DFRacing

[Bimmer M]

Zo ontzettend mooi dat jij bezig blijft om gave dingen te organiseren Peter!

[Peter Tunissen]

Wat een geweldige dag hebben wij gehad!

Vanwege allerlei last minute toestanden (dat krijg je als je wil racen, terwijl je er eigenlijk geen tijd voor hebt), was de Westfield pas na middernacht klaar. Dat betekende de wekker op 05:00 (auw...), snel tanden poetsen, douchen en de auto in en volgas op pad; eerst nog even een collega ophalen (Cees, voor de mensen die hem kennen), daarna de kar aankoppelen in Noordwijkerhout en door naar Zandvoort.
Daar moesten remmen nog ingeremd worden, nieuwe banden nog gebalanceerd worden, maar uiteindelijk stond alles ruim op tijd klaar voor de eerste sessie. Geen vrije training, maar hop meteen kwalificeren en krap 5 minuten na het einde van de kwalificatie al opstellen voor de eerste race. Jij wil racen, dus je zult racen ook, vinden ze bij de DNRT!

Goed, de kwalificatie dus. Met 23 of 24 Westfields vrijwel tegelijkertijd de baan op, een gunstig plekje zoeken, kijken of je een goede slipstream kan vinden, het kan nogal stressvol zijn, maar in de eerste vliegende ronde was er een gele vlag, dus die werd niks. Tweede vliegende ronde en het viel op dat rechtsvoor wel heel makkelijk blokkeerde. Misschien iets met de bandenspanning, remmen niet goed ingeremd, geen idee? In ieder geval een paar kleine foutjes verder stond er een 1.57.0 op de datalogger. Waardeloos, dus meteen een volgende vliegende ronde erachteraan geplakt. Totdat de remklauw linksvoor bij het aanremmen voor het Scheivlak met een enorme rookwolk uit elkaar spatte. Niet best, dus flink rokend en walmend binnen gerold, waarna de monteurs meteen volgas aan het werk gingen. Kwalificeren ging hem niet meer worden, maar binnen 20 minuten hadden ze de auto weer tiptop in orde, waardoor we ons op konden stellen voor de eerste race; er hoefde zelfs niet uit de pitstraat gestart te worden. Topwerk van Frank, Cees, Lars en Rik!

Race 1:
Geen fatsoenlijke ronde kunnen neerzetten in de kwalificatie, dus we stonden op de 19e startplaats, vrijwel helemaal achteraan dus. Dan is zo’n start altijd een beetje hectisch, maar uit de problemen gebleven en na één ronde kwamen we al als 12e door, dat is hoopvol!
Een paar flinke gevechten verder kwamen we uit bij de tweede groep. De top drie was lekker met elkaar bezig en reed ver vooruit, maar daar achter vormde een groepje van de plekken 4 tot en met 8, waarbij we aan konden sluiten. Heel even nog op de 5e plek gereden, maar uiteindelijk nog door een ervaren Westfield rijder ingehaald en op de streep kwamen we precies 0.029 seconde tekort om hem vanuit de slipstream weer terug te pakken. P6 dus. Het doel voor vandaag was eigenlijk vooral om veel te leren, uit de problemen te blijven en een race in de top 10 te finishen. Heel stiekem had ik gehoopt op een finish in de top 5, dus om er na vanaf P19 gestart te zijn zo dicht bij te zitten, was na alle problemen van de vorige racedag wel een enorme opsteker, helemaal blij dus!

