Autogekte: hebben we er allemaal last van ?

[MartijnGizmo]

Mijn eerste woordjes was auto, tot grote teleurstelling van m'n ouders (of niet), dus de basis was al vroeg gelegd. Mijn jeugd vulde ik o.a. met Matchbox, auto's tekenen, alle specs uit de AutoKampioen leren en Duits begrijpen door de AutoBild te lezen. Auto's altijd leuk blijven vinden, al duurde het toch vrijwel exact 10 jaar tot ik na het behalen van mijn rijbewijs m'n eerste auto kocht... Het modificeren van auto's is voor mij trouwens bijna nog leuker dan het kopen ervan.

Inmiddels verdien ik de kost met het filmen van auto's, wat ik zelf nog altijd een absolute droombaan vind. Niet alleen het werk zelf, maar ook alles er omheen: de nieuwe auto's, de gave tripjes, het ontmoeten van autogekken, etc.

[Roy RS]

Als ik mijn omgeving mag geloven dan ben ik knetter-auto-gek...ik heb vanaf mijn 15de gewerkt in cafe's met maar 1 doel, een sportieve auto, al snel leek de Subaru GTT de onbereikbare heilige graal, toen ik dat had moest het een Evo zijn en zo stelde ik mijn doelen telkens bij, ik ging steeds meer werken en verdienen en de doelen werden steeds ambitieuzer en ik heb auto's gekocht die een normale man als ik normaliter niet kan/wil kopen, de verhouding geld naar auto's/geld naar alle andere dingen was volledig uit balans.

Het doel zoals "als ik toch ooit een Viper met 8 liter motor zou bezitten, dan is mijn leven compleet..." heeft gemaakt dat ik altijd, maar dan ook altijd spaarde als een debiel, lange tijd ging de helft van mijn inkomen naar de spaarrekening tot ik het volgende project kon kopen en dan ging letterlijk alles wat ik had er weer in.

Autoboekjes en filmpjes kon ik dromen en spec van vrijwel elke noemenswaardige auto kon ik oplepelen.

Maar op een gegeven moment ga je ook andere dingen belangrijk vinden en moet ik ook zeggen dat ik geen doelen meer heb om voor te gaan, dus nu lees ik vrijwel nooit een automagazine meer, de algemene interesse is weg, het lijkt steeds moeilijker om een auto te vinden waar ik écht warm van wordt.

Ik denk ook dat de Ariël en in mindere mate de KTM (want toen was het kwaad al geschiedt) mij verpest hebben, ik heb via via vele supercars bereden en niets rijdt zo betrokken, puur en direct als zo'n ultra lightweight machine, ik ben blij dat ik dit ontdekt heb voor mezelf, maar het heeft me ook veel ontnomen, eigenlijk was het heerlijk om maanden/jaren te dromen van een Viper oid...anderzijds brengt het ook rust, ik kan me beter focussen op andere belangrijke zaken, een andere auto is geen prio nu zoals voorheen...Nu merk ik dat het ook wel eens leuk is om niet 24/7 in je achterhoofd bezig te zijn met zoeken, rekenen, bieden, mailen en vooral nog meer zoeken en rekenen...


En forums, tja, dat is eigenlijk gewoon omdat ik zonder internet niemand ken die dezelfde afwijking heeft als ik, het was fijn toen ik ontdekte dat er meer mensen zoals ik zijn en dat er zelfs mensen zijn die nog erger zijn
Via forums heb ik leuke mensen leren kennen, die je nooit zou ontmoeten, andere generaties, andere werkgebieden, maakt niet uit, zodra de autopassie ter sprake komt blijkt dat je met die mensen dagen kunt buurten zonder verveelt te raken terwijl ze op papier nog niet bijna bij me zouden passen.

[Mike R32]

Mijn grootste probleem is toch wel het modificeren na aanschaf en toch ook wel de angst voor gebruikerssporen. Sinds oktober rijden we een E90 325i LCI Carbon Edition. Het lijstje met modificaties ligt al klaar. Alles van BMW Performance; uitlaat, diffuser, remmen, gril enz.

