Nou, komt ie dan...
We beginnen op zaterdag 7 oktober. Ik had namelijk een Estoril blauwe 330i sedan op het oog, waarbij de proefrit ok was, maar waar toch nog een aantal haken en ogen aan het geheel zaten (krassen, 'goed' gebruikt interieur, geen M-pakket, etc.). De deal is uiteindelijk spaak gelopen, en achteraf ben ik natuurlijk blij dat ze mijn bod niet hebben geaccepteerd. Enigszins teleurgesteld weer huiswaarts gekeerd met het hele gezin, om een uur later een SMS te ontvangen om te vragen of de Audi A4 die we te koop hadden nog beschikbaar was...
OK, dan...direct contact opgenomen en het bleek om een Poolse jongen te gaan die een mooie vervanger zocht voor zijn oude V70 met bijna een half miljoen km op de teller. "Wanneer je kunt komen kijken? Uh, nou kom straks maar. " Dus rond de klok van vijf kwam de koper onze Audi bekijken. Het meeste stond wel in de advertentie, dus echte verrassingen waren er niet voor 'm. Kort gezegd was ie er wel min of meer over uit, maar hij wilde er nog een nachtje over slapen. Prima.Ondertussen zat ik 's avonds zoals ongeveer elke avond de laatste maand op MP, Autoscout en mobile om het web af te struinen naar 330i's. Er waren een aantal kandidaten, maar ze hadden allemaal wat. of geen handbak, of te duur, of te veel km, of de verkeerde kleur, of geen M-pakket, etc. Gezien ik geen extreme haast had (al kwam de verkoop van de Audi nu wel erg dichtbij) kon ik kritisch zijn met mijn wensenlijstje, dat vooral aangevoerd werd door de opties M-pakket en handbak, op de voet gevolgd door kleur. Omdat ik het erg moeilijk vond om in een straal van 500 km de juiste uitvoering te vinden, heb ik voor de gein op Autoscout eens 'heel Europa' ingegeven. En BAM, daar sprong ie er meteen tussen uit. Ik weet niet wat het is, maar het was
at first sight, hoe raar dat ook klinkt. Schitterende donkergroene kleur, wat ik sowieso erg mooi vind op sportieve wagens (vooral bij 911's trouwens). dit in combinatie met compleet M-pakket, hoogglans raamlijsten en de Style 68 originele velgen, maakte het echt tot een plaatje. 2004 model, dus ook nog eens met 6sp handbak ipv 5. Maar ja, toen keek ik eens waar ie stond...locatie: Wenen, Austria...Faaaaaaakkkkkkk!!! 
Originele foto's van de advertentie:
Helaas niet meer beschikbaar
Het was inmiddels tegen middernacht en de wagen bleef in m'n kop zitten. Ik bladerde nog wel naar wat andere advertenties, maar deze maakte wat in me los. Ik had niet het idee dat het de mooie foto's van de verkoper waren, want de unieke combo van de complete auto sprak me gewoon enorm aan, al kan ik me voorstellen dat niet iedereen houdt van een donkergroene auto of van lichte bekleding. Ik vond het prachtig! Het hout was ik nog niet geheel enthousiast over, maar dat was geen deal breaker. En Wenen, tsja, dat was voor latere zorg.
Toch de stoute schoenen aangetrokken en er een e-mailtje aan gewaagd, of ik wat meer info over de auto kon krijgen inclusief meer foto's, en dat ik 'm morgen wel even zou bellen.Fast forward naar de volgende dag, zondag, en na een paar keer geen gehoor toch de beste jongen te pakken kunnen krijgen, en ik in m'n beste steenkolenduits geprobeerd om wat informatie los te peuteren.
A: "Ja, hallo, ik had u gisteren geschreven. Ik had graag wat meer info over de auto gehad. Kunt u wat meer over de auto vertellen?"
B: "Vraagt u maar wat u wilt weten, en dan geef ik u wel antwoord."
Uhhhh...ok dan....introvert type...
A: "Uhm, ja, u heeft de complete onderhoudshistorie erbij?"
B: "Ja, alles is er bij. De wagen is mechanisch tiptop."
