een hond

[Metchu]

phff wat een joekel die witte hond.

of die Turk op de foto is klein

[Erik dB]

een boxer? Ik ben met 1 opgegroeid en heb er eigenlijk alleen maar positieve ervaringen mee gehad. Gaan erg goed samen met kids..

[Mark]

Een Boevier misschien, ik vind het prachtige honden en heb er als kind veel mee kunnen spelen. Ben geen hondenman maar ik kan me indenken dat ze wel veel ruimte nodig hebben



Edit, hierin herken ik de boevier van waar ik vaak mee speelde wel:

Bron: http://www.bouvierclub.nl/main/index.htm

Gedrag

De strenge selectie die in de loop der eeuwen op de veedrijvers in Vlaanderen is uitgeoefend, hebben de Bouvier voorzien van een ijzeren gezondheid en een energiek temperament. Doordat hij altijd in nauw verband met de mens optrok en zijn voorouders zeker als bewaker moeten zijn gebruikt, maakt zijn gedrag hem ook uitermate geschikt als waak- en verdedigingshond. Deze taak voert de Bouvier trouwens steeds meer uit.
Het karakter van deze honden wordt door de liefhebbers vaak geroemd, waarbij 'moedig'en 'schrander'veel gehoorde opmerkingen zijn. Hij kan trots en fel kijken, maar zich ook onderzoekend en nadenkend gedragen.
De Bouvier is sterk geneigd zelf handelend op te treden als hij meent dat zijn baas in gevaar verkeerd. Hij wacht in dat geval niet op een opdracht. Zijn stoere voorkomen en hoge intelligentie maken de Bouvier tot een zeer gewaardeerde waakhond. Het waaks gedrag betekent zeker niet, dat de Bouvier zich op iedere bezoeker werpt.

Kinderen

Kinderen vertrouwt hij van nature. Tenzij hij slechte ervaringen heeft opgedaan, zal hij ze zacht benaderen. Hij is zelfs beroemd op zijn voorzichtigheid in dat soort situaties. Zo is het diverse malen voorgekomen dat Bouviers, behalve de huisgenoten, geen andere mensen wilden toelaten in de kamer waar een pasgeboren baby was ondergebracht.
Verder is de Bouvier gek op spelletjes, niet alleen met kinderen, maar ook met volwassenen. Dat is niet zo verwonderlijk voor een hond die vanouds her, gewend is met de mens op te trekken.

Algemeen

De Bouvier doet er ongeveer drie jaar over voor hij volledig geestelijk volwassen is. Pas dan is de hond in staat zijn indrukwekkende vaardigheden zoals dapperheid en intelligentie op een evenwichtige manier tot uiting te brengen.
Hij is dan niet alleen volgroeid, maar heeft inmiddels ook voldoende uiteenlopende ervaringen opgedaan. Tot die tijd zal zijn baas hem moeten begeleiden. Belangrijk is vooral een rechtlijnig, vasthoudend optreden zonder de hond al te autoritair te behandelen.
De jonge Bouvier moet vanaf het begin weten waar hij zich aan heeft te houden. Bouviers zijn nu éénmaal van nature geneigd de baas te willen spelen over hun omgeving. Alleen als ze uiterst consequent worden behandeld, zullen ze leren hun fysieke kracht op de juiste manier te gebruiken. Een Bouvier zal moeten leren wie de baas is. Vanzelfsprekend zal dat op basis van vertrouwelijkheid tussen eigenaar en hond moeten gebeuren.

Zelfstandigheid

De opmerkelijkste eigenschap van de Bouvier is dat hij in staat is om zelfstandig te werken. Hij schiet bijvoorbeeld iemand te hulp, zonder daartoe opdracht te hebben gekregen en kan daarbij tamelijk ingewikkelde situaties het hoofd bieden. Bovendien heeft hij, ondanks zijn forse uiterlijk, prima reflexen en een fijne neus. Deze eigenschappen maken hem eveneens geschikt voor reddingswerkzaamheden bij rampen of lawines. Maar ook meer zelfstandig speurwerk is hem toe te vertrouwen.

Behuizing/karakter

Een bouvier heeft een goede behuizing nodig, het liefst met een stek om te verdedigen. Voor een bovenverdieping heeft hij te veel energie. Een deel van de dag brengt hij graag buiten door.
Daarbij heeft hij geen toezicht nodig want hij regelt zijn gaan en staan zelf. Een ruime tuin of een erf is voor hem als leefomgeving dan ook zeer geschikt. Onder die omstandigheden voelt hij zich op zijn gemak en zal hij de evenwichtigheid en het zelfvertrouwen uitstralen die bij zijn ras passen. Het eigen karakter van de Bouvier is zeker niet op agressie toegespitst.
Als hij zo heetgebakerd is als sommige beweren, zou hij niet zo'n goede gezelschapshond zijn. Iedereen die het respect en de aanhankelijkheid van deze hond voor zich weet te winnen, zal in hem een voortreffelijke gezelschapshond vinden.

