Roadtrips / Op vakantie met de auto

[Hans]

Staan er op die punten ook waarschuwingsbordjes? "Bei nasse 80" of zoiets? Anders lijkt het me dat je de wegbeheerder aansprakelijk zou kunnen stellen.

[Paskal]

Die staan daar niet Hans. Geen idee hoe de wetgeving in elkaar steekt, maar wellicht dat daar ook zoiets betstaat dat je je rijgedrag aan moet aanpassen aan de omstandigheden. Als jij vervolgens met niet aangepaste snelheid doorstoomt in een stortbui ben je volgens mij niet handig bezig. Tegen dergelijk harde regenval is qua waterafvoer als wegbeheerder vrijwel niks te doen. Zoab in NL Is zo slecht nog niet

Paar jaar geleden op de terugweg van de Ring zo'n harde regen meegemaakt op een zuidelijker deel van de A61 dat de sloten aan de rechterkant zo vol zaten dat het water vanuit de sloten over de vluchtstrook en beide rijstroken naar de middenberm stroomde. De complete linker rijstrook stond onder water

[Hans]

Ja ligt er natuurlijk aan hoe extreem het weer is en aanpassen aan de weersomstandigheden moet je natuurlijk altijd doen, maar ik verwacht niet bij een normale regenbui dat opeens de linkerrijstrook onder water staat. Maar bedankt voor de tip, ik zal er op letten als ik eens over de 61 rij met regen.

[ErikS]

Uiteindelijk 3600 km gereden in 2 weken. Na een week slecht weer in de Jura nog even voor een weekje naar Bretagne gereden..... Dat waren weer 350 heerlijke liters benzine....

De audi is een heerlijje reisauto. De kleine een geweldig kind.
Mening over ver rijden met een kleine moet ik bijstellen, geen probleem!

[sitechris]

Voor de vakantiegangers onder ons. In Zwitserland liggen er ook prachtige asfaltstroken. Ik ben deze zomer ook nog even op de Susten en Grimselpas geweest.


De menukaart. Vandaag de Sustenpas. Uitkijken voor de Polizei. In Zwitserland ben je als petrolhead opgejaagd wild.



Een hothatch is het perfecte gezelschap op dit soort wegen.



Uitlaatporno



Het begint steeds harder te regenen en het is koud (5 graden). Mijn Michelin bandjes hebben het moeilijk.



Shit, dit kleine hekje moet mij beschermen tegen een honderden meters diep ravijn?



Baas boven baas



Wees eerlijk, rijd jij hier wel rustig?



Zullen we dit maar onder categorie 'onherbergzaam' laten vallen?



Asfalt spaghetti. De fijnste lunch verkrijgbaar op de berg.



Wil je meer foto's zien en het volledige verhaal lezen?

http://www.driveaholic.nl

[allen]

Terug van een weekje Wales. Kan er ieder jaar weer terug, verveeld simpelweg nooit. Het nodige geleerd mbt offroaden, vislijn, een dobbertje en vishaken maken met materialen uit het bos, water filteren, kompasgebruik, prachtige routes gereden en anderhalve dag in een dal aan het meer doorgebracht. Onwerkelijk stille nacht en een geweldige ervaring om het invallen van de ochtend zo mee te maken. Heerlijk dat zo'n wagen je desgewenst naar de meest verlaten plekjes kan brengen. Volgend jaar weer!


the world to ourselves by Tookaphotoof, on Flickr

Wil overigens toch nog wel iets als satelliet tracker hebben voor de volgende keer. Ik zie daar wel het nut van in om een aantal mensen te laten weten waar je zit of dat je in geval van nood toch nog hulp kunt proberen te krijgen.

[Robin Hartog]

Gaaf Allen! Beschrijf eens wat meer + locaties van je vakantie, ben wel benieuwd! (En meer foto's mag uiteraard ook)

[allen]

Komt vast nog wel een verslag met foto's Robin. Net een dag terug. Werk gaat even voor nu.

[Petrolhead Tom]

Komt vast nog wel een verslag met foto's Robin. Net een dag terug. Werk gaat even voor nu.

Fuck werk! Ik wil alles weten! Te gek man!