[Snipe]

vroeger was Autovisie mijn lijfblad maar sinds Ton Roks weg is, is het een stuk minder geworden Inmiddels het nieuwe blad van Roks (Octane) helemaal ontdekt, erg leuk blad

Spread the word!

[Nutkees]

Zelf weet ik niet beter of ik ben met Auto's bezig geweest, het begon al doordat ik van mijn vader als klein jochie in de Range Rover mocht rijden op Texel, waar ik oorspronkelijk vandaan kom.

Vanuit daar de hobby voor het motorcrossen en brommers gekregen en kort daarna voor autos, wat begon met een Ford Mutt vanuit Vietnam met daarnaast een Opel Manta.

Met de manta al snel gekozen voor een andere motor uit een kadett en na mijn verhuizing naar Alkmaar was het hek van de dam. Er kwam een ascona B bij, ook daar weer een andere motor in (turbo uit een calibra) en met regelmaat naar shows toe van dragracer, illegaal sprinten of naar grote auto evenementen.

Toen ik eenmaal mijn eerste baan kreeg bij Randstad, werd van mij verwacht dat ik met mijn eigen auto naar klanten zou gaan. Een Opel Ascona B was niet echt wat hun konden waarderen, dus heb ik toen een 300x twinturbo gekocht

Een paar jaar later wat geld kunnen sparen en toen voor de Z3 M Coupe gegaan. Auto waar ik nog steeds aan terugdenk, want wat een gave kar was dat toch, maar uiteindelijk was een Dodge Viper voor mij de ultieme droom en die heeft de plek van de BMW ingenomen.

In de tussentijd steeds meer met Driving-Fun bezig geweest en uiteindelijk met Peter een bedrijf gestart in de auto racerij genaamd DFRacing.

Ondertussen 2 werkplaatsen en een auto of 15 in bezit waaronder 5 Vipers, BMW E36 GTR, BMW Z3 M Coupe, Maserati 3200gt, etc etc.

Kortom: ja ik ben redelijk auto verslaafd.

Ik moet daarbij wel zeggen dat ik nooit auto boekjes lees, of nieuws op autogebied volg. Ook ga ik niet veel naar shows toe en hou ik het steeds meer bij het rijden op het circuit. Ik haal daar veruit de meeste lol vandaan en ritjes over de openbare weg is zeker nog leuk, maar trekt mij niet meer zoveel. Komt vooral omdat de meeste georganiseerde ritten in teken staan van geld verdienen voor de organisatie en het barst er van de jeugd die met cameras in de aanslag staan. ergerde mij daar dermate aan, dan ik besloot niet meer heen te gaan.

[dvh]

Ik ben vandaag de dag dermate druk met van alles dat er simpelweg geen ruimte is voor een autohobby.
Als ik later groot ben. Meer tijd heb en minder prioriteiten. Dan wakkert mijn liefhebberij vanzelf weer aan en verwen ik mezelf wel een keer met wat moois.

Overigens heb ik heel weinig / bijna niks met racen. Ik hou van een mooie auto. Als zou ik hem in de garage zetten om erna te kijken. Keertje starten. Keertje het stof eraf poetsen. Zou voor mij al voldoening genoeg zijn.

Er wordt hier over niet mainstream gesproken. Nou dat ben ik ook niet.

Ergens vind ik het fijn dat ik er niet meer zo gek op ben als vroeger. Dat is gewoon vervelend voor jezelf namelijk.

[Tom]

Ergens vind ik het fijn dat ik er niet meer zo gek op ben als vroeger. Dat is gewoon vervelend voor jezelf namelijk.

Het is een dure hobby en je kunt je geld maar één keer uitgeven, maar misschien heb je morgen kanker, breekt er een oorlog uit of raak je invalide na een ongeluk. Ik rijd liever nu een leuke auto. Nog buiten downsizing en alle betutteling eromheen... want ook dat is een gevaar voor onze hobby. Als ik de nieuwe generatie supercars zie dan geloof ik wel dat fabrikanten er wel wat van kunnen maken (binnen de grenzen die ze hebben), maar alles rondom milieu zal er niet soepeler op worden.

