DF kinderadvies

[Martijn_bmw]

Ik heb ze cadeau gekregen toen ze 7 en 9 waren, inmiddels zijn ze 17 en 20, komende uit een vechtscheiding.
Spijt, nee, maar als je dingen van te voren had geweten, misschien wel. Kinderen zijn hard....keihard, zeker als ze uit zo'n situatie komen. Begrijpelijk, maar de ouders kwam niet meer door een deur, kon ik niks aan doen, later krijg je verwijten. Had ik al gezegd dat kinderen hard zijn? Je probeert er het beste van te maken, soms streng, soms door de vingers kijkend. Altijd met respect, dat krijgen ze en dat verwacht je ook. Dat laatste lukt niet altijd, want ja...niet jouw kids.
Is ook wat ik wel eens zeg tegen vrienden die beginnen met een relatie waar al kinderen zijn. Je krijgt er altijd een verhaal bij, en dat zijn meestal geen sprookjes en je moet harder werken om die band te krijgen, maar ook te houden. Tot dusver, dr. Jphil

Mijn oudste dochter kreeg ik er ook bij met 14 maanden. Vader nooit in beeld geweest ( die eiste abortus) dus ze weet niet beter dat ik de enige vader voor haar ben. Voor mijn gevoel maak ik ook geen onderscheid tussen beide.

Dus bij mij was de instap naar vaderschap al vrij direct. Ze weet ondertussen al wel dat ik niet de biologische vader bent. Maar dat maakt voor haar niets uit.

Als er geen andere vader in beeld is én vanaf zo jong al bij jou is het idd wel erg anders dan de situatie van JP.

[328Ti]

Ik heb ze cadeau gekregen toen ze 7 en 9 waren, inmiddels zijn ze 17 en 20, komende uit een vechtscheiding.
Spijt, nee, maar als je dingen van te voren had geweten, misschien wel. Kinderen zijn hard....keihard, zeker als ze uit zo'n situatie komen. Begrijpelijk, maar de ouders kwam niet meer door een deur, kon ik niks aan doen, later krijg je verwijten. Had ik al gezegd dat kinderen hard zijn? Je probeert er het beste van te maken, soms streng, soms door de vingers kijkend. Altijd met respect, dat krijgen ze en dat verwacht je ook. Dat laatste lukt niet altijd, want ja...niet jouw kids.
Is ook wat ik wel eens zeg tegen vrienden die beginnen met een relatie waar al kinderen zijn. Je krijgt er altijd een verhaal bij, en dat zijn meestal geen sprookjes en je moet harder werken om die band te krijgen, maar ook te houden. Tot dusver, dr. Jphil

Lijkt me een hard gelach, hopelijk nu op oudere leeftijd meer empathie en begrip op jouw rol binnen het geheel

[JP]

Zonder teveel in detail te treden, is die empathie ver te zoeken. De jongste ziet dat ik een dak voor ze heb geregeld, maar sturing en opvoeding raakt hem alleen via moeders. De oudste die we intensief 6 jaar (financieel) hebben begeleid op school. Ze had dus al een plannetje gesmeed om achter onze rug, vanaf dag dat ze 18 werd, om naar haar vader te verhuizen. Hij die NOOIT financieel iets heeft betekend voor de kids. Alleen wou zij dat nooit aanhoren of geloven. Uiteindelijk heeft ze haar laatste schooljaar Atheneum in België weggegooid en hebben we haar dus al 2 jaar niet meer gezien....
Alles bij elkaar met nog wat werkstress, ja dan komt die man met de burnout-hamer aan, paar weken geleden.

[Martijn_bmw]

Pff dat zijn geen lekkere verhalen idd JP… sterkte met de situatie

[Tom]

Oef, dat zijn geen leuke dingen. Sterkte JP...

[JP]

Ach, daarom kom ik hier op het forum graag voor wat luchtigs....

[Bram]

Snap ik. Getver wat een klote verhaal zeg.

[Shakes]

Sterkte dude.

[Roy RS]

Ik denk dat ik het lopende voorbeeld ben dat de hobby niet hóeft te stoppen bij kids. Ik kocht de gtr toen de eerste geboren werd en de ariel of de mono toen de 2de geboren werd. Daartussen nog van alles en inmiddels meerdere hobbyauto’s, een loods en een brug verder. Ik doe gewoon weekendjes ring, trackdays, dagjes weg met de auto, ga in september 4 dagen naar spanje met de yaris (zonder kids waarsch paar dagen meer maar ok), ga gewoon alleen weekje wintersporten etc etc.

