Autogekte: hebben we er allemaal last van ?

[dvh]

Geluid van zo'n Subaru (+blérhpijp) is en blijft top!

[Joël D.]

Ik ben al sinds ik ben geboren een autogek. Als ik niet kon slapen ging mijn vader een rondje met me rijden en sliep ik zo. En mijn eerste woordjes waren automerken. Ik verheugde me al sinds mijn 6e op een rijbewijs. Dat er toen een auto moest komen was ook duidelijk. Uiteindelijk een Alfa Romeo 155 geworden. Niet echt mijn droomauto (al helemaal niet met een 1.7....). Ik zou eigenlijk wel wat anders willen (Lees RWD + 6 cilinders), maar budget laat het niet echt toe.

Ik kan gelukkig gebruik maken van de inhoud van de garage hier thuis (met 26 cilinders verdeeld over 3 auto's), dus ik kan niet klagen.

[Richardt.]

Autogek? Geen idee, het kan vast veel gekker

Ik kon net als velen hier vroeger vanaf de achterbank elk merk/model herkennen aan de koplampen/achterlichten. Altijd veel met autootjes gespeeld, later stapels autobladen versleten en van kinds af aan F1 gekeken.

Op mijn 16e wel gewoon een scooter gekocht omdat dat leuk was, op mijn 18e mijn rijbewijs gekregen en zoveel mogelijk gereden. Eerste auto op mijn 18e was een Civic met 180k km op de klok én sluitende onderhoudshistorie. Lekker goedkoop rijden en leren rijden, alles kon er mee.
Twee jaar later moest er iets komen met airco en iets meer vermogen. Dat werd een Leon met 180pk en bijna alle opties aangevinkt door de vorige eigenaar. Wellicht een beetje duur als student zijnde, zeker om elke dag mee naar school te gaan ipv de fiets. In de winter is stoelverwarming veel fijner dan fietsen natuurlijk
Daar ook een hoop gave dingen mee gedaan zoals rijtrainingen en de eerst DF dag op de Ring.

Inmiddels las ik amper nog autobladen en hield ik ook niets meer bij qua autonieuws. Autonieuws volg ik nu vooral via wat fora en de filmpjes van bijv Chris Harris. Ook de Leon is inmiddels al weer even verdwenen en vervangen door een degelijke 14% bijtellingshok, die auto doet het prima en goedkoper wordt het niet. Wel wordt de volgende auto eentje met iets meer luxe en vermogen. Voor de fun kilometers heb ik inmiddels een motor, want een fun auto met leuk vermogen vind ik in verhouding te duur om er "bij" te hebben.

Automerk wil ik me dus niet (meer) noemen, een liefhebber zeker wel. Kan als liefhebber dan ook érg genieten van het grote aantal "gekken" en hun verhalen hier

[Arthursx]

Super mooie verhalen hier allemaal en sommige ook zeer herkenbaar
Ik zat vroeger ook al op jonge leeftijd veel automerken op te noemen, autobladen te lezen en racespelletjes te spelen. Ook vanaf jong leeftijd uitgekeken naar mijn rijbewijs en ook heb ik nu een bijbaantje als hiker (auto's wegbrengen) dus autorijden vind ik zeker niet vervelend.

[Joop]

Auto's zijn er bij mij ook redelijk in geramd. Niet zo zeer door fanatieke autoliefhebbende ouders, maar menig supermarkt bezoek resulteerde toch vaak wel in het toevoegen van een Majorette of Matchbox autootje aan de immer groeiende verzameling. Toen hingen de autootjes nog vlakbij de kassa's in de rekken en kon de verpakking bijna direct open getrokken worden. Een Audi Ur Quattro in rally livery en een extreem dikke Renaultje 5 Turbo waren toch wel de meest geliefde autootjes van het stel, die vast nog ergens bij mijn ouders op zolder liggen stof te happen. De BMW's in de verzameling waren op dat moment nog 'gewone' auto's, waar ik nog niet bepaald naar omkeek. Dat was toch vooral pas veel later. De de tweewekelijkse bezoekjes aan oma waren wel aanleiding om vaak even naar de BMW dealer Ekris, toen nog in Scherpenzeel, te lopen een paar straten verder op om daar door de ruiten van de showroom naar binnen te gluren.