[dvh]

Ja máár.
Ik heb een ander plan.

Ben nu 34. Ik wil de moet eraf. De moet van het moeten. Dus vóór ik 40 ben wil ik gewoon dermate onafhankelijk zijn dat er heel wat moet gebeuren wil ik / we / wij in de problemen komen.

Dus krijg ik kanker. Dan moet de rest v/d fam probleemloos achter blijven.
En probleemloos achter blijven wil niet zeggen een leuke auto in de garage hebben staan. Maar gewoon zo min mogelijk maandlasten. Geen hypotheek is daar een van.

En als ik alle schulden op een hoop gooi. Dan heb ik nog 4 jaar te gaan. En dan heb ik nog 2 jaar rek om mijn doel te bereiken.

En dan. Als dat allemaal gebeurd is. En ik krijg geen kanker enzo. Dan koop ik een leuke auto voor in de garage.

[sitechris]

@Macboy:

herkenbaar verhaal. Ik ben ook 'hooked'. Ik ben actief deelnemer bij een stuk of 7 fora, ik lees bijna alle NL bladen en nog een paar buitenlandse, kijk naar veel online filmpjes, rijd 90k per jaar en blog ook nog eens over auto's. Oh ja, ik geef er ook een 'fortuin' aan uit.

[jos_br]

Grappig dit alles te lezen........, ben gewoon een bedrijfje begonnen, met auto's.....

Jos.

[Macboy]

Blijven komen mensen met die verhalen

Ze worden allemaal gebundeld in het boekje "10 jaar DF: en nu ?"

[witje]

Het is niet perse erfelijk bepaald. Opa 1 was taxichauffeur maar de ander fietsenmaker. En mijn broertje kan wel een Lambo waarderen maar voor de rest interesseert het 'm niet.

Ma weet dat je een Japanner moet hebben, meer niet.
Beide rijden Suzuki Baleno (automaat / Sport), door ons bemiddeld.

[Roy RS]

Het is zeker niet erfelijk bepaald, ik ben werkelijk de enige in héél de familie die iets om auto's geeft

[Mike R32]

Ik ben ook de enige. Auto hobby is dan moeilijk uit te leggen.

[Riceaux]

Het is een dure hobby en je kunt je geld maar één keer uitgeven, maar misschien heb je morgen kanker, breekt er een oorlog uit of raak je invalide na een ongeluk. Ik rijd liever nu een leuke auto. Nog buiten downsizing en alle betutteling eromheen... want ook dat is een gevaar voor onze hobby. Als ik de nieuwe generatie supercars zie dan geloof ik wel dat fabrikanten er wel wat van kunnen maken (binnen de grenzen die ze hebben), maar alles rondom milieu zal er niet soepeler op worden

Daarom geef ik ook bovengemiddeld veel geld uit aan auto's voor een student. Op het moment is m'n inkomen even 'iets' lager dan normaal, dus de hobby auto moest de deur uit vanwege de vaste lasten. Vanaf september komt er weer meer geld binnen, dus dan ook weer een duurdere auto voor de deur. Zomer 2017 waarschijnlijk een dikke roadtrip doen. In 2015 ondanks de behandeling 2 keer naar de Ring geweest met m'n vriendin (die het gelukkig ook leuk vind!) Hypotheek kan ik toch niet krijgen op mijn naam, dus daarom hebben we maar besloten om mijn inkomen aan auto's/leuke dingen uit te geven. Vorig jaar nog wel een scootertje gekocht toen de hobby auto weg ging. Zelfs dat vind ik leuk. Zolang het maar een verbrandingsmotor heeft vermaak ik me er eigenlijk wel mee. Sleutelen, rijden, racen, driften, kijken, meerijden, ik vind het allemaal mooi. En net als Macboy kan ik me ook uren vermaken met de verschillende configurator's.