[Ravin ///M]

...de Rhodesian Ridgeback of Pronkrug is mijn favoriete hond, mijn broer heeft er 4.
Beeldschoon en superintelligent. Erg rustig met kids, maar wel waakzaam als het
moet.

http://nl.wikipedia.org/wiki/Pronkrug" onclick="window.open(this.href);return false;

[The Doctor]

Ik hou niet zo van honden.

Als het echt moet, vind ik dit altijd wel grappige beesten.

als je van zwemmen houdt, ideale beesten!
Ze worden ook groot en zijn ontzettend sterk (vooral als ze water zien), maar het zijn ook ontzettend lieve beesten!

De 'onze' is uiteindelijk 12 jaar geworden en zelfs toen ie door z'n zwakte door ziekte bijna niet meer kon lopen, zwom ie nog heel graag en trok ie nog steeds mensen naar de kant als je hem bij z'n vacht pakte.

[Niall]

Thuis hebben we een border collie en een mechelse herder.

Beide gaan heel goed om met een baby van 11 maanden, maar ze zijn allebei geen makkelijke honden in opvoeding.
Voorbeeld van een mechel is dat je zo een hond continu onder de duim moet houden en veel geestelijke inspanning nodig heeft, als je dat lukt heb je een vriend voor het leven welke altijd voor je klaar staat.

Border collie is een hond die veel beweging en geestelijke inspanning nodig heeft. Gaat heel goed met kinderen om en is niet lomp zoals een herder, maar ze kunnen af en toe afstandelijk zijn. Die van ons gaat bv aan de andere kant van de kamer liggen en houdt je vandaaruit in de gaten in tegenstelling tot de herder die op schoot komt liggen.


Zou goed internetfora doorlezen opf de hond dat je graag wil hebben, wel bij je past. Veel mensen denken ik wil een herder terwijl ze er niet geschikt voor zijn waardoor die hond rare trekjes kan vertonen zoals overlijk dominant.

[Michel P]

Jacco,

Hoeveel ervaring heb je met honden?

Bulldog, zoek even gezondheidsproblemen binnen dit ras, ga je niet vrolijk van worden, en dan druk ik me nog zachtjes uit.

Kijk deze docu van de BBC eens (zeer schokkend) http://vids.myspace.com/index.cfm?fusea ... d=44215931" onclick="window.open(this.href);return false;

Maak eens een lijst van wensen waaraan de hond dient te voldoen. Hoeveel tijd wil je in de hond steken, moet de hond een open karakter hebben, enz. enz. Bezoek hondenshows, lees eens een boek over het ras, of de rasgroep waar je interesse ligt.

Ik ben van huisuit opgegroeit met honden. Heb zelf een Bull Terrier, ook geen hond voor iedereen, voor kinderen super lief, maar heeft een strakke hand nodig. Honden en kinderen erg leuk, doch onder de 12 jaar nooit een kind alleen met de hond laten. Een hond ziet jongere kinderen als rang lagere! Als de roedelleider (jij) dan niet aanwezig is kan de hond het kind gaan corrigeren!

Een mooi voorbeeld daarvan: papa en mamma de kids en de hond zitten gezellig in de kamer, moeders loopt even naar wasmachine op zolder, de kids vragen telkens mogen we een koekje, nee kids, jullie hebben er een gehad en dat is genoeg, dus blijf van de koektrommel op tafel af. Dan gaat de bel, papa loopt naar de voordeur, de kids denken, yes nu kunnen we een koekje scoren, en pakken de koektrommel, de hond denkt, he de roedelleider is weg, ik corrigeer we even.............. de hond doet niets fout, alleen het kind heeft wel een bijtwond!

Als ik even weg ga en mijn jongste zoon van 9 is alleen gaat de hond in de bench, dit terwijl ze de grootste maatjes zijn, en hij alles met de hond kan doen. Het gebit van een hond (klein of groot) kan forse schade toebrengen.

Kids tot 12 jaar een hond alleen uitlaten is dan ook dom, al is de hond die je hebt nog zo relax, je weet niet wat je tegen komt.

Michel

[Roy]

Luco heeft een boerboel. Ik vind het geen honden met een sympathieke uitstraling en als het net zo is als de cane corso van mijn zus zijn het ook gaan gezellige honden voor kinderen. Een groot nadeel kan ook zijn dat de hond zo trouw is aan de gezinsleden dat het bijna onmogelijk is om iemand in huis op te laten passen op je kinderen met de hond erbij. Ik doe dat in ieder geval niet bij mijn zus terwijl ik de hond van pup van aan ken. Een boerboel wordt ook te groot en te zwaar om leuk te zijn voor kinderen. Mijn neefjes hebben een verstandhouding met de hond maar van enige affectie is geen sprake.

Engels bulldog is denk ik hetzelfde verhaal, zijn gewoon geen leuke honden voor kinderen. Er lopen er hier een paar in de buurt rond. De honden worden alleen door de man uitgelaten. Je ziet geen kind met een Engelse bulldog door de buurt lopen of met vriendjes en vriendinnetje gezellig de hond uitlaten.

Ik heb zelf een Engelse Bulldog.. zijn zelfs 1 van de liefste rassen voor de familie.. Niet in de war met een Amerikaanse Bulldog? Het is echt een schat van een beest. Het zijn alleen koppige honden, daarom moet je streng optreden. Als je dat doet, zijn ze geweldig. Ik woon zelf in een buurt van 38 huizen met 52 kinderen oid.. ze zijn allemaal gek van hem en andersom.

