Huisdieren

[dvh]

[Luco]

Troost je met het idee dat jullie ze iig een onvergetelijk en goede tijd hebben gegeven na alle ellende die ze al had doorgemaakt.

Sterkte.

[RVV]

Ja Allen dat hoop ik ook Heilige Birmanen zijn niet de de meest sterke raskatten.

Helaas vandaag wederom na 6 jaar onze Heilige Birmaan moeten laten inslapen. Lieveling van onze kinderen. Beestje had dezelfde klachten en ziektebeeld als onze eerste Heilige Birmaan. Trouw huisgenootje van ons. Vanavond in de tuin begraven met drie erg verdrietige kinderen erbij. Je was een lief beestje Daisy.

[Macboy]

"Hoe kon je?" Door Jim Willis, 2001

Toen ik een pup was, amuseerde ik je met mijn gekste streken en maakte ik je aan het lachen. Je noemde mij je kind, en ondanks een aantal kapot gekauwde schoenen en wat vermoorde kussentjes werd ik je beste vriend. Als ik "stout" was, schudde je met je vinger naar me en vroeg me "hoe kon je?", maar dan gaf je weer toe en rolde je me op mijn rug om mijn buik te kriebelen.

Mijn zindelijkheidstraining duurde wat langer dan verwacht omdat je het vreselijk druk had, maar daar hebben we allebei hard aan gewerkt. Ik weet nog dat ik 's nachts mijn neus tegen je aanschurkte en dat ik naar je diepste geheimen- en dromen luisterde, en ik kon me geen beter leven voorstellen. We maakten lange wandelingen en renden door het park, maakten ritjes in de auto, stopten om een ijsje te kopen (ik kreeg alleen het hoorntje want "ijs is slecht voor honden", zei je) en ik deed lange dutjes in de zon en wachtte tot je aan het eind van de dag thuis zou komen.

Geleidelijk ging je meer tijd aan je werk en je carrière besteden, en meer tijd aan het zoeken van een menselijke partner. Ik wachtte geduldig op je, troostte je als je gekwetst of teleurgesteld was, gaf je nooit op je kop als je een verkeerde beslissing nam en sprong vrolijk in het rond als je thuis kwam. En toen werd je verliefd. Zij -inmiddels je vrouw- is geen "hondenmens". Toch verwelkomde ik haar in het huishouden, probeerde haar genegenheid te geven en gehoorzaamde haar. Ik was gelukkig omdat jij gelukkig was.

Toen kwamen de menselijke baby's en ik deelde in je opwinding. Ik was gefacineerd door hun roze huidjes, hoe ze roken, en ik wilde ze ook bemoederen. Alleen maakten jij -en zij je zorgen dat ik ze pijn zou doen, en ik werd de meeste tijd naar een andere kamer verbannen, of naar de bench. Oh..., ik wilde zo graag van ze houden, maar ik werd een "gevangene van de liefde".

Toen ze groeiden, werd ik hun vriend. Ze hingen aan mijn vacht en trokken zichzelf op wiebelige beentjes op, staken vingers in mijn ogen, onderzochten mijn oren en gaven mij kusjes op m'n neus. Ik hield van ze en van hun aanraking -jouw aanrakingen waren nu zo zeldzaam-, en ik zou hen met mijn leven hebben verdedigd als het nodig was geweest. Ik glipte stiekum in hun bedden en luisterde naar hun zorgen en geheime dromen, en samen wachtten we op het geluid van jouw auto op de oprit.

Er was een tijd dat, -als anderen je vroegen of je een hond had, je een foto van mij uit je portefeuille haalde en hen verhalen over mij vertelde. De afgelopen jaren antwoordde je slechts "ja" en veranderde van onderwerp. Ik was van "jouw hond" verworden tot slechts "een hond", en iedere euro die je aan mij besteedde werd er een teveel. Nu heb je een carrièrekans in een andere stad, en jij en je gezin verhuizen naar een appartement waar geen honden toegestaan zijn. Je hebt de juiste beslissing genomen voor je "gezin", maar er was een tijd dat ik je enige "gezinslid" was. Ik was blij en opgewonden over de autorit, tot we bij het dierenasiel stopten. Het rook naar honden en katten, naar angst, naar hulpeloosheid. Je vulde de paperassen in en zei "ik weet zeker dat jullie een goed tehuis voor haar vinden". Zij haalden hun schouder op en keken je meewarig aan. Zij kennen de harde werkelijkheid voor een hond van middelbare leeftijd, zelfs voor een met "papieren".