A: "Heeft ie roest?"
B: "Nee, hij is roestvrij"
A: "Uhh....ja...uhhhh....uhhhh...U bent de tweede eigenaar zag ik?"
B: "Ja, dat klopt."
A: "Heeft u nog wat meer foto's van dichtbij?"
B: "Nee, wat in de advertentie staat is alles wat ik heb."
A: "Uhh, hmm, ok, uhhh...ja, uhh...dan kijk ik wel even wat ik doe en dan laat ik u nog iets weten. Nog een fijne avond dan maar."
Nou zo ging het gesprek dus ongeveer.
Ik zal het niet te langdradig maken, maar na vliegtickets bekeken te hebben, flink gepeinsd te hebben over waar ik nou aan ging beginnen, dat gevoel weggedrukt te hebben, hem nog 2 keer aan de lijn gehad te hebben om de agenda's op elkaar af te stemmen, heb ik uiteindelijk een enkele reis geboekt met Easyjet van AMS - VIE voor woensdag 11 oktober.
YOLO!...of zoiets... (Saillant detail, de Audi is uiteindelijk op dinsdag 10 oktober verkocht aan deze aardige Poolse jongen en geexporteerd, dus de planning kon niet beter. Hoe is het mogelijk?!).Goodbye Amsterdam!
Hello Vienna!
Afijn, we hadden afgesproken bij een tankstation in de buurt van Wenen en de taxirit van het vliegveld naar het tankstation was duurder dan de vlucht.
Daar stond ie al en ik zag al vrijwel meteen dat het goed zat. Aardige gast, maar gewoon een rustig type. De wagen zag er smetteloos uit, waarbij enige puntje van aandacht was dat ie rechtsvoor ooit een klein tikje had gehad met parkeren, dus het hoek van de bumper hangt een klein beetje uit het lood. Hier had ie me overigens keurig over geinformeerd, net als van 2 roestplekjes op spatbord en dorpel, maar van een meter afstand kun je het amper zien. Wel even goed afhangen binnenkort en wellicht de roest een keer aanpakken.Hoe vervelend het soms is dat ik zo'n perfectionist ben, hoe goed kwam het vandaag uit, want ik had alle Zulassungstellen in de regio afgezocht op openingstijden. In principe zouden we pas de volgende ochtend op donderdag naar de ZLS gaan, omdat ze vrijwel allemaal alleen 's morgens geopend zijn, maar met een aas achter de hand, vertelde ik dat er 1 Zulassungstelle in Wiener Neustadt was (half uurtje rijden), die tot 18:00 open was. Dus voor de zekerheid even gebeld, en ja hoor, we konden nog terecht. Ik had nog geen proefrit gemaakt, maar meteen dus twee vliegen in een klap geslagen. Proefrit naar de Zulassungstelle!
Zo mooi als de wagen er van binnen en buiten uit zag, zo goed reed hij. Alles strak, geen enkel kraakje, probleemloze 6 bak. Werkelijk niets op aan te merken en ik was zo blij als een kind. De ZLS was een verzekeringskantoortje van Allianz, en alhoewel ik nog nooit uit duitsland een auto heb gehaald, ging het hier wel heel eenvoudig. Ze hadden daar direct de platen in de kast liggen en je kon direct de verzekering erbij nemen. alles aan een bureau. Kortom, ik denk dat we koud 15 minuten zijn binnen geweest en het was geregeld. Ik kon kiezen tussen 3 of 17 dagen, en toch maar 17 dagen verzekering genomen, want dat was slechts 40 euro meer. Je weet nooit wat er onderweg gebeurd. Ik was daar EUR 415 kwijt voor het hele pakket incl platen en verzekering.
Hierna naar die jongen zijn huis gereden, en gedurende de avond werd hij wel wat losser. Ik denk dat ie gewoon skeptisch was omdat er zo'n gekke Nederlander helemaal gaat vliegen om een auto te halen. Dat had ie nog nooit meegemaakt.