Dit is Barney, mijn hond:





@Michel: Goed gezegd over die kinderen Michel. Zo loopt er in onze wijk een Amerikaanse Bulldog die uitgelaten word door een tenger grietje van misschien 11 jaar. Snap je toch niet...

[Roman]

De eigenschappen van een Boerboel:

De aard van de Boerboel:

Standvastig
Betrouwbaar
Intelligent
Een sterk waakinstinct
Zelfverzekerd en zonder vrees of pijngrens
Bijzonder gehecht aan gezinsleden en kinderen
Een kindervriend en speelkamaraad
Gehoorzaam
Lief voor "goed volk" *(dus als Hielke komt bijt ie direct

Al die karakteristieken wijzen voor mij duidelijk naar een Dobberman. Geweldige honden, slechte reputatie (ten onrechte) dat is erg jammer. Zijn echt wereld honden

[Mark]

De eigenschappen van een Boerboel:

De aard van de Boerboel:

Standvastig
Betrouwbaar
Intelligent
Een sterk waakinstinct
Zelfverzekerd en zonder vrees of pijngrens
Bijzonder gehecht aan gezinsleden en kinderen
Een kindervriend en speelkamaraad
Gehoorzaam
Lief voor "goed volk" *(dus als Hielke komt bijt ie direct

Al die karakteristieken wijzen voor mij duidelijk naar een Dobberman. Geweldige honden, slechte reputatie (ten onrechte) dat is erg jammer. Zijn echt wereld honden

Een beetje een vreemde tip voor iemand met jonge kinderen imho.

Deze informatie wordt u aangeboden door de Dobermann Vrienden In Nederland (D.V.I.N.), de rasvereniging die in Nederland de belangen vertegenwoordigt van de Dobermann. Onze rasvereniging is aangesloten bij de Raad van Beheer op Kynologisch Gebied in Nederland en bij de Internationale Dobermann Club, die op Internationaal niveau de belangen van ons ras vertegenwoordigt.

De D.V.I.N. heeft tot doel fokkers en liefhebbers van Dobermanns nader tot elkaar te brengen en geinteresseerden voor de fokkerij van dit ras in Nederland voor te lichten. In het kader van dit doel is deze voorlichtingsbrochure geschreven. Maar deze voorlichtingsbrochure is echter ook bedoeld om al die liefhebbers die behoefte hebben aan algemene informatie betreffende hun ras van dienst te zijn. Voor al deze mensen wil onze vereniging graag het karakter, de gezondheid en de schoonheid van onze Dobermann beschrijven.

Kent u de dobermann wel?
Natuurlijk heeft u de Dobermann wel eens gezien. u kent hem van zien en van horen. Natuurlijk heeft hij indruk op u gemaakt anders had u deze info niet opgevraagd. Maar kent u hem werkelijk. Dan bedoelen wij niet dat fraaie en ideale beeld dat u in gedachten hebt, maar dan bedoelen wij de Dobermann zoals hij werkelijk is. Niet zoals hij beschreven wordt in tijdschriften en boeken. Het ideale beeld zoals dat daarin beschreven wordt, is natuurlijk geen normaal beeld. Betrouwbaarheid, dapperheid, onverschrokkenheid en waakzaamheid. Deze eigenschappen behoort hij weliswaar te bezitten, maar ze moeten wel ontwikkeld worden. Bovendien krijgt u ook nog met een aantal andere eigenschappen te maken, zoals agressie, dominantie en activiteit, die u eigenlijk juist misschien zou moeten afzwakken, omdat ze niet bij u passen. Kortom het is uw taak als eigenaar om het karakter van uw Dobermann te ontwikkelen en de pup goed te socialiseren. Natuurlijk heeft u ook zo'n geweldige imposante reu gezien of zo'n mooi gebouwd en elegant teefje. Maar een pupje van 8 weken lijkt daar helemaal nog niet op. Door de juiste voeding en een juiste opfok is het uw taak om de pup die u bij de fokker en bij z'n moeder heeft weggehaald te laten opgroeien tot een volwassen en krachtige Dobermann. Voor u zover bent, zult u mogelijk veel moeilijkheden tegenkomen. Diarree, ongehoorzaamheid, grommen, het kapot bijten van uw lievelingsspullen, kromme poten, doorgezakte rug, nervositeit, gebrek aan eetlust, enzovoort. Dit wordt niet beschreven in het ideaalbeeld van de Dobermann, maar het zijn wel eigenschappen en zaken waar u mee te maken kunt krijgen.

Wie is de Dobermann nu werkelijk?De dobermann is een hond die behoort tot de groep van zogeheten 'werkhonden' en wel tot de groep van de 'waak- en verdedigingsrassen'. Omdat hij een werkhond is, moet hij ook arbeidslust hebben en hij is dus een actieve hond, die graag veel in beweging is met en voor zijn baas. Dobermanns zijn ook dienstverleners, bijvoorbeeld door de eigendommen van zijn baas te verdedigen. Daarvoor bezit hij ook een aantal eigenschappen zoals moed en standvastigheid, alsmede een gezonde portie agressie en zelfvertrouwen. Hij moet trouw en aanhankelijkheid tonen aan zijn baas en de medehuisgenoten. Kortom: de Dobermann is een karaktervolle hond!