Later kwam er ook een grote trapskelter. Het was er eentje die door een fanatieke lasser in elkaar was gezet, net zo'n beetje in de tijd dat de populaire skelters van Mammoet (die blauwe met een rood kunststof stoeltje). Waar deze van de doorsnee skelter in verschilde is dat deze weliswaar iets zwaarder was, maar wel veel lager bij de grond lag en was opgebouwd met een het stuur en stuurhuis van een DAF'je. Op die leeftijd was dat dus echt het dichtst mogelijk bij een echte auto in de buurt komend waar je zelf mee mocht sturen. Al snel had ik al wel door dat ik met mijn skelter veel harder een bocht om kon komen zetten dan de hoger op z'n pootjes staand Mammoet skelters, die als je rechtop bleef zitten gewoon om sloegen als je haaks de bocht om wilde... Het modden van de skelter was ook een hobby en al snel zaten er, met een beetje hulp van mijn pa en oom, een paar spatborden en werkende verlichting op het ding en had ik ook een mooi klein sportstuurtje op een plaatselijke rommelmarkt van een MINI gevonden die er natuurlijk op moest. Mooie tijd...

...eenmaal naar de middelbare school kwamen ook de autotijdschriften om de hoek zetten en al snel van mijn eerste zuurverdiende centjes een abonnement op de Autokampioen die iedere twee weken van voor tot achteren doorgenomen werd. Toen was alles nog mooi en super en werd al het nieuws wel echt bijgehouden en kende ik, net als menigeen hierboven, de auto's van haver tot gort. Hoe anders is dat inmiddels...

...toen er een PC'tje aangeschaft werd voor school, kwamen daar ook de spellen bij. De racesims waren toch wel de spellen waar ik veel te veel uren aan kwijt ben geraakt. Grand Prix 2, 3 en later nog 4 werden in full race length gespeeld, nadat de auto helemaal goed afgesteld was qua vleugel, rembalans, demping, et cetera. Eerst op het toetsenbord besturend, later met het obligate stuurtje en pedalen.
Van de VWO naar de HTS gaand kwam ook het moment om het rijbewijs te gaan halen. Voor het lessen, moest er toch nog minimaal een half uurtje geraced worden, om even lekker op te warmen voor het 'echte' werk. Twaalf rijlessen en twee keer afrijden later het rijbewijs in ontvangst mogen nemen. Zelf een auto kopen was niet direct noodzakelijk, aangezien ik nog met het OV naar school kon en anders kon ik altijd wel de auto van mijn pa lenen. Leren rijden met een Mazda'tje 323 en iets later een Opel Vectra A. Ideale auto's om het geleerde in de praktijk te brengen, maar niet bepaald spannend.

Tijdens een van mijn vakantiebaantjes reed de baas in een E34 M5 3.6. Niet de nieuwste op dat moment, maar de auto maakte zeker indruk op me. Helemaal op het moment dat ik de sleutels in mijn handen gedrukt kreeg. Vanaf dat moment het bekende 'f*ck*d up for life'-moment... Wel zodanig dat zodra ik klaar was met de opleiding ik wel wist welke merk mijn eerste auto moest hebben. Een E46 coupe was op dat moment de droomauto, bij voorkeur als M3, die toen net 2 jaar op de markt was. Nog geen 2,5jr later na de opleiding kon ik die al van de lijst afstrepen, na 2 E36's te hebben gehad. De eerste E36 was overigens geen geweldige auto om als een blok te vallen voor het merk. De rijbeleving gaf uiteindelijk wel de doorslag om het daarna nog een keer te proberen, na al een halve aanschafwaarde aan reparaties uitgegeven te hebben in nog geen 5 maanden tijd aan mijn eerste eigen auto. Het referentiekader qua auto's was overigens nog vrij beperkt, maar een 318i'tje, met een angstaanjagende 113PK was toch al heel wat meer auto dan de 1.8i Vectra van pa...

De hele brede interesse in auto's is gaandeweg ook hier wat afgenomen. Het abonnement op de Autokampioen werd snel opgezegd en sindsdien kwamen vooral specifiekere autobladen op de tafel te liggen (bijv. BMW Car Magazine, GTO, Carros, later ook de Porsche tijdschriften: 911 & Porsche World, RS Porsche Magazine en sinds vorig jaar ook PUUR!, naast de 'occasional' Octane). Ook hier heb ik vanwege beperkte vrije tijd in moeten snijden, maar de toon qua interesse was en is al wel gezet. Op dit moment toch vooral geïnteresseerd naar de sportieve(re) auto's, met name in coupé-vorm, zowel oud als nieuw: (sport)coupe's, GT's en andere (super)sportwagens, al dan niet ook autosport gerelateerd. Snelheid is altijd al wel een dingetje geweest en zal altijd wel een rol blijven spelen ben ik bang. Of dat nu op het werk, sportend op de (race)fiets, afdalend op de ski's, of in de auto is.

