Hierbij mijn poging om te duiden wat we afgelopen weekend hebben meegemaakt. Ik ben naderhand inmiddels 2x wakker geworden 's ochtends en beide keren was het eerst checken of het geen droom was: Max Verstappen die zijn eerste GP wint in notabene zijn eerste race voor Red Bull Racing. Maar het is echt waar, het is geen droom. Het is wel een sprookje, wat je later zult herinneren. Waar was jij op 15 mei 2016? De meesten thuis voor de buis, een enkeling live aanwezig. Ik heb nog een moment getwijfeld afgelopen week om vliegtickets te boeken. Niet gedaan... soms weet je dat je achteraf verkeerde keuzes hebt gemaakt. Dit was zo'n moment.
Het begint al bij de trainingen. We hebben eerst een paar weekenden nodig om te wennen, zegt Max voorzichtig. Bij normale coureurs is dat inderdaad waar. Maar Max is geen normale coureur. Dat zag ik sinds ik ben begonnen met hem te volgen, eerst bij de karts waar hij zo ongeveer alles won wat er te winnen viel. Maar de autosport is anders, een race-auto is geen kart. Veel goede kartcarrieres zijn gesneuveld in de autosport. De eerste schreden op het autosportterrein waren in Florida, in de Ferrari Winter Series. Via matige streams op internet volgde ik de races. Hij won er gelijk een paar. Toen Formule 3, bij het middenmoot team van Frits van Amersfoort. Ook daar kwamen de podiums en overwinningen al snel. Ook deze races werden trouw via de livestreams gevolgd. Bloedspannend maar wat opviel was de waanzinnige leercurve. Op een gegeven moment 6 races op rij gewonnen, iets wat in de F3 eigenlijk nooit voorkomt. 3 op Spa, 3 op de Norisring in Nürnberg. Een week of 2 geleden was ik daar toevallig, stond ik daar op start/finish te kijken. Het is een baantje van niks, slechts een dikke 2 kilometer met weinig uitdagende bochten. Maar zelfs op zo'n baantje wist hij in de regen secondes sneller rond te gaan dan al zijn concurrenten. Ene Helmut Marko was erbij en zag dat het goed was. En met zijn (ene) kennersoog deed hij de Verstappens een aanbod wat de andere geïnteresseerden niet konden bieden: een Formule 1 stoel. Bij Toro Rosso.
Toen ik dat hoorde had ik gelijk het gevoel: hier staat wat groots te gebeuren. Dit is ongekend. Karting, 1 jaar F3 en gelijk megacompetitief en dan zo de F1 in. Zijn eerste GP, al is het aan de andere kant van de wereld. Dit kan wel eens een grote worden, een hele grote. Daar wil ik bij zijn, no matter what. Dus tickets geboekt en met heen en terugreis bij elkaar ruim 40 uur in het vliegtuig gezeten om die race mee te maken. Mijn omgeving verklaarde me voor gek, je gaat toch niet voor een race van ruim anderhalf uur zo lang het vliegtuig in? Maar het was het waard, meer dan waard. Ik herinner me de eerste donderdag nog, in Albert Park. Interviews met de coureurs. Ook met Max, die als 17 jarige voor een grote groep fans geïnterviewd werd door Peter Windsor. Ik stond bijna vooraan. Wat opviel was de rust, de kalmte. Vol zelfvertrouwen werd in prima Engels alles uitgelegd. Cool ventje dacht ik nog, geen spoor van zenuwen te zien.
De vrijdags, tijd voor FP1 en FP2. Vanaf de tribune langs de baan de eerste meters van Max in de F1 zien. Hoe zou het hem vergaan? Nou, alsof hij nooit anders had gedaan. Wat opviel was dat hij net als elke andere coureur wel wat foutjes maakte. Soms iets teveel over de curb, soms iets te laat remmen. Maar wat het verschil was met andere rijders: hij maakte elke fout maar 1 keer. Daarna wist hij de limieten en ging het elke keer daarna perfect. Het was aftasten, kijken waar de limieten lagen en dat daarna opslaan in dat 17-jarige hoofd. En ook weer gelijk competitief.
In de race lag hij in de top 7 en kon op hardere banden de mensen voor hem volgen. Zijn eerste race en toen begreep hij die moeilijke Pirelli's al. Helaas gooide een kapotte bougie roet in het eten maar de toon was gezet. Een waanzinnig steile leercurve, toen al.