Je moest de vingertjes van je zoon van mijn halsband lostornen terwijl hij schreeuwde "Nee pappa! Laat ze niet mijn hond meenemen!". En ik maakte mij zorgen om hem, en over wat je hem hiermee bijbracht over vriendschap en trouw, liefde en verantwoordelijkheid, en over respect voor alle leven. Je gaf me een afscheidsklopje op mijn hoofd, je vermeed het mij in de ogen te kijken, en weigerde beleefd mijn halsband en riem mee te nemen. Je moest nog een deadline halen -en ik nu ook.

Na je vertrek zeiden de twee aardige dames dat je waarschijnlijk al maanden wist dat je zou verhuizen, en dat je geen poging had gedaan om een goed tehuis voor me te vinden. Ze schudden het hoofd en zeiden "hoe kon je".

Ze geven ons hier in het asiel zoveel aandacht als mogelijk is met hun drukke bezigheden. Ze voeren ons natuurlijk, maar al dagen heb ik geen trek meer. In het begin rende ik iedere keer als er iemand langskwam naar het hek, hopende dat jij het was. Dat je van gedachten was veranderd. Dat dit allemaal een nare droom was. Of hoopte ik tenminste dat het iemand was die medelijden met me had, die me zou redden. Toen ik me realiseerde dat ik niet opkon tegen die met gekke fratsen aandacht vragende pupjes, -die geen idee hadden wat hen te wachten stond, trok ik me maar terug in het verste hoekje van mijn kennel en wachtte af.

Ik hoorde haar voetstappen toen ze me kwam halen aan het eind van de dag, en ik liep met haar terug de gang door naar een aparte kamer. Een gelukzalig stille kamer. Ze plaatste me op de tafel en wreef over mijn oren en vertelde me dat ik me geen zorgen moest maken. Mijn hart bonkte in afwachting van wat er ging gebeuren, maar ook voelde ik een zekere opluchting. De "gevangene van de liefde" was aan het einde van haar dagen gekomen. Omdat het mijn aard is, had ik met haar te doen. De last die zij moet torsen is zwaar, dat weet ik zoals ik ook altijd jouw stemmingen aanvoelde. Voorzichtig plaatste ze een tourniquet om mijn voorpoot terwijl een traan over haar wangen gleed. Ik likte haar hand op dezelfde manier als ik altijd bij jou deed om je te troosten, al die jaren geleden. Met grote vaardigheid liet ze de injectienaald in mijn ader glijden. Toen ik de steek voelde en de koele vloeistof die zich door mijn lichaam verspreidde, ging ik slaperig liggen, keek haar in de ogen en fluisterde "hoe kon je?".

Misschien begreep ze mijn hondentaal, want ze zei "het spijt me zo". Ze hield me tegen zich aan en legde mij haastig uit dat het haar taak was ervoor te zorgen dat ik naar een betere wereld ging, waar ik niet genegeerd, mishandeld of verlaten kon worden, of voor mezelf zou moeten zorgen; -een plaats van licht en liefde, zo verschillend van dit aardse bestaan. Met het laatste beetje energie dat ik nog had, probeerde ik haar met een laatste kwispel te vertellen dat mijn "hoe kon je?" niet tegen haar gericht was. Ik dacht aan jou, lieve baas. Ik zal altijd aan je denken en altijd op je wachten.

Moge iedereen in je leven je zoveel trouw betonen!




Noot van de auteur:

Als de tranen je in de ogen stonden bij het lezen van "Hoe kon je?", zoals bij mij toen ik het schreef, dan komt dat doordat het een samenstelling is van de verhalen van miljoenen huisdieren die ieder jaar in asiels over de hele wereld sterven. Iedereen mag het verhaal verspreiden voor niet-commerciële doeleinden, zolang de auteur wordt vermeld.

Gebruik dit verhaal om mensen voor te lichten. Vertel mensen dat een huisdier in huis nemen een belangrijke beslissing is, en dat dieren onze liefde en zorg verdienen. Dat een huisdier je eigen verantwoordelijkheid is, en een huisgenoot voor jaren.
Je krijgt er zoveel liefde en trouw voor terug!

[Luco]

Ik zou dat nooit kunnen, een dier naar een asiel brengen, elke hond die hier binnengekomen is, is gebleven tot zijn dood, naar een asiel brengen, echt nooit.

[Peric]

Ook jullie sterkte met het verlies Rico.

En Ilija, dat verhaal geldt voor heel veel mensen omdat het misschien wel 's hip zou zijn om een hond of kat te hebben..

[Niels v/d burgh]

Onze Hollandse Schapendoes op het strand van Terschelling.

[allen]

Ook jullie sterkte met het verlies Rico.

En Ilija, dat verhaal geldt voor heel veel mensen omdat het misschien wel 's hip zou zijn om een hond of kat te hebben..

Eens hoor Eric, maar wat die post nu in dit topic doet en dat zo lekker getimed na twee overlijdensberichten van twee huisdieren... Kan doorgaans wel tegen een stootje maar dit komt nu wat over als een misplaatste grap.

