Landrover Defender
Geplaatst: 22 jan 2007, 22:55
Defenders rijden overal ter wereld. In woestijnen, in bossen, op toendra's, op gletchers. In oorlogsgebieden, in ontwikkelingslanden, op de P.C. Hooftstraat, in files en tijdens natuurrampen. Midden in de stad, midden in de blubber op het platte land, midden in het bos en in het Midden Oosten natuurlijk. Overal zijn Defenders. Zonder Defenders hadden geschiedenisboeken er anders uitgezien. Sterker nog, een groot deel van de wereld is pas in de 20e eeuw ontdekt dankzij de komst van de Defender en in de 21e eeuw zullen ze vast met Defenders nieuwe melkwegstelsels ontdekken. Maar het gekke is, bij de Landrover dealer zie je hem niet!
Bij de meeste Landrover dealers staat de Defender niet meer in de showroom, vaak zelfs niet meer in brochures die ze daar in de rekken hebben staan. En op de officiele Landrover site moet je goed zoeken om de Defender naast de moderne Land en Range Rovers op de foto te zien. En daar snap ik helemaal niets van. Zeker na de 'hype' van 'Laura Croft' in de film Tomb Raider, toen de auto opeens weer in een gave 'moderne' snit werd aangeboden was iedereen zich er opeens van bewust dat de Defender waarschijnlijk nooit uit productie zal gaan.
Mijn eerste Landrover ervaring had ik zo'n 10 jaar geleden in Zuid Frankrijk. Met een 110 reden we vanaf Frejus het binnenland in, richting een gaaf riviertje om ons steeds stroom opwaarts te laten brengen om te gaan raften. Die witte Landrover had een huif, dus met 9 man zaten we volledig open in de zon en wind. Echt heerlijk, direcht avontuur, ik hou daar wel van. Dit was een echte oude Landrover, met handgas etc. Roest zie je er niet op, dankzij de aluminium koets. Maar ze kunnen wegrotten waar je bij staat. Deze was echter puntgaaf en ongerestaureerd. Gespaard werd hij allerminst. Ik was direct verkocht.
Afgelopen jaar heb ik de Defender 110 eindelijk goed leren kennen, omdat een collega er zo één heeft. Deze heeft een oude Landrover ingeruild op een nieuwe in bijna dezelfde donkergroene kleur, met dezelfde witte stalen wielen. Pas als je met de auto op stap gaat merk je dat hij nieuw is. Het is een echte off road liefhebber, dus de auto wordt niet alleen gebruikt hier in de stad.
De 110 waarmee ik afgelopen jaar samen met Arnoud de racer heb vervoerd naar evenementen (en garage/stalling etc.) bevalt erg goed als werkpaard. Je merkt echt helemaal niet dat er een aanhanger achter je auto hangt. Of hij nu leeg is, of er staat een 535 op, dus met een totaal gewicht van bijna 2400 kilo, die Landrover geeft geen krimp. Ik zou er niet iedere dag in willen rijden, want het is nog steeds een auto die zijn beperkingen heeft, ondanks dat men hem de beste 4x4xfar noemt.
De korte stuuruitslag maakt de auto niet handig met (inpar)keren. De koppeling is zwaar (in terrein niet zo erg) en de stoelen zijn hard en spartaans. Daarnaast kun je je stoelen beperkt instellen, waardoor een lange rit, maar ook rijden in de spits vermoeiend is als je het niet gewend bent. Daarnaast is de auto voor zijn prestaties absoluut onzuinig. Dit is een 5 cylinder Tubo Diesel met 122 pk en 300 nm koppel <2k rpm en hij rijdt denk ik 1:8. Hetzelfde als mijn BMW 535 op benzine. Nu zit er op deze een Maggiolina daktent waardoor je de CW waarde hebt van een torenflat (past dus niet onder mijn huis heb ik al ontdekt...).
