TS trapt af!
Ik woonde destijds (1998) in Duitsland, omdat m'n vader beroepsmilitair was. Weinig te doen in het dorp zelf, dus zo'n gemotoriseerde tweewieler betekende toch een stukje vrijheid op je 16de. In Groningen bij het CBR m'n bromfietscertificaar gehaald en bij een fietsenmaker in de buurt een Gilera Runner gekocht. De helft zelf betaald, andere helft voor m'n examen gekregen. Uiteraard wel met de afspraak dattie standaard zou blijven!
Dat duurde ongeveer 3 weken, toen schroefde ik samen met een vriend de varioring eruit. Ipv 60 op de teller haald ik toen 75 oid. In die tijd was ik lid van een net opgerichte scooter-mailinglist, waar ik o.a. Knot ook van ken. Dat zorgde ervoor dat ik al snel een hoop kennis vergaarde in de dagen dat er nog geen grote scootersites bestonden.
Nog 2 weken later zat er ook een onbegrensde uitlaatbocht op (85 teller). Toen ik dan toch een andere uitlaat wilde, moest ik het toch mijn ouders vertellen (90 teller). Onder het motto "zo kan ik beter met het verkeer meekomen" werd het dan oogluikend toegestaan, mits ik goed op zou passen. Nou moet ik eerlijk zeggen dat ik dat ook wel deed, waarbij het scheelt dat je in Duitsland niet op het fietspad mag rijden en je gewoon tussen de auto's die 100 mogen rijdt.
Ondertussen was ik gevraagd om moderator te worden op het forum van Scooter-Attack.de, destijds 1 van de eerste Duitse postorder-scooter-tuning-winkels. Dit betekende tevens dat ik 15% korting kreeg, wat natuurlijk niet verkeerd is op je 17de. Naar school ging ik inmiddels gewoon op de fiets, dus de scooter kon flink aan gesleuteld worden.
Ik had als voordeel dat ik er vanwege de belastingtoestanden een groot kenteken op had, zodat de Duitse politie me nooit aangehouden heeft. De lokale verkeersdeskundige van de Marechaussee was de vader van een scooter-vriend van me, die het allemaal wel best vond mits we ons een beetje normaal gedroegen.
De fietsenmaker waar mijn scooter tot dan toe in onderhoud was, had iets verprutst aan de carburateur, zodat ie altijd slecht startte. Toen besloten voortaan lekker als zelf te doen, en daarna ook nooit meer problemen gehad. Met een 17,5mm Dell'Orto-carburateur was het startprobleem verholpen en als bonus liep hij daarna nog weer iets harder. Daarna een terugloop-uitlaat gekocht, een Polini ForRace, waarna de 100 op de teller ruimschoots overschreden werd. De meeste terugloopuitlaten zijn inwendig voorzien van wat schotten, maar deze moest het voor de remming van de geluidsproductie van een klein absorbtiedempertje hebben. Geluid: tering asociaal! Bij een vriend van me die aan een lange straat woonde hoefde ik nooit aan te bellen, die stond altijd buiten al op me te wachten. Als ik 's avonds thuis wegging, duwde ik mijn scooter altijd eerst de straat uit. Geen doen dus!
Toen bij een winkel in Nederland een demper voor een Aprilia RS125 schakelbrommer besteld. Ook een absorbtiedemper, maar dan stukken groter. Resultaat: het beste van beide werelden, bij rustig rijden nog stiller dan een originele scooter (rond de 50-60km/h), bij volgas een donkere tweetaktbrul. En als bonus vriendelijk bedankt worden door m'n ouders en de buren.
Daarna kon het echt losgaan, de vering vervangen, betere remblokjes erin, etc. Toen in de zomer een 70cc-cilinder van Polini gekocht. Helaas waren al mijn sleutel-vrienden op vakantie, dus wat doe je dan? Juist, je laat je kleine zusje helpen (die inmiddels zelf ook scooter reed). Middagje sleutelen, thermostaat eruit, vloeibare pakking gebruikt, etc. Ik denk dat ik nooit vergeet hoe dat eerste testritje verliep, nog zonder kappen. Eerst een tijdje rustig gereden, en toen voor het eerst het gas kortstondig vol open. Ik wist niet wat me overkwam!
Absoluut gezien natuurlijk nog steeds niet extreem veel vermogen ofzow, maar toch al snel een ruime verdubbeling ten opzichte van de originele cilinder! De topsnelheid als gevolg hiervan was zo'n 125 op de teller, wat neerkwam op zo'n 105 echte kilometers in het uur.Zo nog een hele zomer rondgereden, lokale boerenjeugd in Golfjes afplassen bij het stoplicht in de stad, 125cc brommers eruit rijden, kortom, hoop lol gehad met m'n vrienden. In een dorp waar in totaal misschien 10 scooters reden, waarvan er misschien 2 ietsje harder gingen dan de standaard 50, was ik al snel een held. Als highlight een gigantische burnout in het fietsenhok op het schoolplein, waarvan de sporen op m'n (toen net nieuwe) achterband nog te zien waren toen ik de scooter verkocht.
Dat gebeurde in de zomer erna, nadat ie door slecht weer etc een half jaar in de schuur had gestaan. Er kwamen 2 kerels uit Hamburg voor langs, waarvan de ene crossmotor reed. De ander wilde hem kopen om mee naar z'n werk te gaan, en nam hem zo (70cc, uitlaat, etc) mee, incl. een doos vol onderdelen. Handje contantje, en nooit meer wat van gehoord.
Inmiddels is dat alweer 6,5 jaar geleden, maar als ik soms nog zo'n Runner zie rijden word ik wel een beetje melancholisch. Mijn kans kwam bijna tijdens de vakantie op Kos dit jaar, waar ze volop Runners verhuurde! Helaas had ik geen bromfietscertificaat of EU-rijbewijs bij me, zodat die kans aan mijn neus voorbij ging.
Afijn, foto's! Uit het pre-digitale tijdperk, dus dit is zo ongeveer het enige dat ik heb. Achteraf erg jammer, dat er destijds nog niet volop digitale foto-/video-camera's waren.
, chassis versterkt, Samba circuit uitlaat etc etc.. veel te veel eigenlijk.
: ....volgens mij reden er een blauwe en een gele, 1 van die gasten heb ik ook een paar keer gesproken.
. En de laatste keer weet ik de oorzaak niet meer van. Wel dat ik heb daarom (en met die vastloper) toen heb verkocht. Was het wel zat toen!!
