reguliersbreestraat. Met 700 computers was dit ‘s-werelds grootste Easy Internet Café. Naast eigen internetcafé’s exploiteert Easygroup ook de franchiseformule. Hans Breukhoven vindt de formule van Easy Internet Café’s goed passen binnen zijn Free Record Shop en sluit met Stelios een Masterfranchisedeal. Inmiddels zijn in een aantal vestigingen in Amsterdam en Rotterdam beide formules al samengebracht. Toch zal snel blijken dat dit niet de toevoeging is die Free Record Shop zoekt. Internetcafé’s blijken namelijk ook een ideale plaats te zijn voor internetcriminelen die van daaruit allerlei illegale activiteiten uitvoeren. Free Record Shop besluit al snel met deze activiteit te stoppen.

In september is het tijd voor het volgende initiatief. Hans Breukhoven stapt met zijn nieuwe bedrijf FREETEL.nl in de markt van vaste telefonie en internettoegang. Met FREETEL.nl verwacht hij in korte tijd één van de grootste concurrenten van KPN in Nederland te worden. Uniek zijn elke maand één uur gratis bellen en de laagste prijsgarantie. Daarnaast zijn ook de tarieven voor internationaal bellen uitzonderlijk laag, voor 1 cent per minuut kan je bellen naar België, Duitsland, Frankrijk, Groot-Brittannië, Italië, Spanje en de Verenigde Staten.

In het verleden is aangetoond dat dit soort initiatieven goed passen bij Free Record Shop. KPN heeft in 2003 nog steeds een marktaandeel van ruim 80% op vaste telefonie en de OPTA stelt terecht dat het beter zou zijn wanneer dit percentage terug zou gaan naar een percentage van 50%. Free Record Shop wil daar graag aan meehelpen. Nog altijd draagt FREETEL.nl positief bij aan het holdingresultaat.

Ondertussen blijven de ‘oude’ guldens binnenstromen bij de winkels van Free Record Shop. Nog altijd komen ca. 200 klanten per week voor gemiddeld 50 gulden CD’s kopen. De kluis van Free Record Shop lijkt wel op het pakhuis van Dagobert Duck. Hans Breukhoven besluit naar De Nederlandsche Bank te gaan om de guldens om te wisselen. Eerst wisselt hij privé zonder problemen 350 guldens om. Dan gaat hij de bank opnieuw binnen. Ditmaal met een koffer gevuld met ruim 70.000 gulden. Deze wordt onmiddellijk geweigerd met als motivatie dat de Nederlandse Bank het met de actie van Free Record Shop niet eens is. Bedrijven mogen geen guldens meer inleveren. Uiteraard accepteert Free Record Shop deze weigering niet en start een juridische procedure om via de rechter alsnog te proberen De Nederlandsche Bank deze guldens te laten accepteren daar er naar schatting nog ruim 400 miljoen guldens in de Nederlandse huishoudens moeten liggen, zal Free Record Shop tot 1 januari 2007 doorgaan met het accepteren van guldenmuntgeld en tot 1 januari 2032 (de officiéle datum waarop de gulden definitief ongeldig wordt) met het aannemen van papiergeld.

De strijd om de guldens gaat door 2003-2004
In het boekjaar 2002/2003 wordt een omzet gehaald van ruim € 300 miljoen. Het is met een omzetstijging van ruim 12% het beste jaar ooit geweest. Het aantal winkels steeg van 312 naar 338. Ondanks de lichte daling van de brutomarge is door een strakke beheersing van de kosten het bedrijfsresultaat gestegen. De verkoop van CD’s zit nog in een dalende lijn, maar er wordt nog steeds binnen Free Record Shop Holding voor ca. € 120 mio (40%) CD’s verkocht. De dalende verkoop van CD’s is de afgelopen jaren ruimschoots goedgemaakt door de verkoop van DVD’s en computergames. De nieuwe trend om ook naar muziek te kijken heeft vooral de verkoop van muziekDVD’s sterk doen stijgen. Ook hebben de home-entertainment artikelen in de afgelopen decembermaand weer bewezen het meest populaire cadeauartikel te zijn.

In alle landen waar Free Record Shop is gevestigd heeft zij haar marktpositie verder verstevigd.

Verder gaat de strijd om de guldens door. Free Record Shop daagt zowel de Nederlandse Staat als De Nederlandsche Bank voor de rechter. De in 2001 door Free Record Shop gestarte guldenwisselactie heeft veel consumenten doen besluiten hun resterende en later gevonden guldens bij de winkels van Free Record Shop te besteden. Er zijn immers bijna 200 winkels in Nederland en slechts vier kantoren van De Nederlandsche Bank; de reiskosten en tijd om de guldens bij DNB in te leveren, staan vaak niet in verhouding tot het bedrag. Wekelijks komen inmiddels zo’n 500 klanten bij Free Record Shop met gemiddeld 23,75 gulden. De Nederlandsche Bank weigert deze guldens in te wisselen voor euro’s met als argument dat deze omwisselingmogelijkheid tot 2007 (voor bankbiljetten) 2032 (voor muntgeld) alleen geldig zou zijn voor particulieren en niet voor bedrijven.

