Mijn ouders zijn beide van het type, ik rij niet te hard dat is de teller afwijking (van vaak ruim 30km)
Mijn herinneringen zijn niet zo oud als van sommige hier. Daar ik toch nog wel een hoop van die herinneringen helder voor de geest kan halen hier een paar.
Mijn vader reed vaak zakelijk auto’s maar die gingen niet mee naar huis of werden privé eigenlijk nauwelijks gebruikt. Dus reden we privé altijd Opel’s eigenlijk, lekker burgerlijk (ze reden ze ook altijd kapot, van koppakkingen tot stuurpompen die er onderuit donderde) nu zijn ze in de lijn van verwachtingen geüpgrade naar Saab, de über Opel’s
Wat me altijd bij blijft aan dat kapot rijden van die auto’s… is mijn moeder.. "zou dat bij andere mensen nou ook zo zijn"

Dat kapot gaan gebeurde op de meest vreemde momenten.. Rond Trento in Italië verloren we eens een stuurpomp, dat is op zijn Italiaans herstelt daaro en dat mocht later overgedaan worden met een aantal nieuwe aanbouw delen die ook kapot gedraaid waren. Ach die Italiaanse Opel dealer had wel lekkere snoepjes en de eigenaar had echt leuke en echt mooie dochters!
Vroeger die goede oude tijd, een witte kadett station(Caravan) type D ofzow? Niet het laatste nog vrij vierkant. Daar zatten nog geen gordels in, later werd mijn pa daar heel panisch over altijd gordel om anders ontmoet je of zijn of mam’s stoel.. ging hij gewoon vol op de rem. De mooiste ritjes waren in mijn beleving de kinderfeestjes met 10 kids en paps en de sl’Opel.. en slingeren als een malloot en doen alsof de brandstof op was.. en dan de helft van je vriendjes .. echt, echt… ?
De vakanties naar Italië waren grandioos, vroeger leek dat nog heerlijk ver, de keer dat m’n moeder zo slim was om tijdens een van de gebruikelijke koffie pauze, der portemonnee op de het dak van de auto te laten liggen en daar pas na 30 km, 160 te hebben gereden achter te komen, wonderlijk genoeg (kwam door de imperiaal! Zwaar koel in die tijd

) lag deze als onveranderd op het dak. Brennerpass en fernpass moesten altijd volgas, vaak genoeg piepende banden en mam standaard moet dat nou zo hard… Mijn vader hield altijd wel van door rijden, moesten ook elke keer testen in D.land hoe hard deze dan wel niet ging

de eerste keer 200+ was dan ook een moment om niet meer te vergeten.
Herinnering van een paar jaar terug met Oma, blijft me denk ik ook altijd bij, mijn ex had een nieuwe Celica en Oma vond um prachtig. Dus joviaal als ik ben met Oma en de dame een ritje gemaakt

Oma heeft zich nog nooit zo krampachtig vast gehouden, vol doorhalen en dik 200 gehaald over een bochtige weg.. .. en het enige commentaar was, ik rij nooit meer met je mee

later bekende ze dat het stiekem toch wel leuk vond, en ze is laatst naast me in de BMW gestapt, met een paar stukjes driften, vroeg ze koelbloedig doe je dat met je moeder ook. Dus ik vrij voorzichtig, ja.. zegt ze dan is het goed
