Woensdagmiddag in Amsterdam bij Lotus van der Kooij de Speedster van Allen opgepikt. Aardige jongens daar, Allen auto overgeschreven en ik ondertussen praatje met de monteur daar gemaakt.
Van Amsterdam naar Calais. Was allemaal een beetje krap aan. We moesten er om 20:00 zijn om in te checken. Dus flink geknald. Allen zat al een tijd in het reserve van zijn tank. Die was ervan overtuigd dat ie elk moment uit kon vallen. Die tankinhoud werd een rode draad door de hele reis.
Inchecken was fluitje van een cent. Thuis online geboekt, code en creditcard invoeren en voila slagboom open. Daarna nog even uitgehoord door douane wat de bedoeling was van de reis. Even in de rij staan wachten, toen de trein op. Treinreis is niks bijzonders, je kan niks zien en je moet bij de auto blijven.
Aan de overkant gekomen was de klok een uur terug en zijn we naar het hotel gereden in Dover. Eerst even omschakelen naar het links rijden. Maar dat ging al gauw vanzelf. Indruk van Dover: vergane glorie.
De volgende ochtend een uur te vroeg wakker gebeld door Allen, die was zijn klok vergeten terug te zetten... tot ziens Allen... zzzz zzzz
Om 8 uur vertrokken. Richting London ontbijtje gepakt bij een wegrestaurant. Overal surveillancewagens. Als je denkt dat het hier ernstig gesteld is met controles, daar was het niet normaal. Flitsers op viaducten, bij wegwerkzaamheden, mobiele teams you name it.
Dat stuk was niet echt interessant. De bedoeling was Zuid-Wales binnen te rijden in de buurt van de Black Mountains.
Vlak bij Newport het water overgestoken dmv een tolbrug. En ja we hadden alweer getankt omdat die Speedster WEER leeg was, 36 litertank sucks
Daar begint het landschap ook duidelijk te veranderen. Veel groene heuvels en een stuk ruwer.
Black Mountains gebied ingereden en daar zomaar ergens afgeslagen.
De hele omgeving ziet er eigenlijk zo uit. Wegen omheind door hagen die kilometers lang zijn. Wat ook meteen opvalt is het schrift. Het is net of je ergens in Noorwegen rondrijdt want de borden geven vanalles aan in onbegrijpelijke zinnen. Via dat weggetje een uur lang geen kip gezien. Wel schapen, die hebben ze in overvloed.
Overnacht in Brecon. Brecon Castle was half kasteel, half hotel met afzonderlijke huisjes om te overnachten. Gastvrijheid van de mensen is iets wat je niet gewend bent in NL. Erg sociaal en service staat op 1.
De volgende dag ontbijtje in het hotel en daarna weer op pad. Van het zuiden van Wales naar Noord-Wales rijden richting Snowdonia. 200 km. Ik zat te wachten op een snelweg, maar er bleek geen snelweg te zijn
Geweldige rit binnendoor. Alleen maar bochten, lange vloeiende, korte haarspeldbochten zonder overzicht, smalle wegen, grote hoogteverschillen, overstekende schapen en regen... kortom typisch Wales.In de buurt van Snowdon (de hoogste berg van Wales) werd het landschap steeds fraaier.
Bij dit hotel hebben we wat gegeten. De inrichting, het schemerige licht en de ouderdom van het gebouw, de regen buiten... het was nog net niet dat er een deur uit zichzelf dichtsloeg maar overnachten leek me hier geen optie
Na de lunch verder via een weg die op Petrolheads werd genoemd. Na één km stond ik al weer aan de kant omdat het uitzicht fenomenaal was. Het is ook niet over te brengen via foto's. De mist over die dreigende bergen, de kou, de wind, de grote bergketen om je heen en in de diepte een meer. Rillingen over je rug.
Er stopte nog een alleraardigste Engelsman die nog even kwam kletsen. Hij had vakantie en deed een rondrit met zijn gezin.
Van daaruit naar het plaatsje Betws-y-Coed gereden waar EVO overnacht als ze daar aan het testen gaan. Goed hotel gevonden en ingecheckt.
Toen kaart erbij en op weg naar de EVO triangle. De beschrijving klopte precies alleen moet je goed opletten dat je de afslag niet mist. Het begint heel smal tussen opstaande muurtjes en opeens breekt het open en heb je volledig overzicht over de kronkelende weg in de verte.
2 versnellingen terug en gaan. Er zaten bochten bij dat de auto diep in de veren werd gedrukt door de komvorm. Aanrempunten over glooiingen, gewoon geweldig. Dat was het 1e stuk. Nadat we de afslag hadden gemist van het 2e been van de driehoek (3 wegen in driehoek zodat je telkens 'm opnieuw kan rijden) kwamen we na even zoeken weer op het goede pad. Deze weg was weer geheel anders. Je kon hier genadeloos hard knallen tussen huizenhoge dennen en langs een meer. Machtig. Verradelijke bocht ook ergens in het midden. Scherp links en vervolgens val je echt in een gat. Wieltjes los momentje. Terug op de onderste weg van de driehoek, dit is meer een verbindingsweg, want druk en niet echt spannend. Dus nog een keer gereden, en als afsluiter een keer of 2 andersom. One hell of a road. Had gloeiende wangen van de adrenaline 
.Volgende dag terug naar Snowdon omdat we hadden begrepen dat er een trein was naar de top. Helaas off-season dus geen trein. Toen maar geopperd om Londen onveilig te maken. Zo gezegd zo gedaan.
Saaie km's over de grote M-motorways. Birmingham, Oxford, Buckingham en zo in Londen terecht gekomen. Hotel City Inn bij de rivier gevonden. Lekker duur maar ook erg goed.
Taxi naar Coventry Garden. Daar vanalles gezien en lekker gegeten. Londen is een mooie stad. Moet er nog eens terug.
De volgende ochtend goed uitgerust aan de terugreis begonnen. De BMW stond onder een boom met daarin blijkbaar 300 duiven, want de witte motorsportkleur was na 1 nacht op de hele auto te vinden...
Maar het zonnetje scheen, het was lekker weer, de Londenaren maakten zich op om wakker te worden, te gaan sporten of lekker te toeren. Je voelde de rust gewoon. Voor ons reed een oudere man in een oude Triumph of Rover sedan. Elke stoplicht vroaap met 2 'Ollanders in zijn kielzog. Humor
Bij de trein aangekomen mocht ik uiteraard weer aan de kant voor drugscontrole. Ik begin er aan te wennen. Het is nog maar de 4e keer dit jaar:lol:
Allen kreeg voorkeursbehandeling en mocht aansluiten op het onderdek achter 2 Ferrari-rijders. Het uitschot moest op het bovendek.
Aan de andere kant gekomen was rechts rijden weer even wennen. Probleemloos naar huis gereden. 2500 km erbij, en weer een trip van het lijstje weggestreept. Wales rules.
: 