Ben aanvankelijk niet echt opgegroeid met fora en internet community's. Toen ik op zoek was naar informatie over de opvolger van de E46 coupe, nl. de logische volgende stap: een E92 coupe ben ik op het E90Post forum terecht gekomen en daar aangemeld. Op dat moment nog een heel kleinschalig Amerikaans forum en erg goed te volgen, maar dat groeide ook al snel uit tot het niet meer bij te houden Bimmerpost van nu. Wel leuk dat ik via dat forum op Driving-Fun terecht ben gekomen via Robert (Romo) en Robin. Naast het DF-forum op meerdere forum's actief of actief geweest en daardoor al veel mensen leren kennen, via diverse meetings, met dezelfde ziekelijke kwaal die autoliefhebberij heet. Op dit moment zijn het BMWDriversForum, waar ik moderator ben en een aantal keer per jaar een Eifelrit organiseer en Driving-Fun de forums die ik nog actief bij (kan) hou(den) en buurt ik af en toe bij de dames en heren van het PorscheForum en de NewMINIClub.

Qua auto's merk ik wel dat het nieuwe 'spul' me steeds minder boeit. Helemaal onder de noemer 'eco-friendly', tenzij voorzien van echt interessante technieken, waar ik op zich wel voor open sta, al is de liefhebberij van de oldschool autotechniek steeds sterker. Op dit moment staat er een turbo geblazen zescilinder op de stoep, die me eigenlijk toch weer doet terug verlangen naar een atmosferische zes-in-lijn die ik hiervoor reed, wetende dat die coupe wellicht de laatste auto is geweest zonder turbo, of mijn ultieme (auto)droom moet nog een invulling kunnen krijgen in de vorm van een Porsche (911 of Cayman) met een atmosferische boxer motor. Al is daar in de huidige line-up ook al aardig de turbo-klad in gekomen... Een mooie klassieker of youngtimer zou me ook wel prima aanstaan, bijvoorbeeld naast een elektrische i3 als daily drive of iets van dien aard, om het contrast met 'echte' werk vooral levendig te blijven houden: benzine verslindend, naar olie ruikend en zelf schakelend. We gaan het wel zien wat er nog op automobiel vlak in het verschiet ligt en welke autodromen er nog nagejaagd kunnen worden. Vooralsnog blijft het een kostbare, maar toch ook leuke hobby...

[matthyssie]

+1.

[Macboy]

Keep them Opas and Records coming

Herkende op mijn 5e inderdaad ook al alle autos aan hun koplampen en achterlichten. En inderdaad elk jaar op vakantie naar het Zuiden de Autobahn over maakt het niet worden van autogek erg lastig ...

[Arthur]

LOL! Dat kon ik idd ook. Zat altijd met de kop tussen de voorstoelen of andersom gekeerd

[Ferdi]

Ook ik herkende als klein kereltje alle modellen aan hun lampen.
Vroeger ook een hele verzameling aan speelgoedauto's gehad die heel wat kilometers af hebben gelegd, dat werd later een skelter en toen weer ingeruild voor alle race spellen.
Een scooter heb ik nooit gehad, daar had ik niets mee en was voor mij ook niet praktisch voor naar school op en neer.

Op mijn 18e mijn rijbewijs gekregen en voordat ik mijn rijbewijs had stond de eerste auto al voor de deur.
Wilde met wat specialers beginnen, dus dat werd een Peugeot 205 Rallye.
Auto is nog altijd in bezit en ook op een aantal dagen van DF op Zandvoort geweest, ondertussen totaal veranderd met toen ik hem kocht.
Staat ondertussen al een jaar of 3 in een garagebox, doel is om hem weer rijdend te hebben en dan zal ie de deur wel uit gaan.
Heb er geen tijd meer voor en eerlijk gezegd trekt het ook niet meer.

