Bij het lezen van evo 143 werd ik enthousiast om de Skoda Yeti eens te proberen. In het artikel beschrijft Dickie Meaden op zeer aanstekelijke wijze hoe de Yeti zich houdt als die flink op zijn staart getrapt wordt in de Franse Alpen - en daarbij ook nog eens vergeleken wordt met de Lotus Evora. Door de manier waarop de mensen van evo auto's beoordelen kreeg ik het idee dat de Yeti best eens aan mijn eisen zou kunnen voldoen.
Een proefrit was snel geregeld, omdat de Broekhuis garage in Rijssen waar mijn Seat in onderhoud was ook Skoda verkoopt. Die proefrit bevestigde het vermoeden dat de Yeti een hele goede wegligging heeft, ondanks het label 'SUV' en de bijbehorende hoge koets en grote bodemspeling. Dat alles netjes en degelijk in elkaar steekt zijn we inmiddels wel gewend van Skoda en ik vind de auto er gewoon goed uitzien.
Begin juli heb ik dus een Yeti besteld. Een bruine 1.8 TSI 4x4 Ambition met het vision pakket (xenon, automatisch dimmende spiegels en nog wat spul) en de anna porno wielen. Op 18 september heb ik hem opgehaald. Na twee maanden 'warmrijden' stond voor het afgelopen weekend ons jaarlijkse bezoek aan de Rallye Köln Ahrweiler op het programma. De weersvoorspellingen gaven duidelijk aan dat een 4x4 een betere keus zou zijn dan de Speedster, ondanks dat ik achteraf best de Speedster had kunnen nemen. Maar goed, nu heb ik dus de ervaring opgedaan om dit verhaal te schrijven. Ook leuk.
De pret begon op de A3 richting Oberhausen. SteV6 reed voor me in zijn Leon en gaf aan dat ik maar even de leiding moest nemen. Zo gezegd, zo gedaan.
De 1.8 TSI heeft 160 pk en 250 Nm. Dat koppel schijnt al vanaf 1500 tpm op zijn max te zitten, maar je merkt pas echt dat de motor zijn best doet als je meer dan 3000 toeren maakt. De versnellingen zijn ook best lang: dik 140 in III, 180 in IV en de top van 200 (echte km) wordt zowel in de V als de VI gehaald.
De leiding nemen was echter van korte duur, want zodra ik ruimte had om naar rechts te gaan (nog steeds bijna 200km/u rijdend) kwam SteV6 met flinke grote stappen voorbij zetten
De rest van onze autobahn-rit moest ik iedere keer erg mijn best doen om bij te blijven... Behelpen was het gelukkig niet, alleen moest ik meer anticiperen en iedere keer toch achterblijven.Zondag na de R-K-A is traditioneel (dit was ons 5de jaar op rij
) de dag waarop SteV6 en ik door de Eifel toeren om de rally nog eens dunnetjes over te doen in onze eigen auto’s. Voorgaande jaren gingen we altijd gelijk op omdat onze auto’s indentiek waren en we qua rijkunsten ook wel aan elkaar gewaagd zijn. Dit jaar was het spannend… Zou de Yeti de verwachtingen inlossen? Of zou ik toch een beetje teleurgesteld huiswaarts keren?Nou, de Yeti heeft het zeer goed gedaan! Niet alleen kon ik hard genoeg rijden om het spannend te maken, en dat de hele ochtend volhouden, het was ook nog erg leuk
In eerste instantie had ik het idee dat hij vrij snel onderstuurde, en probeerde ik dus minder te pushen, maar op een bepaald moment voelde ik dat ik juist veel harder kon dan ik dacht. Ik denk dat het komt omdat ik geen donderende VR6 met Milltek uitlaat bij me had, waardoor ik de banden veel meer hun werk hoorde doen.De Yeti reageert lekker op gasgeven en terugnemen in de bocht. Als de neus te wijd gaat, hoef je alleen even te liften en weer flink gas te geven om de kont mee te laten helpen bij het ronden van de bocht. Hij helt niet erg over en de grip is goed over de wielen verdeeld. Sterker nog: hoe hobbeliger de weg, des te meer ik onder de indruk was! :banaan: De lange veerwegen geven de wielen de ruimte om hun ding te doen en de carrossrie raakt geen moment van de wijs.
Wat mij betreft is dit een grote ontdekking. Deze auto geeft mij DF met dikke letters!
! Veel DF!
).