Free Record Shop besluit deze regel aan te vechten omdat dit wel een hele rigide interpretatie is van de desbetreffende EEG richtlijnen. In andere Europese landen wordt namelijk wel gewoon de nationale munt ingewisseld en daar geen onderscheid gemaakt wordt tussen bedrijven en particulieren. Het lijkt er veel van weg te hebben, dat De Staat en De Nederlandsche Bank zich onrechtvaardig verrijken door te proberen voordeel te trekken uit deze situatie. Enerzijds weigeren zij de guldens om te wisselen, zodat De Staat en De Nederlandse Bank dit straks als winst kunnen bijboeken op hun jaarrekening. Anderzijds wordt door De Staat via de belastingdienst over de door Free Record Shop geïncasseerde guldens wel omzetbelasting en inkomstenbelasting geheven, zodat de guldens klaarblijkelijk op dat moment wel weer als wettig betaalmiddel worden aangemerkt. Op die manier ontvangt de Nederlandse Staat twee keer inkomsten.

Lopende deze procedures, gaat Free Record Shop gewoon door met het aannemen van Guldens omdat zij dit een goede service richting haar klanten vindt en graag de kosten voor het omwisselen voor haar rekening neemt.

In 2004 wordt Hans Breukhoven gehoord in de bezwaarprocedure achter gesloten deuren bij De Nederlandsche Bank. Het wordt een zware juridische strijd waarbij DNB zich star blijft opstellen. De procedure richting de belastingdienst over de afdracht van BTW over de geïncasseerde guldens zal nog ruim 5 jaar duren.

Een vloedgolf van activiteiten 2005
De jaarwisseling 2004/2005 staat wereldwijd in het teken van de Tsunami. Op tweede kerstdag 2004 is de wereld opgeschrikt door de grootste natuurramp ooit. Nabij het eiland Sumatra vond een zware aardbeving van 9,3 op de schaal van Richter plaats in de zee op een diepte van ongeveer 10 kilometer. Hierdoor werden verschillende landen rond de Golf van Bengalen getroffen door zware vloedgolven tot wel 10 meter hoog. De snelheden liepen op tot 900 kilometer per uur. Het dodental liep op tot ruim 290.000 slachtoffers in de kuststreken van de landen Sri Lanka, Indonesë, India, Thailand, Myanmar, Bangladesh, Maleisië, de Maldiven, de Seychellen en de Andaman-eilanden.

In Nederland slaan alle hulporganisaties de handen in een en iedereen ontplooit initiatieven om zoveel mogelijk geld voor de slachtoffers bijeen te krijgen. Ook de samenwerkers van Free Record Shop dragen hun steentje bij. Tijdens het jaarfeest wordt een bedrag van € 26.000,– ingezameld. Hans Breukhoven besluit het bedrag te vervijfvoudigen tot een bedrag van € 130.000 euro. Deze donatie is direct bestemd voor de bouw en exploitatie van een kindertehuis in Sri Lanka in samenwerking met Marja van Leeuwen, initiatiefneemster van stichting ‘Weeshuis Sri Lanka’.

Na jaren van gesprekken en onderhandelingen tekent Free Record Shop in 2005 eindelijk de overeenkomst met Ticket Service Nederland om in 100 Free Record Shop filialen in Nederland tickets te gaan verkopen. Free Record Shop heeft al jaren een contract met de TicketBox organisatie en door deze nieuwe samenwerking met Ticket Serive is zij nu de eerste en enige winkelketen in Nederland die beide organisaties vertegenwoordigd en is daarmee ook gelijk de grootste ticketverkoper van Nederland. Ticket Box heeft als specialisatie de grote Dance festivals en voetbal/sport en Ticket Service Nederland is gespecialiseerd in de kaartverkoop van de grote (inter)nationale artiesten en festivals. Free Record Shop start met verkoop van de tickets voor de concerten van Robbie Williams. De kaarten zijn binnen mum van tijd uitverkocht.

Tijdens de Bijbel10daagse brengt Free Record Shop exclusief een gebundelde versie van De Bijbel en de Koran op de markt. Hiermee worden voor het eerst de Koran en de Bijbel samengebracht en ook nog eens voor een verbroederend lage prijs van € 39,95. Het initiatief wordt groots door de landelijke pers opgepakt en de bundel is ook binnen 10 dagen uitverkocht.

In augustus lanceert Free Record Shop het plan ‘Played it? Trade it!’. De gamesmarkt is ‘booming’ en Free Record Shop speelt hierop in met een unieke inruilactie voor gebruikte games. Wie stapels computerspelletjes thuis heeft liggen die jonger zijn dan een half jaar, ontvangt cash in retour of een forse korting op de aanschaf van een nieuwe game. De winkelketen brengt de ingeruilde titels weer in omloop, zodat de consument straks weer voor een uiterst lage prijs topgames kan aankopen welke soms nog maar een paar maanden oud zijn.

