Trump trekt zich terug uit Syrië, (voor de goede orde; het gaat om 1000 militairen) Turkije ruikt haar kansen, de EU is weer eens boos en gepikeerd en laat volstrekt na eens in de eigen (defensie) spiegel te kijken. De EU, niet instaat tot het bewaken van haar eigen buitengrenzen, niet in staat om het gevraagde NATO budget op 2% van het BNP te brengen, niet in staat om een eenduidig buitenland beleid te formuleren, maar wel in staat om met een opgeheven vinger te fulmineren naar de VS. Totaal lachwekkend.
Hieronder een soortgelijk betoog;
ANALYSE CONFLICT NOORD-SYRIË
Eén telefoontje van Trump en de veiligheidssituatie in Noord-Syrië ziet er heel anders uit
Het onverwachte besluit van president Trump de Amerikaanse troepen terug te trekken uit Noord-Syrië, plaatst zijn Europese bondgenoten niet alleen voor grote uitdagingen: het is ook de zoveelste confrontatie met hun eigen onvermogen invloed op de gebeurtenissen uit te oefenen.
Arnout Brouwers8 oktober 2019, 20:00
Een tank van het Turkse leger wordt dinsdag van een oplegger gereden in de buurt van de grens met Syrië. Volgens de Turkse autoriteiten zijn ze klaar voor een offensief tegen de Koerden in Noord-Syrië nu president Trump heeft aangekondigd de Amerikaanse troepen uit het gebied terug te trekken. Beeld Foto AFP
Eén telefoontje van de Amerikaanse president Trump met zijn Turkse collega Erdogan – en plots ziet de veiligheidssituatie in Noord-Syrië er heel anders uit. Met mogelijk ook grote gevolgen voor Europese landen. Amerikaanse militairen trekken zich terug uit de grensstrook van Noord-Syrië en Turkije, waar ze een fragiele status quo bewaakten zonder Europese hulp (die was gevraagd, maar kwam niet).
Advertentie van Triodos Bank
Duurzame hypotheek rekent lagere rente voor energiezuinige woningen
Advertentie van Auping
Dit wist je niet: achter wereldmerk Auping schuilt een smid uit Deventer
Nu lijkt Erdogan van plan een veiligheidscorridor te bezetten in Syrië, ook om er Syrische vluchtelingen te huisvesten. Het lot van de Syrische Koerden – de door de VS bewapende strijders tegen IS en bewakers van duizenden IS-gevangenen – is onzeker, ze voelen zich begrijpelijkerwijs verraden.
Waar staat Europa in dit diplomatieke, en wellicht militaire, geweld? Het korte antwoord: aan de zijkant.
Kretologie
Hier weerklinkt als vanouds de ketelmuziek der onmachtigen. De kretologie is als een grijs gedraaide plaat, moe van haar eigen clichés. Nederlandse Kamerleden reageren ‘zeer verontwaardigd’, minister Stef Blok van Buitenlandse Zaken wil ‘verduidelijking’, en een EU-woordvoerder waarschuwt Ankara dat ‘een duurzame situatie alleen tot stand kan komen zonder militaire middelen’.
Blok spreekt over Noord-Syrië als ‘een gebied waar Nederland zeer bij betrokken is, onze F-16’s hebben er bombardementen uitgevoerd. We hebben groot belang bij het vermijden van verdere escalatie.’ Nederland is betrokken, maar het kostte sinds het begin van de F16-missie boven Irak in 2014 nog anderhalf jaar volkenrechtelijk debat voordat die ook boven Syrië actief mochten worden.
Toen Trump eind vorig jaar een abrupt vertrek uit Syrië aankondigde, ook toen zonder enig overleg, tuimelde politiek Den Haag eveneens verontwaardigd van de stoeltjes. ‘Verschrikkelijk’ noemde minister van Defensie Ank Bijleveld het, toen haar Amerikaanse collega Jim Mattis vervolgens opstapte.