Race 2:
Na een snelle check na race 1, bleken de remmen linksvoor toch nog niet helemaal 100% goed te zijn. Maar ook dat was snel verholpen, even een broodje erin en opstellen maar weer. Het systeem van de DNRT is dat je startpositie de finishplek van de vorige race is, dus starten vanaf P6. Bij het uitrijden van de pitbox naar de opstelling begon het een beetje voorzichtig te druppelen, waarna de hemelsluizen al snel volledig open gingen: wet race dus. Een beetje zenuwachtig realiseerde ik me dat ik nog helemaal niet met de Westfield in de regen gereden had, geen idee heb of de set-up veranderd moet worden en zo ja, hoe. Maar goed, aan de voorbereiding was niks meer te doen, dus we zouden er maar het beste van proberen te maken. In mijn hoofd nam ik me voor om te proberen zo weinig mogelijk posities te verliezen bij de start en achter iemand met meer ervaring aan te rijden om op die manier zoveel mogelijk uit de problemen te blijven. Dat pakte iets anders uit, want de start was echt goed (meer geluk dan wijsheid denk ik, want ik had bijv. ook geen flauw idee vanaf hoeveel toeren je in de regen zou moeten starten) en na een paar bochten reden we op P3. Woohoo, gewoon op podiumkoers, nadat we even daarvoor ’s ochtends kansloos bijna helemaal achteraan gebungeld hadden. Nu dus focussen en geen fouten maken. De mannen achter ons begonnen ook steeds beter in hun ritme te komen en tot halverwege de race lag de gehele top 5 binnen een seconde van elkaar, waarbij wij wel achteraan deze kopgroep bungelden na door een paar andere snelle jongens ingehaald te zijn. Maar de lijnen, versnellingen en manier van op het gas gaan, begon ik steeds beter door te krijgen, waardoor ik het idee had dat er misschien wel meer dan een P5 in zou kunnen zitten. DNRT wedstrijden zijn op tijd, dus met naar verwachting nog +/- 3 rondes te gaan, zaten de koplopers elkaar aan de binnenzijde van de Tarzanbocht iets te veel dwars, waardoor ik in één bocht twee man buitenom in kon halen. En één bocht verder in Gerlach gebeurde hetzelfde met de nummers één en twee in de race, waardoor ik die in één move ook allebei voorbij kon. Van P5 naar P1 in twee bochten, echt supervet! En het mooiste, het tempo was echt goed, we reden op kop in de snelste auto op dat moment! Daar word je op zo’n moment zo enthousiast van dat je super gefocust vol op de limiet kunt rijden, eigenlijk zonder ook maar een kleinste foutje te maken. Zo’n Westfield heeft de CW-waarde van een bushokje, dus een slipstream is super belangrijk, dus ondanks dit kwam de nummer 2 toch nog een keer voorbij, maar vrijwel meteen daarna konden we die weer inhalen en een klein gat slaan met de rest en dit vol houden tot de finish. Euhm, gewoon P1 en de race gewonnen dus, WTF? Terug in de pits stonden de monteurs eigenlijk vooral te kijken van ‘wat gebeurt hier nou weer?’, maar iedereen was uiteraard echt blij en de sfeer in deze klasse is zo geweldig goed dat ook de andere deelnemers oprecht blij zijn voor elkaar, dus iedereen kwam even langs om te feliciteren met de eerste overwinning in de Cup.

Race 3:
Na zo’n geweldige ervaring kan het verder alleen nog maar bergafwaarts gaan toch? Nou, niet helemaal… De start van de 3e race van de dag (voor het eerst vanaf pole position, ook weer in de regen) was niet helemaal geweldig en voor de Tarzan kwamen de twee snelste Westfield mannen al voorbij knallen. Ik vermoed dat zij in de tweede versnelling starten, dat overwoog ik ook nog even, maar uiteindelijk toch maar vanuit I, maar wel met heel veel wheelspin. Maar voor Hugenholtz waren we ze allebei al weer voorbij en na 2 rondes hadden we een gat van een seconde of 4 met de nummer 2, die al bijna uit de achteruitkijkspiegels verdwenen was. Toen werd het echter code 60 die overging in code rood. Weg voordeel dus, helaas, maar niks aan te doen. Er moest een auto met veel schade van de baan af gesleept worden en dat gaat niet anders.
De herstart zou onder code 60 plaats vinden, waarna we ergens na een halve tot hele ronde weer los gelaten zouden worden. Helaas was het ondertussen gestopt met regenen en begon de baan op te drogen. En hier kwam mijn gebrek aan ervaring weer even niet zo goed van pas. In de regen kon ik redelijk makkelijk bij de rest weg rijden, maar dan wordt het droog. Wanneer ga je van regenlijnen naar droog weer lijnen? En nog veel moeilijker: wanneer kun je je rempunt van regen (voor Tarzan bij +/- 130 meter bijv.) naar droog weer (na 100 meter) verleggen? Ik wilde niet in de grindbak eindigen en was daar een paar keer te voorzichtig, waardoor de nummer 2 al snel naar mijn achterbumper toe kon rijden. En er ook voorbij kon. In de laatste ronde was die voorzichtigheid allang verdwenen en ik had een plan. De hele ronde zou ik in de slipstream blijven, geen inhaalpoging doen, maar ik zou alles bewaren voor de exit van Bos Uit om hem dan vanuit de slipstream net op start-finish in te halen. Of niet natuurlijk, want ik raakte een nat stuk asfalt in de Audi S, kreeg een bult overstuur waar je u tegen zegt en verloor de aansluiting met de nummer 1. Dus op 0.8 seconde achter hem over de finish op P2. Bizar hoe snel je aan dingen went… Als iemand me vooraf gezegd zou hebben dat we een race op P2 zouden finishen dit jaar, had ik er meteen voor getekend, maar nu was er toch sprake van een lichte teleurstelling.