Maar je moet elkaar je eigen leven gunnen en doorkrijgen dat je elkaar niet ondersteund of helpt door altijd maar samen thuis te blijven en je overspannen te laten gaan door te weinig ontspanning zonder terroristen erbij.

Na zo’n uitje ben je echt een betere ouder dan wanneer je gefrustreerd hobbyloos rondloopt met niks meer dan spijt dat je je leven vergooit hebt.

Dat gezegd hebbende, ik vind ze fantastisch, maar ik heb me tegelijk ook meermaals afgevraagd waarom in godsnaam ik niet lekker met mn vrouw alleen gebleven ben…je jankt echt heel je leven overhoop.

Je moet soms echt stevig in je schoenen staan en vergeet niet dat het niet alleen maar goed gaat. Bij mij is er 1 van de tweeling overleden tijdens de bevalling, dat is niet waar je over na denkt als je bewust de keuze maakt je eigen leven even on hold te zetten voor de eerste levensjaren van een ander.

Tis wat dubbel, met de kennis van nu zou ik het niet overdoen omdat je je eigen leven gaat missen, maar tegelijkertijd zou ik het meteen overdoen want ik kan ze echt niet meer missen, 4 dagen is al lastig, leuk voor mezelf/lastig voor de vader in me.

[Martijn_bmw]

Serieuze vraag Roy, gaat jou vrouw / vriendin dan net zo vaak zelf op pad dat jij alleen voor de kinderen moet zorgen?
Want zoals jij en nog een paar hier het doen moet de wederhelft ook wel goedkeuren en achterstaan natuurlijk. Ik denk dat dat heel vaak ook niet het geval is namelijk (zelf kan ik prima wat uren weg zijn om van mijn hobby te genieten maar hele weekeinden of langer alleen weggaan en thuisfront met de kinderen laten zitten ga ik er echt niet door krijgen )

[JP]

Bah Roy, verschrikkelijk over de tweeling, het bevestigd toch maar weer; elk huis heeft zijn kruisje.....
In feite moet iedereen inderdaad zijn eigen leven toch een beetje houden. Even onthaasten zonder vrouw en kids, en je kunt er weer even tegenaan. Ik zocht mijn ontspanning in het werk, maar als dat ook niet loopt zoals je wil, reis je dagelijks van stress naar stress.
Soms als je tegen een goede vriend zegt, ik had het liever anders gedaan, klinkt het net alsof het kind of de relatie niet welkom was. Dat lijkt me toch niet. Een kind kan ook een "per ongelukje" zijn, je houdt er toch van en het is welkom (hopelijk) maar open zijn dat je het anders gepland had, is toch gewoon eerlijk.

[Martijn_bmw]

Bah Roy, verschrikkelijk over de tweeling, het bevestigd toch maar weer; elk huis heeft zijn kruisje.....

Inderdaad verschrikkelijk Roy en wat je zegt JP dit topic laat wel weer zien dat iedereen wel wat ellende op zijn bordje heeft gehad / krijgt.

[ADV]

Zo Roy, verschrikkelijk lijkt me dat idd. Ik ben 4 jaar geleden vader geworden en kan me geen leven meer zonder voorstellen. Onvoorwaardelijke liefde zoals al eerder gezegd wordt. Ook hier hetzelfde, bij mij met name financieel kunnen doen vanwege m’n werk, maar ook omdat het hier thuis gewoon toegestaan wordt zoals Martijn zegt.

Ik ben een paar jaar terug ook overspannen geweest en ondanks dat ik nu een stuk drukkere baan heb zit ik 100x lekkerder in m’n vel, en dat is zowel mij als m’n wederhelft ook veel waard! En die begrijpt dat ik daardoor ook af en toe even moet opladen.

Vervelend JP, ik ben kind van gescheiden en hertrouwde ouders en herken wel wat zaken. Tijdens onze pubertijd zijn m’n broertje en ik naar m’n vader gegaan, en als gevolg daarvan bleek m’n stiefvader depressief te worden en uiteindelijk manisch. We hebben niet echt wat misdaan, maar hij voelde het als verraad.. gelukkig is de relatie met hem nu super goed. Met m’n stiefmoeder echter weer minder, die maakte serieus “stiefkinderen” zeg maar. Er was gewoon verschil tussen hoe ze ons en haar eigen kinderen behandelde..