Na de Peugeot voor dagelijks heel wat degelijke auto's gehad, begon met een S60 D5, later een V50 2.0D, die omgeruild voor een Ibiza 1.9 TDi FR welke aardig leuk was en nu weer een S60 2.4D.
Overigens was/is geen van de Volvo's standaard gebleven.
De huidige S60 is veruit het meeste aangepast, kan dat toch niet laten om een auto helemaal naar mijn zin te maken. Optisch vind ik het prima zoals het is, maar technisch is het nu zoals ik wil dat zo'n boot rijd.

Ondertussen is het vooral een echt "werk auto" geworden, naast woon-werk verkeer hangt er nog wel eens wat aan de sleurhaak of wordt hij wel op een andere manier misbruikt om bijvoorbeeld de bak te slepen bij de paarden. De echte "tik" op autogebied is er wel vanaf gegaan met de jaren, maar durf nog altijd te zeggen dat ik wel een liefhebber ben.
Kan nog altijd genieten van een mooie wagen, autorijden vind ik alles behalve een straf en nog altijd actief op een aantal forums waaronder Driving-Fun.
Autonieuws volgen zoals vroeger doe ik net als diversen hier niet meer, zeg maar gerust helemaal niet of er moet toevallig wat op een forum vermeld staan.

Denk dat het gewoon een stap is voor ons allemaal.
Het gekke verdwijnt, maar de passie blijft

[Knot]

LOL! Dat kon ik idd ook. Zat altijd met de kop tussen de voorstoelen of andersom gekeerd

Dat kon toen nog, ik ook als mannetje van 7 of 8 ofzo, stond altijd in de Audi 80 tussen de voorstoelen in kijken naar andere auto's en de toerenteller en snelheidsmeter

Mn dochter van 3 hoor je nu ook afentoe al op de snelweg, kijk pap nog een audi, of nog een bmw, of volkswagen..... etc

[witje]

Over snelheidsmeters gesproken. Ik reed als kind naar een buurt in het dorp waar de wat meer gefortuneerde mensen woonden en ging dan altijd in de dashboards kijken hoe ver de snelheidsmeters gingen. Renault 25 Turbo, CX Gti, BMW 535, Toyota Celica, Jaquar's... van alles stond er. Veel beter dan die Opel Kadetts en Ford Escort 1.4 van de buren.

Anyhow...meestal was 220 al een *wow* maar sommige gingen tot 240. Helemaal happy was de aanblik van een Nissan 280zx of Porsche 911. Die hadden dan 260 of zelfs 280 op de klokken staan en ik was gelijk in dromenland.

Toen wist ik al dat ze die snelheden bij lange na niet konden bereiken maar dat boeide niet. Hoe verder de klok des te meer status het voertuig kreeg.
En als het een digitaal dashboard was maakte het niet eens uit. Digitaal was het ultieme!

Tegenwoordig gaat de aandacht meer naar de toerenteller. Hoe later het rood begint des te beter.

[Knot]

Het was ook altijd dat de hoogst aangegeven snelheid de topsnelheid van de auto was... ook een Kadett 1.3 club met teller tot 220 ging ook 220 dacht ik dan

En thuis natuurlijk snelheidsmeters tekenen met papier/passer enz

[Macboy]

Over snelheidsmeters gesproken... meestal was 220 al een *wow* maar sommige gingen tot 240. Helemaal happy was de aanblik van een Nissan 280zx of Porsche 911. Die hadden dan 260 of zelfs 280 op de klokken staan en ik was gelijk in dromenland.

Helemaal vergeten dat ik dat ook deed maar inderdaad hoe herkenbaar

Zal nooit meer vergeten dat mijn ouders een Sierra 2.0 special kochten waar toen 240 op de teller stond. Geniaal was dat. Inderdaad maakte het niet uit dat hij dat niet haalde en dat wist je ook gewoon.

De auto was ingevoerd uit Duitsland (hier had je geen special) dus dat was een verrassing. Eerste wat ik overigens keek was of hij elektrische ramen had. Die knopjes bij de handrem fascineerden mij enorm.

Het walhalla was toen voor mij de Ford Scorpio 2.9i Ghia 24v met knopjes voor elektrische verstelling van de rugleuning achterin !!!

[witje]

Tja, die knopjes...