Wij zijn ermee naar de 24h van Le Mans geweest, inclusief de 2 dagen feest vooraf natuurlijk. Afgelopen jaar was het best warm die 4 dagen. Wij hebben airco op de LaRo en wat nog steeds ultiem is, is dat je de ventilatiekleppen aan de onderkant van de voorruit open kunt zetten. Je hoeft in de winter daarentegen niet bang te zijn voor beslagen ruiten, want de voorruit heeft ook verwarming (lang leve Ford als moederconcern). Deze Defender heeft wel wat luxe opties, wat de auto in het gebruik een stuk minder spartaans maakt, dan 'ie eigenlijk is. Want zoals je snel zult zien als je instapt, is er niets moderns aan alle no nonse knoppen, schakelaars en andere details als spiegels, zonnekleppen et cetera. Kapot zal het niet gaan... (Landrover satire).
Het is bizar hoeveel ruimte je hebt in zo'n auto. Vouwfietsen, koffers, tenten, koelbox, alles kan mee en dan nog houd je ruimte over. Als je niet met 180 km/u naar Zuid Spanje wilt knallen, maar gewoon met 80 - 140 dan is dit best ideaal. Op binnenwegen rijdt een Defender wel heel fijn. Je hebt goed overzicht (bij rukkende vrachtwagenchauffeurs kijk je helaas naar binnen...) en iedereen gaat voor je opzij, zonder dat ze kwaad worden. Rijden in zo'n auto werkt onthaastend, heerlijk.
Een heuveltje kan prima in de normale stand. Pas als het heel extreem wordt schakel je lage gearing, diff lock etc. in. Naast een ritje door het weiland en een heuveltje op hebben wij dat allemaal niet uitgetest. Hopelijk binnenkort een keertje in Brabant het zand of de bagger in. Met zijn lange wielbasis en korte stuuruitslag zie ik mezelf eerder met de Niva rijden. Maar toch is zo'n Defender een ultiem terreinmonster. Met zijn lange veerweg, grote bodemvrijheid en een onderstel en aandrijving dat volledig is gebouwd voor off road rijden, kom je bijna op ieder ongebaand pad wel een heel eind.
Met de Td5 is het wel heel fijn rijden. Je hebt even een momentje een turbogat, alsof zo'n Defender telkens tegen sputtert tegen zo iets 'elitairs', maar al snel komt die meer dan 2 ton op gang en dan maak je door de korte overbrengingen wel vaart. Veel schakelen is wel bittere noodzaak. Het levert je een glimlach op van plezier of een murw gezicht van ergernis. Dat ligt niet aan de auto, maar aan jezelf.
Wat heel vreemd is, is als je voor het eerst een haakse bocht doorgaat. Nee ik heb er nog niet mee gedrift (vriend van mijn neef in Luxemburg onbedoeld wel trouwens). Er zit nauwelijks caster in het onderstel lijkt wel, waardoor je aan het eind van een bocht zelf terug moet sturen. Doe je dat niet, dan stuurt de auto gewoon door en ram je iemand in de baan naast je. Dat went snel, maar is wel apart. Gelukkig heb ik ramoefeningen gegeven als instructeur en zitten er treeplanken op de zijplanken om mooie handtekeningen achter te laten op lelijke boodschappenauto's, middenklassers en ordinaire SUV's. Daar heeft de Defender(rijder) een hekel aan namelijk.
Alle gekheid op een stokkie, het is een prima auto, waarin iedereen kan rijden. Door de hoekige vormen kun je ook vrij makkelijk achteruit inparkeren. Een andere collega heeft een Discovery en een maatje van me had er ook één. Twee jaar terug hebben Arnoud en ik er ook één geleend van een zakenrelatie om de Humbauer te trekken (want de Defender was toen in bestelling en konden we niet lenen). Dat zijn echt veel comfortabeler auto's, zonder het echte ruige off road gevoel kwijt te raken. Een Range Rover daarentegen is écht luxe en daarmee heb ik nooit het gevoel gehad dat ik in een pure terreinauto te rijden, terwijl die dat ook echt wel kan.