Er lag nog een set wintervelgen op me te wachten (style 98, en laat dat nou net de wielen zijn die standaard op de Estoril wagen zaten...). Voor de goede orde, zomer breedset had Michelin PS3 rondom en de winterbanden waren Conti wintercontact TS830P, dus ook daar niets bespaard. Nu leerde ik later van deze jongen dat de wagen van 2004-2015 van een diplomaat is geweest, dus op onderhoud is echt niet bespaard, Gewoon altijd netjes z'n inspecties gehad, ook te zien aan de (torenhoge) rekeningen van de BMW dealer. De 2e eigenaar heeft 'm gekocht op 170k en nu koop ik m op 195k.Ondanks dat het laat was, was ik echt megablij dat ik de volgende ochtend niet nog eens naar de ZLS hoefde, want dat scheelde kostbare reistijd. Nog even gespeeld met de gedachte om een paar uur stuk te slaan op de snelweg, maar ik voelde me toch al niet zo lekker en het liep inmiddels tegen 19:30. Toch maar volgetankt, verstandig een hotelletje opgezocht en even rustig wat gegeten, om zo te bekomen van de hectische dag.
Donderdagochtend, 12 oktober. Heerlijk geslapen en om 7 uur opgestaan om fris en fruitig aan het ontbijt te gaan. Om 8 uur was het dan zo ver en kon de grote reis beginnen. Met dank aan dit forum ben ik sinds de zomervakantie niet meer weg te slaan van de Waze! app, dus die heeft me met raad en daad bijgestaan onderweg. Ik heb eigenlijk nauwelijks problemen gehad onderweg, en echt minimale vertraging door file. Alleen een minuut of 10 verloren door de controle na de OOS-DUI grens (vnl. vanwege terreur en vluchtelingen). Daar moest ik wel stoppen, maar toen ik zei dat ik Hollaendisch was, mocht ik lekker doorkarren. Ook onderweg een keer of 4-5 Polizei langs de kant gezien, maar verder niet gevolgd of aangehouden. Een paar uur voor de NL grens ben ik online gegaan en heb ik vrijstelling BPM/MRB aangevraagd op het exportkenteken via de belastingdienst, om het allemaal netjes volgens de regels te doen.
Tussenstop in Duitsland:
Nou, compleet gaar kwam ik dus om 20:45 thuis aan. Althans, thuis, ik ben direct naar de zaak gereden om a) de BPM aangifte te regelen via autotelex en b) om alles te copieren qua Typengenehmigung en COC, omdat ik niet wist wat de RDW ging innemen, en ik wil zo veel mogelijk bij de auto bewaren. Uiteindelijk dus om 22:00 uur ging bij mij ook het licht uit en was het al met al een zeer lange dag. Ik kan zeggen dat ik nou nog spierpijn aan m'n k*nt heb van het zitten. De sportstoelen zitten echt heerlijk, maar qua lange afstand YMMV. Dit was 1050 km.
Vanmorgen heb ik eerst onze zoon naar de PSZ gebracht en ben daarna direct doorgegaan naar de RDW, die op een steenworp afstand van mijn huis zit. Zonder afspraak gekeurd, maar dat ging prima. Al met al denk ik 1,5 uur daar geweest. Ook gewoon ter plekke een eendagskenteken geregeld en doorgebeld naar de verzekering, ook al was het maar 10 min naar huis...een ongeluk zit in een klein hoekje. Nu staat de wagen dus te wachten en hoop ik spoedig bericht van onze vrienden van de BD te krijgen, al waar ik naar verwachting EUR 549 mag aftikken.
Bij het RDW:
Nog wat random plaatjes van vanmiddag:
Al met al heb ik nu een marktconforme prijs betaald van thuis tot thuis incl keuring en rest-BPM. Zeker voor de uitvoering zoals hij hier staat valt me het dus niet tegen. Het is niet duur, maar ook niet goedkoop. Er is echter zo veel mee keus als je ook over de landsgrenzen kijkt. Je moet alleen even spijkers met koppen slaan en een risicootje nemen. Maar het is me dubbel en dwars waard geweest!
En het hout? Daar ben ik inmiddels na 1000 km aan gewend geraakt en ik vind het PRACHTIG staan bij het interieur.
