Het seizoen zit er op en ik moet zeggen dat het een beetje een vlak seizoen is geweest.
Er zaten wel wat uitschieters bij, een paar kwalificaties waar ik de tweede sessie heb gehaald en waar ik het maximale uit de auto heb gehaald – vooral op de technische circuits. Over de races kan ik het volgende zeggen: Turkije vond ik een goede race, in Japan deden we mee en op Monza ook. Alhoewel we topsnelheid misten, kon ik het groepje redelijk bijhouden. Monaco was ook een heel goede race en als ik daar die stop-and-go niet had gehad na dat akkefietje bij de start met Tiago Monteiro, dan had ik punten kunnen scoren. Daar ging het echt heel goed.
We hebben dus wel een redelijk goed seizoen gedraaid, maar als sportman had ik meer de competitie aan willen gaan. Mijn doel was punten scoren en dat is niet gelukt. In het begin zag het er nog wel goed uit, maar toen de baas er iets minder geld in ging stoppen dan we nodig hadden… Als hij maar een klein beetje extra had uitgegeven hadden we succesvol kunnen zijn. Maar dat is niet gebeurd.
Jammer genoeg heb ik niet veel duels uitgevochten op de baan. Ik heb me niet kunnen uitleven. Maar het probleem was dat onze launchcontrol niet sterk genoeg was en de motor had ook niet genoeg trekkracht vanuit stilstand om er bij te kunnen komen. Dat was balen. Zelfs met de Minardi hadden we dat beter voor elkaar. Konden we soms meer vechten dan dit jaar het geval was.
Ik ben dit seizoen veel boos geweest, maar wel op een redelijke manier en niet in het openbaar. Mensen vinden die emotie wel leuk om te zien misschien, maar er gaat veel geld in de Formule 1 om en imago is belangrijk. Beter van niet dus.
Het geeft mij een lekker gevoel dat ik er volgend jaar weer bij ben en dat ik, als het goed is, in 2007 mijn vijftigste Grand Prix zal rijden. Maar ik vind dat eigenlijk niet aan mij om daar iets over te zeggen. Of ik goed ben, of een eendagsvlieg. Een sportman moet daar niets over zeggen. Dat moeten anderen doen. Dat blijf ik vinden.
Christijan Albers
