Recordbrekend
De Nürburgring Nordschleife. Een bekend, maar vooral een berucht circuit met de bijnaam ‘De groene Hel’. Goed voor 20,8 kilometer aan asfalt, 73 verraderlijke bochten, talloze crashes, het overlijden van vijf Formule 1 coureurs en het verbreken van indrukwekkende records. Zoals recentelijk de Nissan GT-R die in 7 minuut 39 de Pagani Zonda F en de Koenigsegg voorbij schoot. De Nürburgring wordt massaal gebruikt door autoliefhebbers die hun bolide even goed willen uitlaten, maar ook door autofabrikanten die op dit circuit hun toekomstige modellen uitvoerig testen. Opel is één van die merken die gretig gebruik maakt van de Ring, verborgen in de bossen van de Duitse Eifel.
In 2005 zette Manuel Reuter (voormalig Opel coureur) een klasse record neer met de Opel Astra OPC. Hij reed een ronde over de Nordschleife in 8:35.93. Ter vergelijk, de Porsche 987 Boxster S met bijna 300 pk had praktisch dezelfde tijd nodig. Deze voormalig 24 Le Mans winnaar heeft nog twee Opels in de schijnwerpers kunnen zetten. Want ook met de Corsa OPC en Zafira OPC zijn er klasse records verbroken. Het record van de Astra OPC mag dan inmiddels zijn verbroken, desalniettemin genoeg reden voor feest. Niet voor Opel, maar feest voor (toekomstige) Opel-rijders. Deze prestatie zorgde namelijk voor een gelimiteerde oplage van de Astra OPC: De Opel Astra OPC Nürburgring Edition. Toepasselijk werden hier 835 stuks van gemaakt, waarvan er ongeveer 16 in Nederland rondrijden. Wij gaan op pad met exemplaar 497.
Patserbak
Uiteraard wijkt de Nürburgring Edition af van de normale OPC, met het grootste verschil dat dit gelimiteerd exemplaar enkel in één lakkleur verkrijgbaar is. Namelijk spierwit. Het welbekende OPC-blauw vinden we terug op de diverse OPC-logo’s en de remklauwen. Het uiterlijk mag zeer uitbundig genoemd worden. Ongegeneerd laat de Astra zijn spierballen zien en hoewel het goed bij de OPC past, krijgen we toch wat zinnen naar ons hoofd geslingerd van vooral het vrouwelijk geslacht. “Wat een patserbak” is hier een, eveneens ongegeneerd, voorbeeld van wat we te horen hebben gekregen. Niet geheel onterecht, maar wij, als mannen, vinden het wel leuk. Waarom bescheiden zijn als je met een serieuze Nordschleife racer te maken hebt? De finish vlag over de gehele auto en het logo van de Ring op de carbon-look B-stijl geven de Astra dat extra beetje flair en het silhouet van ‘t circuit vinden we eveneens terug in de Recaro sportstoelen.
Ook de standaard OPC-wielen werden aan de kant gegooid voor een nog sportievere set. De 18 inch lichtmetalen velgen zijn lekker racy en toepasselijk in het wit uitgevoerd. De platte banden hebben al aardig wat te verduren gehad, want er zijn er toch aardig wat millimeters afgesleten. Maar wat wil je met zo’n uitdagende auto? De Astra GTC is van zichzelf al een auto die er uiterst dynamisch, bijna coupé-achtig, uitziet. Met de forse OPC-voorbumper, flinke sideskirts en een centraal geplaatste uitlaat wordt deze uitstraling nog meer benadrukt. De tweeliter turbomotor met 240 pk speelt hier vast ook een rol in…
Niet voor reuzen
We beginnen met het beste wat het interieur te bieden heeft: de Recaro sportstoelen. Ze zitten voortreffelijk en eenmaal plaats genomen in de stoelen kom je er niet zomaar uit. Aan beide zijden houden dikke wagen elk deel van je lichaam klem. Het zitvlak is voor bestuurder en bijrijder nog te verlengen voor extra steun voor de bovenbenen, terwijl de zitting van de bestuurder ook kantelbaar is. De zetels dragen naast een uitstekende zit ook bij aan een comfortabele zithouding. De lederen Recaro’s filteren de trillingen vanuit het stugge onderstel goed weg, waardoor lange ritten aangenaam blijven. Je zou het bijna als een reflectie zien van de heuvels van de Nordschleife, maar de stoelen staan helaas wat te hoog. Vooral hinderlijk wordt dit door de binnenspiegel die ontzettend laag staat. Met mijn 1 meter 92 moet ik altijd bukken om goed het verkeer van rechts te zien. Helaas went dit nooit en moet je dubbel zo goed uitkijken.