[matthyssie]

Jullie deugen allemaal stuk voor stuk niet. Kan je nagaan voor hoeveel CO2-uitstoot jullie verantwoordelijk zijn. Milieubarbaren!!

[Kasteel]

Grappig om te lezen, zal mijn verhaal vd week ook nog wel droppen, lees wel veel herkenbare dingen

[Eric Z]

Het is zeker niet erfelijk bepaald, ik ben werkelijk de enige in héél de familie die iets om auto's geeft

+1 Ook hier als enige. Vroeger reed ik blijkbaar uren lang met autos over de vensterbank. Later een skelter uiteraard, met echte aanhangwagen koppeling aan de aanhanger en een trekhaak gelast aan de skelter. Kon je dus ook een tandemasser achterhangen, trapte wel zwaar ook een keer een mercedes mee uitgeschakeld. Die parkeerde zn achterbumper op het voorwiel van de skelter en toen stond het aangedreven wiel rond te spinnen in het niets. Tientallen keren op z'n kop gelegen want je moest steeds harder de dijk af, maar de bocht was scherp...
Brommers e.d. heb ik overgeslagen, wel direct op mn 18e zowel auto als motorrijbewijs gehaald. En de meeste driving fun haal ik dan ook uit rijden op de motor.

[Emiel]

Een auto moet mij raken, prachtige klassieker, die moeite koste om mee te rijden ( schakelen, sturen, etc ), om eens een dag mee te toeren, een knappe V8 met flink gebrul of een rally auto of sport wagen. Maar hoe dan ook, een auto moet gebruikt kunnen worden.

Je moet mij niet in een Ferrari op de openbare weg zetten , dat doet mij persoonlijk niks. Net als moderne meuk, leuk die nieuwe Ford RS, maar te zwaar, te mileu verantwoord, teveel techniek. Net als de nieuwste BMW, Audi, Porsche, Fiat, etc. Niet mijn ding. Leuk voor A naar B maar dat kan ook in een wat oudere auto.

En hoewel ik overweeg om de fijne E60'525i weg te doen voor een STI of Evo, voor dagelijks gebruik ben je daar na paar weken ook op uit gekeken, ik tenminste wel. ( tenzij het 300 dagen per jaar doet sneeuwen.)

Ik volg geen auto bladen overigens. Ik rij of sleutel liever, overweeg dan ook parttime werk van te maken.

Jullie deugen allemaal stuk voor stuk niet. Kan je nagaan voor hoeveel CO2-uitstoot jullie verantwoordelijk zijn. Milieubarbaren!!

Als je geen kinderen hebt mag je zoveel uitstoten als je wil, dan nog haal je het niet bij de mensen met kids en de kids van de kids en daar weer de kids van

[Spijkerhard]

Ik kon al wel praten, maar nog niet echt denken:
Mijn Opa had een zoon (mijn oom) die Cor heette,
Ik noemde ze, zeker nog geen 2 jaar oud, Opel en Record,
Naar de auto waar mn Opa in reed en waar ik helemaal gek van was.

[Luco]

Ja, wanneer ben je autogek?

Mijn vader was denk ik geen autogek maar wilde wel elk jaar een nieuwe auto, kocht die ook gewoon zonder medeweten van moeders de vrouw, altijd een fiat (italiaan he) ooit een keer een volkswagen zon coupe.
Ook steevast elk jaar met de auto 1600 km op vakantie naar Italie. Misscien dat ik daarom helemaal geen hekel heb aan autorijden.

Maar bij mij was het eerst het motorvirus, heb jaren woon/werk met de motor gedaan en had niet eens een autorijbewijs, daarna jaren motor met zijspan gereden en toenmalige goede vrienden reden ook motor met zijspan en hij was ook gek van oude auto's en motoren, wist ook bijna alles, denk dat ik daar veel van meegekregen heb, mijn voorliefde ligt toch bij de oudere auto's en motoren, uiteindelijk toch maar autorijbewijs gehaald en de eerste auto was een v6 2.0 taunus automaat uit 1981 dacht ik. Mijn toenmalige buurman reed ook motor maar had ook een Cadillac, eentje met echt die grote vleugels.

