De volgende ochtend was het nog een paar kilometer rijden naar de handelaar waar de 740i stond die ik op het oog had. De carrosserie van de auto zag er redelijk uit met hier en daar wat roestplekken op de wielkasten wat de goedkope exemplaren blijkbaar allemaal hebben. Omdat ik normaal gesproken niet winkel in het knakensegment was het lastig inschatten wat normaal is voor dit geld. Het interieur van de auto was in zeer goede staat en zag er in de aubergine/bruine kleurstelling erg chique uit. Starten deed de handelaar door achterlijk veel toeren te maken waarbij de combinatie van het luide motorgeluid en gekwitsch van de multiriem niet bepaald aangenaam in het gehoor lag. De zintuigen werden verder geprikkeld door een metershoog rookgordijn dat achter de auto werd opgetrokken en voor een waar visueel spektakel zorgde. Volgens de verkoper had er diesel in de tank gezeten en zou het roken voorbij zijn door de auto af te tanken met benzine en wat injectorreiniger te gebruiken. Nogal een vreemd verhaal en de witte rook zag er ook niet uit als verbrande diesel. Een lekke koppakking is een plausibeler verklaring voor het roken. Proefrijden was alleen mogelijk op privéterrein wat bestond uit een hobbelige gravelbaan van een halve kilometer lang waar die aan weerszijden was gemarkeerd door rijen sloopwaardige auto's en waar uiterst shady autobedrijven aan waren gevestigd. Er lekte olie tussen motor en versnellingsbak en het abs-lampje brandde. Het was niet helemaal wat ik had verwacht van een auto in 'sehr guter Zustand'.
Deze auto dus maar laten staan en 80km verderop een andere 740i bekeken in zogenaamde 'A1 Zustand'. Deze was 500 euro goedkoper en had een hogere kilometerstand en een minder goede uitrusting. Een belangrijke troef was wel de aanwezigheid van een door mij zo fel begeerde afneembare trekhaak (waarvan het afneembare deel helaas spoorloos bleek). De vorige eigenaren hadden onder andere middels montage van een subwoofer, Alpine-radio, verlagingsveren, spoorverbreders, een dubbele sportauspuff en het verwijderen van het BMW-logo en gladmaken van de motorkap hun Anatoolse signatuur achtergelaten. De auto startte echter zonder drama en de handelaar had dealerplaten om mee op de openbare weg te rijden. Dat rijden ging heel erg mooi. Het onverbloemd ordinaire gorgelen van de sportuitlaat deed een glimlach van linker- tot rechterbuitenspiegel op het gezicht tekenen. Omdat deze auto de beste kans was om nog op dezelfde dag met een knakenkar huiswaarts te keren was de koop na het bedingen van enige korting bezegeld. De verkoper hielp vervolgens met wat formaliteiten op het gemeentehuis om de auto over te schrijven en een tijdelijk kenteken met verzekering te regelen. De kentekenpapieren en het kenteken werden ter plekke gemaakt in een keet naast het gemeentehuis waar een dame de hele dag vermoedelijk niet veel anders had gedaan dan op ons wachten. Ik was er vanuit gegaan dat ik naar een Kfz Zulassung moest met mogelijk lange wachttijden maar op het bijna verlaten gemeentehuis verliep het proces erg vlot.