Na een langslepende juridische procedure met De Nederlandsche Bank gooit Free Record Shop de handdoek in de ring en besluit haar guldens via internet te verkopen. De bijna twee miljoen guldens die Free Record Shop de afgelopen jaren als service voor haar klanten heeft geaccepteerd worden (ook na de juridische procedure met DNB) geweigerd om in te wisselen. Deze service bleek een te groot succes te zijn en keert zich langzamerhand tegen Free Record Shop. Alleen al de opslag en beveiliging van het geld kost een vermogen voor de onderneming. Free Record Shop verstuurt een persbericht waarin ze aankondigt de munten nu als verzamelobject of origineel cadeau te gaan verkopen. In kleine verpakkingen van NLG 25,– worden de munten voor slechts € 10,– via de internetsite aangeboden. De munten zijn verdeeld in pakketjes van 250 dubbeltjes, 100 kwartjes, 25 guldens, 10 rijksdaalders of vijf vijfjes. Er is geen uitsplitsing op jaartal gemaakt. Een half uur nadat het persbericht is verstuurd staat de telefoon van de onderneming roodgloeiend. Niet alleen de journalisten duiken boven op het bericht. Massaal wordt er door Nederland gereageerd. Binnen één dag is al het geld ‘verkocht’ uit het ‘pakhuis van Dagobert Duck’.

Hoogtepunten en diepe dalen 2006
Begin 2006 is een zwarte bladzijde in de geschiedenis van Free Record Shop. De platenmaatschappij van Katie Melua in Groot-Brittannië laat weten dat er illegale kopieën van haar nieuwe CD ‘Piece by Piece’ op de markt zijn gebracht. Ook bij Free Record Shop zijn illegale kopieën van dit album opgedoken in de winkels. De directie van Free Record Shop heeft direct na het bekend worden van dit nieuws de Stichting Brein gealarmeerd en haar op het spoor gezet van de leverancier van wie Free Record Shop deze CD’s heeft afgenomen. Door een niet-sluitende procedure binnen de organisatie is het kennelijk mogelijk gebleken dat er illegaal product in het logistiek centrum van Free Record Shop is binnengekomen en dit vervolgens naar de winkels is gedistribueerd. Free Record Shop vindt dit vreselijk en zet alles op alles om uit te zoeken wat er is gebeurd. Nog altijd is Free Record Shop in een juridische procedure verwikkeld om hier de onderste steen boven te krijgen.

Gelukkig zijn er ook positieve dingen te melden. Na maandenlange onderhandelingen kondigt Free Record Shop Holding in maart 2006 de overname aan van de Belgische winkelketen GameMania. Game Mania, de specialist in videogames, heeft op dat ogenblik 27 franchise-winkels in Vlaanderen met een totale consumentenomzet van ca. 30 miljoen euro. Deze overname past in de uitbreidingsstrategie van beide bedrijven. Het management team van GameMania beschikt over een geweldige kennis van het gamesproduct en de gamesmarkt, wat in de komende jaren het belangrijkste groeiproduct in de home-entertainment markt wordt. Wereldwijd is de totale game-industrie inmiddels groter dan de filmindustrie.

Tijdens de decembermaand 2005 konden de klanten van Free Record Shop de Bentley van Hans Breukhoven winnen. Met de actie ‘Maak kans op de Bentley van Hans’ had de Free Record Shop een spraakmakende eindejaarsactie. Echter het leverde ook veel vragen van klanten op; welke winnaar zou de zeer hoge wegenbelasting, benzinekosten en verzekering kunnen betalen? Uiteindelijk werd het winnende nummer niet geregistreerd en bleef de peperdure Bentley op de oprijlaan van Hans en Connie Breukhoven staan. Free Record Shop trok duidelijk lering uit deze commotie en kwam tot een nieuwe zeer spectaculaire actie, waarbij maar liefst acht Toyota Aygo’s in één keer gegarandeerd werden verloot. Gezien het meer prijsvriendelijke segment van de Toyota Aygo, leverde de bijkomende kosten dit keer geen ophef op.

Ondertussen klopte het Warenhuis De Bijenkorf op de deur bij Free Record Shop Holding. De Multi-media afdeling van de Bijenkorf is een bijzonder gespecialiseerde afdeling met veel aandacht voor niches zoals klassieke muziek en jazz. Deze afdeling vormt een belangrijk onderdeel van de warenhuisformule en de inkoop hiervan is de laatste jaren steeds sneller geworden en vereist een zeer specialistische aanpak. Om de kwaliteit te kunnen blijven waarborgen zocht De Bijenkorf een partner. De winkelketen vanLeest was in 2005 jaar door Elsevier Retail uitgeroepen tot beste Winkelketen van Nederland op het gebied van Entertainment, onder andere vanwege het ruime assortiment met blijvende aandacht voor niches als Klassiek en Jazz. De Bijenkorf zag in vanLeest de meest logische partner waarmee zij haar klanten een specialistisch assortiment Muziek, Film en Games kan blijven bieden. Vanaf 1 september 2006 worden de MultiMedia-afdelingen van de negen grootste Bijenkorf warenhuizen dan ook geëxploiteerd onder de naam: ‘Bijenkorf MultiMedia – powered by vanLeest’.