Anyway, kinderen is niet makkelijk, maar ook een van de mooiste dingen van m’n leven.

[Ti-Tourist (Erik)]

Hier een vader van een kleine smurf van bijna 6 maanden. 6 weken te vroeg geboren. Na 4 weken kwamen we er achter dat het ziekenhuis een stuk placenta was vergeten. 1.5 liter bloed en even bewustzijn verloren. Spoedoperatie, 3 bloedtransfusies en twee nachten ziekenhuis verder weer naar huis. Ruw begin. Nu gaat alles goed.

Hier een gewone Yaris en een Boxster met originele kinderstoel van toen. Zodra hij 1 jaar is, gaan we samen toeren. Zolang je blijft nadenken hoe iets wel kan, kom je er vanzelf. Als je denkt dat het niet gaat, ben je bij voorbaat kansloos. 911 komt er vanzelf.

Kinderen zijn een enorm lauterende ervaring, waarbij hoogte en dieptepunten soms heel dicht bij elkaar liggen.

[Emiel]

Het is allemaal mooi maar ook allemaal heftig.
Sterkte allemaal die het nodig hebben momenteel.

[Roy RS]

Serieuze vraag Roy, gaat jou vrouw / vriendin dan net zo vaak zelf op pad dat jij alleen voor de kinderen moet zorgen?
Want zoals jij en nog een paar hier het doen moet de wederhelft ook wel goedkeuren en achterstaan natuurlijk. Ik denk dat dat heel vaak ook niet het geval is namelijk (zelf kan ik prima wat uren weg zijn om van mijn hobby te genieten maar hele weekeinden of langer alleen weggaan en thuisfront met de kinderen laten zitten ga ik er echt niet door krijgen )

Mijn vrouw doet dat minder, maar gaat ook zo nu en dan even eruit (onder lichte dwang soms). Ik herken precies wat je zegt (dat er niet door krijgen). Maar als je altijd een thuis bent om elkaar “er niet mee te laten zitten” dan heb je ook weinig kans op opladen.

Wij hebben ook weleens de fout gemaakt alles zelf te willen doen en dan verlies je elkaar ook uit het oog. Je hebt gewoon af en toe met zijn 2 tijd nodig, maar ook alleen.
Soms is dat even doorbijten, maar mn vrouw ziet altijd dat ik als herboren terug kom en dat is gewoon belangrijk.

De discussie is er vroeger exht weleens geweesr en dan was mijn antwoord heel simpel, ga dan zelf lekker een lang weekend naar een warm eiland en dan staan we weer gelijk. Doet ze wel ooit, maar minder dan ik…tja, ieder zijn ding. Zij gaat weer vaak in het weekend shoppen en sport 2 avonden in de week (bewust op tijden dat kids wakker zijn) om even te onthaasten.

[Roy RS]

Bah Roy, verschrikkelijk over de tweeling, het bevestigd toch maar weer; elk huis heeft zijn kruisje.....
In feite moet iedereen inderdaad zijn eigen leven toch een beetje houden. Even onthaasten zonder vrouw en kids, en je kunt er weer even tegenaan. Ik zocht mijn ontspanning in het werk, maar als dat ook niet loopt zoals je wil, reis je dagelijks van stress naar stress.
Soms als je tegen een goede vriend zegt, ik had het liever anders gedaan, klinkt het net alsof het kind of de relatie niet welkom was. Dat lijkt me toch niet. Een kind kan ook een "per ongelukje" zijn, je houdt er toch van en het is welkom (hopelijk) maar open zijn dat je het anders gepland had, is toch gewoon eerlijk.

Tja, dat had ik al vroeg geleerd dat je werk nooit als ontspanning kan dienen….je moet echt dingen doen zoals sporten of auto’s waar je even nergens aan denkt, denk ik dan.

En ik zou nu niks anders willen, maar kinderen hebben heb ik wel echt onderschat, dat is gewoon heftig soms. Misschien ook wel door de start, ik ben extreem betrokken bij alles omdat ik alles in de hand wil hebben en niks aan het toeval over laat…dat kost gewoon echt héél veel energie.
Ik denk dat elke ouder een gezonde dosis bezorgdheid heeft, maar ik denk alleen maar in alles goed of dood, niet in lichte schade

Mijn autogekte is ook wat doorgeslagen sinds ik besef dat je er maar even bent, lekker doen maar denk ik, wie weet of je er volgende week nog wel bent om het te doen.