Vooruit in de tijd, naar mei 2016. Max heeft net te horen gekregen dat hij directe promotie krijgt naar Red Bull. Waar de hele wereld, inclusief de goed ingevoerde journalisten twijfelen of hij wel met de druk om kan gaan begrijpt Max daar niets van. Hoezo druk? Welke druk? Het is toch gewoon een F1 auto? En daar kan 'ie wel mee overweg, zo is al gebleken. Zenuwachtig zijn heeft geen zin, dat zit niet in zijn systeem. De stap van F3 naar F1 was veel groter zegt hij terecht en dat ging ook (meer dan) perfect. Met zijn bekende 'coolness' werd dat argument van tafel geveegd. Gewoon m'n best doen, dan komt alles goed.
FP1 en FP2 gingen heel goed. Rustig wennen maar zijn eerste vliegende ronde in FP1 was al een 1.27.5. Ongeloof bij Red Bull, dat hij gelijk zo hard gaat in een onbekende auto. FP1 en FP2 worden binnen 2 tiende van Ricciardo voltooid. Ricciardo, de man die momenteel door velen wordt beschouwd als het beste wat er rondrijdt in F1. Prima gedaan dus.
In FP3 zijn de rollen omgedraaid, Max sneller dan Ricciardo. In Q1 hetzelfde, gemakkelijk door naar Q2. Ook in Q2 sneller dan Ricciardo. Wow, wat is dit? In Q3 komt de grotere ervaring van Ricciardo even bovendrijven. Met meer downforce op de voorvleugel weet hij er een superronde uit te persen en staat alsnog een paar tiende voor Max. Knap gedaan van Daniel maar zijn radioboodschap vertoonde ook veel opluchting. Het zal toch niet, dat zo'n ventje van 18 mij gelijk verslaat?
Voor de Ziggo camera's toont Max zich tevreden. Een P4 dus startrij 2 bij zijn eerste kwalificatie in een onbekende auto is natuurlijk steengoed. Maar intern is hij helemaal niet zo happy. Een Max Verstappen is nooit tevreden als hij verslagen wordt, ook niet als dat tijdens zijn eerste race bij Red Bull is tegen één van de beste rijders van het veld. Hij sluit zich gelijk op met zijn engineers om te analyseren waar Ricciardo sneller was.
Dan de race. Een goede start maar ietwat opgesloten achter Ricciardo dus hij wordt ingehaald door Vettel. Maar Max heeft oude beelden van Alonso bestudeerd en weet dat je in bocht 3 buitenom zou kunnen inhalen. En Max is Max dus hij weet gelijk Vettel terug te pakken, buitenom in een zware auto vol benzine buiten de racelijn op banden die nog niet op temperatuur zijn. Koud kunstje voor hem. En zoals later blijkt is dit waarschijnlijk gelijk de move die hem de overwinning bezorgt.
Vooraan weten 2 Mercedes coureurs met een gezamelijk salaris van 50 miljoen per jaar niets beters te doen dan elkaar van de baan te rijden. Wie schuldig is, ik weet het niet. Voor beide kanten valt wat te zeggen. Hamilton was wellicht te gretig, Rosberg waarschijnlijk te agressief met verdedigen. Het doet er verder ook niet veel toe, het is alleen maar goed voor de sport dat dit eens gebeurt al denken ze daar in Stuttgart uiteraard anders over.
En ineens rijden er 2 Red Bull's voorop. Het wordt al snel duidelijk dat Ricciardo op een 3 stops strategie zit. Theoretisch de snellere strategie maar met één probleem: Barcelona is een lastig circuit om in te halen. Maar Max rijdt door, en door. Wow, ze zullen toch geen tweestops proberen? Barcelona is echt zwaar voor de banden. Halverwege komt hij eindelijk binnen. setje mediums eronder. OK, dat gaan ze dus wel proberen! Maar damn, dan moet hij nog 32 rondes op medium rijden. Veel meer dan wat Pirelli adviseert. Haalt hij dat? Bijna onmogelijk, zelfs voor Max Verstappen die briljant omgaat met het rubber.
En hier komt de genialiteit van Max weer naar boven. Elke andere coureur zou denken: ik moet nu een gat slaan, tot het moment dat m'n banden achteruit gaan en dan maar hopen dat dat gat groot genoeg is. Maar Max is anders. Hij rijdt de eerste 10 rondes met die nieuwe banden bewust behoudend. Dat Kimi met rasse schreden dichterbij komt zou iedere andere coureur de zenuwen bezorgen maar niet bij Max. Het is ingecalculeerd, laat hem maar komen. Met die eerste 10 rondes spaart hij zijn banden net genoeg om daarna nog wat over te hebben.