[Petrolhead Tom]

Wij gaan trouwens woensdag met de C30 naar Milaan en daarna door naar San Gimignano. Aanvankelijk was het idee om met de Aygo te gaan (leek wel een goed idee) maar na de afgelopen maand 6.000 kilometer met de Aygo afgelegd te hebben ben ik toch overtuigd van het feit dat het een beter idee is om enige luxe aan boord te hebben.

[ErikS]

Terug van een weekje Wales. Kan er ieder jaar weer terug, verveeld simpelweg nooit. Het nodige geleerd mbt offroaden, vislijn, een dobbertje en vishaken maken met materialen uit het bos, water filteren, kompasgebruik, prachtige routes gereden en anderhalve dag in een dal aan het meer doorgebracht. Onwerkelijk stille nacht en een geweldige ervaring om het invallen van de ochtend zo mee te maken. Heerlijk dat zo'n wagen je desgewenst naar de meest verlaten plekjes kan brengen. Volgend jaar weer!


the world to ourselves by Tookaphotoof, on Flickr

Wil overigens toch nog wel iets als satelliet tracker hebben voor de volgende keer. Ik zie daar wel het nut van in om een aantal mensen te laten weten waar je zit of dat je in geval van nood toch nog hulp kunt proberen te krijgen.

Kick-ass ook voor je manneke, dat hij dit soort dingen mee mag krijgen in zijn opvoeding.

Wij willen verslagen indeed!

[Robin Hartog]

Komt vast nog wel een verslag met foto's Robin. Net een dag terug. Werk gaat even voor nu.

Top! Ben nu al benieuwd.

[allen]

Voor mezelf is het verslag nog wat uitgebreider en dat gaat inclusief de foto's op papier als herinnering voor onze kleine.

Bijna op reis
Absolute stres. Het werk is nog niet af en nog minder dan 3 dagen te gaan. Niets overgebleven van het voornemen om minstens een dag voor vertrek te kunnen relaxen. De vrouw doet inkopen, meneer blijft achter z’n bureau zitten.
Mevrouw gaat slapen en meneer blijft wederom ijverig op z’n toetsenbord rammen. Af en toe even rust nemen en weer doorgaan.
En dan te bedenken dat ik de wagen nog even moet laten controleren bij de dealer voor ik vertrek.

Ik word ook nog op de valreep gebeld door Landreiziger. M’n compressor koelbox is binnen. Ze zitten maar een paar kilometer van me vandaan.
Ik zal de koelbox wel even snel ophalen voor ik door rij naar de dealer toe.
Martin biedt aan om morgenochtend een bevestigingsplaat te fabriceren waar de koelbox op bevestigd kan worden. Zoveel kilo wil je niet los in de auto hebben.
Helemaal niet met de kleine ernaast.
Nu snel naar de dealer. De wagen wordt gecontroleerd en ik kan veilig op reis.
Overmorgen althans…


last check up by Tookaphotoof, on Flickr


Thuisgekomen, direct aan het werk en de volgende ochtend om half tien sta ik bij Landreiziger voor de deur. Zoals altijd leveren ze geen haastwerk af, dus wordt samen besproken hoe ik de voorlopige plaat wil hebben.
Aan het einde van de ochtend zit de plaat erin, staat de koelbox erop en haast ik me naar huis om de honden op te halen.
Deze mogen een week of wat vertoeven in het Martin Gaus Hotel te Lelystad.
Veel te duur en veel te ver weg, maar dat krijg je als je pas laat weet wanneer je weg kunt. Alle hondenpensions dichterbij zitten vol.
Meenemen doe ik niet meer. 30+ graden tijdens onze vorige vakantie in Wales.
Wederom weer als een speer naar huis om te werken en de dame gooit wel vast al onze spullen in de auto.

Eindelijk
We kunnen gaan. Inmiddels is het twee uur geweest en heb ik het werk ternauwernood af gekregen. Van slapen is het niet gekomen.
De rit richting Calais is derhalve wat zwaar en een honderd kilometer voor Calais gooi ik de wagen op een rustplaats. Pak een matrasje van de achterbank en rol deze uit in de bak. Even een half uurtje bijtanken.
We komen ruim op tijd aan en kunnen een trein eerder naar de overkant nemen.
Lucas wrijft z’n ogen uit en na zijn goede nachtrust. Zijn vakantie begint wat frisser dan die van zijn vader.
Eenmaal in de trein spring ik wederom in de achterbak en val in slaap.
Ik hoor dan een mevrouw door de speakers dat we zijn aangekomen en klim wederom de cabine in.
Of ik al zo snel ben uitgerust want de trein is pas net vertrokken. Ah, zucht, laat ook maar…


