Multi Purpose Vehicle
Omringd door messcherpe vulcanische rotsformaties en met een donderende dikke Desmo Twin onder me ben ik tevreden over zaken. Ducati is anno 2010 een compeet ander bedrijf geworden dan het ooit was. Het vergt bloed, zweet en tranen om met zoiets goeds als de Multistrada 1200 te komen. De oude luchtgekoelde Multistrada, de ST4’s en ST3’s liggen dood op de grond, en vanuit hun as is een compleet ander beest ontstaan. Een beest dat alles kan wat zij deden, en nog meer…
Tour-mode
Toen Ducati haar eerste full race traction control lanceerde op de 2008 1098R WBSK homologatie superbike vermoedde niemand nog hoe snel Ducati deze technologie zou gaan toepassen op doodnormale straatfietsen. Toen lanceerden de Italianen de 1198S, gevolgd door de Streetfighter in 209, beiden voorzien van een straatversie van het 8-standen traction control (DTC). In 2010 is de cirkel rond met de Multistrada 1200S en is een natte droom voor de Sport-Touring fanaat bewaarheid geworden. Het 8-standen DTC, een superbe krachtige 1198cc L-twin motor, een 3-standen ride by wire en elektronisch instelbare vering staat gelijk aan suprematie in ten minste twee verschillende motorsegmenten. Waarbij mijn gedachten allereerst uitgaan naar een Sport Touring raket en een ‘Urban assault’ voertuig .
Als ik voor het eerst plaatsneem op het comfortabele zadel zijn er een aantal nieuwe zaken om rekening mee te houden. Het eerste obstakel voor nieuwe eigenaren zal de contactsleutelloze opstartprocedure zijn. Nu zullen Harley-Davidson eigenaren wel bekend zijn met het hele sleutelloze gebeuren, maar bij de Multistrada is de opstartprocedure toch anders. Allereerst moet de ‘sleutel’ binnen twee meter van de motor bevinden, indien in die nabijheid dan is de Multistrada klaar om gestart te worden door de aan/uit schakelaar omlaag en omhoog te bewegen, waarna de startknop zichtbaar wordt. De ‘contactsleutel’ komt samen met een conventionele sleutel om de tankdop en de koffers te openen. Ook het stuurslot is volledig elektronisch geregeld, het enige wat je daarvoor dient te doen is het stuur volledig naar links of rechts te draaien en daarna de aan/uit schakelaar een tweede keer uit te zetten.
Nadat ik dat eenmaal heb uitgepuzzeld kan ik gaan rijden, waarbij ik kies voor de Touring-mode die de volledige 150 pk ter beschikking stelt, maar met een vriendelijkere koppelkromme dan in Sport-mode. Ik bevind me in een bevelende positie, dankzij het brede stuur en hoge 850mm zithoogte met meer van voldoende ruimte voor mijn benen. De zachte en zeer on-Ducati milde koppeling staat me toe met groot gemak in eerste versnelling weg te rijden. Buiten richting de snelweg accelereer ik de machine op een boterzachte wijze door de zesversnellingsbak. Het instelbare windscherm veroorzaakt in lage stand en op hoge snelheid aardig wat instabiliteit rond mijn helm, maar in de hoogste stand gaat dat aanzienlijk beter. De handkappen met geïntegreerde knipperlichten beschermen mijn handen van de koude ochtendwind, terwijl de 3-standen handvatverwarming voor extra warmte zorgen zolang de zon haar werk nog niet heeft kunnen doen. Tijdens onze tour rond Lanzarote was er behoorlijk veel zijwind, maar zelfs met koffers had ik geen problemen de Multistrada die kant op te sturen waar ik naar toe wilde gaan. Zelfs bij hoge snelheid was het geen gevecht de sterke wind te trotseren. Ik ben direct onder de indruk van de praktische elementen van het Multistrada 1200 S ‘Touring Edition’ pakket. Dit zeg ik uitdrukkelijk en op voorhand, omdat deze hele test over de ‘S’ versie gaat die behoorlijk uitgebreider is dan Ducati’s gebruikelijke verschil met de standaard versie. Zo krijg je normaal gesproken bij een ‘S’ geen elektronische vering en is ABS alleen een optioneel verkrijgbaar.
Sport-mode
Eenmaal met de Multistrada 1200S aan het sturen ben ik direct onder de indruk van het immense vermogen dat al bij 4.000 toeren beschikbaar is en vanaf 5.000 toeren voor een superbe acceleratie tot de toerenbegrenzer zorgt. Bij benadering van de bochtige bergwegen switchte ik van Touring-mode naar Sport-mode, wat kan worden gedaan door met de knipperlicht-uit schakelaar door het menu te scrollen. Nadat de Sport-mode was geselecteerd deed ik het gas dicht en hield de knop 3 seconden lang ingedrukt, waarna het feest kon beginnen en ik met een meer agressieve gasrespons de vele bochten kon gaan aanvallen. Met al haar vermogen en het geweldige stuurgedrag ter beschikking voelt het alsof de Multistrada 1200 S het op zou kunnen nemen tegen de meest serieuze sport tourers en het met gemak zou kunnen winnen.