Tijd voor een geplande pelgrimage naar BMW Welt was er helaas niet meer. We vertrokken om 15.00u uit Augsburg met het idee op tijd thuis te komen. Na het aftanken van de auto met een whopping 85 liter aan benzine en het checken van de bandenspanning kon de terugreis beginnen. Het drukke verkeer in combinatie met de vele wegwerkzaamheden zorgden ervoor dat snelheid maken onmogelijk was. Door een falende airco en buitentemperaturen die de 30 graden celcius naderden waren de omstandigheden in de cockpit niet ideaal maar in ieder geval kon ik genieten van het fraaie interieur van de E38 en een prima geluid uit het aftermarket audiosysteem. Het rijden met open raam bood ook gelegenheid om te genieten van de V8-roffel. De auto reed verbazingwekkend goed: er waren geen trillingen, de automaat schakelde boterzacht, de remmen functioneerden prima en de verlaagde ride was dankzij de vergevingsgezinde ballonbanden om de 17 inch velgen toch zeer comfortabel. Het interieur kent vrijwel kraakvrij en de gebruikte materialen maken bijna twintig jaar na productie nog steeds een hoogwaardige indruk. De zitpositie is zoals je van een BMW verwacht: je kunt lekker diep zitten zodat je in de auto zit en achter het dashboard in plaats van er bovenop. Met mijn 1,88 meter lengte houd ik een hoofdruimte van ruim 15 cm over. BMW had net zo goed een chopped versie met sportievere daklijn kunnen maken. Het acceleratievermogen viel me in eerste instantie wat tegen totdat ik de kickdown ontdekte. Het duurt even voordat deze boot maximale thrust bereikt maar als ie eenmaal gaat versnellen zit je vlotjes op warpspeed.
Het drukke verkeer in de middag en de vele wegwerkzaamheden zorgden ervoor dat snelheid maken onmogelijk was. Na een paar uur rijden ontdekte ik bovendien een streep van zichtbaar canvas op de linkerachterband van de 650i. Even later begon de band leeg te lopen en om half acht stonden we met een platte band op een desolate parkeerplaats in de buurt van Frankfurt tegenover een vrachtwagen van Donkelaar uit mijn hometown Ruurlo. ANWB gebeld en drie kwartier later was er een sleepwagen van de ADAC ter plekke om de sechser af te slepen. De schade viel in dit geval mee omdat ik toch van plan was binnen drie weken beide achterbanden te vervangen door Pilot Super Sports. Het is alleen onhandig dat ik nu terugmoet naar Frankfurt. De slijtage op de achterband is wel vreemd, ook omdat deze op de band plaatsvond die bijna een jaar eerder was vervangen dan de rechterachterband (wegens eerder lek rijden waren beide achterbanden niet gelijktijdig vervangen).
Tropische hitte had inmiddels plaatsgemaakt voor enorme plensbuien die op de Duitse autobahnen zonder zoab altijd voor bizar slecht zicht zorgen. De siebener hield zich prima in deze omstandigheden. Toen het weer droog nam het gaspedaal een vlakkere stand aan en kachelden we op de gematigde snelheid van 170-190km/h huiswaarts. Van de snelweg af merk je bij het maken van een kort bochtje wel de respectabele afstand tussen voor- en achterwielen maar dat is helemaal niet erg aangezien het fijne interieur, de slome automaat en de lustig roffelende V8 een sterk onthaastende werking hebben. Helaas heb ik wel gemerkt dat bij een vlottere rijstijl op bochtige wegen de automaat regelmatig in zijn noodprogramma springt. Hopelijk gaat het om iets simpels zoals olie bijvullen. Ik heb namelijk geen zin om veel geld aan onderhoud uit te geven.
Zaterdag heb ik de 7 even wat liefde gegeven met een wasbeurt en het poetsen van de banden. Zolang je voldoende afstand bewaart om de vele imperfecties in de lak te kunnen waarnemen is het een prachtwagen. Hij heeft een mooie stance dankzij de spoorverbreders, verlaging is precies goed en de velgen zien er ook best leuk uit. Als ik een zinvollere toepassing zou hebben voor een sedan (bijvoorbeeld als family car) zou ik de direct de aanschaf van een mooier onderhouden exemplaar overwegen. Vanwege de bijtelling van 35 procent over de 'waarde in het economisch verkeer' zijn auto's van 15 jaar of ouder aantrekkelijk zakelijk te rijden. Een E38 rijdt in immergeradeausfahrt nog wat fijner dan een E39 en het interieur is zoals gezegd een aangename plek om in te verblijven. De volgende uitdaging is om apk te krijgen waarbij ik ook maar eens het oliepeil van de transmissie laat checken en de airco laat bijvullen. Daarna invoeren en dan moet ik maar eens zien wat ik ermee doe.
ermee.