exhausted by Tookaphotoof, on Flickr



08:50 by Tookaphotoof, on Flickr


Hythe
Aan de overkant gekomen ben ik nog altijd half dood voor m’n gevoel. Vroeger zou ik doorrijden, maar we worden ouder en wijzer. Ik ben niet voor niets bijna helemaal grijs geworden, toch?
We besluiten gezamenlijk even naar Hythe te rijden. Vlakbij Folkstone en ze hebben er een mooi strand om even op adem te komen.
We zetten de auto stil langs de golfbaan.
De zon schijnt volop en in combinatie met mijn vermoeidheid lijkt het een soort van onwerkelijke droom.

Lucas krijgt wat te eten en loopt daarna rond over de baan, welke niet is afgezet met een hek.


refilling the toddler by Tookaphotoof, on Flickr


a short walk around by Tookaphotoof, on Flickr


Even later steken we de weg over en lopen het strand op. Ik besluit een paar foto’s te nemen en even pootje te baden.
Bijna direct het einde van m’n camera, daar ik vanachteren verrast werd door een hoge golf. Broek doorweekt en omdat ik geen handdoek mee had genomen kon ik op blote voeten over het strand naar de auto. Geen al te prettig gevoel.


L1005046-Edit.jpg by Tookaphotoof, on Flickr


enjoying the moment by Tookaphotoof, on Flickr



take off your shoes by Tookaphotoof, on Flickr


Het eerste deel in UK
Ik voel me enigszins uitgerust en we gaan op weg naar Monmouth in Wales. De zon laat zich van haar beste kant zien en de airco draait overuren. Lucas heeft het veel te warm. Hij zit te dicht bij het raam. De zonneschermen helpen niet afdoende.
We hebben onze eerste noodzakelijke aanpassing genoteerd: “achterruiten tinten”.
Halverwege slaan we willekeurig wat verlaten wegen in op zoek naar een mooie plaats voor koffie en wat eten.
De brander aan en de koffie, hoe lekker ik dat doorgaans ook vind, krijg ik niet goed door m’n strot. Veel te warm. MdV moet er ook niets van hebben.
Het bronwater vliegt wel per liter naar binnen.
Ik kijk nog even blij naar m’n wagen, laat Lucas op gepaste afstand nog even zwaaien naar de boer die langsrijdt en we vervolgen de reis.


tracks by Tookaphotoof, on Flickr


illy by Tookaphotoof, on Flickr


Greta in Wales by Tookaphotoof, on Flickr


Gestrand
We zijn inmiddels ergens rond Salisbury Plains gearriveerd en ik besluit even te zoeken naar wat greenlane routes. We durven niet elk pad in en ik verdwaal een paar keer.
Stonehenge is iets wat ik ooit gezien wil hebben maar eigenlijk is het me te commercieel. We besluiten naar Old Sarum te rijden. Liefst via een greenlane. Niet gevonden en eenmaal aangekomen ook niet echt boeiend.
Inmiddels hakt de vermoeidheid dusdanig in dat we een kampeerplaats gaan opzoeken. Monmouth komt morgen wel.
We blijven alleen overnachten, dus een tarpje over de tent spannen is nodig.
Met alleen de hor dichtgeritst voel ik me in de nacht zeiknat worden. Regen, bliksem en onweer. Snel de buitentent afsluiten!


King of the field by Tookaphotoof, on Flickr


safety first by Tookaphotoof, on Flickr


I'll take you to the farm by Tookaphotoof, on Flickr


Eindelijk gearriveerd
De volgende dag komen we halverwege de middag aan bij Maes-Y-Beran farm. Zijn we een van de eersten? We zetten onze tent op en ditmaal spannen we de tarp erover. Een gouden zet, zo blijkt later.
We zijn overigens niet een van de eersten die aankomen, maar de op een na laatste. Met een paar afmeldingen zijn er meer organisatoren dan deelnemers.