Zoals gezegd hebben we exemplaar ‘497’ tot onze beschikking. Dankzij een typeplaatje op de asbak worden we hieraan herinnerd. Voor de rest zijn de gebruikelijke hothatch-details aanwezig. Zoals een zwart dak, sportpedalen, sier- en dorpelstrips van koolstofvezel en eigenzinnige tellers. Deze zijn OPC-blauw en wit verlicht. Doordat de cijfertjes niet recht staan zijn ze niet optimaal af te lezen, maar we hebben het niet als hinderlijk ervaren. Een olietemperatuurmeter moeten we helaas wel missen.
De Astra GTC is niet in de markt gezet als familieauto, net als de Volvo C30 of de Volkswagen Scirocco dat niet zijn. Dus de beperkte ruimte achterin is geen verrassing. Zolang de inzittenden voorin bereid zijn iets in te schikken, kan er nog best een volwassene fatsoenlijk achterin zitten. De bagageruimte is met 340 liter vergelijkbaar met die van zijn concurrenten en daarmee voldoende groot. Dankzij het keyless entry hebben we geen sleutel nodig om de auto te openen of te starten. Als we op de startknop drukken bromt de auto tot leven en zien we alle wijzertjes even heen en weer gaan, een leuk detail. We pakken het lekker dikke stuur beet en laten deze bolide uit...
Knight Rider-modus
Vanuit stilstand de OPC voortbewegen is nog een kunst op zich. Niet alleen is de gasrespons bijzonder gretig te noemen, ook de zware koppeling grijpt erg snel aan en word je bijna overrompeld door de directheid van deze Opel. Enig concentratievermogen is bij deze OPC geen overbodige luxe. Het goed doseren van de koppeling en het gaspedaal is een lesje dat je niet binnen enkele dagen door zult hebben. Dat we hier met een speciale Opel Astra te maken hebben is ons vanaf het begin meteen al duidelijk. Het motorgeluid doet hier een schepje boven op, want de Astra trekt vol trots zijn keel open om zijn lage stem te laten horen als we eens flink gas geven. Ook op hogere snelheden blijft een zware brom in onze oren klinken, wat zo nu en dan een beetje gaat vervelen. Maar het motorgeluid is absoluut apart te noemen. De tweeliter turbo klinkt, naast die uitlaatbrom, erg rauw. Als de turbo erin komt horen we dan ook geen gesis, maar een luide sound die lastig te beschrijven valt. Het klinkt alsof de turbo op het randje van ontploffen staat, heel apart.
De viercilinder motor noemen ze bij Opel heel mooi ECOTEC. Hoewel de 240 paardenkrachten anders doen vermoeden, hebben ze niet geheel ongelijk. Want hij is best zuinig! Met een bijpassende OPC-rijstijl, afgewisseld met stukken snelweg hebben we toch bijna constant een gemiddeld verbruik gehaald van 1 op 10. Hoe dan ook, ECOTEC of niet, we willen gaan met deze duvel en daarvoor moet allereerst de ‘Sport’ knop ingedrukt worden. Hier merk je voornamelijk één ding van: de gasrespons wordt nóg gretiger! Rijden binnen de bebouwde kom in deze Knight Rider-modus zorgt voor een te onrustig rijgedrag, maar om het onderste uit de kan te halen is het een knop waar je niet omheen kan of wil. Een lichte aanraking van het gaspedaal zorgt al voor een versnelling die vanaf zo’n 2400 toeren per minuut alleen maar beter wordt. Want dan komt de turbo er abrupt in en bij 3000 tpm gaat de OPC helemaal los. Het geluid van de turbo overtreft alle geluiden die we van te voren hoorden en het ESP lampje zien we regelmatig mee dansen. Vooral op een vochtig wegdek worden de peekaas de Astra af en toe een beetje te veel. De eerder genoemde verdwenen millimeters van het rubber zijn hier dan ook op van invloed. De Astra OPC is voorzien van het IDSPlus2 onderstel wat we kennen van de Vectra en Zafira OPC, waarvan de spoorbreedte voor met 2 mm is vergroot. Dit onderstel is alles behalve comfortabel, maar wel erg goed. Waar we het willen ligt de Astra zo strak op de weg als de wegbelijning zelf en op lange vlakke stukken kunnen we relatief comfortabel rijden. De eerder genoemde Recaro stoelen doen hier ook hun duit in het zakje. De blauwe remklauwen zijn er niet alleen voor de sier, want ze brengen de OPC ook in een mum van tijd uiterst krachtig tot stilstand. Dat geeft een veilig gevoel en voldoening.