Race 4:
Maar goed, dan was er nog een race te gaan. Het was inmiddels vrijwel helemaal droog, dus ik verwachtte dat we het iets moeilijker zouden gaan krijgen, maar na een matige start vanaf P2, gingen we in deze race vooral in de achteruit. Al vanaf de 2e ronde zaten mijn voeten in een soort oliebad, waar ik geen idee had waar dat vandaan kwam, maar het leek niet op het circuit te lekken en ik zag ook geen rook, dus dan rijden we maar door. Helaas misten we ook flink wat snelheid op de rechte stukken, waardoor we op een gegeven moment zelfs op P8 lagen. Met hang- en vliegwerk konden we nog een plaatsje goed maken naar P7, toen twee snelle collega’s voor me elkaar net voor het Scheivlak raakten. Eentje ging haaks linksaf, de ander rechtsaf en de hele baan lag vol met rommel, alsof er een vliegtuig neergestort was.
Een ronde later was het wel even slikken toen we daar (onder code 60) weer langs kwamen en een paar marshalls de helm en het hoofd van de rijder die nog steeds in zijn auto zat, zagen vasthouden en stabiliseren. De wedstrijdleiding koos voor de enig mogelijke oplossing om de wedstrijd met een rode vlag af te breken en niet meer opnieuw te starten, wat betekende dat onze vermoeide, kreupele, olie lekkende Westfield de laatste race van de dag op P5 gefinisht was.
Snel weer de kar in, kijken wat eraan mankeert doen we volgende week wel weer.

De punten werden bij elkaar geteld en we bleken over de hele dag op P2 gefinisht te zijn.
Helemaal blij, doodmoe, trots, dankbaar voor het geweldig leuke team van mensen die dit mogelijk gemaakt hebben, rest er nog maar één probleem hiermee.
Als we deze prestatie willen verbeteren, kan dat maar op één manier. Dat betekent dat de auto (met name op droog) nog wel wat verbeterd zal moeten worden qua afstelling van onderstel, rembalans en camber op de achteras, maar de motivatie om dit te doen is op het moment van schrijven hoger dan ooit.
Sander, we komen eraan!

Filmpjes en foto’s volgen snel!

Frank, Cees, Lars, Rik, Joyce, Desi, Erik: bedankt voor jullie geweldige inzet en enthousiasme. We zijn een topteam en het wordt van hieruit alleen nog maar beter!

[Bram]

Mooi verhaal Peter

[Arthur]

Zeker mooi verhaal, en goed gedaan.

[SlowCo]

Gefeliciteerd!

[Martijn_bmw]

Heel gaaf verhaal en mooie eindstand zo
Super cool rijden / racen zo’n westfield (overtreffende trap van een Toyo GR )

[Luco]

HAHA, fantastisch verslag Peter.

Iets meer rust nemen voor zon dag scheelt misschien ook nog wat tienden.

[Tom]

Gaaf en leuk om je enthousiasme te lezen Peter

[Richardt.]

Mooi verhaal Peter!
Lekker veel racetijd. Ik las het op mijn telefoon, na race 2 “hey, nog een race”. Dat zal wel de laatste zijn dan, kwam er nog een 4e race achteraan

De lat is gelegd, zit het kampioenschap er nog in dit seizoen?

[Joop]

Je hebt de smaak goed te pakken Peter. Enthousiasme straalt er vanaf met dit verslag. Leuk om te lezen.

[Robin]

Inderdaad leuk verhaal Peter!

[Opa]

Gaaf hoor Peter en een heel mooi resultaat behaald.

[Barend]

Ik heb ontzettend goede herinneringen aan Downforce, en alle tijd die ik daaraan besteed heb. Heerlijk om deze verhalen te lezen, fantastische resultaten neerzetten met zo’n team is geweldig.

[Luco]

Ik heb ontzettend goede herinneringen aan Downforce, en alle tijd die ik daaraan besteed heb. Heerlijk om deze verhalen te lezen, fantastische resultaten neerzetten met zo’n team is geweldig.

