Mijn moedertje heeft voor het dagelijks vervoer een Porsche 993 carrera 2 cabrio staan, mijn stiefvader verplaatst zich bij voorkeur in zijn RR TDV8. Mijn zusje is ook op bezoek en haar Z4 3.0 is ook leuk, net als de Jeep Wrangler 4.0 die voor algemeen gebruik klaarstaat.
Maar al die machines kunnen me eigenlijk gestolen worden. Naar de de perfect rijdende maar o zo klinische huur VW kijk ik niet meer om als ik oog in oog sta met de ultieme Cote d Azur cruiser, de babe magnet pur sang, de stoffige, verweerde, maar altijd lopende vaaloranje Citroën Mehari. Het genot van mijn eigen 130i (ja, ook ik heb er een, net als bijna iederen hier

Want hoe heerlijk is het, dat je alle zeilen moet bijzetten om een bejaard Nederlands echtpaar in een Renault Modus te kunnen bijhouden, terwijl de geur van lavendel en pijnbomen je neus ingeslingerd worden. Dat je een stofbril niet als imagoverhogend atribuut draagt, maar uit pure noodzaak. Na een uurtje rijden voel je je alsof je een Grand Prix gereden hebt, terwijl je geen snelheidlimiet hebt overschreden. Ik vind
het geweldig. Morgenochtend ga ik weer een uurtje afzien in mijn oranje vriend en weet dan weer zeker; driving fun zit hem niet alleen in puur vermogen, nee, het zit hem juist in de beleving die de automobiel je geeft. Enneh, mocht je onverhoopt in een regenbui terecht komen, dan kieper je hem gewoon om en loopt hij leeg. Ideaal!
Dus mocht een DF-er deze en de komende week in St Tropez rondrijden in zijn Ferrari of ander PK monster en een knakker in een Mehari zien die nóg trotser kijkt dan jij, dan ben ik het. En schroom niet, je mag best een rondje om te voelen wat rijplezier nou écht inhoudt!
En nou ga ik slapen, cheerioooo!