In de zoektocht naar andere activiteiten die passen binnen Free Record Shop Holding loopt de Raad van Bestuur tegen het Amerikaanse concept Build-A-Bear Workshop aan. Het concept van Build-A-Bear Workshop gaat uit van de gedachte dat jong & oud een zwak hebben voor knuffelbeesten én in het bijzonder voor teddyberen. Wanneer je als bezoeker een winkel van Build-A-Bear Workshop binnenwandelt, stap je binnen in een vrolijke wereld vol entertainment en liefde voor beren. In acht stappen kun je als bezoeker een eigen persoonlijke knuffel maken. Eerst zoek je een knuffel uit, dan vul je hem zelf op op zo’n manier dat je vindt dat hij het lekkerst knuffelt, en tot slot kleed je je knuffel geheel naar eigen smaak aan, met hulp van de enorme collectie kleding, schoenen en accessoires. In Amstelveen blijkt al een eerste berenwinkel te zijn geopend, maar de eigenaresse verkeert in financiële problemen. Toeval bestaat niet? Op hetzelfde moment dat de Raad van Bestuur besluit de Amerikanen te gaan benaderen om deze keten in de Benelux uit te rollen, klopt deze dame bij Hans Breukhoven aan voor hulp. Deze neemt uiteraard gelijk en met plezier haar franchisecontract over. Binnen anderhalf jaar tijd worden vier winkels in de Benelux geopend. Laten zal echter blijken dat de Nederlanders en de Belgen toch iets te nuchter zijn voor dit vrolijke berenconcept. De resultaten blijven zover achter dat in 2010 wordt besloten definitief met de beren te stoppen.

In zijn privéleven behaalt Hans Breukhoven letterlijk een hoogtepunt. Als fervent bergbeklimmer reist hij in oktober af naar Nepal. Samen met twee klimvrienden (René de Bos, eerste Nederlander die de top van de Mount Everest bereikt, en Ronald Hulsebosch, expeditiearts bij vele klimexpedities) wil hij de Lhakpa Ri bedwingen. Een bergtop op 7045 meter hoogte, onderdeel van het Himalaya gebergte, direct gelegen naast de Mount Everest. Op 31 oktober 2006, op zijn 60e verjaardag staat Hans bovenop de top van de Lhakpa Ri. Een topprestatie van wereldformaat!

De grens bereikt 2007
Voor het eerst in haar 36-jarige bestaan moet Free Record Shop Holding haar boekjaar met verlies afsluiten. Drie maanden voor de kerstperiode (de belangrijkste periode binnen de onderneming) zijn Free Record Shop Nederland en België live gegaan met een nieuw automatiseringsprogramma (SAP retail). Helaas is de implementatie niet foutloos gegaan en zorgen problemen met replenishment, retouren en de slechte performance van het systeem ervoor dat dit seizoen dramatisch verloopt. De winkels staan leeg en het magazijn staat vol. Los van de enorme investeringen die hiervoor zijn gemaakt, leiden de automatiseringsproblemen direct tot een behoorlijk omzetverlies. Met een omzet van € 323 miljoen, wordt een negatief resultaat van € 795.000 behaald. Het jaar ervoor boekte het bedrijf nog een nettowinst van € 2.7 miljoen.

Na jaren van groei en uitbreiding lijken de grenzen van het Free Record Shop Holding-imperium bereikt te zijn. Kritisch kijkt de RvB naar alle activiteiten binnen haar onderneming en neemt een drastische beslissing. Free Record Shop Finland heeft sinds haar start in 1998 nog niet positief bijgedragen aan het Holdingresultaat. Jaar in jaar uit wordt gehoopt eindelijk het break-even punt te bereiken of zelfs met een klein winstje af te sluiten, maar elk jaar blijkt deze hoop ijdel te zijn. Er is geen Finse Manager die het lang volhoudt en ook met alle ondersteuning vanuit Nederland lijkt het ‘trekken aan een dood paard’. Hans Breukhoven geeft het op en verneemt via via dat de Amerikaanse gamesketen Games Stop wil uitbreiden in Scandinavië. Hij neemt contact op en biedt zijn 17 Finse winkels te koop aan voor 1 euro. De deal is snel beklonken en daarmee sluit het Finse avontuur en belangrijker: stoppen de verliezen in Finland.

Achter de schermen wordt in Capelle druk gewerkt aan de lancering van de vernieuwde website. Was Free Record Shop tien jaar eerder nog koploper met haar webwinkel activiteiten, inmiddels is de site behoorlijk achterhaald en aan vernieuwing toe. Free Record Shop Holding investeert fors in nieuwe technieken en het uiterlijk van de site. Het resultaat mag er dan ook zijn. Als Free Interactive Services (onderdeel van Free Record Shop Holding en verantwoordelijk voor alle internetactiviteiten) op 1 oktober 2007 de site lanceert, is de webwinkel van Free Record Shop in één klap de grootste home-entertainment winkel van Nederland met een assortiment van maar liefst ruim 300.000 producten.

Vlak voordat het cadeauseizoen begint, lukt het Free Record Shop om de deal met alle postkantoren van Nederland rond te krijgen. Vanaf 1 december is Plastix, de succesvolle entertainmentkaart van Free Record Shop Holding, ook te verkrijgen bij alle postkantoren in Nederland. Een week eerder maakte Primera al bekend Plastix te verkopen. Het aantal verkooppunten stijgt hiermee naar ruim 1500.

Met Plastix speelt Free Record Shop in op de steeds grotere markt van elektronische giftcards. Cd/dvd cadeaubonnen behoren al jaren tot de meest populaire cadeaubonnen. Door de introductie van Plastix is het aantal verkochte cadeaubonnen enorm toegenomen. Plastix biedt vele voordelen boven de papieren entertainmentbon. Behalve de eigentijdse uitstraling (een plastic kaart met eigentijdse ontwerpen die constant worden vernieuwd) kunnen Plastix met ieder gewenst bedrag op worden gewaardeerd. Het tegoed is in delen te besteden en kan in de ruim 350 filialen in de Benelux.