Daarmee biedt Landrover een wijde 'range' aan off roaders aan, die dezelfde genen hebben, maar qua beleving, gevoel én prestaties erg uiteen liggen. De nieuwe Freelander heb ik nog niet gereden, maar de oude vond ik bagger. Landrover onwaardig. De nieuwe schijnt beter te zijn, in ieder geval 'mooier'. Maar ik weet één ding zeker, als ik het terrein in wil met een LaRo, dan moet dat gewoon een Defender zijn. Ik heb in Jeeps gereden, in Landcruisers, in Patrol's, SUV's, de Lada Niva natuurlijk en andere 4x4's. Sommigen in het terrein, maar de meesten op de openbare weg. Sommigen zijn beter, sommigen zijn fijner, leuker of cooler. Maar niets is zo'n icoon als de Defender.
Het is mij inmiddels duidelijk waarom de Defender niet in de showroom staat en waarom hij niet naast zijn jongere broertjes op de foto mag. Landrover is nu onderdeel van de Premier Automotive Group, een dochter van Ford. De Defender zal het zorg zijn. Hij staat op zichzelf en verkoopt zichzelf. Dankzij hem is de wereld veranderd. Dankzij hem worden Parijs Dakar deelnemers losgetrokken uit het zand. Dankzij hem bouwt Toyota de Landcruiser, de op één na beste 4x4 in de wereld. Dankzij hem was er de Camel Trophy en Landrover noemt dat nu de G4 Challenge, heel wat minder avontuurlijk en daarom zie je de Defender daar ook niet meer aan meedoen. Dankzij hem zijn er Spaanse en Chinese klonen op de markt gekomen voor mensen die wel een Defender willen, maar geen waarde hechten aan status of een merk. Dankzij hem kunnen geldtransporteurs overal ter wereld komen. Dankzij hem is Richard Hammond een 'Driving God' in een Bowler Wildcat*. Dankzij de Defender zelf is de Defender een mannelijke auto, al maak je hem roze.
Mensen weten hem te vinden zonder hulp van marketing managers, autoverkopers en brochures. Of je nu wel of geen reclame maakt voor die auto, het maakt niet uit. Je verkoopt er niet minder en niet meer Defenders door. Tegen de tijd dat we alleen nog wat over de Premier Automotive Group kunnen vinden in geschiedenis boeken, is de Defender bezig op een nieuwe planeet, in een tijd hier ver vandaan en iedereen is zich daarvan bewust.
De 90:
De 110:
De 130:
Erg mooi amateur tribute filmpje van een oude Landrover: http://video.google.nl/videoplay?docid= ... 55719553&q
*Semi off topic:
De Bowler Wildcar in Top Gear: http://video.google.nl/videoplay?docid= ... 97240772&q
Bij de meeste Landrover dealers staat de Defender niet meer in de showroom, vaak zelfs niet meer in brochures die ze daar in de rekken hebben staan. En op de officiele Landrover site moet je goed zoeken om de Defender naast de moderne Land en Range Rovers op de foto te zien. En daar snap ik helemaal niets van. Zeker na de 'hype' van 'Laura Croft' in de film Tomb Raider, toen de auto opeens weer in een gave 'moderne' snit werd aangeboden was iedereen zich er opeens van bewust dat de Defender waarschijnlijk nooit uit productie zal gaan.
Mijn eerste Landrover ervaring had ik zo'n 10 jaar geleden in Zuid Frankrijk. Met een 110 reden we vanaf Frejus het binnenland in, richting een gaaf riviertje om ons steeds stroom opwaarts te laten brengen om te gaan raften. Die witte Landrover had een huif, dus met 9 man zaten we volledig open in de zon en wind. Echt heerlijk, direcht avontuur, ik hou daar wel van. Dit was een echte oude Landrover, met handgas etc. Roest zie je er niet op, dankzij de aluminium koets. Maar ze kunnen wegrotten waar je bij staat. Deze was echter puntgaaf en ongerestaureerd. Gespaard werd hij allerminst. Ik was direct verkocht.
Afgelopen jaar heb ik de Defender 110 eindelijk goed leren kennen, omdat een collega er zo één heeft. Deze heeft een oude Landrover ingeruild op een nieuwe in bijna dezelfde donkergroene kleur, met dezelfde witte stalen wielen. Pas als je met de auto op stap gaat merk je dat hij nieuw is. Het is een echte off road liefhebber, dus de auto wordt niet alleen gebruikt hier in de stad.
