Man, man, man, zo mooi. Dit is zeker zo mooi als driften in een auto met 500pk.
Ik ben in de buurt van Sint Willebrord opgegroeid en heb een zeer groot gedeelte van mijn leven op de fiets doorgebracht.
Ik kwam mijn hele leven maar bij één fietsenmaker, Hubert van Hoydonck. Hubert van Sporthuis Hubert.
Hier kwam altijd de crème de la crème van de wielersport en ook iedereen die dacht bij de crème de la crème te horen. Een werkplaats met vergeelde wielerfoto's aan de muur geplakt een oude versleten bank in de hoek en een oude cafekruk. Op zaterdag en zondagochtend voor de koers was het hier een komen en gaan van wielrenners om hun nervositeit van de komende koers van zich af te lachen. En Annie de vrouw van Hubert die iedereen voorzag van een kopje koffie. Ik heb hier letterlijk tranen gelachen. En Hubert ging onverstoorbaar door met zijn werk. Stond letterlijk voor iedereen klaar met zijn vakmanschap.
Aan alles komt een einde en dus ook aan Sporthuis Hubert.