Einde van het Scandinavische avontuur 2008
Als Hans Breukhoven begin 2008 naar Finland reist om zijn 1 euro op te halen die hij nog tegoed heeft van de verkoop van zijn Finse winkels overvalt de President Directeur van Games Stop hem met de vraag of de Noorse winkels niet ook toevallig te koop zijn. Hoewel Noorwegen het wel beter doet dan Finland, is ook dit een ‘zorgenkindje’ binnen de Holding. Hans Breukhoven roept op dat moment, zonder de cijfers bij de hand te hebben, een hele hoge vraagprijs voor de winkels. De President van Games Stop verblikt of verbloosd niet en stelt voor om op korte termijn rond de tafel te zitten. Terug in Nederland doet Hans verslag van zijn gesprek in Finland aan zijn collega’s in de Raad van Bestuur. Al snel zijn ze het erover eens. Games Stop is een goede partij gebleken om zaken mee te doen. Ze handelen correct en gaan goed met onze Finse samenwerkers en (inmiddels ex-)winkels om. Waarom ook niet de Noorse winkels verkopen, zodat ook deze verliezen stoppen? Hierop volgt een merkwaardige onderhandeling. Waar normaal partijen elkaar tegemoet komen met hun bod en vraagprijs, verhoogt Free Record Shop in elk gesprek haar vraagprijs. De Amerikanen willen graag en uiteindelijk wordt de deal gesloten. Afgesproken wordt dat er geen uitspraken worden gedaan over de hoogte van het bedrag, maar Free Record Shop heeft in ieder geval een mooie financiële buffer om de komende moeilijke jaren te kunnen overbruggen.

De laatste jaren wordt regelmatig gesuggereerd dat de entertainmentketen na ruim 35 jaar afstand zou (moeten) doen van haar naam. Free Record Shop zou de lading niet meer dekken. In 2008 wordt definitief en officieel besloten de naam Free Record Shop zowel voor haar winkels als haar online activiteiten te behouden. De hoge naamsbekendheid (bijna 100%) en de positieve associatie die klanten met het merk hebben, hebben de doorslag gegeven. Bovendien is de naam ‘Free Record Shop’ voor de consument een begrip. Voor de consument staat de naam allang niet meer voor een ‘platenwinkel’, maar voor entertainment. Uit onderzoek blijkt dat de klant de naam associeert met Music, Movies en Games en dat is precies datgene wat Free Record Shop wil.

Free Record Shop is ook bezig met de ontwikkeling van een nieuw winkelconcept, dat in het najaar van 2008 wordt gelanceerd. Het besluit de naam te behouden is een eerste belangrijke stap in dit herpositioneringstraject. In het najaar wordt tijdens een spectaculaire show aan leveranciers, relaties en pers het nieuwe logo van Free Record Shop gepresenteerd. Na ruim 30 jaar is het geel uit het logo verdwenen en heeft plaats gemaakt voor zwart. Het beroemde ‘duimpje’ zit als grapje verwerkt in het nieuwe blauw/zwarte logo. Het logo pas in het herpositiooneringstraject wat de naam ‘Yource’ heeft gekregen. Yource staat voor ‘Your Source voor Entertainment’ en dat is precies wat Free Record Shop wil uitstralen. Ook het straatbeeld zal veranderen en het geel zal uit de winkels verdwijnen. Kortom: de winkels moeten in de komende maanden worden ‘veryourced’.

De vernieuwde webwinkel van Free Record Shop heeft in de eerste maanden na introductie van haar nieuwe look & feel een omzetgroei van ruim 100% laten zien. Zowel het aantal klanten als de gemiddelde besteding is hoger dan het jaar ervoor. Het publiek reageert enthousiast op de geheel nieuwe en gedurfde online-aanpak waarbij de beleving van het product centraal staat. Zo zijn er bij honderdduizenden producten muziekclips te beluisteren en trailers te bekijken. Bezoekers worden regelmatig verrast met online evenementen als persoonlijke videoboodschappen van Jan Smit of meet-and-greets met de cast van de hitserie Stargate.

Na sluiting van haar Scandinavische activiteiten heeft Free Record Shop 317 eigen winkels en 34 franchisewinkels. Ze behaalt in het boekjaar 2007/2008 een omzet van 328 miljoen euro. Mede door de verkoop van de Noorsewinkels behaalt Free Record Shop Holding in dat boekjaar een record winst van € 12,4 miljoen.