Vorige week naar aanleiding van dit topic, dat hele topic nog eens doorgelezen, mooie nostalgie, jammer dat het zo is afgelopen toen

[Alexsti]

Lekker gedaan Peter , kon er helaas niet bij zijn anders was ik wel ff langs geweest....de volgende keer dan maar.

[Peter Tunissen]

Zoals beloofd zouden er nog wat filmpjes volgen.

Kwalificatie, P19.


Race 1, van P19 naar P6.

Je kunt zien dat na die tik op het linker achterwiel op 4:27 de sporing niet helemaal meer is wat het geweest is, dus het werd daarna meer een soort veredelde driftchallenge.

Race 2, van P6 naar P1.

Vanaf 20:22 de actie waar ik het meest blij van werd, van P5 naar P1 in twee bochten.

Race 3, van P1 naar P2.

Te weinig ervaring in het half nat en daardoor te voorzichtig, met name met aanremmen, dat was mijn eigen conclusie.

Race 4, van P2 naar P5.

Problemen met de versnellingsbak waardoor we zeer veel rechte lijn snelheid verloren. Volgens de data waren we op de rechte stukken 1,5 seconde per ronde langzamer dan in de vorige races…

Conclusies die ik voor mezelf al getrokken had:
1) We moeten de set-up beter voor elkaar krijgen.
2) Maakt niet uit hoeveel sneller je door Gerlach komt, benedenzijde Hugenholtz heb je niks te zoeken.
3) In de regen moet je juist niet helemaal bovenin Hugenholtz zitten.
4) De rembalans moet beter, er zijn er een paar bij die echt later kunnen remmen.
5) Ik moet proberen meer tijd te vinden om te oefenen (met name bij de starts en opdrogende baan is nog veel tijd te winnen).
6) Zitten te slapen bij een code 60 herstart helpt ook niet.

Verdere feedback is altijd welkom uiteraard; op droog zoeken we nog een seconde, dus we zijn er zeker nog niet.

[Rolf205]

Supergaaf!
Dat lijkt wel super leuk te sturen zo'n Westfield...

7) Camera iets lager hangen?

[Downforce Hans]

Top verhaal Peter. Heb je een schema wanneer je weer gaat rijden dan komen Milan en ik zeker even buurten.

[Martijn_bmw]

Supergaaf!
Dat lijkt wel super leuk te sturen zo'n Westfield...

7) Camera iets lager hangen?

Die dingen rijden idd geweldig, zo’n 18jr geleden was mijn werkgever hoofdsponsor van DNRT en toen ontstond ook de Westfield cup heb destijds veel (mee) mogen rijden ook met Westfields en vind ze nog altijd geweldig leuk

[LaurensM]

heel erg gaaf Peter! Het bloed kruipt toch waar het niet gaan kan!

wel eens een proefritje met een westfield gemaakt, erg gaaf Wel knap dat je er meteen competitief mee bent zijn!

[Peter Tunissen]

Snel weer de kar in, kijken wat eraan mankeert doen we volgende week wel weer.

Of natuurlijk 8 maanden later, dat kan ook...
Het was even druk, maar het seizoen staat voor de deur en het begon te kriebelen. Dus een paar weken geleden besloten om de Westfield uit de mottenballen te halen, een verse koppeling en wat nieuwe versnellingsbakrubbers erin en kijken maar hoe of wat.
Het is niet of er de afgelopen tijd niks gebeurd is op dit gebied, want er is een racetrailer gekocht (die nog verbouwd en bestickerd gaat worden), een tweede Westfield gekocht en alle reservedelen (ongeveer een complete trailer vol) van het inmiddels ter ziele gegane MB Motorsport overgenomen. Het doel is namelijk om hier een team van te maken met een paar leuke mensen die voor een relatief beschaafd budget een heel seizoen megaveel plezier in de Cup kunnen beleven. Na dit jaar kan er een exact kostenplaatje op plakken, maar reken erop dat je voor ongeveer €30.000 excl. schades een heel seizoen arrive & drive in deze enorm competitieve klasse mee kunt rijden en dan rij je dus +/- 30 races (soms tot wel vier races op één dag) op Zandvoort, Assen, Zolder, Nürburgring en Dijon. Spa zit dit jaar helaas niet in de kalender, maar hopelijk volgend jaar wel weer.

