Rond 12.30 alles gedaan en buiten was het prachtig droog en zonnig weer. Vrouwlief ging sporten dus ik app m'n schoonzoon dat ik ga motorrijden op de KTM 1290 Superduke. Als ie mee wilt staat er een Ducati Hypermotard 939 voor 'em klaar maar dan moet ie zich wel binnen 15 min. bij de stalling melden. Anders ben ik alleen weg. Inmiddels kent hij z'n papenheimers en pakt hij elke kans aan om te motorrijden. Direct komt er een app terug "ik kom eraan" met dikke smiley.
Ik had zelf al zeker een week of 6 niet meer gereden op de KTM. Veel met motorscooter (pekel en regen) naar werk gegaan en heel af en toe als het kon de Hypermotard gepakt. KTM stond droog en gepoetst op me te wachten. Schoonzoon heeft dit jaar z'n rijbewijs gehaald en nog geen motor. Kortom voor hem was het ook wel weer erg "spannend". A.s. zondag gaan we samen kijken voor een 2008 Aprillia Shiver 750 bij een collega van me. Volgens m'n dochter kan hij er al weken niet van slapen
KTM slaat inmiddels met zware ploffen warm te draaien en helder oranje te glimmen in het zonlicht. Alleen beetje jammer dat je er niks meer van hoort als de Hypermotard met full race Terminogni ernaast gestart wordt.
Rit begint rustig met wat rechte stukken / N-wegen. Motoren draaien warm en ik kan weer wennen aan het feest dat SuperDuke heet. Altijd bijzonder hoeveel vertrouwen die fiets geeft en hoe soepel het rijdt en stuurt. Totdat je na een rijdrempel denkt "alles warm, mooi, vol leunen op het stuur en even volgas in drie vanaf 3000 rpm". Zweethandjes, met je volle gewicht op het stuur leunen, je super goed vasthouden en verbazen over de manier waarop de KTM ploffend en exploderend vermogen, maar met name koppel, opbouwt. Om vervolgens bij 120km opeens het stuur licht te voelen worden ondanks dat je er echt met alle zeg 90kg op leunt. BIZAR. Direct gas dicht maar weer. Volgende drempel kwam er al aan....
Daarna via een weggetje langs de rivier heerlijk gekronkeld en gestuurd. Met in m'n spiegel steeds m'n schoonzoon op de Hypermotard. Ergens langs de Meije gestopt, foto genomen en gewisseld. Schoonzoon op Superduke, ik op Hypermotard.
Waar je je bij de SuperDuke verbaast over soepelheid en over koppel/snelheid heb je op de Hypermotard direct het gevoel van "hooligan". De KTM heet officieel "the beast" maar de echte "hooligan" is toch echt de Hypermotard. Meer als op de SuperDuke wil je de Hypermotard direct grof opendraaien en spelen. Beetje erotiek (KTM) vs harde p*rn* (Hypermotard). Ik kan het niet anders uitleggen (sorry). Hard remmen voor bocht en daarna de Testastretta tot 9500rpm in 2e versnelling opentrekken zonder direct op het achterwiel te staan. Naar drie, weer vol op het gas. Dan weer remmen, voorvork diep induiken, en met zwaar tussengas naar 2 hoog in toeren een bocht inleggen. Dat soort spielerij. En tegen alle schreeuwende elektrische groene milieu freaks zeg ik: luister 1 keer naar een (ont)ploffende full-race Terminogni en leg me dan nog eens uit hoe elektrische voertuigen een gelijke beleving gaan geven. Want ik snap het niet...
De rit eindigt bij de wasstraat om de Hypermotard af te spuiten. Waar de KTM gepoetst in de stalling stond was de Hypermotard super vies van de laatste rit in de motregen. Hoge druk erover heen en de laatste meters terug naar de stalling konden beginnen. Maar niet voordat ik nog even kon genieten van m'n schoonzoon op de KTM. Wat een prachtige gedrongen krachtige fiets is dat toch om te zien rijden...
Merry Christmas...
Mark.