Dus toen hadden we het vaak over auto's motoren enz enz, wel altijd F1 fan geweest en op een gegeven moment samen met de buurman een introductiedag gedaan op zandvoort, met allerlei auto's en met quad, slalom, rondjes rijden enz enz. bleek ik de eerste prijs gehaald te hebben een dagje formule ford rijden, toen is bij mij het zelf racen virus toegeslagen, maar ja andere prio's, werk, avondstuudie enz enz, dus alles laag pitje, wel altijd wat anders dagelijks gereden dan wat "normaal" was, thunderbirds, corvette, alpine enz enz en daar reed ik echt gewoon 60k per jaar mee.

Toen alles gesetteld was en eigen bedrijfje ging draaien uiteindelijk toch een racewagentje gekocht en mijn licentie gehaald, toen drie jaar dnrt gereden en drie jaar dsc.

Nu alles op een laag pitje omdat er belangrijkere prioriteiten zijn in het leven.

Misschien ooit weer eens, ook iets aparts rijden zit er voorlopig niet in, maar ben blij met wat we hebben en wat we gedaan hebben, dus ja ben je dan autogek?
Dat mag een ander bepalen.

[allen]

En hoewel ik overweeg om de fijne E60'525i weg te doen voor een STI of Evo, voor dagelijks gebruik ben je daar na paar weken ook op uit gekeken, ik tenminste wel.

Ik heb dat omgekeerd. Jaren een 5 serie gereden. Vond het zelf alleen maar frusterend. Alles is zo gedempt. Op lage snelheden stond ik voor m'n gevoel stil en ging ik me vervelen. 160+ over de snelweg werd een gewoonte. Minder frustratie op de weg, maar weer vooral veel frustraties bij de voordeur als ik de zoveelste envelop van het CJIB zag liggen. Kan goed begrijpen dat mensen zo'n wagen waarderen, maar doe mij maar een herrie makende Subaru. Vorige week ingeruild, maar ik mis dat oude hok wel.
Ik weet nog dat ik de Forester een jaar of 5-6 terug kocht. Onverwacht stond de 5 daarna weg te rotten op de oprit. Heb de wagen nooit meer gebruikt.

[markk]

Herkenbaar. Ja natuurlijk. Of misschien ook niet.

Ik ben opgegroeid als zoon van een rijinstructeur en heb naast m'n HTS opleiding een opleiding gedaan tot rijinstructeur. Toen ik 19 was gaf ik rijles als bijbaantje terwijl m'n vrienden bij Appie Heijn aan het werk waren.

Ook heel veel gesleuteld als jonge jongen. Aan brommers maar ook aan lesauto's. Inbouwen LPG, inbouwen communicatie apparatuur, koppelingen/remmen vervangen, etc.

Niet alleen autogek maar zeker ook, en misschien wel in een grotere mate, motorfietsen.

Kan het tegenwoordig, met 46 jaar levenservaring, wel meer in perspectief plaatsen. In de zin dat een dikke M3 ook maar een snelle 3-serie is die eigenlijk waanzinnig veel geld kost in aanschaf, onderhoud, afschrijving, etc. En dat een "budget auto" zoals een Peugeot 107 eigenlijk best heel veel waar biedt voor de beperkte kosten. Ding doet echt niets verkeerd tegen een fractie van wat het andere DF materieel kost.

Ook meer realistisch in de zin dat er fijne balans is tussen kosten, onderhoud en "zorgen" omtrent het bezit. Er is nl. altijd wel wat te doen, te fixen, of naar de APK te brengen. En een setje banden/remmen/schijven/etc. opbranden op Papenburg terwijl we daar ook een weekje met het gezin van op vakantie kunnen. Hmmm...