De dag nadat mijn wedstrijdauto klaar was, moest deze bij MDM op de rollenbank. Reglementair mogen de Westfields 187pk hebben. De eerste auto die gerold werd kwam al meteen tot 201pk, dus dat gaat goed. Onze auto was als tweede aan de beurt en wat er ook aan gesleuteld werd, meer dan 180pk was er met geen mogelijk uit te peuteren. Het idee dat we in rechte lijn snelheid missen, kwam dus niet helemaal uit de lucht vallen.

Vorige week dinsdag was dan de eerste testdag en het begin was teleurstellend.
Het ding kwam nauwelijks vooruit, op stukken circuit waar je tegen de 200km/u moet halen, kwamen we nu tot 140. Maar even wat schroefjes aandraaien en opeens was het vermogen er weer. Op een trackday heb je altijd wel wat last van verkeer, zeker als er incentives gepland zijn. Vorig jaar was mijn snelste ronde Zandvoort in een kwalificatie in de slipstream van een andere snelle deelnemer een 1.55.4. Nu had ik een mooie vrije ronde tot Vodafone, waar een paar incentive auto's in de weg reden, dus én van het gas moeten én helemaal van de lijn af. Maar de rest van de ronde was vrij en goed, nog een kleine slipstream van een Impreza het rechte stuk op (bedankt Loek als je hier mee leest... ) en op de AIM stond een 1.54.89. Voor het eerst onder de 1.55 op Zandvoort, dus grote blij!
Later even met de engineer de data in gedoken en zonder verkeer was dit een 1.54.4 geweest (op oude banden). Vorig jaar zijn er tijdens de Westfield races op Zandvoort in totaal 6 rondes onder de 1.55 gereden, één keer een 1.54.2, één keer een 1.54.5 en de rest zat net onder de 1.55. Dus we zitten inmiddels ook op droog op de goede weg.
Omdat het schijnbaar zo hoort dat je van racen borderline krijgt, kwam daarna het vermogensprobleem weer terug. Niet zo erg als het was, maar de motor leverde gewoon net even iets minder power dan dat hoort. En dat zie je terug in de rondetijden. Nog twee goede, vrije rondes gehad, maar we kwamen niet meer verder dan een 1.55.40 en 1.55.41. Als het zo dicht op elkaar zit, weet je ook vrij zeker dat je het maximale uit de auto gehaald hebt (voor mijn kunnen in ieder geval), dus besloten dat verder testen geen zin heeft en een paar mensen die geïnteresseerd zijn om later dit jaar in te stappen in de Cup nog een paar rondjes laten rijden.
Leuk om te zien dat iemand die qua snelle auto's echt wel wat gewend is letterlijk met trillende handen en compleet euforisch uit de auto stapt. Dit is zo puur qua rijden en racen, mooier wordt gewoon bijna niet!

Maar goed, we hadden een vermogensprobleem. In de data konden we terugvinden dat één injector op een gegeven moment nog maar 12ms inspuit i.p.v. de 14ms wat het zou moeten zijn. Probleem gevonden, nu alleen de oplossing nog. Afgelopen zaterdag de laatste testdag voor het seizoen, wederom op Zandvoort. Injectoren waren al vervangen, net zoals de bougies en vrijwel alle sensoren die op zo'n motor zitten, dus we hadden nog één laatste optie: de lambdasensor.
Die was ook snel vervangen, hup naar buiten en er was weer vol vermogen. Ik snap het nog steeds niet helemaal (zo'n ding zou het moeten doen of niet doen, maar niet af en toe wel en af en toe niet), de monteurs snappen het ook niet, maar goed, het blijft Engels spul, dus niet teveel aandacht aan besteden en gewoon accepteren dat hij nu weer loopt.
Qua rondetijden was zaterdag een slechte dag. We hebben de hele dag lopen te rommelen met de set-up. Waar die dinsdag nog gewoon goed was, hadden we nu opeens overal enorm veel overstuur. Nu vind ik dat op zich wel fijn rijden, maar dit was te gek, het was bijna onmogelijk om de snellere bochten van Circuit Zandvoort in te sturen, zonder er een halve driftchallenge van te maken. En driften is leuk, driften met een Westfield is heel leuk, maar kost gewoon tijd.
Na heel veel kleine aanpassingen aan bandenspanning, rebound, uitspoor en nog een paar dingen, was de balans weer terug en was het tijd om er nog één keer echt goed voor te gaan zitten. Geen verkeer, een ronde die voor mijn gevoel vrij wel perfect was, alle bochten helemaal op het randje: 1.56.17. Had ik al gezegd dat je van racen af en toe borderline krijgt?
Bij binnenkomst was de schuldige ook al snel ontdekt. De vellen hingen letterlijk van de banden af (waarschijnlijk opgekruld vanwege het gehannes met de set-up) en bij de linker voorband kwam het canvas zelfs door het rubber heen. Onder die omstandigheden wat mij betreft een prima rondetijd tijd, dus balans was ook echt goed en we konden in de data zien dat er gewoon overall grip miste, de snelheid bij de apex was overal zo'n 7-8km/u lager dan bij de 1.54 ronde.