[Martijn_bmw]

Ik denk dat bijna elke ouder het wel heeft onderschat het is ook nauwelijks voor te stellen hoe het is denk ik zolang je geen kinderen hebt zowel de positieve als de negatieve kanten niet.

En eens met jou stuk dat je ook beide je eigen hobby moet hebben om even los te komen / opladen van de dagelijkse drukte met werk en gezin op de rails houden. Ik doe het ook wel maar dan idd met x-aantal uur even eruit met de hobby auto, hele dag of nog langer eigenlijk nooit. Misschien toch ook (straks als de kleine iets groter is) weer eens voorstellen / doen

[Bram]

Ik probeer ook een paar keer per jaar iets te doen zonder het gezin, puur voor mezelf

Vorig jaar een Twingo gekocht en met een hoop malloten van hier lang weekend weggeweest. Was echt fantastisch. Ga volgende week 2 dagen varen met een maat en ergens in september lang weekend naar Eichenbühl, bergrennen kijken met een andere maat.

Dat heb ik ook wel nodig, nu een kleine van 3 en een vrouw die aardig zwanger is zeg maar.

Maar terug naar hoe het was ooit, vrijheid hebben omdat ik vrijgezel was, nee dank je. Als ik thuis kom en die kleine komt aanrennen om me te knuffelen, dat is goud waard. Kan geen Ferrari tegenop

[Richardt.]

Als ik thuis kom en die kleine komt aanrennen om me te knuffelen, dat is goud waard. Kan geen Ferrari tegenop

Dat zijn inderdaad de gouden momenten!
Aan de andere kant, soms ook blij als hij 's avonds op bed ligt en hij even "uit" staat

Weekend weg in mijn eentje heb ik nog nooit gedaan. Zo'n Twingo tour oid zou ik eigenlijk ook eens moeten doen!
Wel gaan we af en toe een dag of weekend met zijn tweeën weg en afgelopen voorjaar zelfs een hele week met zijn tweeën op vakantie geweest (idee van de vrouw zelf).

[Elise]

Ik denk dat ik het lopende voorbeeld ben dat de hobby niet hóeft te stoppen bij kids. Ik kocht de gtr toen de eerste geboren werd en de ariel of de mono toen de 2de geboren werd. Daartussen nog van alles en inmiddels meerdere hobbyauto’s, een loods en een brug verder. Ik doe gewoon weekendjes ring, trackdays, dagjes weg met de auto, ga in september 4 dagen naar spanje met de yaris (zonder kids waarsch paar dagen meer maar ok), ga gewoon alleen weekje wintersporten etc etc.

Sorry hoor, maar ik lees alleen maar "ik" en dat het structureel is.
Benieuwd hoe bij jou de tijdsverdeling in elkaar steekt tussen werken (eigen zaak toch?), tijd spenderen met je vrouw (belangrijk voor een goede relatie), tijd die je aan de kinderen besteed (niet voor niets is het betaalde ouderschapsverlof verlengd) en als laatste de tijd die je besteed aan Roy....

[Martijn M]

Ik denk dat ik het lopende voorbeeld ben dat de hobby niet hóeft te stoppen bij kids. Ik kocht de gtr toen de eerste geboren werd en de ariel of de mono toen de 2de geboren werd. Daartussen nog van alles en inmiddels meerdere hobbyauto’s, een loods en een brug verder. Ik doe gewoon weekendjes ring, trackdays, dagjes weg met de auto, ga in september 4 dagen naar spanje met de yaris (zonder kids waarsch paar dagen meer maar ok), ga gewoon alleen weekje wintersporten etc etc.

Sorry hoor, maar ik lees alleen maar "ik" en dat het structureel is.

Boeien, toch zijn leven
T is niet dat als je kinderen hebt je je eigen leven 'op moet geven'

[Elise]

Kun je dan niet beter vrijgezel blijven?
Kun je doen en laten wat je wilt en hoef je met niets of niemand rekening te houden.

[Martijn M]

Om het even in het ridicule te trekken: Zou maar snel je DF acount deactiveren, straks besteed je nog tijd aan jezelf en niet aan je kinderen

Je gaat er nu meteen vanuit dat Roy alleen maar aan zichzelf denkt, hij denkt OOK aan zichzelf. Niet alleen je kinderen/vrouw moeten het goed hebben, je moet het toch zelf ook goed hebben?

[JP]

Mevrouw RS heeft toch een Dacia ?? Wat wil ze nog meer dan….. #sarcasme