Met alleen een mooi onderstel en een giftige motor ben je er niet. Het stuurgedrag kan de auto maken of breken. In het geval van de OPC Nürburgring Edition maakt het de auto, want wederom past het precies bij deze Opel. De besturing is niet alleen lekker zwaar, maar vooral erg direct. Enige vaagheid rond de middenstand is de Astra vreemd, elke korte beweging zorgt voor een directe reactie van de voorwielen. Hiermee is de OPC een bijzonder leuk speeltje. Het schakelen gaat eveneens bijzonder direct en met een prettige weerstand. Het IDSPlus2 onderstel van de OPC bestaat onder andere uit ESPPlus en TCPlus (tractiecontrole), diverse remassistentfuncties en continue dempingcontrole en dat is te merken. Voor optimaal rijplezier gaan we op zoek naar de ESP-uit knop, maar tevergeefs. Hoewel het ESP in de meeste gevallen niet al te bemoeizuchtig ingrijpt, zorgt het wel voor vertraging als we echt hard door de bochten gaan. Dat stoort, want juist het bochtenwerk van de OPC is zo goed. De koets blijft stabiel en ondanks het ESP is enige lift-off overstuur zelfs uit te lokken. Niets leuker dan gecontroleerd glijden over een parcours. Als je dan echt te hard door een bocht gaat krijg je te maken met onderstuur en zorgt het ESP ervoor dat de auto weer even rustig wordt. Veiligheid boven alles, maar soms gaat de vertraging ten koste van het rijplezier.
Echter, we hebben het dan over vrij extreme situaties. ‘Gewoon’ sportief rijden is en blijft een feest, puur door het fantastische onderstel en de flinke lading aan grip. Het sprintje van 0 tot 100 zou in 6,4 seconden moeten lukken, maar vanwege de omstandigheden hebben we die snelheid niet kunnen klokken. Daarvoor was het ESP te druk bezig om de auto onder controle te houden. De OPC Nürburgring Edition heeft een stopwatch ingebouwd om zelf je rondetijd te klokken. Doordat de stopwatch enkel in hele seconden telt en niet de honderdsten van seconde, zijn de tussenacceleraties of de 0 tot 100 sprint niet nauwkeurig bij te houden. Als we van 80 tot 120 kilometer sprinten in de derde versnelling geeft de timer een tijd aan van 3 seconden, terwijl dit net zo goed 3,8 seconden had kunnen zijn. Binnen de 4 tellen is in elk geval lekker snel. In dat opzicht voegt deze stopwatch weinig toe, maar is het wel een grappige Nürburgring-gadget.
Ongelimiteerd rijplezier
Hoe het komt dat deze Opel zulk enthousiasme bij ons heeft opgewekt, heeft een goede reden: hij is uniek. Buiten het nogal opvallende bodywork, weet het Opel Performance Center (OPC) een speciale Astra op de markt te zetten. Hoewel het karakter van de OPC behoorlijk gretig en wat onrustig is, mogen we absoluut spreken van een uiterst goede hothatch. Geen enkel ingrediënt is overgeslagen en is er veel aandacht geschonken om de OPC te onderscheiden van zijn directe concurrenten. De weegschaal van enkele concurrenten staat vaak in het midden, een tussenweg tussen snel vervoer en ook geschikt om het gezin comfortabel te kunnen vervoeren. De weegschaal van de Opel Astra OPC Nürburgring Edition neigt vooral naar één kant. Dat is optimaal rijplezier en daarmee genoegen nemen met enkele nadelen wat betreft comfort.
Daarmee mikt Opel een bepaalde doelgroep op en zal de OPC Nürburgring Editon een liefhebberskeuze zijn. Dat zie je ook terug in de prijs. Een normale Astra OPC kost net geen 35.000 euro en is dan precies goed geprijsd, de Nürburgring Edition daarentegen zit kaal op 40.000 euro en met handige opties zoals een navigatiepakket en bi-xenon koplampen komt nummer 497 totaal uit op 41.960 euro. Voor een hothatch met 240 pk is dat toch een flink bedrag. Gelukkig krijg je daar bij deze in gelimiteerde oplage gebouwde OPC wel ongelimiteerd veel rijplezier voor terug!
FILMPJE: http://vimeo.com/2967542
Auteur en fotografie: Anton van der Wulp
Actiefoto's: Luuk van Kaathoven