We hebben de tent ditmaal de hele nacht open kunnen houden. De scheerlijnen van de tarp moeten na de hevige regenval weer aangespannen worden. Wonderbaarlijk dat we niet zijn weggespoeld vannacht.


early morning by Tookaphotoof, on Flickr


We gaan beginnen
De ochtend wordt vooraf gegaan met een briefing. Wat krijgen we de komende twee dagen te zien en wat gaan we allemaal zelf ondernemen. Het beloofd een fantastisch weekend te worden. Ook voor de aanwezige kinderen.
Iedereen wordt op het hart gedrukt om altijd rekening te houden met het onvoorspelbare gedrag van alle rondrennende koters.


all ears by Tookaphotoof, on Flickr

Het deelnemersveld wordt opgesplitst in drie groepen, waarbij mijn groep eerst leert werken met een kompas en de schaalverdeling op de kaart. Met en zonder lineaal. We kunnen een aantal (15) punten uitrekenen en op de kaart markeren. Morgen mogen we ze desgewenst opzoeken. Ze zijn verstopt in de heuvels op het land.

Vervolgens gaan we door naar het volgende onderdeel. Leren hoe je werkt met het bolletje pijltjes systeem. MdV en ik hebben dat al vaker gedaan, dus voor ons niets nieuws.
Iedere deelnemer mag kiezen of ze het met de auto of lopend doen. Gezien de route in meters is, besluiten wij het lopend te doen. Iedere stap is grofweg een halve meter.
David Gunning en zijn vriendin van Bushmechanics besluiten de auto te gebruiken. Hopeloos verdwaald. Gelukkig maar dat ze beiden over een berg overleving skills bezitten, wordt gegrapt.


crow's feet by Tookaphotoof, on Flickr


Bushmechanics got lost by Tookaphotoof, on Flickr


Voor het laatste onderdeel krijgen MdV en ik een kompas in de handen gedrukt. Er staan een aantal autobanden over het land verspreid. Er steekt een stok in elke band waarop het aantal graden en meters staat. Met het kompas in de hand noteren we alle benodigde codes die bij zo’n band horen. Niet geheel foutloos, maar het mag de pret niet drukken. Lucas rent nog altijd blij en vrolijk achter z’n ouders aan. Hij verveelt zich vooralsnog geen seconde.
Tijd voor een pauze.


back at the tent by Tookaphotoof, on Flickr


Deel twee van de dag
We gaan eindelijk rondrijden over het land.
Na twee nachten met hoosbuien belooft het wat te worden. Mooie diepe moddersporen en gras zo glad als ijs.
Gelijk in het begin kom ik twee moddersporen niet goed omhoog. Geen goed begin. Gelukkig vind ik al snel m’n ritme terug en de rest verloopt goed.
Bovenin de heuvels gaan twee moddersporen stijl omhoog. Een langsroute gaat zijdelings over het gras. De eerste keer moeten we daar overheen.
Een van de jongens glijdt met een Defender 110 weg en stuurt naar boven. Ik houd even m’n hart vast als hij dreigt om te vallen.
Eenmaal tot stilstand stuurt hij wijselijk naar beneden en dan is het mijn beurt.
Misschien ligt het aan de wielbasis, misschien aan de banden. We lijken zelf veel meer grip te hebben. Maar wanneer ook wij grip dreigen te verliezen, stuur ik resoluut naar beneden. We zijn op vakantie en het moet wel leuk blijven.

Bij de tweede ronde naar boven gaan we via moddersporen omhoog om vervolgens rechtsaf het bos in te rijden.
Ik rijd nog steeds achter dezelfde wagen. De man verkiest ervoor om vroeg door de modder over te steken en komt hopeloos vast te zitten. Dat gaat mij niet overkomen. Ik heb de lijn al gezien.
Ik besluit derhalve links net naast het spoor naar boven te rijden. De takken slaan tegen de voorruit en knarsen over het dak. Op het laatste moment stuur ik de wagen rechts met een klein dotje gas het volgende modderspoor in. Missie geslaagd. De hierbij opgelopen krassen zijn er gelukkig nog uit te poetsen.