Voor de twee die pas het verlies van hun hond en kat hebben mogen verwerken, sterkte.
Rico, kwam de ragdoll van dezelfde fokker vandaan?
Die van ons (mag z'n laatste jaren bij Tommy slijten ivm twee jonge, zeer actieve honden, waarvoor het beest inmiddels echt te oud gaat worden) is al een jaar of 10.

[Arthur]

Klote, Rico! Moet er niet aan denken dat de onze er tussenuit knijpt (huis/tuin en keukenkat van 15 jaar inmiddels)

Ja Allen dat hoop ik ook Heilige Birmanen zijn niet de de meest sterke raskatten.

Helaas vandaag wederom na 6 jaar onze Heilige Birmaan moeten laten inslapen. Lieveling van onze kinderen. Beestje had dezelfde klachten en ziektebeeld als onze eerste Heilige Birmaan. Trouw huisgenootje van ons. Vanavond in de tuin begraven met drie erg verdrietige kinderen erbij. Je was een lief beestje Daisy.

[DF-user-4179]

sterkte Rico..

hier is alles weer rustig. Loesie bracht rust in een soms wat drukke roedel maar ook zonder loes gaat het gelukkig nog goed.. Onze opvang bouvier heeft mogelijk ook een plekje dus dan loop ik nog met 2..wel raar maar 2 ipv 3/4/5

[frank de jonge]

Zonde van zo'n heilig birmaan ook, zijn prachtbeesten. Sterkte ermee!!!

Hopelijk dat die van ons een hele tijd bij ons mogen blijven, we hebben er sinds kort net weer een bengaal bij.






De spotted/rozetted is onze laatste aanwinst. Ze is nu 9 maand oud.

[Fedmas]

Mooie beestjes!

[dvh]

Waarom zitten ze in een kooi?

[frank de jonge]

Is geen kooi maar een REN
Als het mooi weer is gaan ze daar in want we willen ze niet los hebben lopen. Het is hier nogal vrij druk met verkeer en heb hier al enkele plat op de straat zien liggen.
Overdag als we niet thuis zijn zijn ze gewoon in huis, ze hebben daar in principe hun eigen ruimte. (hoezo verwend tot en met)

[ErikS]

Prachtige beestjes.

[dvh]

Ok duidelijk
Mooie kat/poes. Net een jaguar..

[Arthur]

Mooi Frank! Hoeveel heb je er eigenlijk?

[frank de jonge]

3 Arthur. 1 gewone huistuinkeukenkater en 2 bengalen. De witte is eigenkijk wel het meest byzonder want die heeft een pels dat wat nertsen ook hebben.

[Arthur]

Erg mooie beesten! Is dat ras ook aanhankelijk of zijn ze wat meer op zichzelf gericht? Vind altijd wel belangrijk dat de beesten ook in huis lekker op schoot komen liggen en graag aangehaald willen worden.

[frank de jonge]

Ze zijn wel redelijk aanhankelijk. Zijn geen echte schootzitters en daartoe dwingen houden ze niet van. Maar ze komen uitzich zelf wel bij je liggen. Die witte van ons is gek op kleden waar ze dan onder gaat liggen. Die gevlekte komt alleen naast ons liggen. Oppakken is ook zoiets, soms schrik je je te pletter want ze zijn soms heel rumoerig als je ze oppakt. Betekend verder niks,rze willen gewoon communiceren.

Zit geen kwaad in die hele beesten. Ze zullen nooit slaan of krabben. Wel zijn het ontiegelijke sloperts.
Ze zijn gek op water en goed met kinderen en je kan ze van alles leren.

[Arthur]

Leuk man! Houd wel van die "praters". Die van ons is ook altijd "aan het woord", alsof ze je echt iets wil vertellen. Zit, volgens mij, een beetje Siamees bloed door. Beetje zeurderig/klagend klinkt het. Wil graag aangehaald worden en komt direct op schoot liggen zodra ik thuis ben

[Luco]

Zit geen kwaad in die hele beesten. Ze zullen nooit slaan of krabben. Wel zijn het ontiegelijke sloperts.
Ze zijn gek op water en goed met kinderen en je kan ze van alles leren.

Kennis van ons heeft er ook drie
Er is er eentj bij die brengt net als een hond een speeltje of balletje terug als het het weggooit, komt ze netjes voor je zitten en legt het weer voor je neer, bizar.

[frank de jonge]

Dat doen ze idd! Ze willen zelfs onder de douche!

[Luco]

[RVV]

Dat doen ze idd! Ze willen zelfs onder de douche!

Tjongejonge drie natte poezen bij Frank thuis onder de douche, wat een verwennerij voor een kerel