"I just finished up a mostly wet (shocker) track day here in Portland, Oregon and being on the list for a 2008 GT3 wanted to share some observations. There were 4 GT3's out there (2 997's and 2 996's). 3 of the 4 had incidents (2 spun off and 1 spun and backed into the wall with damage). It definitely made me call into question whether the GT3 is right for me, or most mere mortals. I do about 10 or so track days a year in my bone stock C2S (with Michelin Cup tires) and have never been disappointed. In the sport mode, the PSM very very rarely kicks in, and when it does it's only because it's going to save my ass. After all, they taught me at the Road Atlanta PDE that PSM stands for "Please Save Me." I would guess that the driver who backed it into the wall wished he have PSM. I guess my point, or thought, is of course we always want more, bigger, better, but is that always a good thing? If I can continually put the screws to new and old GT3 in a C2S, I can't help but think that it's (for the most part) about the driver, not the car. There, I've said it."
Buiten de gebruikelijke zever (ja, hij kan zelf niet rijden,'t is een amerikaan etc etc...) vind ik dat de man wel een punt heeft. Namelijk dat er niet veel rijders zijn die het onderste uit de kan zullen kunnen (buiten dré
) halen met een GT3/GT3RS. Denkelijk zullen imho dan ook 50% van de verkochtte GT3's nooit een circuit zien. Maar is de balans niet wat aan het doorslagen? In de richting van steeds meer hard-core Trackday specials, die kennis en kunde van de meeste rijders gewoonweg overstijgen? En volgt daar niet uit dat dat "hard-core gevoel" eerder een nutteloze gimmick is? iets voor aan de borreltafel?
