Wij hebben hier in huis ook vaak discussies over 'waar te leven' enzo. Suriname en de Antillen zijn al als
plan voorbijgekomen, maar ook Canada en de US. Ik heb zelf familie in Washington en Miami, en mijn
vriendin heeft een paar jaar in Beverly Hills gewoond. Als die begint te vertellen over het leven in 'haar'
LA, dan zitten we zo weer een uur achter de pc om huizen te bekijken in LA en SF.
De Amerikaanse mentaliteit van gunnen en waarderen vind ik heerlijk. Bovendien is het veel meer een
samenleving dan hgier. Dat verhaal hierboven over becomplimenteren van een vreemde klinkt me heel
bekend. De eerste keer dat ik dat meemaakte kreeg ik een ongemakkelijk gevoel, dan merk je eigenlijk
pas hoezeer je een Nederlander bent. En dan ging het bij mij nog om m'n huurauto
.Ik heb twee neven die in de US werken en als zij weer even in NL zijn dan merk je hoeveel moeite ze
hebben om hier te wennen aan de kortzichtigheid en de onvriendelijkheid die we hier als normaal hebben
geaccepteerd. Wij noemen het nuchter en zakelijk, maar voor het mens-zijn is het dodelijk. Die reclame
van postbus 51 over 'vriendelijke mensen' is eigenlijk een ultieme uiting van de staat van ons sociaal
zijn.
Wat mij nog het meest trekt aan de US is hoe de overheid je met rust laat. Hier is alles geregeld en
gemaximeerd. Op een gegeven moment zeg je 'enough is enough'. En dan mag nederland zich afvragen
waarom er zoveel hoogopgeleiden ineens naar het buitenland vertrekken. Alhoewel, dat zal nederland
dan niet doen, dan komen er maatregelen om de mogelijkheid tot studeren te verbinden aan een
verplichting in nederland te blijven werken, voor een maximum salaris. Zo werkt dat hier.
)