Desalniettemin merk ik dat als ik een tijdje, zeg 2 weken ofzo, alleen maar gebruik heb gemaakt van "basic" vervoer (motorscooter of Peugeot 107) ik altijd echt met een "big smile" in en uit een "echte" auto stap. Niet een auto als vervoersmiddel maar gewoon als "speelgoed". Ik kan dan echt van de kleine dingen genieten. Een dik ///M stuur, een 6 cylinder roffel, een "memory seat" die automatisch mijn vastgelegde positie terugzet, een stoel waarin je zijdelingse steun hebt, stoelverwarming, etc., Ook zonder dat het met 8000rpm dwars moet. En ook zonder dat het super duur hoeft te zijn. Denk aan een 2-takt brommertje dat vol de geur van verbrande olie staat te verspreiden door z'n expansie uitlaat. Super...wat heb ik genoten van m'n Aprilia Ditech
bromscooter...Zolang ie het deed...

Gek ? Nee niet meer. Liefhebber van de mooie dingen in het leven, ja dat zal ik altijd wel blijven


Mark.

[Emiel]

J

Maar bij mij was het eerst het motorvirus, heb jaren woon/werk met de motor gedaan .

Na wat karten en kloten met o.a. MR2's toen ik begin 20 was sloeg hier het motorvirus ook toe. Met veel plezier gedaan en gestopt omdat het na circuit rijden niet meer leuk is op de openbare weg en meeste vrienden er sowieso mee stopten. Motorijden , naast woon/werk, vind ik echt een samen doen activiteit.

Klassieke motoren zijn echt mijn ding. Komt wel zodra Lotus klaar is en huis af is. Dan heb ik ook wat meer rust om te toer/terras/bezichtiging/terras te doen. Ergens heb ik nog de drang naar een KTM adventure en lange reis door Europa en keer Marroko.

En hoewel ik overweeg om de fijne E60'525i weg te doen voor een STI of Evo, voor dagelijks gebruik ben je daar na paar weken ook op uit gekeken, ik tenminste wel.

Ik heb dat omgekeerd. Jaren een 5 serie gereden. Vond het zelf alleen maar frusterend. Alles is zo gedempt. Op lage snelheden stond ik voor m'n gevoel stil en ging ik me vervelen. 160+ over de snelweg werd een gewoonte. Minder frustratie op de weg, maar weer vooral veel frustraties bij de voordeur als ik de zoveelste envelop van het CJIB zag liggen. Kan goed begrijpen dat mensen zo'n wagen waarderen, maar doe mij maar een herrie makende Subaru. Vorige week ingeruild, maar ik mis dat oude hok wel.
Ik weet nog dat ik de Forester een jaar of 5-6 terug kocht. Onverwacht stond de 5 daarna weg te rotten op de oprit. Heb de wagen nooit meer gebruikt.

De 5 serie rijd ik een 1 op 10,5 gemiddeld mee dus echt hard word er niet mee gereden. Lange afstanden is het comfortabel en dan is 130/140 of soms in de nacht , op bekende en rustige snelwegen 2x80 , op cruise control fijn. Verbruik is dan wat anders....

Ik ben meer volvo fan maar de BMW is wat directer op het stuur en dat compenseert hopelijk de drang naar wat anders. De BMW is technisch 100% , waarom weer wat nieuws en god weet wat voor ellende? Misschien niet auto gek genoeg

Ik snap je maar voor dagelijks probeer ik me rustig te houden. Overweeg zelfs een kleine auto mer trekhaak die gewoon 1 op 15 doet. Het is maar voor A naar B, voor de lol is er het speelgoed. Andere kant we leven maar 1x..... Zucht...

[allen]

Mocht ik ooit voor m'n gevoel echt helemaal klaar zijn met geld verkwisten aan auto's, denk ik dat ik weer een Subaru terug koop. Gewoon een oudje van 5-6k. Alleen voor het geluidje van de boxermotor in combinatie met de betrouwbaarheid. Volgens mij moet sparen dan ineens best hard gaan.