We gaan bruggen bouwen
Wat boomstammen en wat spanbanden. Zorg maar dat alles binnen een uur over beide bruggen is geloodst. Succes.
De mannen gaan aan het werk, de vrouwen kijken toe en de kinderen spelen in de buurt. Wel steeds op veilige afstand.


it's not working by Tookaphotoof, on Flickr


more straps by Tookaphotoof, on Flickr


hard work by Tookaphotoof, on Flickr


Run! by Tookaphotoof, on Flickr


yet more teamwork by Tookaphotoof, on Flickr

Lucas weet inmiddels wat echt gaaf is. Z’n vader gaat dat later op de dag in het echt meemaken.


want it! by Tookaphotoof, on Flickr


Nog wat leuke spelletjes
Nog dezelfde dag krijgen we de opdracht om in een graafmachine plaats te nemen. Een blok hout oppakken en aan de andere kant weer neerzetten zonder het grond te vernielen en zonder een lint aan te raken.
Simpel, en een klus dat zo geklaard is. Totdat je in de war raakt…
Eén van de mensen vertelt dat de dame, een expeditieleider ook nog eens ex SAS is. Of dat waar is?
Feit is dat ze na de uitleg in een paar tellen zonder een enkele fout het blok hout aan de andere kant zet.


like a pro by Tookaphotoof, on Flickr

Als iedereen is geweest gaan we weer rijden tot een uur of zes in de avond.


on the throttle by Tookaphotoof, on Flickr


Ik rijd daarna op advies van de organisator snel richting Abergavenny omdat m’n koffiebonen op zijn en ik morgen graag met wat zwart goud opsta.
We missen daardoor bijna de hele les van David Gunning.
Gelukkig kennen we hem al even en hij houdt z’n betoog daarom even opnieuw voor ons.
Ik luister aandachtig, terwijl Lucas hard aan m’n hand trekt. De dag is vermoeiend geweest en hij wil inmiddels echt wat anders doen.
Na de les begint de barbecue met lamsvlees, heerlijk rundvlees en worsten van varkensvlees. Allemaal van lokale boeren.
De vrouw van de boer heeft een aantal fantastische cakes gebakken.
Ik weet dat pas de volgende dag. Eerder gaat er gewoon geen gebak meer in. Het vlees op dit eiland krijgt altijd voorrang bij mij.
Direct na de barbecue neemt een organisator mij nog even mee de berg op naar aanleiding van een aantal vragen van me in de middag. Hij leert me onder andere hoe ik de “anti stall” van m’n auto voor de gek kan houden en hoe ik onwijs rustig door diepe moddersporen kan komen.


bushcraft by Tookaphotoof, on Flickr


Tot in de namiddag
Door het drukke schema is de demonstratie van David Bowyer, eigenaar van Goodwinch, verschoven naar de volgende ochtend. Half tien zitten we met de groep in veel te warm weer op de heuvel.
Voor zijn demonstratie zijn er twee extreem modderige diepe geulen gegraven.
David laat zien hoe een elektrische lier werkt en op mijn verzoek heeft hij ditmaal ook een handlier meegenomen.
Samen met nog een geïnteresseerde kunnen we de handlier ook zelf uittesten.
Het is een traag apparaat, maar staat desondanks op m’n lijst met aan te schaffen materiaal.
Na de demonstratie biedt hij aan voor de geïnteresseerden wat tips voor greenlanen te geven. Ik besluit daar aan deel te nemen. Het is immers nooit verkeerd om je geheugen op te frissen.


winching his own car by Tookaphotoof, on Flickr



greenlaning instructions by Tookaphotoof, on Flickr


Wanneer ook dit is afgelopen gaat ieder voor zich een aantal van de 15 punten opzoeken met de auto. Wie zich onverhoopt vast rijdt in de heuvels en / of het bos kan met de cb hulp vragen.
Wie dat niet heeft, zoals ik, kan toeteren voor hulp of naar beneden lopen.
Zelf besluiten we eerst samen te barbecueën met onze nieuw gemaakte vrienden en zoeken daarna op ons gemakje drie punten op.
In de namiddag zijn alle activiteiten afgelopen en blijven wij als enige over op het land.

