Ik ben geboren in een tijd waarin autorijden nog leuk was en ik ben opgevoed als de Badr Hari van de straat. Ik was de held en iedereen bewonderde mij om m'n brute kracht. Maar net zoals de echte Badr is er de afgelopen 10 jaar veel gebeurd en ben ik, en alles waar ik voor sta, uit de gratie geraakt. Tractie controle, minimaal brandstofverbruik, launch control, computer gestuurde versnellingsbakken, minder cylinders, fluweel zachte turbo's en minder inhoud zijn de norm geworden.
En daar sta ik dan anno 2015. Ik heb niets van dat alles. Een brandstofverbruik van 1:4 als we doen waar ik voor gemaakt ben, geen ABS, geen launch control, geen isolatie en geen computers die de berijder helpen. In een tijd waarin "Software Defined" de norm is moet ik het doen met ouderwetse hardware. Met een close-ratio 5 bak, een dikke turbo en mechanische sperdiff's om letterlijk de klap vermogen die dit oplevert zo efficient mogelijk te verdelen over 4 wielen.
Zelf mijn eigenaar negeert me de laatste tijd. Heeft te weinig tijd, te veel ander speelgoed, gaat op 2 wielers naar z'n werk en zelfs hij rijdt tegenwoordig soms met een big-smile in zo'n meisjes Peugeot 107 1.0. met knuffeltjes op de hoedenplank. Niet dat ik wat te klagen heb hoor, want ik word goed verzorgd. Altijd verse olie, filters en als er iets met me aan de hand is wordt het altijd direct gerepareerd. Onlangs zelfs nog een heerlijke Waxoil behandeling gehad in de auto beauty farm. Maar toch het knaagt, 10 jaar oud, nu al uit de gratie en met nog maar 38000 km onder de leden. Als auto's een midlife crisis kunnen hebben dan zit ik er midden in
Maar soms zit het mee. Vanavond had m'n eigenaar een helder moment. Etentje met een goede vriend van hem in Capelle en hij moet gedacht hebben, hmmm koud, hmmm vochtig, hmmmm EVO tijd
Als goede huisvader rijdt ie gelukkig altijd eerst even rustig zodat ik kan opwarmen maar gestaag merk ik dat ik steeds meer op m'n flikker krijg. Bochten worder harder aangevallen, scherper ingestuurd en steeds vaker begin ik wat te dribbelen over m'n redelijk versleten zomerbanden. Niet zo gek natuurlijk, het is grofweg 5 graden buiten, de weg is nat en de snelheid zit er al best in.
En alsof we elkaar aanvoelen komen we steeds beter in ons element. M'n gaspendaal wordt gevloerd, m'n turbo vult zich met de zuurstof rijke koude lucht en we klappen in luttele seconden door de versnellingen heen. Lichtjes dribbelen in bochten is er niet meer bij. M'n sperdiffs en Bilstein dempers draaien overuren maar baten mag het niet. Er is simpelweg teveel brute kracht en te weinig grip. We glijden en driften overstuurt door bochten zoals ik ben ontworpen. Hard, ruw, en rauw. Deze moderne wereld zal me vast zien als gevaarlijk, luid, asociaal, en milieu onvriendelijk maar ik ben in m'n element. Onder hoge druk benzine zo hard en luid mogelijk laten ontploffen en dit zo bruut mogelijk omzetten in voorwaardse beweging. Jezus wat kunnen mensen toch eigenlijk zeiken. Wat maakt 1:4 nou uit? De benzine is goedkoper dan ooit en dit is onbetaalbaar. Gelukkig weet ik dat m'n eigenaar nog van de oude garde is en met een big smile achter m'n stuur zit. Uiteraard ook met zweethandjes want een handvol op de grens, ja dat ben ik wel.
Dit is mijn tijd, mijn herfst avond - Soms is het fijn om een EVO te zijn...
EVO
Dat gevoel had ik dus gisteravond ook met de Ignis Sport door lekker binnendoor te knallen, rotondes waren nat en dat met een setje Yokohama Advans was gewoon op commando dwars en glijden, heerlijk! Niet het lompe en machtige van een EVO maar zeker niet minder leuk! 
