
Iedereen heeft ze wel, van die sleutel momenten dat je eigenlijk het liefste in bed was blijven liggen of niet weet of je alles weer open zal halen voor dat ene ringetje.
Laat ik beginnen.
Een van mijn auto's was een toyota MR2 uit 1991. Super bolide jaar of 9 geleden. Ook toen sloeg het "verbouw" virus al toe.
Koni geel schokdempers gekocht met verlagings veren, de dikkere stabilisator stangen en droplinks van een 96''er MR2 af gehaald incl. de remmen.
Vol goede moed naar de DHZ garage toe. Ik schat een uur of 6 a 7 bezig geweest met tussen door 15 minuten pauze voor de boterhammen met pindakaas.
Eind goed al goed, slechts 1 kapotte bout welke goed vervangbaar was en slechts 1 knokkel beetje vel eraf. Ach op je 20e ben je nog wel eens te enthousiast

Handen gewassen, brug huur afgerekend, alle onderdelen in de 2 kratte bier grote kofferbak, instappen en de brug af. Even vragen of iemand wil kijken of ik goed zit met de oprij/afrij platen en dan hopla achteruit de brug af.
En dan begint er iemand te zwaaien en te roepen. Het past niet. de oprij platen zijn te kort/stijl en de auto kan gewoon weg NIET van de brug af zonder schade op te lopen.
Het heeft wel een uur vloeken en piekeren gekost voor we een oplossing hadden bedacht die beter was als schokdempers wisselen, dan de brug af en dan met krik/assteun opnieuw eronder zetten.

Een leukere was een koppaking wisselen van een AW11 MR2 buiten in de winter periode en net de laatste bout vastdraaien en de kap dicht gooien voor het begon te stortregenen en sneeuwen