Krimp & Groei 2009
Het jaar is nog geen maand oud als de Raad van Bestuur in een grootschalige personeelsbijeenkomst bekend maakt dat zij bij de Ondernemingsraden advies heeft ingewonnen over haar toekomstplannen, die zij intern ‘Het Masterplan’ heeft genoemd. De effecten van de economische recessie die halverwege 2008 is begonnen, worden ook voelbaar in het entertainment bedrijf. De sterk dalende muziekmarkt en de stabiliserende filmmarkt maken het noodzakelijk de onderneming aan deze marktbewegingen aan te passen. De voorgenomen plannen behelzen enerzijds een forse uitbreiding op het gebied van Games en anderzijds een aantal kostenbesparende maatregelen, waaronder de sluiting van het hoofdkantoor en distributiecentrum van vanLeest in Eindhoven. De activiteiten in Eindhoven worden overgeheveld naar het hoofdkantoor van Free Record Shop in Capelle aan den IJssel. Het is de laatste jaren vrijwel onmogelijk geworden om twee landelijke retailketens met nagenoeg hetzelfde productaanbod in dezelfde winkelstraat rendabel te houden. In het verleden heeft Free Record Shop en vanLeest altijd succesvol naast elkaar kunnen opereren met ieder een duidelijk verschillende doelgroep, maar de afgelopen jaren is dit verschil door het veranderende consumentengedrag steeds kleiner is geworden. Ook qua productaanbod en winkelinterieur zijn de beide formules naar elkaar gegroeid. Door het winkelbestand te optimaliseren en in de winkelstraten waar meer dan één winkel is, worden filialen vrijgemaakt voor Game Mania.

GameMania is na de overname in 2006 langzaam begonnen met haar zoektocht naar Nederlandse franchisenemers om haar uitbreidingsplannen te realiseren. De financiële crisis, veroorzaakt door de banken helpt niet. Franchisenemers krijgen maar lastig een lening los bij de bank en niemand durft te investeren. Free Record Shop Holding besluit dan om zelf franchisenemer te worden bij haar eigen franchisegever. Een bijzondere constructie, maar wel een die effectief blijkt te zijn. Door de uitvoering van ‘Het Masterplan’ komen in één klap 20 winkels vrij voor GameMania. In sneltreinvaart worden de winkels omgebouwd en elke week vindt een feestelijk opening plaats, met rijen enthousiaste gamers voor de deur.

De hele organisatie kraakt en kreunt in deze periode. Het is niet de leukste tijd om bij Free Record Shop Holding te werken. Voor het eerst in de geschiedenis vallen er ontslagen, het hoofdkantoor van vanLeest in Eindhoven sluit, de werkdruk is overal vreselijk hoog en de resultaten in de winkels blijven maar achter. Toch snapt iedereen de noodzaak van de plannen en zet iedereen z’n schouders eronder. Het blijkt maar eens te meer dat de mensen die bij Free Record Shop werken echte SAMENWERKERS met blauw bloed zijn. Free Record Shop Holding is ervan overtuigd dat zij met de voorgenomen maatregelen haar positie als toonaangevende marktleider in de home-entertainment markt in de Benelux zal versterken. Door de forse investeringen die de afgelopen jaren zijn gedaan in logistiek en ICT, is de onderneming nu in staat de distributie van haar productgroepen vanuit één locatie te faciliteren, wat direct een sterke kostenbesparing en efficiencyvoordelen oplevert. Daarnaast biedt de winst die het jaar ervoor is gemaakt bij de verkoop van de Noorse winkels nu de ruimte om de nodige investeringen te doen en deze moeilijke periode zonder al te veel kleerscheuren door te komen.

In deze woelige periode wordt de noodzaak van diversificatie van activiteiten nog belangrijker. Free Record Shop Holding heeft geleerd dat het moeilijk is om nieuwe activiteiten op te starten, maar toch moet er iets gebeuren. Hans Breukhoven is ervan overtuigd dat zijn winkels meer en meer ‘cadeauwinkels’ moeten worden. Gadgetachtige artikelen met een hoge marge en nog belangrijker, die niet te kopiëren of te digitaliseren zijn. Al 10 jaar is Hans bevriend met Geert Demey, oprichter en directeur van Expo. Expo met 75 winkels op A1 locaties vol met cadeauartikelen, wenskaarten en gadgets. Allemaal spulletjes die niet (illegaal) te downloaden zijn: het is de droom van Hans Breukhoven. Geert Demey ziet van zijn kant ook voordelen bij Free Record Shop. Waar in zijn winkels alleen maar vrouwen komen en kopen, heeft Free Record Shop voornamelijk een mannelijke doelgroep. Toch is het in al die jaren niet gelukt om een goede vorm van samenwerking te vinden. Tot eind 2009. Na hele lange onderhandelingen komen beide partijen tot een goede oplossing. Free Record Shop koopt 50% van de aandelen van Expo.

Deze samenwerking ondersteunt EXPO in haar groeiplannen voor de komende jaren om 150 EXPO winkels in de Benelux te realiseren en het geeft Free Record Shop de mogelijkheid haar winkelnetwerk te optimaliseren, waardoor zij in de komende 3 à 5 jaar uit kan groeien naar de ‘giftshop’ van de Benelux, waarbij de nadruk ligt op home-entertainment producten, aangevuld met diverse gifts en fun-artikelen. Hoewel beide winkelketens separaat naast elkaar blijven opereren, zullen nog in dit jaar twee gecombineerde winkels worden geopend (één in Nederland (Hulst) en één in België (Brasschaat)). Met deze nieuwe winkels verwachten beide ketens om in kleinere verzorgingsgebieden zowel mannelijke als vrouwelijke consumenten te mogen begroeten en ‘giftshops’ op een eigentijdse wijze in te vullen.