Ik weet nog dat we een Toyota Carina model 1984 hadden en plaats moest maken voor een Accord model 1987. Die waren beide heel kaal. Maar de leenauto voor tussentijds (Galant 1986) had electrische spiegels en diversen handigheden.

Dat was helemaal de shit. Totdat de buurman met een Subaru Leone 1.8 kwam, die was afgeladen met gadgets. Electrische ramen, schuifdak, vliegtuigdashboard. Ik ben toen in 1986 (was 11 jaar oud) direct naar de Subaru/Lada dealer in het dorp gefietst en zag daar de Subaru XT voor het eerst. Dat was automobiel orgasme.

Sindsdien reden we in de familie allemaal Subaru. De XT heb ik nooit gereden, wel de Subaru Leone Coupe.

[Tim N]

Wat mij nog bijstaat, ouders reden een Fiat 105TC en wilden een andere auto, groter.
Bij de Renault dealer aangekomen waar de 21 Nevada stond welke een van de kanshebbers bleek te zijn.
Echter stond daar een Clio 16V in het zwart (ergens begin jaren '90) en ik wist al welke mijn ouders moesten kopen natuurlijk enkel aan de bredere kont herkende ik hem al wat een kar, dat moest hem natuurlijk worden.


Tegenargument van pa was natuurlijk dat die te klein was. Dus verder speuren in de showroom, wat bleek, iets verderop stond een geweldige 405 Mi-16 in het wit, zwarte velours sportstoelen, de wielen, dikke zwarte verbreders die afstaken tegen het witte. Ik was verliefd. (terugdenkende nog steeds een zwak voor de Mi-16.


Nog meer verliefd werd ik van de wagen in de showroom aan de overkant van de Renault dealer, pa had mij al zien kijken. Daar stond een 164 V6 in knalgeel met zwarte Azev A wielen en wat bij nadere inspectie met de neus tegen de ruit en tong op de grond bleek zwart leder.

Beetje zo'n idee knalgeel (geen stickers natuurlijk, en Zwarte Azev A wielen, wat een machine)

[Knot]

Mi-16 is top!

[Rogerb]

Heb een witte staan wel met werk

[Wout309t]

Bij mijzelf begon het ook al jong, maar het zwakt nu wel af. Geen tijd voor en rij nu dan ook in een saaie burgerbak.

Maar bij onze 'kleine' van 1 zie ik ook al zorgelijke ontwikkelingen. Eerste woordje is "auto", en als je met hem in de auto zit zegt hij dat ook bij elke auto die we tegenkomen. Als hij 's ochtends wakker wordt hoor je gelijk "auto auto auto".

Gaat ook niet meer goed komen ben ik bang voor. Zoiets zit er gewoon in, we stimuleren hem totaal niet.

[Riceaux]

@Tim: Welke is het uiteindelijk geworden?

[Tim N]

Heb een witte staan wel met werk

Met de kennis van nu, nee dank je

@Tim: Welke is het uiteindelijk geworden?

Geen Nevada, maar helaas ook geen Mi16

[Walter]

.

[allen]

Die Passat ken ik nog. Zo'n rode en dan de variant. Met van die gave koplampen erin. Balen dat m'n ouders een Opel hadden.

[ErikS]

Die passat hadden wij ook tuis. Een groene station.
Ingeruild op een rover 620 toen..... die was luxe! Had hout aan de binnenkant!

[Joy]

Mijn buurman had destijds een E36 320i Exec. in bordeauxrood, voorzien van M-technic sportstuur, onderstel en stoelen. Ik reed toen in mijn 1e auto, een 316i E30. Ik weet nog dat wanneer hij startte en achteruit de garage uit kwam rollen ik bij het open raam ging luisteren naar het geluid van het wegrijden. Hij reed altijd fel weg weet ik nog en dat was voor mij een fantastisch geluid.
Als ik mee reed voelde het alsof ik in een supercar zat. Alles voelde serieus en solide aan. Toen wist ik dat ik ook een E36 320i moest hebben. En die had ik een jaar later dan ook. Dat het helemaal niet zo snel en solide was kwam ik pas later achter.

[ErikS]

Mijn autogekte was vroeg aanwezig.

De eerste auto waar ik echt gek van was, was de e36 320 msport zwart zwart van m'n opa.
Daarna had ie 'n e46 320 zwart zwart op n breedset style 68 met 245 brede banden achter.... weet 't nog als de dag van gisteren!
Toevallig, joy!