Het karakter van de DobermannEen karaktervolle hond is hij zeker en dat geeft soms wel eens problemen. Immers, een hond met karakter is geen meeloper en vertoont soms eigenzinnig gedrag. Wat een Dobermann eenmaal in z'n hoofd gezet heeft, krijgt men er vaak heel moeilijk uit. Bovendien paart hij deze eigenzinnigheid aan intelligentie. Dat maakt hem tot een andere hond dan de meeste andere rassen. Dit is geen mooipraterij, maar een waarschuwing! Door dat karakter is de Dobermann geneigd om u voortdurend te beproeven en uit te dagen. Steeds weer opnieuw zal hij proberen u te overtroeven of te slim af te zijn. Dit kan zeer lastig zijn. Vooral de eerste twee jaren van uw vriendschap zijn door dat karakter niet gemakkelijk. Als hij echter eenmaal gemerkt heeft dat door uw consequente handelen hij het steeds moet afleggen, dan zal de Dobermann zich in zijn plaats schikken en met alle plezier doen wat u van hem verlangt. Maar wee de eigenaar die niet door zijn Dobermann als baas wordt erkend! Het zou beter geweest zijn als deze eigenaar nooit aan een Dobermann was begonnen. Het is goed zich te realiseren dat het ideaal van zijn schepper - de heer Louis Dobermann - het fokken was van een intelligente, scherpe en agressieve waak- en verdedigingshond. Om dit doel te bereiken heeft hij alle honden die deze karaktereigenschappen bezaten voor zijn fokkerij gebruikt.

Het uiterlijkNa de heer Louis Dobermann hebben de latere fokkers de hond zijn eigen type en bouw gegeven; waarbij het karakter ook wat werd aangepast. Dit alles is vastgelegd in de standaard van de Dobermann. Het zal duidelijk zijn, dat de Dobermann geen natuurlijk ras is, maar een door mensen gefokt ras. Het ras is dan ook pas ongeveer 100 jaar oud. Door de verschillende honden die gebruikt zijn om de Dobermann zijn eigen kenmerken en karakter te geven, zien wij vaak verschillende types: de vrij lichte en hoogbenige hond, maar ook de zwaar massieve en laag op de benen staande hond (het ideaal volgens de standaard ligt hier tussenin). De grootte van de hond varieert tussen 68-72 centimeter voor de reuen en voor teven tussen 63-68 centimeter. Het gewicht van een volwassen reu ligt tussen de 40-45 kilo en het gewicht van de volwassen teef ligt tussen de 32-35 kilo. Een dobermann is zwart of bruin, met een koperkleurige aftekening op borst, poten en kop. De andere voorkomende kleuren zoals 'isabel' of 'blauw' worden volgens de standaard niet erkend.De fokkers van de Dobermann hebben de verantwoordelijke taak ervoor te zorgen dat de erfelijke factoren van de Dobermann bewaard blijven. Zij zullen voortdurend moeten waken voor ontsporingen in de gezondheid, het karakter en het uiterlijk van de Dobermann. Het ideaal van een fokker behoort te zijn een gezonde Dobermann te fokken, die overeenstemt met de rasstandaard.

Het fokkenHet spreekt dus voor zichzelf dat een ieder die zich waagt aan het fokken van Dobermanns zich eerst heel veel kennis moet eigen maken om te voorkomen dat specifieke karakter- of exterieureigenschappen verloren gaan. Een goede fokker kent zijn eigen honden door en door. Hij weet welke fouten zijn hond heeft en zal er altijd voor waken een reu te kiezen met dezelfde fouten als zijn teef. Hierdoor verlaagt hij het risico fouten te verdubbelen en erfelijk vast te leggen in de pups van zo'n combinatie. De fouten van de hond kunnen u verteld worden door een keurmeester op tentoonstellingen of op clubmatches of door een gedragskeurmeester op de 'Dobermann Karakter Test' (DKT). Natuurlijk zal een ervaren fokker de fouten van zijn eigen hond ook kunnen zien. Als u de fouten van uw hond kent, dan zullen er nog veel problemen moeten worden opgelost voordat een eerste nestje kan worden gefokt. De juiste dekreu zal moeten worden uitgezocht; eentje die, zoals gezegd, niet dezelfde fouten heeft als de teef. Meestal woont zo'n dekreu niet om de hoek. De teef zal in een topconditie moeten worden gebracht door een juiste voeding en door een goede training. Er zal vervolgens een goede rustige plaats voor de teef moeten worden gezocht, waar zij haar jongen kan krijgen. Een goede ruimte zal moeten worden gemaakt zodat de teef haar jongen niet kan doodliggen of beschadigen. Denk dan aan de voeding bij de opgroei, aan de hygi‘ne, aan de medische verzorging, maar bovenal aan veel tijd, zorg en aandacht van de fokker. Vooraf is het ook nog heel wijs als de fokker zich afvraagt of hij liefhebbers kan vinden die een pup van deze teef willen kopen. Heeft de fokker tijd en ruimte voor eventuele nazorg? En het is goed om te onthouden dat een fokker altijd verantwoordelijk blijft voor zijn fokprodukten. Een fokker doet er goed aan zich altijd af te vragen waarvoor hij fokt, net zo goed als een aspirant eigenaar zich altijd dient af te vragen of hij wel een goede baas kan zijn voor een Dobermann?