Zoals je weet is Ducati’s 1198 motorblok het op topvermogen getunede watergekoelde motorblok dat werd afgeleid van de Superbike racer. Om het motorblok terug te tunen naar een vriendelijker vermogensafgifte werd daarbij de klepoverlap (de periode dat zowel uit- als inlaatkleppen gelijktijdig openstaan) gereduceerd van 41 naar 11 graden. Omdat vermogen bij lage toeren bij een motor als de Multistrada belangrijker is dan topvermogen werd dit gedaan om een rijker en voedzamer middengebied te realiseren, wat vooral bij schakelen met lage toeren voor een zachte vermogensafgifte zorgt. Waarmee niet is gezegd dat het geen beest kan zijn, ondanks de vriendelijke vermogensafgifte wist ik enkele malen een fraaie wheelie te produceren. Per slot van rekening is er nog altijd 150 pk beschikbaar en weegt de machine droog slechts 189 kilo.
Het strak uitziende uitlaatsysteem met dubbele einddempers voldoet met ruime marge aan Euro3, mede ook dankzij die 11 graden overlap. De dempers die slechts een klein stukje voor de achterband steken zijn speciaal ontworpen om ruimte te creëren voor de rechter koffer. Uit veiligheidsoverweging heeft Ducati de koffer door middel van een warmte absorberende laag beschermd. Via de van twee ram-air kanalen voorziene pontificale BMW-achtige snavel zuigt de krachtige Testrastretta II motor lucht in de airbox. Deze laatste versie van het Testastretta motorblok heeft daarbij voldoende aan een onderhoudsinterval van slechts 24.000 kilometer, waar Ducati erg trots op is.
De traction control en 3-standen motormapping laten het toe met groot gemak te schakelen tussen de vier verschillende rij-modules. Na gespeeld te hebben met de Sport- en Tour-modes, die beiden goed zijn voor het volle vermogen van 150 pk maar met andere afstelling van vering, vermogensafgifte en traction control setting, switch ik naar ‘Urban-mode’ zodra we een dorpje binnenrijden. In deze stand wordt de vering iets zachter, het vermogen naar 100 pk verlaagd en de traction control setting op 6 van 8 (5 is Touring, 4 is Sport) gezet, wat behoorlijk ingrijpend is voor maximale veiligheid over de vele mangaten en stoffige oplapstukken. Voeg hier de krachtige ABS remmen aan toe en de Multistrada 1200S verandert in een erg veilige stadscentrum fiets. Over kleine bobbels, stoepranden en verkeersdrempels gedraagt de Multistrada zich als een supermotard met anabolen, maar dan voorzien van alle denkbare veiligheidsopties. Nu was ik op voorhand bezorgd dat de desmo-twin in 100 pk modes tam zou aanvoelen, maar dat was niet het geval. Het was meer dan voldoende aangezien er zoveel meer zaken zijn waar je bij rijden in de stad op moet letten.
Enduro-mode
Als kers op de taart werden we in de gelegenheid gesteld de Multistrada op een korte sectie offroad te testen. Op ruime afstand nog van de offroad sectie schakelde ik al naar ‘Enduro-mode’ om te zien hoe de motor hier op straat op zou reageren. De motor bleef zijn zelfde 100 pk produceren, de vering daarentegen werd een flink stuk zachter en de traction control op stand 2 van 8 gezet, wat het karakter van de motor op straat compleet veranderd. Schakelen tussen Sport en Enduro voelt alsof je ineens een lekke band hebt, zóveel zachter als de vering wordt gezet. Eenmaal op de gravel om een paar prachtige slides voor de fotograaf te maken greep het traction control systeem zelfs op stand 2 veel te vroeg in. Als we over langere tijd offroad hadden moeten rijden was ik vast en zeker dieper op de materie ingegaan door traction control óf op stand 1 óf zelfs helemaal uit te schakelen. Belangrijk om te weten trouwens dat je alle vier rij-modes naar eigen geur en smaak kunt aanpassen. Mocht je daarbij de zaak volledig hebben verneukt, geen nood. Met een druk op de knop heb je zo weer alles naar ‘default’ teruggezet.