We mogen vrij gebruik maken van de offroadroutes, we weten waar de boer woont, dus als we vast komen te zitten is dat ook geen onoverkomelijk probleem. Alhoewel… Ik loop niet graag een uur om hulp te halen. Telefoneren heeft geen zin. Hier is geen bereik.
Na het avondeten rijden we omhoog, zetten de auto naast een modderspoor vlakbij een beekje neer en lopen naar het wandelpad richting de top van de bergen. Het allerhoogste punt lijkt me riskant, want dan zijn we niet voor het donker terug bij de auto en Lucas begint ook weer moe te worden.
Terug aangekomen, zijn er 3 mogelijkheden:
Het gras waarvan ik weet dat ik geen grip heb omdat het nu in de avond weer aardig vochtig is geworden en twee moddersporen.
Het onderste modderspoor geef ik mezelf weinig kans, maar ik kom de steile heuvel wederom niet op. Het is te glad.
Ik besluit nog een keer het modderspoor naar boven te proberen voor ik m’n geluk beproef in het m’n laatste uitweg en heb geluk.
Eenmaal beneden genieten we moederziel alleen van de ondergaande zon.
We zien een dubbele regenboog, MdV wordt even emotioneel en ik voel me intens gelukkig.


soaking up the scenery by Tookaphotoof, on Flickr


We gaan door
De volgende ochtend is het dan echt tijd om te vertrekken. We hebben nog een paar dagen over. Mijn doel is de Strata Florida route en wildkamperen op een mooi punt welke me is aangewezen door de boer.
We mogen overigens altijd weer op z’n land verblijven wanneer we in de buurt zijn. Super!
In de ochtend maak ik Lucas wakker en laden we de auto in.
Boer Mark kunnen we kunnen we niet vinden dus besluiten we op een andere manier gedag te zeggen.


Wake up by Tookaphotoof, on Flickr


Thanks by Tookaphotoof, on Flickr


Onderweg maken we een tussenstop in Haye on Wye voor de lekkerste Fudge en wat inkopen want onze koelbox is inmiddels weer leeg.
In Wales hoef je doorgaans niet zo bang te zijn dat je spullen gestolen worden, maar omdat wij inmiddels bijna alles van de cabine naar achteren hebben gegooid, parkeer ik de wagen toch maar even in de bosjes.


hands off our luggage by Tookaphotoof, on Flickr


Amazing Fudge by Tookaphotoof, on Flickr


not impressed by Tookaphotoof, on Flickr


Dan volgt weer een uitputtingsslag. Ik ben tegenwoordig niet zo fit meer, maar op de vrouw hoef ik niet te rekenen. Zij neemt liever niet plaats achter het stuur van Greta. Ze vindt de wagen te groot en voelt zich daarmee niet op haar gemak. Laat staan dat ze ook nog links moet rijden. Alhoewel… Je rijdt in Wales meer op het midden van de weg.
Na wat omzwervingen door de bergen, eten en drinken op verlaten plaatsen, arriveren we in de avond bij Devil’s Bridge. Onze wildkampeerplek gaan we nooit meer halen. Dan moeten we in het donker nog een heel stuk greenlanen om er te komen.
Gezien het mijn eerste keer is over deze wegen moet ik rekening houden met het feit dat ik kan verdwalen en daar heb ik geen trek in.
We kiezen voor een camping.
Deze blijkt zo luxe te zijn, dat je een code nodig hebt om gebruik te maken van de sanitaire voorzieningen.
Hoe onhandig als ik in de ochtend bij hoge nood m’n code ben vergeten en een extra ronde naar de tent moet lopen.

Op dezelfde camping aan de praat geraakt met een alleraardigst echtpaar. Autoliefhebbers die in het verleden onder andere een 2002 Cabrio en een CSL hebben gehad.
De volgende ochtend raken we alweer direct aan de praat met ze.
Om de terugweg wat korter te maken weten ze een mooie plek voor ons om te wildkamperen. Vlakbij hun woonplaats.
We krijgen hun wegenkaart mee zodat we ongeveer weten waar we de ingang van het pad moeten vinden en een telefoonnummer. Lukt het niet kunnen we op hun land overnachten. Ik maak nog een foto van hun en we spreken voor volgend jaar af.


How to sit by Tookaphotoof, on Flickr


meeting new people by Tookaphotoof, on Flickr


Op weg naar de laatste bestemming van de vakantie
Zowel hun auto als de onze is inmiddels weer volgeladen en wij rijden weer naar het zuiden toe. We maken een tussen stop bij Nantymaen. Niet veel verder moet een mooi meer zijn in het dal.


