Rally gravel training Finland!
Inmiddels heb ik het magische getal van 40 alweer een poosje achter me gelaten en staat 42 binnenkort alweer voor de deur. Maar mijn vrouw roept nog altijd:” ik heb 3 kinderen thuis”, terwijl ik toch echt maar 2 heb. Wie zou die derde dan zijn?
Papa mag nog altijd graag spelen en dit keer is het in de zandbak. Niet zomaar een zandbak, maar de welbekende gravel roads in Finland. De schepjes en de emmertjes zijn verruild voor een heuse Group N Subaru STI met meer dan 320pk.Finland is me inmiddels wel bekend, maar de vorige keren was alles wit. Mijn volgende stap in de passie van het rally rijden was het rijden op gravel en het voelen hoe een rally auto daarop reageert. Net na de winter heb ik samen met Erik de Man die inmiddels toch ook behoorlijk het rally virus te pakken heeft, een datum geprikt. Afgelopen week was het zover. Net na de WRC rally van Finland gingen wij richting datzelfde beloofde land voor de rally liefhebbers.
Wij hadden onze rally training weer laten organiseren door Rally Promotion Finland. Na 2 winter trainingen bij RPF en vele instructies ben ik inmiddels geen beginner meer. Ze hebben mij over een drempel kunnen tillen. Het rally rijden is een compleet ander spel dan circuit rijden en het is daarom ook beter dat je een goeie begeleiding krijgt, dan wanneer je het zelf gaat uitvinden en cruciale fouten gaat maken.
Voor Erik was dit ook zijn 1e keer op gravel en het leek mij dan ook verstandig om de 1e dag maar eens te beginnen op een rallycross baan. De marge is vele malen groter en je kan heerlijk de grens van de auto opzoeken. Het eerste wat me meteen opviel was dat je op gravel veel meer grip hebt dan op sneeuw.
Als beginner is starten op een rallycross circuit uitermate geschikt, maar als iets gevorderde was ik toch redelijk snel klaar en Cees van RPF gaf dat ook aan. Dus ik bewaarde wat extra kilometers voor de volgende dag, waar we door de bossen gingen rijden. Ik had inmiddels bijna 2 sets gravel banden opgerookt, omdat er ook stukken asfalt in zaten en daar hadden de banden niet zoveel zin in met het te zware rechtervoetje van Dre.
Gelukkig had Cees nog wat frisse bandjes voor de forrest stage van de volgende dag. Slapen was inmiddels een groot probleem in Finland. Het land is erg ingesteld op kou en dus ook de hotels. Bij de receptie boden ze aan om in de sauna te gaan. Ik zei:” that ’s not necessary, it’s already a sauna in the hotel room”. De man lachen. Het was ontzettend warm in Finland en dat komt er niet zo vaak voor. Alleen als Dre en Erik gaan rally rijden is het 30 graden plus. Slapen in een hotel kamer waar de temperaturen opliepen tot ver over de 30 graden, was geen pretje. Ramen open is geen optie, de muggen komen als F16’s in duikvluchten op je af en als je dan bij daglicht gaat kijken, ziet je lichaam er uit als de Grand Canyon. Ten einde raad ben ik de badkamer om 03.00 uur ingelopen en heb een natte handdoek om mijn hoofd gewikkeld. Ik zag er uit als een Arabier met een tulband om mijn hoofd. Maar uiteindelijk toch nog een slaapje kunnen pakken.
Erik en onze fotograaf Niels zagen er niet zo helder uit. Ik zei:” hadden jullie ook airco op de kamer?” Je had die koppen moeten zien. Na een lekker ontbijt werden we opgehaald door onze instructeur om af te reizen naar de Forrest stage. Ik mocht als eerste starten. Sweep the road werd me verteld. Eerst had ik het niet zo in de gaten, maar toen ik na 2 bochten wilde aanremmen op de loose gravel, leek het wel of ik op knikkers aan het remmen was. Pffff, dat waren een paar scary moments. Gelukkig had ik marge ingebouwd in de aan rem zone. Toen wist ik inmiddels wel wat sweep the road was. Je verliest ontzettend veel als je in een wedstrijd als eerste moet starten, daarom zie je ook vaak dat rally rijders het liefst als 5e willen starten, want dan komen de snelle tijden.
Hoe meer het losse gravel weg gereden was, hoe meer grip je kreeg. Een fantastisch gevoel, hoe mooi je tegen het blokkeren aan kon remmen op gravel en de auto op die manier mooi kon positioneren voor de bocht. Maar ik moest wel opletten. wanneer ik er te dwars inging, kostte dat veel tijd. Met een kleine sliphoek om het onderstuur tegen te gaan, kon ik het het perfectioneren. Practise, en daar zijn we hiervoor. Prachtig, als het lukt, dan schiet je met een hoge snelheid weer weg!
Het ging beter en beter, maar toch kwam er een klein foutje. In een hairpin te wijd, los gravel onder de achterwielen en ik stond dwars op de weg. De auto snel weer in het rechte spoor gebracht en ik kon weer doorgaan. De snelheid was er. Maar op pacenotes rijden is nu voor mij de volgende stap. Hoe hard kun je een bocht nemen als je navigator zegt:” tight right over crest” etc. Daar ligt de kunst van het rallyrijden. Ik raad elke rally liefhebber aan om dit zelf onder de juiste begeleiding ook eens te proeven, dan weet je wat de WRC jongens meemaken. Dat je blind op pacenotes moet vertrouwen en zelf je snelheid moet bepalen voor bochten en evt. loose gravel of sneeuw wat je niet kunt zien.
Ik heb diep diep respect voor de WRC mannen die zo’n hoog tempo durven rijden met maar 1 keer verkennen, en dan flat out moeten gaan. Ik kijk er nu met hele andere ogen naar.
Ik wil hierbij Niels extra bedanken voor de fantastische foto’s die hij gemaakt heeft en daarbij de nodige stofwolken moest happen.
En ook Cees, Petra, Jarko en de monteurs van Rally Promotion Finland die mij van Beginner naar licht gevorderde hebben gebracht. Bedankt voor de fantastische dagen!!!
De trillende handjes van angst zijn inmiddels verdwenen.
See you Next Time!!!
De onboards van Finland.
Rallycross circuit
http://youtu.be/l9rVol9LyUo" onclick="window.open(this.href);return false;
Door de bossen.
http://youtu.be/E9AQFJFlark" onclick="window.open(this.href);return false;
Super verslagen ook, leuk om te lezen. 
.
