Mijn naam is Bob Hansen, 39 jaar, getrouwd, een zoon van 1,5 en we verwachten een tweede zoon eind oktober. Werkzaam als zelfstandig ondernemer sinds 2005, in de IT service desk branche.
Alhoewel de autogekte verweven zit in mijn familie, sloeg het bij mij pas vrij laat toe. Mijn vader is altijd een echte petrolhead geweest en heeft ‘vroeger’ vaak op het Circuit van Zandvoort (CPZ) gereden (vrijrijden was toen één gulden voor de hele dag…dat is nu wel anders

Op mijn 23 haalde ik eindelijk het felbegeerde roze papiertje gelukkig in één keer na een versnelde rijopleiding van 3 maanden.
Na een aantal wat suffe auto’s te hebben gereden (Nissan Sunny van min toenmalige vriending en een Volvo S40) kon ik in 2005 mijn eerste ‘echte’ auto kopen. Een Subaru Impreza WRX (model 2002, maar pas in 2005 op kenteken gezet..eigenlijk dus gewoon nieuw).
Deze auto is me altijd bijgebleven als de auto met het beste uitlaat geluid. Wat een mooie roffel kwam er uit de geblazen 2 liter turbo.
Deze werd iets meer dan een jaar later opgevolgd door een nieuwe grijze Subaru WRX.
Deze werd vervolgens weer opgevolgd in 2009 door een Zilveren Subaru WRX STI (zeg maar het M label van Subaru..voor de niet kenners

De STI heb ik na vele upgrades tot 420pk laten tunen, wat helaas uiteindelijk wel resulteerde in een kapot blok. De standaard internals waren niet berekent op de toename in vermogen en vooral koppel. Toch maar opnieuw het blok laten opbouwen met gesmeed spul tot een veilige 416pk. Hier veel lol van gehad en vaak mee op CPZ kunnen stoeien.
Naast de STI is er voor MdV een Swift geweest, maar toen ze zwanger werd, dacht ik een goede keuze te maken met een Subaru Legacy met automaat. Heerlijke auto, maar helaas kreeg ze een miskraam en lukte het ons daarna niet meer zwanger te worden.
Een paar jaar verder uiteindelijk besloten de Legacy in te ruilen op een Lexus CT200h om als tweede auto op de zaak voordelig te kunnen rijden (14% bijtelling).
De Lexus was niet wat ik er van verwachte (totaal geen rijplezier en geen weinig tot geen baggage ruimte) en heb ik na 7 maanden ingeruild. De reden hiervoor was gedeeltelijk wel heel leuk, we hadden meer baggage ruimte nodig want het was toch nog gelukt om zwanger te raken. Een kinderwagen en spullen in de Ct200h zou met passen en meten misschien passen, maar aangezien ik hem toch niet echt prettig vond rijiden heb ik maar besloten om naar iets groters te kijken...belasting voordeel was door de situatie iets minder belangrijk.
Het werd een 335i Touring Automaat uit 2008 met M pakket en vele mooi opties. Wat een prachtbak was dat zeg.
CPZ werd nog maar zeer zelden bezocht met de STI, dus besloten deze te verkopen en voor een open fun car te gaan kijken. Dit werd een Z4 3.0i uit 2003. Geweldige auto, maar qua vermogen een stapje terug. Geeft niets want het ‘open rijden’ was een nieuwe ervaring welke ik geweldig vond.
De 335i is vanwege de hoge bijtelling (nieuwprijs was zeer pittig), de economische crisis en het uit de premium selection lopende garantie, afgelopen herfst ingeruild op een Toyota Auris TS. Heel jammer, maar MdV reed er voor 95% van de tijd in en het scheelt maandelijks meer dan €300 netto.
Door een financiele meevaller is de Z4 3.0i (E85) is iets daarvoor opgevolgd door een zijn snellere/grotere broer, een zilveren Z4 (E89) sDrive35is.
De kenners weten meteen dat deze het blok uit de zo geroemde 1M heeft, namelijk de twin turbo (geen twinscroll) 3 liter met 340pk. Echt een pracht van een auto. Er was maar één ding fout aan de auto en dat was één optie die zeer gemist werd..Er zat namelijk geen airbag deactivatie/ISOFIX module in. Ondanks dat dit wel geadverteerd was (Import auto door een bedrijf laten ophalen uit Duitsland en niet goed gecheckt bij ophalen/levering).
Nadat we het goede nieuws kregen dat we een tweede kindje verwachten, is precies tot op de dag af een jaar later de Z4 (E89) ingeruild op een witte M135iA. Wel met een beetje pijn in het hart. Als het mooi weer is, zou ik graag het dak er helemaal af willen gooien, maar dat is nu beperkt tot het openen van het ‘open dak’ in de 1.
Bob