Nantymaen by Tookaphotoof, on Flickr


Can I stand on the sign? by Tookaphotoof, on Flickr


woodland by Tookaphotoof, on Flickr


Het zoeken blijkt geen makkelijke opgave, maar uiteindelijk heb ik het dan toch gevonden. We rijden rustig het grindpad af naar beneden en worden beloond met een prachtig verlaten omgeving.
Een vader zou geen vader zijn als hij niet direct een vuurtje zou proberen te stoken om water op te koken.
Met de kleine maak ik een wandeling langs het water.

Geen moment op de dag heb ik het idee gehad om even een nabijgelegen dorp op te zoeken. De rust hier is ongekend en Lucas heeft hier een wereldtijd. We halen Welsh sirloin uit de koelbox en maken dat simpel klaar met zeezout en zwarte peper. Goddelijk maal…


the world to ourselves by Tookaphotoof, on Flickr



a walk by the lake by Tookaphotoof, on Flickr



if you gotta go, you... by Tookaphotoof, on Flickr



throwing stones by Tookaphotoof, on Flickr


kids don't need an iPad by Tookaphotoof, on Flickr


Wanneer ik voor de zoveelste keer bekaf ben, rol ik m’n matras en slaapzak uit en geniet van het uitzicht.


Almost bedtime by Tookaphotoof, on Flickr


Niet veel later hang ik de hor op en gaan onze ogen dicht. We zullen niet eens merken dat het in de nacht lichtjes gaat regenen. De gewassen outdoorbroek aan de spiegel is niet droog geworden. We hebben gelukkig scheerlijnen gespannen in de bak, dus 2 uur later is de broek alsnog droog.


Wake up time by Tookaphotoof, on Flickr


Ik geniet nog 1 keer van het mooie uitzicht, de vrouw poetst de tanden en onderweg naar Calais volgt nog een laatste tussenstop op een alles behalve mooie plaats. We hebben wederom prachtige herinneringen verzameld.

De laatste sfeerfoto’s


a last look at the lake (I) by Tookaphotoof, on Flickr


a last look at the lake (II) by Tookaphotoof, on Flickr


brushing our teeth by Tookaphotoof, on Flickr


One more photo of the rocks by Tookaphotoof, on Flickr


thinking it over by Tookaphotoof, on Flickr

[Joop]

Ben helemaal niet zo van het camperen, maar dit wel serieus gaaf Allen!

Leuk dat je dit wilde delen, inclusief de schitterende foto's!

Dan is mijn aanstaande roadtrip richting en door de Dolomieten een eitje...

[Petrolhead Tom]

Post van het jaar!

[Fernando]

Idd mooie foto's Allen!

Ikzelf vertrek donderdag voor een weekje naar Normandië met het gezin in de Up! Ben benieuwd hoe dat afloopt al heb ik goede hoop als Tom hierboven met zo'n koekblik naar Noordkaap tuft...

[allen]

Ik weet niet of een ritje naar en door de dolemieten minder inspannend is Joop. Opfrissen en toiletgebruik zal wel een stuk makkelijker zijn in jouw geval.

Eventueel een bagage box op het dak van de Up!
Er zijn zelfs bedrijven die dat verhuren dacht ik. Persoonlijk vind ik het erg comfortabele auto's. Iets te comfortabel zelfs, misschien...

[Petrolhead Tom]

Idd mooie foto's Allen!

Ikzelf vertrek donderdag voor een weekje naar Normandië met het gezin in de Up! Ben benieuwd hoe dat afloopt al heb ik goede hoop als Tom hierboven met zo'n koekblik naar Noordkaap tuft...

Haha komt zeker goed! Veel plezier!

[Joop]

Het is idd. een heel stuk minder back to basic...

[KoenM]

Geweldig reisverslag Allen!

[matthyssie]

Speechless...

[Riceaux]

Prachtig verhaal Allen! En de sfeer van die zwart/wit foto's!

[sitechris]

Prachtige foto's idd!

[Joy]

Mooi verslag Allen, daar komen weer herinneringen van boven drijven.

[allen]

Toen ik uitgeput in de bak lag moest ik aan die dwaze rit door Jura naar Geneve denken. Hoe, in de ochtend aan het water, alles voor me leek te zweven.
Datzelfde gevoel had ik hier aan het water ook. Het toverde toch weer even een glimlach naar boven.