SamenvattendEen Dobermann is een mooie hond met veel adel, maar het is ook een standvastige en karaktervolle hond die lief en aanhankelijk kan zijn. Maar bij een onjuiste opfok, een foutieve socialisering en een verkeerde opvoeding kan een Dobermann een lelijk nerveus op de poten staand dier worden, die sterk dominant is geworden of die schuw en angstig is en die te veel agressie vertoont of uit angst bijt.

Huiselijke omstandighedenMogen wij vragen naar uw huishoudelijke omstandigheden? Heeft u een partner, heeft u kinderen? Heeft u voldoende woonruimte voor een Dobermann? Het zal duidelijk zijn dat het aanschaffen van een hond, zeker als het een Dobermann is, altijd met instemming van het gehele gezin moet gebeuren. Denkt u niet: "Ach mijn huisgenoten, die wat gereserveerd staan tegenover de Dobermann, zullen wel aan hem wennen..." Dat gebeurt slechts zelden en het is een ijdele wens. Samen zult u van harte moeten kiezen voor een Dobermann, want u voedt hem ook samen op. Het grootbrengen, het socialiseren en het opvoeden komt op het gehele gezin neer en vooral op diegene die overdag thuis is. Hebben u en uw gezin voldoende tijd te besteden aan het grootbrengen van een Dobermann en heeft men die tijd er ook voor over? Er gaat heel veel tijd in zo'n Dobermann-puppy zitten. Dat betekent dat de gezinsleden zich heel wat leuke dingen moeten ontzeggen om de pup goed te kunnen opvoeden. De gezinsleden moeten consequent zijn, leren leven met de pup, leren overwicht houden op de hond. De hond zal moeten worden bijgebracht dat hij op de laatste plaats staat in de rangorde binnen het gezin. De hond zal nooit het idee mogen krijgen dat hij de enige is. Dat kan voor problemen zorgen als u kinderen heeft of later als u kinderen zult krijgen.
Mocht u al een Dobermann hebben en uw vrouw raakt in verwachting? Dan zult u de hond al vertrouwd moeten maken met de spullen die worden aangeschaft voor de baby. Als de baby er eenmaal is moet u de hond met de baby laten kennis maken en u moet de hond beslist niet weghouden van de baby. U moet de hond duidelijk maken dat het kind er nu bijhoort. Laat de hond gerust bij de wieg komen en bij de baby, maar houdt u wel een oogje in het zeil! Een Dobermann is erg groot en stoer en het kindje klein en breekbaar! In zijn enthousiasme kan hij het kind, ook als het wat groter, is behoorlijk beschadigen zonder dat er sprake is van boze opzet. Het voorstellen van de hond aan het kind maar ook aan andere huisgenoten of huisvrienden moet u zien als een spelletje. Overdrijf niet, dring niet op en forceer niets. Laat de hond uit zichzelf het contact zoeken en laat hij dat eerste contact altijd als plezierig ervaren. Maar altijd zult u duidelijk moeten maken dat de hond in rangorde nog steeds op de laatste plaats komt.
Is een Dobermann wel vertrouwd met kinderen? In principe is geen enkele hond vertrouwd met kinderen! Dus ook de Dobermann niet. Maar alles staat of valt met hoe u de hond en het kind aan elkaar voorstelt en aan elkaar leert wennen. Nooit koopt u een hond voor het kind, zeker geen Dobermann! Nooit staat u toe, dat het kind met de hond gaat sjouwen of zeulen! Nooit mag het kind de hond slaan of in zijn slaap storen! Vaker is het zo dat u de hond in bescherming moet nemen tegen het kind dan andersom. Maar houdt u beide onder controle en in de gaten. Laat uw kind niet alleen met uw Dobermann in de eerste kinderjaren. U merkt snel genoeg aan het gedrag van de hond hoe deze reageert op het kind. Let u ook op uw Dobermann als de vriendjes van uw kind komen spelen. Kinderen gedragen zich in de ogen van de hond soms vreemd en hij zal daarop dan ook vreemd kunnen reageren. Onthoudt u vooral dat het opvoeden van een Dobermann tijd kost. Bent u tweeverdieners en de hele dag aan het werk? Dan mag u uit respect voor de Dobermann en voor uw buren zich beslist geen Dobermann aanschaffen. Een Dobermann die vaak alleen wordt gelaten, wordt een onopgevoede hond en een lastpak voor zijn omgeving!