De 110 waarmee ik afgelopen jaar samen met Arnoud de racer heb vervoerd naar evenementen (en garage/stalling etc.) bevalt erg goed als werkpaard. Je merkt echt helemaal niet dat er een aanhanger achter je auto hangt. Of hij nu leeg is, of er staat een 535 op, dus met een totaal gewicht van bijna 2400 kilo, die Landrover geeft geen krimp. Ik zou er niet iedere dag in willen rijden, want het is nog steeds een auto die zijn beperkingen heeft, ondanks dat men hem de beste 4x4xfar noemt.
De korte stuuruitslag maakt de auto niet handig met (inpar)keren. De koppeling is zwaar (in terrein niet zo erg) en de stoelen zijn hard en spartaans. Daarnaast kun je je stoelen beperkt instellen, waardoor een lange rit, maar ook rijden in de spits vermoeiend is als je het niet gewend bent. Daarnaast is de auto voor zijn prestaties absoluut onzuinig. Dit is een 5 cylinder Tubo Diesel met 122 pk en 300 nm koppel <2k rpm en hij rijdt denk ik 1:8. Hetzelfde als mijn BMW 535 op benzine. Nu zit er op deze een Maggiolina daktent waardoor je de CW waarde hebt van een torenflat (past dus niet onder mijn huis heb ik al ontdekt...).
Wij zijn ermee naar de 24h van Le Mans geweest, inclusief de 2 dagen feest vooraf natuurlijk. Afgelopen jaar was het best warm die 4 dagen. Wij hebben airco op de LaRo en wat nog steeds ultiem is, is dat je de ventilatiekleppen aan de onderkant van de voorruit open kunt zetten. Je hoeft in de winter daarentegen niet bang te zijn voor beslagen ruiten, want de voorruit heeft ook verwarming (lang leve Ford als moederconcern). Deze Defender heeft wel wat luxe opties, wat de auto in het gebruik een stuk minder spartaans maakt, dan 'ie eigenlijk is. Want zoals je snel zult zien als je instapt, is er niets moderns aan alle no nonse knoppen, schakelaars en andere details als spiegels, zonnekleppen et cetera. Kapot zal het niet gaan... (Landrover satire).
Het is bizar hoeveel ruimte je hebt in zo'n auto. Vouwfietsen, koffers, tenten, koelbox, alles kan mee en dan nog houd je ruimte over. Als je niet met 180 km/u naar Zuid Spanje wilt knallen, maar gewoon met 80 - 140 dan is dit best ideaal. Op binnenwegen rijdt een Defender wel heel fijn. Je hebt goed overzicht (bij rukkende vrachtwagenchauffeurs kijk je helaas naar binnen...) en iedereen gaat voor je opzij, zonder dat ze kwaad worden. Rijden in zo'n auto werkt onthaastend, heerlijk.
Een heuveltje kan prima in de normale stand. Pas als het heel extreem wordt schakel je lage gearing, diff lock etc. in. Naast een ritje door het weiland en een heuveltje op hebben wij dat allemaal niet uitgetest. Hopelijk binnenkort een keertje in Brabant het zand of de bagger in. Met zijn lange wielbasis en korte stuuruitslag zie ik mezelf eerder met de Niva rijden. Maar toch is zo'n Defender een ultiem terreinmonster. Met zijn lange veerweg, grote bodemvrijheid en een onderstel en aandrijving dat volledig is gebouwd voor off road rijden, kom je bijna op ieder ongebaand pad wel een heel eind.
Met de Td5 is het wel heel fijn rijden. Je hebt even een momentje een turbogat, alsof zo'n Defender telkens tegen sputtert tegen zo iets 'elitairs', maar al snel komt die meer dan 2 ton op gang en dan maak je door de korte overbrengingen wel vaart. Veel schakelen is wel bittere noodzaak. Het levert je een glimlach op van plezier of een murw gezicht van ergernis. Dat ligt niet aan de auto, maar aan jezelf.
