Aan alles is te zien dat de auto echt gebruikt is in zijn leven. De aangegeven kilometerstand is naar alle waarschijnlijkheid 2 ton te laag. In het onderhoudsboekje bleek de auto in de 1e drie jaar van zijn (zakelijke ?) leven maar liefst 210.000 kilometer weg te hebben getikt. Elke 4 maanden een onderhoudsbeurt
De koets heeft her en der butsen, krassen en lichte sporen van roest. Ook heeft een of andere onverlaat een sleutel van voor naar achter over de flank getrokken. Daarentegen zijn de wielkasten en de bodem hard, dus het lijkt verder een eerlijke auto. De wielen zijn afkomstig van een 8-serie en meten 16 inch groot. Af fabriek werd er maximaal 14 inch gemonteerd, of een TRX-wiel.Bij het openen van het portier valt de 1e indruk niet tegen. In het interieur hangen her en der wat dingen dingen los en heeft het plafond een mengsel van kleuren die één of meerdere rokende eigenaren doen vermoeden. Maar de stoelbekleding is overal nog heel en verder lijkt ook hier alles te werken. Een blik op de middenconsole doet je even grijnzen door alle Duitse uitleg die voor elke knop aanwezig is maar het ziet er strak en eenvoudig uit. Mooie details zijn de checkcontrol lampjes, het echte hout op de deurpanelen, de EHBO-doos in de armsteun van de achterbank en de grote handgrepen met kleerhangers aan het plafond. De brandstofmeter geeft maar liefst 100 liter aan, en deze jongen lust alleen RON98. De 1e tankbeurt is reeds volbracht en is meteen recordhouder in het kampioenschap benzinebonnetjes verzamelen...
Over eenvoud gesproken, er zijn maar bar weinig opties aangevinkt door de 1e eigenaar. Veel verder dan een schuif-kanteldak en metallic lak ben ik niet gekomen. Wat wel pleit voor de 1e eigenaar is het kiezen voor een handbak. Tegenwoordig kun je je niet voorstellen dat je een handbak zou aantreffen in een 7-serie of een S-klasse, maar 25 jaar terug had je nog gewoon de keuze. Ook valt het gewicht van 1470 kilo erg mee. Mijn E36 weegt 35 kilo zwaarder
Wanneer de kofferbak open gaat zie je een ruimte om u tegen te zeggen. Huge. Het reservewiel zit niet onder de mat (daar zit de benzinetank) maar staat rechtop tegen de zijkant. Het blijkt een TRX wiel te zijn met de originele band er nog op.
Wanneer je de 'big-six' start en langzaam wegrolt valt als 1e de besturing op. Deze is nog van het recirculating ball type en daardoor knap vaag. Ook lijkt de overbrenging aan de lange kant waardoor je wat meer moet sturen dan je gewend bent. Het stuurwiel is klassiek dun maar net als de stoel wel verstelbaar. Ook zit er een fijn gewicht in de bediening, het is zeker geen overgeassisteerde besturing. Eenmaal op gang heb je eigenlijk geen last van de vaagheid omdat de auto als een kogel rechtuit blijkt te sporen. En ach het past wel een beetje bij de auto.
De voorremmen blijken 4 zuigers te hebben. Doseerbaarheid is goed. Je moet iets meer pedaaldruk geven om echt te remmen, maar dan doen ze ook wat. ABS is aanwezig, maar lijkt niet te werken.
De versnellingsbak is gemaakt om het toerental laag te houden. Met 2800 toeren bij 120 km/u zul je af en toe een versnelling terug moeten om in te halen. Je voelt de vele afgelegde kilometers wel in de pook die wat kracht vergt en eigenlijk het liefst hulp krijgt van wat tussengas bij het terugschakelen.
De motor is typerend voor de toenmalige generatie 12-kleppers. Onderin niet bijzonder sterk maar boven de 3000 toeren zwelt het vermogen en het geluid aan en is ie in staat de auto toch redelijk rap vooruit te doen gaan. Het verbruik valt me alleszins mee. Bij 120 geeft de meter 1 op 10,5 aan. En zo gemiddeld lijkt er 1 liter sap per 9 kilometer doorheen te gaan.
Mis je dan geen automaat in zo een sloep vraag je je dan af. Toch niet vind ik. Zelfs een 7-serie kreeg wat van het 'freude am fahren' motto mee en zodoende blijkt de auto gevoeliger te rijden dan vooraf gedacht.
Bij het insturen van een bocht moet je de auto even laten settelen alvorens met het gas snelheid op te bouwen maar dan blijft de auto ook goed op koers. Het is een auto waarvan je het stuur rustig door je handen moet laten gaan en het gas soepel moet bedienen. Doe je dit niet dan kom je buiten het ritme van de auto en kan de neus ineens vrij scherp naar binnen snijden. In korte bochten zal de auto licht gaan ondersturen. De achterkant is zo soepel dat je ook op nat wegdek maar weinig last van tractieproblemen zult hebben.
Die soepelheid is overigens heerlijk. De auto zoeft over de snelweg met een comfort die ik al tijden niet heb ervaren. Na een hapje eten ben ik achterin gaan zitten en heeft Tommy het stuur over genomen. Even een meegenomen krantje open geslagen, benen over elkaar (ruimte zat), armsteun naar beneden en genieten maar. Even later lag Patrick op apengapen
lekker he zo een zoefmobiel. Het interieur is ook nog stil naar huidige maatstaven. We hadden vanaf het begin het schuifdak open gehad maar toen deze dicht ging was het ineens knap stil. Aan de buitenkant van de raamstijlen zitten apart gevormde rubbers die windgeruis moeten onderdrukken en dat doen ze blijkbaar goed.Resumé. Een auto boordevol karakter. Wellicht extra karakter door de sporen van gebruik en het stukje verleden. Ik reed gisteravond tegen de schemering terug naar huis. Oranje gloed over de motorkap, stuur losjes in de hand, zachtjes zoemende motor op de achtergrond en een relaxed nummer op de radio. En ik was verkocht. Het is bijna jammer dat ik 'm weer terug moet brengen.
Erg leuk om zoiets te lezen en te vergelijken met de huidige maatstaven 
Als je het verbruik ziet dan zullen het toch andere redenen geweest zijn.
