Ik had een tafeltje voor een V-klasse te koop staan. Bij ombouw naar grijs kentekeken had ik deze overgehouden.
Vorig week had iemand hierop gereageerd en gisteren reed hij langs mijn woonplaats op weg naar huis. Hij wilde langskomen en dat kon. Ik was thuis.
Zijn V-klasse zette hij op de stoep en stapte uit met zijn Ralph Lauren polo en nette broek. ZIjn vrouw bleef in de auto zitten.
"Dat is een dure auto om tegenwoordig te rijden op geel kenteken."
"Ach nee. Hiervoor reed ik een jeep."
Tafeltjes laten zien en hij vroeg: "Wat is je laagste prijs".

:

: dacht ik. Sinds wanneer vragen autochtonen dat?
"170 euro zoals in de afvertentie staat."
"Dat is wel erg veel. In Utrecht staat een te koop voor 50 euro."
"Dat is mogelijk."
Er viel een lange moment van stilte. Dan niet dacht ik.
"Alleen die is beige en daarom zal ik er 150 euro voor geven."
Normaal doe ik niet moeilijk, maar zijn hele houding en manier van praten irriteerde me. Vriendelijk was hij niet.
"Het is een vaste prijs, 170 euro".
"Dan houdt het op."
"Prima".
Hij had het niet verwacht en liep aarzelend weg. Ik deed de garagedeur dicht en wilde het tafeltje opbergen. Na een paar minuten werd op de deur geklopt.
"Ik heb met mijn vrouw overlegd en koop hem toch."
Tja.