De nodige ruimte voor de DobermannEen Dobermann is een actieve hond, die veel ruimte nodig heeft. Daarbij wordt niet bedoeld een hele grote tuin of een hele grote kennel of kamer, maar de ruimte die hij krijgt om te rennen, te sporten of te fietsen. Samen iets doen met de baas of met de huisgenoten is voor de Dobermann het einde. Het lopen naast de fiets is een bijzonder goede manier om de hond zijn overmaat aan energie kwijt te laten raken. De duur van zo'n fietstocht moet langzaam opgevoerd worden en hangt in zeer sterke mate af van de leeftijd en de conditie van de hond. Voor de leeftijd van negen maanden mag u echter nooit met hem uit fietsen gaan. Voor die tijd kan hij in een lange wandeling zijn overtollige energie beslist kwijt, mits hij niet altijd aan de lijn moet lopen. Een Dobermann kan eigenlijk overal worden gehouden, in een flat, op een bovenhuis, in een villa of waar dan ook. Op voorwaarde dat hij veel ruimte en tijd krijgt om samen met zijn baas of huisgenoten zijn energie en activiteit kwijt te raken. Wel moet u er rekening mee houden, dat voor de ontwikkeling van de banden en de spieren in de voorhand het beslist onverstandig is dat de hond trappen moet lopen. Tot ongeveer zijn 7'de maand zal hij de trap op moeten worden gedragen. Een Dobermann die zijn energie en activiteit niet kwijt kan, door het gebrek aan ruimte, zal thuis een vervelende hond worden, die nerveus ronddrentelt en uit verveling bij voorbeeld het bankstel kapot begint te knagen.

Baas met een hoofdletter 'B'Voordat u met uw huisgenoten een Dobermann aanschaft, moet u kunnen zeggen: "Wij zijn de Baas! Wij hebben overwicht! Wij zijn consequent! Wij zijn in staat om doortastend op te treden in hachelijke situaties! Wij raken niet in paniek! Wij hebben ons goed en uitgebreid geori‘nteerd! Wij weten wat wij doen!" Dit alles zal teleurstellingen bij u voorkomen en het zal ook voorkomen dat u de hond na enige tijd moet wegdoen omdat hij niet meer te handhaven is. Niet goed opgevoede honden zijn een ramp voor de eigenaar, voor de omgeving, maar zeker ook voor de hond zelf. Want de hond zal uiteindelijk het slachtoffer worden van uw falen. Bovendien bezorgt een slecht opgevoede Dobermann het ras ook nog eens een slechte naam! Voor alle partijen is het dan ook goed als u overtuigt bent dat u een Dobermann 'aan kunt', goed op kunt voeden en tijd en ruimte kunt geven, zodat hij merkt een baas te hebben met een hoofdletter 'B'. Baas wordt u als u gezag hebt. Gezag is een kwestie van vertrouwen. U kunt gezag niet afdwingen, doch slechts verdienen! Door te slaan of te schreeuwen krijgt u beslist geen gezag. U bereikt veel meer door in eenvoudige situaties op een speelse manier uw wil aan de hond op te leggen. Een spelletje met uw jonge hond heeft meestal tot resultaat dat de hond doet wat u van hem verlangt. Aarzel nooit iets van de hond te verlangen, ook al is hij jong. Het eenvoudig weggooien van een stokje of een bal op jonge leeftijd zal zijn werklust stimuleren.

Een hond die jong geleerd heeft iets voor u te doen, zal later ook gemakkelijker voor u werken. Een rustig consequent en doortastend optreden is hierbij van belang. Heeft u weinig ervaring met het opvoeden van uw Dobermann of wilt u zich liever gesteund voelen in die opvoeding? Dan zijn er diverse D.V.I.N. Kringgroepen (ook in uw omgeving), die zogenaamde 'puppytrainingen' organiseren, waarbij u van harte welkom bent!

De opvoedingHet zal u inmiddels wel duidelijk zijn, dat niet iedereen in staat is om een Dobermann op te voeden. De hond heeft een zeer eigenzinnig karakter en dat vraagt van u een zeer consequent optreden. Zodra de Dobermannpup uw huis binnenkomt, vangt de opvoeding aan. De hond combineert snel, is zeer intelligent en vindingrijk en hij zal dan ook altijd het uiterste van u vragen. Als puppy zal de Dobermann zeker in staat zijn om u te verleiden tot inconsequent gedrag. U denkt al heel snel: "Ach, hij is nog zo klein en lief. Dat leer ik hem later wel af, als hij iets ouder is!" Welnu, dat is een foute gedachte en de eerste stap naar een onjuiste opvoeding is reeds gezet. Natuurlijk heeft de pup recht op uw liefde, begrip en vooral geduld, maar uw "Nee!" is gewoon nee. Realiseer ook dat een kleine puppy op uw schoot of in uw stoel wel leuk en gezellig kan zijn, maar een volwassen Dobermann op uw schoot of in uw stoel is minder leuk en gezellig. Sta een puppy nooit iets toe wat hij later ook niet mag. Bedenk van te voren wat u zal toestaan en vooral wat u niet zal toestaan aan uw volwassen Dobermann. Stel dan daarna aan de pup dezelfde eisen. Maak hem duidelijk wat u wel en niet goed vindt. Dat kan door een negatieve bekrachtiging door verkeerd gedrag te bestraffen; bijvoorbeeld door een stemverheffing of een greep in het nekvel. Beter is de positieve bekrachtiging door goed gedrag te belonen, bijvoorbeeld door een stemverhoging, wat lekkers of een aai over de bol.

