Ik zal weer eens een write-up doen

.
Afgelopen September een 9-daagse roadtrip door de NW gemaakt met bezoek uit Nederland. De intentie vooraf was daarom niet zozeer om 1 of 2 parken zo uitgebreid mogelijk te bezoeken maar meer om zoveel mogelijk dingen te zien (voor het bezoek, eerste en voorlopig enige keer in de VS) zonder dat ikzelf al te veel bekende plekken zou bezoeken. De hoofdlijn van de route was daarom om vanaf Seattle naar Glacier NP te rijden en via Yellowstone terug naar Portland te rijden. Mijn beschikbare eigen vrije tijd was de limiterende factor, eigenlijk moet je voor zo'n trip wat meer tijd nemen, al is het enige wat ik echt gemist heb een fatsoenlijke hike van een halve dag of meer. Could be worse, I did all the driving

. Dit was uiteindelijk de route:
The transportation, ready to pick up dirt from 5 states
Day 1:
Op de eerste dag via de noordelijkste highway (#20) in de NW door het North Cascades NP gereden en vanuit daar naar Spokane gereden (bij gebrek aan andere dorpen om fatsoenlijk te overnachten). Tot enkele maanden geleden wist ik niet eens dat dit NP bestond om eerlijk te zijn! Absoluut een schitterend park om doorheen te rijden alleen mist het echt speciale features en moet je eigenlijk meteen volop hiken om op glaciers en in de bergen te komen - iets waar geen tijd voor was op deze dag want er moesten kilometers gemaakt worden! Een beetje onbezoekbaar dus eigenlijk, maar een prima decor voor de eerste rijdag en een prima dag in general op een hert na die de eerste van een reeks hartverzakkingen veroorzaakte door last-second voor de auto langs te springen

! Zoals altijd gaat het rijden over niet-interstates en door mooie gebieden langzamer dan je wilt dus het was donker toen we in Spokane aankwamen.
Kicking off in noord Washington
North Cascades
Day 2:
Na een prima nachtrust in Spokane de Fusion aangeslingerd met als doel om zo dicht mogelijk bij Glacier National Park te komen en dus door Idaho te geraken. Via de interstate en 1 highway een rit van 4 uur maar ik heb een ontzettende afkeer van Interstates op de vakantie dus er stond weer een mooie omweg op het plan die op papier een uur toevoegde aan de reis en in de praktijk 3 uur langer duurde vanwege een beroerde kaart/navigatiefout/honger naar gravel. Onderweg kwamen we ook nog langs de Kootenai Falls. Dat we er stopten was meer toeval dan wijsheid maar het onderbrak de rit heel mooi

.
Door de eerder genoemde navigatiefout in Montana ('wijziging in het plan') zat er hierdoor *ineens* een mooi stuk onverhard van zo'n 50 km over een sowieso grotendeels verlaten route. Ik zeg altijd maar zo: een roadtrip is niet compleet zonder een flink eind onverhard in de route

.
's Avonds in een klein gehucht genaamd Whitefish in Montana aan een meer de tent opgeslagen net voordat 't donker werd. 5 minuten later kwam de eerste goederentrein langs en mijn optimistische 'die komen vast niet elk uur langs' werd 20 minuten later beantwoord door de volgende trein: er kwam daar elke 20 minuten een goederentrein op weg naar Canada langs

. Oh well.
Day 3:
Dag 3 bracht ons rond middag bij West Glacier om na 50 meter te stoppen bij een raft-organisatie om te vragen of er nog ruimte was in het middag-programma, ook omdat het nog een zeer acceptabele 15-20 graden was. Die plek was er, en 10 minuten later waren we onderweg voor wat late-season rafting op de Flathead River. Eigenlijk moet je rafting duidelijk eerder in het jaar doen maar het is eigenlijk altijd tof om te doen en een heerlijke manier om een omgeving te verkennen. Direct na het raften het Glacier NP ingegaan en er voor gekozen om de eerste nacht in het noord-westen van het park door te brengen op een 'primitive campground' aan Bowman Lake. Om deze campground te bereiken moesten er weer vele kilometers over brede tot tamelijk smalle gravelweggetjes gereden worden

. De camping zelf bleek zelfs grotendeels leeg te zijn waardoor het bijna spookachtig aandeed. Nog net voor het donkergaan een stuk kunnen wandelen en het werd duidelijk dat er een 'wisseling in het weer' aan zat te komen. Ondertussen waren de treinen van de nacht ervoor ingeruild voor wildlife: veel beter!
Day 4:
Een dag eerder tijdens het raften was al aangekondigd dat 'the summer doesn't have much of a shoulder-season around here' en dat daar geen woord van gelogen was bleek toen er de volgende ochtend (9 september!) daadwerkelijk wat sneeuwvlokken op de tent lagen. That was a little unexpected..
Vanuit daar werd het duidelijk dat het weer tamelijk omgeslagen was en terug op het asfalt in het begin van het park werd het ook duidelijk dat de Going-to-the-Sun (my ass!) Highway bovenop gesloten was, uiteraard voor de allereerste keer in dit seizoen! Desondanks toch omhoog gereden om te zien hoever we konden komen en het park stelt dan gelukkig niet teleur. Boven nog een heel stuk voorbij de afsluiting gelopen totdat het echt te koud werd (het waaide nogal hard, wat niet echt plesant is bij sub-zero temperatures).
Zodoende na anderhalf uur lopen de auto omgedraaid om het park uit te rijden en de iets zuidelijker en ook lager gelegen highway 2 over de bergen te nemen om bij de 2 medicine campground aan te komen. Stuk gelopen, tent opgezet en naar het dichtsbijzijnde dorp gereden voor een welverdiende burger, onderweg enkel opgehouden door een overstekende beer

.
Day 5:
De volgende dag werden we wakker met een onverwacht landschap
En dat op 10 september. Schijnbaar sneeuwde het dit jaar vroeger in Glacier/Montana dan in Alaska. Omdat het weer ook niet beter ging worden meteen zuidwaarts gereden in een poging de kou te ontlopen.
Gelukkig klaarde onderweg het weer op en de route over de prairie was ook niet vervelend gelukkig. Na 3 nachten kamperen was het tevens tijd voor een normaal bed, en deze werd gevonden in een Motel in Bozeman, Montana.
Daar waren we echter zo vroeg dat we tijd hadden om nog even een sprong naar Yellowstone te maken (toch nog 90 km verderop). Zo gezegd, zo gedaan
Vanuit daar terug gereden naar Bozeman voor een goede (en eindelijk weer eens een warme) nachtrust
To be continued