In juni, toen de Amerikaanse ambassadeur Pete Hoekstra vroeg om een militaire bijdrage ‘op de grond’ in het gebied dat nu wellicht door Turkije overlopen gaat worden, was de beer los. Den Haag was even de hoofdstad van Recht en Vrede en Verontwaardiging. Hoe durfde Hoekstra. En er was helemaal geen VN-mandaat. (En geen inzetbare militairen.) Bijleveld liet snel weten dat hiervan geen sprake kon zijn, maar dat Nederland wel een kleine bijdrage overwoog, liefst vanuit Irak. Elders in Europa waren de reacties vergelijkbaar.
Het uitblijven van een serieus Europees antwoord heeft natuurlijk veel te maken met de volstrekte chaos van de Amerikaanse diplomatie onder Trump, waarin het beleid ieder moment kan omslaan. Maar toch. Syrië ligt veel dichter bij Europa, dus vanwaar de inertie?
Onder een steen
‘Iedereen die verrast is (door Trumps besluit, red.) heeft onder een steen gelegen’, erkent Tweede Kamerlid Martijn van Helvert (CDA). ‘Europa heeft massaal niet gereageerd op de vraag om te blijven, daar zitten we dubbel in.’ Hij ziet beperkte opties. Militair kunnen de Europeanen de kastanjes niet uit het vuur halen, dus resteren diplomatieke en economische druk op Ankara. Ook andere Haagse partijen denken langs die lijnen: temper Erdogans gedrag, desnoods door met sancties te dreigen. Trump zelf maakt al terugtrekkende bewegingen en het Amerikaanse Congres overweegt zelfs het Navo-lidmaatschap van Turkije te bevriezen.
Het is moeilijk om je vinger te leggen op de precieze datum dat Europa zijn ‘vakantie van de wereldpolitiek’ begon en zich ging beperken tot het kritisch volgen van de mondiale gedragingen van de Amerikaanse bondgenoot. Zeventig jaar geleden, bij de oprichting van de Navo, zou een goede datum kunnen zijn. Of het mislukte Brits-Franse avontuur in de Suez-crisis van 1956.
Toen de Sovjet-Unie instortte in 1991, zou Europa op eigen benen gaan staan. ‘Dit is het uur van Europa!’, heette het aan het begin van de Balkan-crisis. Een paar bloederige jaren en de massamoord van Srebrenica verder, maakten Amerikaanse bommen een einde aan de oorlog.
Spoel een kwart eeuw vooruit en Europa is een economische grootmacht van 500 miljoen inwoners, maar voor zijn veiligheid nog altijd afhankelijk van de VS. We willen er niet in investeren en het lukt maar niet er gecoördineerd over na te denken anders dan in morele termen.
Toverwoord
Strategische autonomie is nu het toverwoord in Brussel. De nieuw EU-buitenlandchef Josep Borrell zei deze week: ‘We kunnen niet de ambitie hebben mondiale spelers te zijn als we de problemen in de eigen buurt niet kunnen oplossen.’ De verkiezing van de onberekenbare Trump heeft de Europeanen voor de zoveelste maal ‘wakker geschud’.
Maar de onttakeling van Amerika’s informele mondiale heerschappij gaat sneller dan dat de Europeanen zich kunnen oprichten. Het gevolg is een gevaarlijk vacuüm, tot vlak aan Europa’s grenzen. Wie wil leren zwemmen, kan lessen nemen en daarvoor betalen. Die weg heeft Europa afgeslagen. Nu duwt Trump de Europeanen hardhandig in het water en zegt: ‘Zie maar of je kunt blijven drijven!’
Minister Blok wilde dinsdag tegenover de Kamer nog niet toezeggen dat Nederland komende maandag in EU-verband voor sancties tegen Turkije zal pleiten. ‘Ik wil zorgvuldig opereren, en stap voor stap.’
Bron; Volkskrant.nl