AandachtEen Dobermann moet natuurlijk aangehaald worden en geprezen worden, maar alles op zijn tijd. Het mag nooit een gewoontegebaar worden. Dus niet de hele dag aandacht besteden aan uw hond. Laat hem ook eens rusten. Het liefst alleen in een kamer, zodat hij u niet ziet. Dan leert hij ook meteen alleen thuis te zijn, zodat u ook eens rustig weg kunt zonder hond. Behandel uw Dobermann eerlijk. De hond zal er niets van begrijpen als hij onrechtvaardig wordt behandeld. Bijvoorbeeld hem straffen voor iets wat hij enkele uren geleden heeft gedaan, maar u toen niet was opgevallen. Onthoudt u goed dat u alleen de hond kunt straffen op het moment dat u hem iets verkeerd ziet doen! U bemerkt dat de jonge hond bescherming behoeft: hij loopt overal achter u aan. Hij stelt zich zeer afhankelijk op en vraagt constant aandacht. Op een leeftijd van 8 ˆ 9 maanden zal dat langzaamaan veranderen. uw hond komt als het ware in zijn puberteit terecht. Zijn persoonlijkheid zal sterker worden. Hij wordt zich bewust van zijn eigen kunnen. Hij gaat zijn omgeving met andere ogen zien. Hebt u nu geen of onvoldoende gezag opgebouwd, dan zal hij u gaan intimideren en uitdagen. Hij gaat grauwen en brommen. Hij maakt zichzelf groot en zal zelfs proberen u te bijten. Hij staat op tegen zijn leider en wil zijn plaats bepalen in de roedel (lees: in uw gezin) op basis van zijn eigen capaciteiten. Hij zal zelfs gaan proberen een plaats in te nemen boven u! Is het zover gekomen? Dan is uw opvoeding een fiasco geweest. In zo'n situatie mist elke maatregel zijn doel en nut. Een opvoedingscursus heeft dan ook geen baat meer. U krijgt de hond niet meer op zijn plaats. Hij kent geen natuurlijk ontzag meer voor u. Hij zal geen opdracht meer van u aanvaarden en tracht u hem toch te dwingen? Dan zal hij naar u grauwen. Zet u hem verder onder druk, dan zal hij u ongetwijfeld bijten. Dit gedrag mag u de hond eigenlijk niet kwalijk nemen. U bent immers degene die gefaald heeft. U bent niet in staat gebleken zo'n mannetjesputter als de Dobermann consequent op te voeden. U bent niet doortastend en stabiel genoeg geweest, de hond heeft uw onzekerheid gevoeld en uw inconsequente gedrag uitgelegd als zwakte. Hierop reageert hij door geen ontzag meer voor u te hebben. U heeft gefaald en u had beter geen Dobermann als huisgenoot kunnen nemen. Jammer maar helaas...

De pupAls u een pup koopt moet u zich realiseren dat u hem uit een beschermde omgeving weghaalt. Het hondje is niet gewend aan uw gewoontes en aan de bij uw geldende normen en regels. Want de eerste levensweken heeft het de moederhond blindelings gevolgd en alles wat de moeder deed geaccepteerd. De enige mensen, die het tot nog toe gekend heeft, zijn de fokker en zijn gezin. Als u op een middag een hondje gaat uitzoeken, dan bent u voor hem een groot onbekend dier en het heeft geen idee van uw bedoelingen.Wanneer de fokker bereid is om u de pup mee te geven en u de pup dus uit het veilige nest haalt, ervaart de pup dit alles als een 'shock'. Hij wordt van zijn moeder en nestgenoten gescheiden en komt zomaar in handen van een voor hem vreemd dier (zo kijkt hij tegen een mens aan), waarvan hij niet weet of dit hem goed of kwaad zal doen. Hij wordt meegenomen op een moment waarin hij angst heeft en gebracht naar een brullend en lawaai-makend monster waarin u hem denkt te vervoeren naar uw huis. Thuisgekomen plaatst u het dier in een voor hem totaal vreemde omgeving met nog meer onbekende grote dieren, die ieder op zijn beurt zich bezig willen houden met het puppy. Spelen, in de handen nemen, aaien, enzovoort... Daarna wordt het donker en moet het hondje gaan slapen zonder de bescherming van het veilige nest, zonder het gezelschap van nestbroers en -zusters. Het shock-effect op het jonge dier is nu geheel compleet. Logisch toch dat hij de eerste nacht behoorlijk onrustig is.