Het jaar is bijna om als Hans wordt gebeld door een bevriende relatie in België. De grootste Belgische concurrent Sonica is failliet gegaan. Sonica is het moeder bedrijf van onder andere de winkelketen Extrazone. Hans Breukhoven springt in de auto naar Brussel en meldt zich bij de curator. Vlak voor de kerst lukt het Free Record Shop om 10 Extrazone-winkels en de webwinkel Mediadis.com uit het faillissement over te nemen. Het zijn de krenten uit de pap. Vlak voor de jaarwisseling wordt op het hoofdkantoor een fles champagne opengetrokken. 2009 een jaar wat zo moeizaam begon, wordt goed geëindigd.

Op weg naar het volgende jubileum 2010
De eerste 10 jaar in het nieuwe Millennium zitten erop. Het zijn drukke jaren geweest waarin voor Free Record Shop Holding veel is gebeurd. De delisting, de uitbreiding van de groep met verschillende overnames, de sluiting van de Scandinavische winkels, het Masterplan etc. Nog altijd is Free Record Shop dé winkelketen waar altijd wat gebeurd. Nederlandse artiesten als Jan Smit, Marco Borsato, Gerard Joling en vele anderen komen graag langs in de winkels voor optredens en het presenteren van hun singles. De organisatie maakt zich op voor het komende jubileumjaar. Het jaar waarin Free Record Shop 40 jaar bestaat.

Met 325 eigen winkels (182 Free Record Shop in Nederland, 68 in België, 3 in Luxemburg – 15 vanLeest filialen in Nederland en 11 shop in shopvestigingen, 26 eigen winkels van GameMania in Nederland en 3 in België en 1 Megastore FAME in Nederland), 37 franchise winkels (GameMania 8 in Nederland, 39 in België) en ruim 1.853 samenwerkers is Free Record Shop klaar voor de toekomst. Het vorige jaar is fors geïnvesteerd in het bedrijf. Alle winkels hebben een face-lift gekregen en zijn veryourced, Game Mania, was altijd al een gevestigde naam in België, maar krijgt nu ook telkens meer voet aan de grond in het Nederlandse straatbeeld en het partnership met Expo begint z’n eerste vruchten af te werpen. Helaas hebben deze investeringen flink gedrukt op de jaarcijfers van de onderneming en heeft Free Record Shop Holding met een omzet van € 300 mio het vorige boekjaar moeten afsluiten met een negatief resultaat van € 1,2 miljoen. Toch is de onderneming voldoende solvabel om dit op te vangen en haar strategie om in de komende 3 à 5 jaar uit te groeien tot ‘giftshop’ van de Benelux gestalte te geven.

De vernieuwde webwinkel timmert hard aan de weg en profileert zich steeds sterker op het internet. De ingeslagen strategie om de webwinkel apart van de fysieke winkels te positioneren werpt zijn vruchten af en resulteert zelfs in een nominatie voor de Thuiswinkel Award 2010. De webwinkel gebruikt de korte en makkelijke afkorting van Free Record Shop (http://www.frs.nl" onclick="window.open(this.href);return false;) en heeft ook een apart logo (afgeleid van het Free Record Shop logo). Naast de visie van de Raad van Bestuur om het winkelassortiment uit te breiden met ‘gifts’, is de sterke groei van de webwinkel dé doelstelling voor de toekomst.

2010 - heden
De muziekmarkt blijft onder druk staan en Nederland raakt in de ban van de crisis. Om de slagkracht van Expo en Free Record Shop te verenigen, worden de commerciële afdelingen samengebracht in het kantoor van Expo in Breda. Dit gebeurt in september 2011. Dat jaar is het tevens 40 jaar geleden, dat de eerste Free Record Shop geopend werd. Het lustrum gaat zonder specifieke aandacht voorbij. Gezien de marktontwikkelingen is het niet opportuun om een groot feest te geven.

In januari 2012 verhuist Fame van de Kalverstraat in Amsterdam naar Magna Plaza. Tevens wordt besloten de exploitatie van de webshop extern uit te besteden. De economische omstandigheden worden grimmiger. Consumenten houden de hand op de knip. Expo merkt dat in zeer sterke mate en in juni van dat jaar valt helaas het doek.

Hans Breukhoven draagt per 1 november 2012 de dagelijkse leiding over aan Herman Hovestad. Hans blijft voorzitter van de Raad van Bestuur en gaat zich richten op ontwikkeling, strategie, marketing, vastgoed en innovatie. Naast Herman Hovestad als CEO treedt tevens Cees van Wijngaarden aan als CFO.

Het jaar 2013 begint met een verhuizing. De commerciële afdelingen verhuizen van Breda, het oude kantoor van Expo, naar het hoofdkantoor van Free Record Shop aan de A20 in Capelle a/d IJssel. Naast een kostenbesparing levert dit ook een synergie voordeel op: alle afdelingen opereren vanuit één locatie.

[Luc B]

alsof 1 keer niet lang genoeg was

Vond het sowieso een klote zaak. zijn toch al eens failliet gegaan ofzo ?

[RVV]

Zover ik weet niet, maar even los van het feit of het "kut"winkels zijn. De bizarre situatie die nu gaat ontstaan is dat er straks in de Nederlandse winkelstraten geen muziekwinkels van een grote keten meer zal bestaan. Van Leest is opgedoekt, musicstore bestaat ook al niet meer en Free Record shop gaat ook gewoon ophouden. Een complete detailhandelstak is gewoon aan het verdwijnen. Ook al zal het vele niet boeien, vanuit mijn achtergrond heb ik er wel gemengde gevoelens over.

