Eens met Tom. We leven in één van de rijkste landen ter wereld en ik ben ervan overtuigd dat iedereen redelijk gelijke kansen heeft in dit land. Wie er echt wat van wil maken kan dat, als je maar hard genoeg doorzet. Ik heb ook een opleiding van niks maar nu wel een goed lopend bedrijf na 7 jaar hard werken. En het is niet dat ik geniaal ben. Je kunt meer dan je denkt. Een tijdje geleden zag ik nog zo'n zielig geval op de TV met een huilverhaal dat hij geen geld had om zijn familie in het buitenland te bezoeken. Wel een dikke plasma op de achtergrond aan de muur hangen.
Ik denk dat we soms wat meer terug naar de basis moeten en leren dat je moet inleveren of harder werken als je uit de shit wilt komen. Mensen zijn verantwoordelijk voor hun eigen leven maar vergeten dat snel. Die rotbank moet die torenhoge hypotheek van mij maar deels overnemen, dat soort geneuzel. En natuurlijk vergeten dat ze zelf hun handtekening hebben gezet onder die offerte. Altijd afschuiven, nooit eens kritisch in de spiegel kijken. Calimero-gedrag. De zieligheidsindustrie in Nederland (met daarop volgend wat politieke linkse opportunisten) varen er wel bij. Nog maar meer nivelleren. Als we een puinhoop van ons leven maken, dan red de overheid ons wel weer met een zak geld, subsidies en toeslagen. Hou toch op... de verschillen moeten juist veel groter worden tussen de onderkant en werklozen en de werkenden. Wat van je leven proberen te maken moet lonen.
Natuurlijk zijn er altijd gevallen waarbij je er niets aan kunt doen. Hierbij denk ik dan vaak aan medische zaken. Mensen die ziek worden. Zakelijk doe ik hier wel wat aan. We hebben een geestelijk gehandicapte jongen als 'stagiair' een half jaar mee laten lopen. Die jongen vond dat prachtig. We hebben een tijdje geleden meegewerkt aan een Make a Wish voor een zieke jongen hier in de buurt. Ik heb net weer wat sponsoring toegezegd voor een jongetje van 8 die kanker heeft en in de VS behandelt moet worden en dus geld nodig heeft. Dat soort dingen vind ik goed.
Privé probeer ik in mijn omgeving mensen te helpen waar nodig, zolang het maar 'persoonlijk' is. Afgelopen weekend liepen we in de stad en kwamen we een verdwaald meisje van 5 tegen wat haar ouders kwijt was. Kindje op sleeptouw genomen, half uur lang kris kras de stad doorgelopen tot we haar ouders weer vonden. Die waren erg ongerust en daarna natuurlijk heel opgelucht en blij. Goede daad van de dag weer gehad.
Maar als het onpersoonlijk wordt, dan zal ik nooit machtigingen tekenen voor eoa. goed doel of een random actie op Giro 555. Ooit eens meegewerkt aan een actie om geld in te zamelen voor die Tsunami ramp. Hebben we met 3 dagen keihard werken 32.000 euro binnengehaald voor Giro 555. Lees je daarna dat er 150 miljoen is binnengekomen daar, een groot deel na lange tijd nog steeds niet was besteed en een heel groot deel aan corrupte strijkstokken is blijven hangen. Tja, dat is dan even een koude douche zeg maar.
Dus de 'echte' slachtoffers probeer ik te helpen waar mogelijk. Maar klagende mensen aan de onderkant van de samenleving die door scheiding, dure huizen, verloren banen oid. krap zitten, daar heb ik minder medelijden mee. Gewoon zorgen dat je er weer bovenop komt, dat kan best in dit land. We zijn te verwend geraakt. En daarnaast, zoals Tom ook aangeeft, betaal ik kapitalen aan de belastingdienst waarvan een groot deel weer naar die zieligheidsindustrie gaat dus vind dat ik wel genoeg (of eigenlijk veel te veel) bijdraag op dat gebied.
Heb me trouwens verbaasd hoe sullig dat ding ontworpen was, mag er natuurlijk nooit zomaar af vallen.
Had ik hem toch bijna express dwars gezeten met de auto. 