Wat ik zelf zou doen bij offroad rijden is zowel DTC als ABS volledig uitschakelen. Dat laatste is wat lastiger, aangezien het ABS dat standaard is geactiveerd automatisch wordt gereset zodra de motor wordt uitgezet. Met dank aan Europese regelgeving die dat verplicht heeft gesteld. Beetje vervelend mocht je van plan zijn om enkele dagen met de Multistrada 1200S in donker Afrika te bivakkeren, met enkel en alleen gravelpaden om je heen. Om die reden zou een aparte ABS schakelaar zoals BMW op de GS hanteert een betere keuze zijn. Waarmee ik trouwens niet wil zeggen dat de Multistrada 1200S een geschikte kandidaat zou zijn voor dat werk in donker Afrika, maar ik zou het zeer zeker willen proberen.
Interessant genoeg heeft Pirelli voor deze Multistrada haar eerste 190-er trail-type achterband ontwikkeld. Belangrijkste reden voor deze keuze was het feit dat de motor in vol vermogen 150 paarden uit kan spugen en alles kleiner dan een 180-er zou simpelweg niet veilig zijn bij extreem rijden in de Sport stand. De nieuwe Pirelli trail banden hebben zelfs een ZR rating voor snelheden tot 270 km/u, en we weten van mensen binnen Pirelli dat geen enkele band ineens vreemd zal gaan doen als je dáár zelfs boven zult komen. Waarmee we zowaar een nieuwe primeur hebben bij deze Multistrada: een trailband waarmee je 300 km/u kunt rijden zonder dat die zal klappen of vervormen.
Eenmaal terug op het gravel ontdek ik dat wil ik de achterkant laten glijden, ik het gas half-open moet houden. De kraan vol open resulteert in een direct ingrijpende traction control, maar bij gedoseerd gasgeven kon ik de achterkant precies laten driften. Naar mijn oordeel is deze Enduro stand alleen geschikt voor onervaren piloten op dit ruwe werk, alle overige motorrijders zou ik willen aanraden alla elektronica volledig uit te schakelen voor de betere offroad ervaring. Met uitzondering dan van de elektronische vering, die ik er graag in wil houden. Een andere nuttige enduro functie is de solide aluminium carterbeschermplaat, mocht de vering doorslaan na het iets te enthousiast nemen van een van die uitgedroogde rivierbeddingen of zoiets soortgelijks.
Aansluitend om de Pirelli Trail spec superbike banden zit de volledig instelbare en zelfs van elektronisch geregelde ingaande en uitgaande demping voorziene Öhlins vering. De voorvork is een vette 48mm upside-down, waarbij de bovenkant van beide vorkpoten is voorzien van een kleine elektrische motor. Bij het switchen tussen de verschillende modes tijdens het rijden zorgen deze kleine elektrische wonderen ervoor dat de demping wordt aangepast volgens de bijbehorende setting. Ik had me hierop verheugd en dus schakelde ik tussen de twee extremen Sport en Enduro, om dit het best te kunnen voelen. Dan is het verschil zeer duidelijk voelbaar. De achterveer komt ook uit huize Öhlins en is een elektrisch uitgevoerde TTX, waarbij alleen de veervoorspanning niet elektrisch maar hydraulisch wordt geregeld. Zowel voor- als achtervering heeft een veerweg van 170 mm, en binnen het menu kun je aangeven of je alleen, met duopassagier of met duopassagier en bagage aan het rijden bent, waarna de elektronica alles verder regelt. Ik moet zeggen dat ik hier erg van onder de indruk ben en dat het beter voelbaar is als het ESA systeem van BMW. Overbodig te vertellen dat de Multistrada uitstekend presteert onder de meest diverse condities. Het buizenframe is zoals altijd op z’n plek en de fiets stuurt gemakkelijker dan haar sportievere familieleden. Een breed stuur draagt voor wat het omgooien van de fiets daar zeker zijn steentje aan bij, maar net zo belangrijk is de lichtvoetigheid van het totale pakket. De radiale Brembo ABS remmen doen hun werk daarbij uitstekend, met uitzondering van offroad waar het ABS zou moeten worden uitgeschakeld.
Conclusie
De 2010 Ducati Multistrada 1200S zou de droomfiets moeten zijn van elke Sport Tour minnende motorrijder, zo goed als de machine is op gebied van Touren. Er zijn zoveel verschillende features en modes om mee te spelen, en het duurt niet lang voordat je door hebt hoe ze werken. Het instrumentarium is voorzien van eenvoudig af te lezen informatie om je tijdens het rijden bezig te houden voor die lange reizen op anders saaie snelwegen. De capaciteit van zowel de motor, lading en de geschiktheid te rijden op alle denkbare wegen, in combinatie met de uitstekende vering is werkelijk ongeëvenaard.
BMW opgepast, alleen cardan aandrijving zou je enige voordeel nog kunnen zijn.