[Luc B]

Tuurlijk is het lullig als een bedrijf naar de klote gaat. Maar hier in venlo hebben we ook een ''echte'' recordstore, vroeger ook nog een freerecordstore. De prijzen ontliepen elkaar maar weinig. Maar alleen de liefhebbers kopen nog CD's, het is downloaden wat de klok slaat. Dan loop ik liever een 'echte' recordstore binnen en uren door de bakken struinen als dat ze mij bij de freerecordstore zo'n ding bijna letterlijk door je strot naar binnen drukken.

[DDX]

Tja vroeger had je ook overal een videotheek.
Jammer voor mensen met nostalgie, maar Hans heeft er genoeg geld aan overgehouden.

[Arthur]

Nou, het is vooral vervelend voor de mensen die er werken.

Who cares?

[Shakes]

In Amsterdam heb je nog een paar zaken die het hoofd nog boven water kunnen houden maar Fame is er geloof ik al niet meer. Net als Virgin (zo heette ze geloof ik), zat vroeger in Magna Plaza. Voor de kenners Brutus is al jaren weg (topzaak). Concerto/Plato zit er nog altijd. Het gevoel dat je daar kreeg als je eindelijk het album vond dat je al jaren zocht.

Je had op de nieuwendijk nog een andere, grote zaak gespecialiseerd in House enzo. Weg.

Rhythm import/nieuwendijk weg, Dance tracks, al jaren weg. De plaatboef is er geloof ik ook al niet meer. Heb het er wel eens over met m'n leerlingen. Die snappen niet meer dat je soms dagen aan het wachten was en naar de winkel ging om een album te kopen. Nu is het click click en luisteren (gratis).

Free record shop maakt plaats voor de volgende koffie voor 5 euro tent. Gelukkig ken ik nog wat zaken in Parijs, Berlijn en New York waar er nog steeds platen te koop zijn...

[JDMCharade]

Ach je hebt Bertus nog.

Grootste muziekdistributie van Nederland.

[Emiel]

Mooi om te lezen hoe het bedrijf zich is blijven ontwikkelen, althans poging tot.

Het is jammer dat er weer iets weg gaat, de binnen stad word straks als een verlaten cowboy stad in de woestijn, maar dan een woestijn van beton en glas zonder vulling met hier en daar een verlaten ziel in een koffie winkel of een restaurant.

[SnakeMind]

Ik vond als kind de FRS echt verschrikkelijk en kwam er dan ook echt alleen om de Top40 op te halen, ben later dan ook bij de MusicStore gaan werken tot dit tot een evenredig slecht concept werd uitgemolken.
Voor de muziekindustrie is het vooral vervelend dat er geen landelijke keten meer gaat zijn voor fysieke media, maar in alle eerlijkheid lag het sowieso al in de lijn der verwachting dat het een keer zo ver zou komen.
Onafhankelijke winkels en internet bieden voldoende aan in ieder geval...

[frankv]

Er komen nu toch wel wat nostalgische herinneringen boven. Niet van Free, want daar heb ik meen ik nauwelijks iets gekocht. Maar wel bij Wobbe van Seijen van "Bij de Put" in Leeuwarden. Dat was samen met "Poort" in Leeuwarden in de jaren 80 wel mijn vaste stek. En bij "Bij de Put" kon je lekker luisteren in je eigen luisterkamer, bij Poort kreeg je een hoofdtelefoon meen ik. Maar Poort had achter weer audio, dus daar kon je je altijd verlekkeren aan mooi spul. Muziek en audio zijn naast auto's nog steeds mijn hobby.

http://frieschpoparchief.blogspot.nl/20 ... verse.html" onclick="window.open(this.href);return false;

http://www.poortmusic.nl/" onclick="window.open(this.href);return false;

[Bert ///M3]

CD's zijn van een mainstream product naar een niche product gegaan en dan is je landelijke organisatie gewoon te groot.

Tegenwoordig heb je zo veel andere mogelijkheden, radio, webcast, downloaden enz.

Ik zou niet weten wanneer ik uberhaubt voor het laatst een CD gekocht heb, dat is sowieso al zeker meer als 10 jaar geleden. Alleen echte liefhebbers kopen nog CD's verder niet meer. Zelfde met hardware. Alleen HiFi liefhebbers kopen nog een echt HiFi systeem. Maar bij de meeste gezinnen staat alleen nog een DVD/Blu-Ray home theatre waar dan toevallig ook nog een CD in kan. En in auto's komen ook al meer radio's met alleen harddisk of USB slots, of een verbinding naar iPod/telefoon. Al die hoesjes door je auto is alleen maar lastig. Horeca, zelfde, staat tegenwoordig een PC meteen systeem als Alcas en niemand heeft meer CD's.

Maar zelfs voor hi speed internet waren er al andere zaken, zoals de opkomst van de cd writer in de computer. Even kopiëren bij de buren was makkelijker als zelf kopen.

[Mark Nauta]

Ik kwam er regelmatig, maar kwam er afgelopen week achter dat alledrie de vestigingen in Arnhem al gesloten waren . Wat moet ik nu met mijn Freebees ?

Met jhe Freebees kan je nog naar de Kijkshop . Heb daar laatst nog een serie bees ingeleverd voor een pastamaker