Kortom: tijd om er een einde aan te breien, de auto mee te geven aan de studenten van de Fontys Automotive Engineering opleiding, die onder de bezielende leiding van Erik Groenedijk de Laat de auto nog eens helemaal piekfijn in orde aan het maken zijn, want komend weekend zijn de eerste races van het seizoen al en ondanks de nodige zakelijke en privé uitdagingen, is mijn doel toch echt om alle races mee te doen dit seizoen.
De competitie vooraan is echt serieus, er zitten denk ik 7-8 mensen in de Cup die echt een complete ronde foutloos op de limiet kunnen rijden, er stapt dit jaar ook wat jong talent in en er zijn denk ik een stuk of 5 mensen die kans maken om kampioen te worden. Daar reken ik ons team nog niet toe, omdat we de auto's nog niet goed genoeg kennen om altijd direct een juiste set-up te hebben en we ook nog wel een paar keer uit zullen vallen met technische mankementen, maar als we structureel rond de top 5 mee kunnen doen en als het regent voor de winst mee kunnen strijden, dan zou dit al een geslaagd seizoen zijn.

De kalender voor 2025 ziet er als volgt uit:
3 - 6 april | ronde 1 | Dijon-Prenois
19 april | ronde 2 | Zandvoort
25 mei | ronde 3 | Zandvoort
5 juli | ronde 4 | Zandvoort
10 september | ronde 5 | Assen
3 - 5 oktober | ronde 6 | Nürburgring GP-Strecke
19 oktober | ronde 7 | Zandvoort
6 november | ronde 8 | Zolder

Als het lukt, zal ik proberen na elke ronde een verslagje te typen.
En als er mensen zijn die het leuk vinden om eens te komen kijken en de sfeer te proeven, altijd welkom uiteraard!

[Alexsti]

Als je op Zandvoort bent kom ik dit jaar zeker ff bij je langs, als jij bij mij langs moet komen (op racecontrol) heb je wat gedaan wat niet mocht , dus ik wil je daar niet zien !
Alvast een leuk seizoen gewenst.

[Tom]

Mooi
Als het zo uit komt dan kom ik een keer kijken.

[Rolf205]

Maar goed, we hadden een vermogensprobleem. In de data konden we terugvinden dat één injector op een gegeven moment nog maar 12ms inspuit i.p.v. de 14ms wat het zou moeten zijn. Probleem gevonden, nu alleen de oplossing nog. Afgelopen zaterdag de laatste testdag voor het seizoen, wederom op Zandvoort. Injectoren waren al vervangen, net zoals de bougies en vrijwel alle sensoren die op zo'n motor zitten, dus we hadden nog één laatste optie: de lambdasensor.
Die was ook snel vervangen, hup naar buiten en er was weer vol vermogen. Ik snap het nog steeds niet helemaal (zo'n ding zou het moeten doen of niet doen, maar niet af en toe wel en af en toe niet), de monteurs snappen het ook niet, maar goed, het blijft Engels spul, dus niet teveel aandacht aan besteden en gewoon accepteren dat hij nu weer loopt.

Als het om een wideband lambdasensor gaat, kan dit wel. Daar zit keramiek in en als je hm een keer laat stuiteren, kan het keramiek barsten. Dan werkt ie meestal wel, maar bij bepaalde temperaturen kan ie dan verkeerd signaal geven. Dan kan ie in de kliko...


Ik dacht al, skeef mag toch niet? Blijkbaar overmacht...

[Downforce Hans]

Ik heb ontzettend goede herinneringen aan Downforce, en alle tijd die ik daaraan besteed heb. Heerlijk om deze verhalen te lezen, fantastische resultaten neerzetten met zo’n team is geweldig.

Bij Downforce heeft hij het geleerd al kan ik me één uitstapje op Zolder nog wel herinneren......