En Kimi dringt aan. De Kimi die nog tegen vader Jos reed, toen Max nog op de lagere school zat. Met al zijn ervaring en talent dringt hij aan maar hij komt er niet voorbij. Want Max is slim. Laat hem overal maar aansluiten behalve bij de bocht opkomen rechte stuk. Daar trekt hij elke keer een gat. Net genoeg om buiten DRS bereik te blijven van Kimi maar ook weer niet te hard om de banden te sparen. Het is op de tiende seconde ingecalculeerd. Het is elke keer precies genoeg, nooit hoeft hij einde rechte stuk van zijn lijn af te wijken om te verdedigen.
10 Rondes voor het eind kreeg ik het gevoel dat hier wat speciaals aan het gebeuren was. Maar nog kon ik het niet geloven, hij zal straks de 'cliff' wel raken met zijn banden, Kimi er voorbij en dan juichen om een P2. Ook mooi! Ricciardo zat ondertussen vast achter Vettel en stookte daar zijn banden op. Nog 1 do or die poging van Ricciardo bij Vettel maar hij schiet te ver door. Het had een mooie inhaalactie kunnen zijn maar Ricciardo is geen Max. Max zou niet doorschieten, die zou de bocht wel halen.
5 Rondes voor het eind en nog steeds zit Kimi achter Max. En het gat wordt ineens iets groter, ruim een seconde. Yes, Kimi haakt af! Krijgen we die sensatie? Nee, ik geloof het niet! Ja toch... hartslag 200 op de bank. Waarschijnlijk een hogere hartslag dan die jongen van 18 in die Red Bull. Die doodkalm via de radio met het team communiceert, niks geen spanning merkbaar.
Een Olav Mol die emotioneel wordt. Want Max doet het gewoon, als eerste over de streep. En ik wordt ook emotioneel. Ik ben enorm nuchter maar ik had de tranen in de ogen. Dit is een sprookje, wat is dit mooi. Max die zijn eerste GP wint in zijn eerste race bij Red Bull in slechts zijn 3e autosportjaar. Soms maak je van die dingen mee die je nooit weer vergeet. Momenten van pure genialiteit, momenten die eigenlijk niet kunnen.
Genieten, genieten, genieten. En vlak na de podiumceremonie is het weer de oude Max. Super relaxt, terwijl de hele F1 wereld stomverbaasd en verdwaasd reageert. Was dit echt? Klopt het wat we zagen?
Veel coureurs waaronder Vettel en Kimi reageren zeer sportief. Bijna iedereen gunt het die jongen. Vettel stuurt hem na de podiumceremonie weer terug met zijn beker, het podium weer even op. Pak je moment en geniet ervan. Kvyat wordt gevraagd wat hij er van vond. Natuurlijk pijnlijk maar Kvyat reageert helaas ook minder waardig dan afgelopen donderdag in de persconferentie. Ik had dat ook gekund snoeft hij. Maar Kvyat is geen Max. En zoals Jan Lammers gisteravond prachtig zei: Kvyat zat Game of Thrones te kijken (toen hij het ontslagtelefoontje kreeg), Max zit oude racevideo's te kijken om daarvan te leren. Ook daarin zit een verschil. Ricciardo is sportief, is blij voor Max. Maar de brede grijns is ineens iets minder breed. Ricciardo: de man die Vergne versloeg bij Toro Rosso, die ene Sebastian Vettel compleet naar huis reed bij Red Bull en Danill Kvyat ook versloeg. Deze Ricciardo moet nu ineens dealen met dat supertalent uit Nederland. En Max heeft weer gelijk: welke druk? Want het is niet Max die nu druk voelt, het is ineens Ricciardo die moet dealen met druk.
Ik dacht dat ik een redelijke inschatting kon maken hoe goed Max was. Maar ik zat er naast. Hij is nog eens enorm veel beter dan we allemaal hadden gedacht en hadden verwacht. Dit was van een buitenaards niveau, ongekend en zelden vertoond.
En om af te sluiten, check deze video van dezelfde Peter Windsor uit het begin. Dan besef je pas wat voor een grootse prestatie dit was:
https://www.youtube.com/watch?v=iqd0c4c ... e=youtu.be" onclick="window.open(this.href);return false;