Wat heel vreemd is, is als je voor het eerst een haakse bocht doorgaat. Nee ik heb er nog niet mee gedrift (vriend van mijn neef in Luxemburg onbedoeld wel trouwens). Er zit nauwelijks caster in het onderstel lijkt wel, waardoor je aan het eind van een bocht zelf terug moet sturen. Doe je dat niet, dan stuurt de auto gewoon door en ram je iemand in de baan naast je. Dat went snel, maar is wel apart. Gelukkig heb ik ramoefeningen gegeven als instructeur en zitten er treeplanken op de zijplanken om mooie handtekeningen achter te laten op lelijke boodschappenauto's, middenklassers en ordinaire SUV's. Daar heeft de Defender(rijder) een hekel aan namelijk.
Alle gekheid op een stokkie, het is een prima auto, waarin iedereen kan rijden. Door de hoekige vormen kun je ook vrij makkelijk achteruit inparkeren. Een andere collega heeft een Discovery en een maatje van me had er ook één. Twee jaar terug hebben Arnoud en ik er ook één geleend van een zakenrelatie om de Humbauer te trekken (want de Defender was toen in bestelling en konden we niet lenen). Dat zijn echt veel comfortabeler auto's, zonder het echte ruige off road gevoel kwijt te raken. Een Range Rover daarentegen is écht luxe en daarmee heb ik nooit het gevoel gehad dat ik in een pure terreinauto te rijden, terwijl die dat ook echt wel kan.
Daarmee biedt Landrover een wijde 'range' aan off roaders aan, die dezelfde genen hebben, maar qua beleving, gevoel én prestaties erg uiteen liggen. De nieuwe Freelander heb ik nog niet gereden, maar de oude vond ik bagger. Landrover onwaardig. De nieuwe schijnt beter te zijn, in ieder geval 'mooier'. Maar ik weet één ding zeker, als ik het terrein in wil met een LaRo, dan moet dat gewoon een Defender zijn. Ik heb in Jeeps gereden, in Landcruisers, in Patrol's, SUV's, de Lada Niva natuurlijk en andere 4x4's. Sommigen in het terrein, maar de meesten op de openbare weg. Sommigen zijn beter, sommigen zijn fijner, leuker of cooler. Maar niets is zo'n icoon als de Defender.
Het is mij inmiddels duidelijk waarom de Defender niet in de showroom staat en waarom hij niet naast zijn jongere broertjes op de foto mag. Landrover is nu onderdeel van de Premier Automotive Group, een dochter van Ford. De Defender zal het zorg zijn. Hij staat op zichzelf en verkoopt zichzelf. Dankzij hem is de wereld veranderd. Dankzij hem worden Parijs Dakar deelnemers losgetrokken uit het zand. Dankzij hem bouwt Toyota de Landcruiser, de op één na beste 4x4 in de wereld. Dankzij hem was er de Camel Trophy en Landrover noemt dat nu de G4 Challenge, heel wat minder avontuurlijk en daarom zie je de Defender daar ook niet meer aan meedoen. Dankzij hem zijn er Spaanse en Chinese klonen op de markt gekomen voor mensen die wel een Defender willen, maar geen waarde hechten aan status of een merk. Dankzij hem kunnen geldtransporteurs overal ter wereld komen. Dankzij hem is Richard Hammond een 'Driving God' in een Bowler Wildcat*. Dankzij de Defender zelf is de Defender een mannelijke auto, al maak je hem roze.
Mensen weten hem te vinden zonder hulp van marketing managers, autoverkopers en brochures. Of je nu wel of geen reclame maakt voor die auto, het maakt niet uit. Je verkoopt er niet minder en niet meer Defenders door. Tegen de tijd dat we alleen nog wat over de Premier Automotive Group kunnen vinden in geschiedenis boeken, is de Defender bezig op een nieuwe planeet, in een tijd hier ver vandaan en iedereen is zich daarvan bewust.
De 90:
De 110:
De 130:
Erg mooi amateur tribute filmpje van een oude Landrover: http://video.google.nl/videoplay?docid= ... 55719553&q
*Semi off topic:
De Bowler Wildcar in Top Gear: http://video.google.nl/videoplay?docid= ... 97240772&q
Gelukkig blijft een Defender altijd een Defender, zelfs al zitten er electrische ramen op. Het oergevoel blijft! 
) al meteen naar de vernieling zijn.
