Snipe schreef:Wat ik u bedoelde uit te leggen is dat het probleem niet morgen opgelost zal zijn als we vandaag stoppen met jij tegen leraren te zeggen. Het probleem ligt eerder bij de leraren dan bij de leerlingen. Ik zag laatst nog een stukje uit Buitenhof van een paar jaar terug; een lerares Nederlands die klaagde dat het niveau van de eindexamenkandidaten zo laag lag. 'Wat heeft u dan gedaan in die vijf of zes jaar ervoor,' vraag ik me dan af. Maar dat probleem erkent u zelf ook al.Robin schreef:Ik weet uit ervaring (en dat ik toevallig 4 ooms en 1 tante heb die leraar zijn/waren, incl mijn grootmoeder rip) dat 't dus ergens in 't midden ligt en verre van onzin is, discipline riep ik. Dat zeg je zelf ook Perry.
Wat ikm wél zie is dat heel veel leraren niet voor leraar in de wieg gelegd zijn. Ze kunnen gewoon geen orde houden etc. Dus we zijn 't wel eens min of meer, maar ik pleit meer meer hierarchie en U en weten wie je voor je hebt, in alle takken. Maar naoorlogs Nederland heeft na 100den jaren slavernijgedrag dat laten varen en de je-en jij-allemaal-op-1-niveau maatschappij viert hoogtij....
U zult vast iets anders bedoelen, maar de familieverhoudingen komen hier wat merkwaardig over.Robin schreef:en dat ik toevallig 4 ooms en 1 tante heb die leraar zijn/waren, incl mijn grootmoeder
Dat lost inderdaad het probleem niet op.
Maar U zeggen ipv jij creeert toch al wel een beetje afstand, en zo hoort het ook, een collega spreek je aan met jij, een directeur spreek ik iig altijd aan met U, gewoon uit respect en eerbied voor de functie.
Die afstand is bij JIJ weg en dan gaat het van kwaad tot erger.
Toen me jij mocht gaan zeggen is het probleem ook niet van de ene op de andere dag ontstaan, maar grenzen vervagen zo wel naar mijn mening.
Vroeger durfde je een leraar niet eens tegen te spreken (ook als die minder goed orde kon houden).
Tegenwoordig spreken ze hem niet tegen, maar slaan ze hem gelijk voor zijn kanis, of pa en moe komen de zaak wel even oplossen.
