Zo stil, zo comfortabel, zo soepel als dat de automaat z'n werk meestal deed. Nul rijplezier, overal veel te hard gereden. Ondertussen nam het Defender virus hardnekkige vormen aan. Inruilen is verlies pakken en dat wil ik niet. Gewoon maar doorrijden. Overal opmerkingen dat ik vrede moest hebben met een wagen die zo perfect is. Maar dan moet ik me dus aanpassen aan een wagen waar ik geen klik mee heb? Ze hebben wel gelijk dacht ik dan.
Maar F*ck it! Leven doe je tenslotte maar 1 keer...
De drang werd onhoudbaar en sinds 1 juli een 130 terug. Want van alle Defenders is ook nu net dit model dat me ontzettend aanspreekt.
Eigenlijk moet de wagen even grondig schoongemaakt worden van binnen en buiten, maar ik heb dat hok zo gemist, dat ik geen zin heb om op de oprit met een stofzuiger en tuinslang in de weer te gaan. Rijden, rijden en rijden!
Genieten van de geluiden van de aandrijflijn, het inleggen van de versnellingen. Ik zal wel gek zijn. Zal me een rotzorg wezen.
Meer foto's volgen nog wel als ik de wagen ooit besluit te wassen.