Maar het kan natuurlijk ook anders. De overgang van het oude nest naar het nieuwe nest kan ook geleidelijker verlopen. In de eerste plaats neemt u het hondje dat u gaat kopen bij een fokker niet meteen mee. U wacht tot u een ochtend vrij heeft en dan gaat u het hondje ophalen. Het liefst met z'n twee‘n en zo vroeg mogelijk. In het huis van de fokker neemt u de pup uit het nest bij u, zodat de pup weliswaar van de nestbroers en -zusters en de moederhond gescheiden wordt, maar hij kan ze nog wel zien. U houdt zich dan nog een flinke poos met de pup bezig. u haalt hem aan, spreekt met hem kalm en geruststellend, speelt met hem, maar niet te wild. Kortom, u stelt hem op zijn gemak. Langzamerhand verwijdert u zich met de pup van het nest en de moederhond en u laat de pup kennismaken met het vervoermiddel. De motor draait nog niet en u laat het puppy zien hoe een auto er van binnen uit ziet. Dat hij eruit en ook weer in kan. Let steeds goed op, dat de pup zich rustig blijft gedragen. U heeft natuurlijk een grote kartonnen doos bij u, waar de pup in kan zodat hij een beschermd gevoel heeft. Dan start u de motor en rijdt u naar huis. Onderweg spreekt u zachtjes tegen de pup en stelt hem gerust. Thuisgekomen geeft u de pup ruim de gelegenheid zijn nieuwe omgeving te verkennen en kennis te maken met de huisgenoten. Familie, kennissen en buren moeten maar even wegblijven; die zien uw puppy de volgende dagen dan wel. Met dit kennismaken heeft de pup de leiding. Hij bepaalt met wie hij gaat kennismaken en wat hij gaat onderzoeken. Laten uw huisgenoten geen druk op de pup zetten, geen impulsieve en onverwachte bewegingen maken. Laat de ontdekkingstocht van de pup rustig en kalm verlopen. De bedoeling van dit alles is dat u tracht de taak van de moederhond over te nemen, door de pup te steunen en te beschermen, zodat het vertrouwen dat de pup in de moederhond heeft overgedragen wordt aan u.

Doet de hond iets waarvan u vindt dat zoiets niet mag, corrigeer hem dan gerust, maar altijd op een vriendelijke en beheerste wijze. U bent vanaf het begin de baas en u bepaalt de regels. Worden deze regels overtreden, dan moet u dat duidelijk maken aan uw hondje door rustig en zelfverzekerd optreden. Bewaart u ten alle tijden uw geduld. Het opvoeden, maar ook vooral het zindelijk maken van een pup is geen makkelijke taak en vraagt heel veel van u.

Het uitzoeken van een pupAls u een pup uitzoekt, let u er dan op of al de honden in het nest vrolijk en levendig zijn. Spelen en ravotten zij? Dragen zij de staart fier omhoog? Komen zij naar u toe of blijven zij in een hoekje zitten? Hebben zij een goede ontlasting? Zo niet, vraag de fokker hoe dat komt. Neem de tijd om een hondje uit te zoeken dat u mee naar huis wilt nemen en waarmee u de komende tien jaar (en misschien wel meer) mee op mag trekken. Houdt u in de gaten, dat een reu beide teelballen moet bezitten, dat de honden geen witte vlekken in de vacht mogen hebben. Een pup moet een goed sluitend gebit hebben met 6 snijtanden in het onder- en in het bovengebit. De pups moeten stevig aanvoelen en er gezond uitzien. Informeer of zij volledig inge‘nt zijn, ook tegen het Parvo-virus en of ze zijn ontwormt.

Het zindelijk maken en het uitlatenNatuurlijk zal het hondje op deze eerste dag in zijn nieuwe omgeving zijn behoefte doen op een plaats waar u dat niet wenst. U zult hem dus moeten corrigeren door hem op te pakken en hem buiten te zetten. Met dat buiten-gebeuren moet u hem ook kennis laten maken. Het is goed dat u bedenkt dat ook hier allerlei zaken zijn die voor de pup vreemd zijn en hem angst inboezemen. Buiten ontmoet hij tientallen vreemde dieren, brullende bromfietsen, ronkende auto's. Allemaal zaken die hem in paniek kunnen brengen. Het is goed om de pup van afstand kennis te laten maken met de nieuwe situaties. Ook hier weer geldt: wees rustig en steun uw pup door gerustellend tegen hem te praten. Maak u zelf klein door op uw hurken te gaan zitten, neem de hond bij u en laat hem met vreemde dingen kennis maken. Dwang is hierbij beslist uit den boze. Ook voor het eerst lopen buitenshuis aan de riem brengt problemen met zich mee. Het hondje ervaart al snel dat hij door de beperkingen van deze lijn niet weg kan als hij vindt dat hij weg moet. Hij zal protesteren door stokstijf te blijven staan. Om het hondje vertrouwd te maken met de riem, kunt u het beste thuis oefenen door eerst het hondje te wennen aan een halsbandje en daarna het hondje aan te lijnen. Gooi dan eens een speelvoorwerp weg en geef de hond dan direct zoveel mogelijk ruimte zodat hij het speelvoorwerp makkelijk kan pakken. Zo leert hij spelenderwijs dat de riem helemaal geen belemmering hoeft te zijn voor zijn doen en laten.

Dit alles is er op gericht te voorkomen dat onze jonge Dobermann onbewust met angstcomplexen opgroeit, waardoor hij later een angstige en schichtige hond zou kunnen worden. Vergeet u niet de hond goed te verzorgen. Reinig regelmatig zijn gebit ter voorkoming van tandsteen. Geef de hond iets om op te kauwen. Desnoods poetst u regelmatig zijn tanden. Ook de oren van uw hond dienen regelmatig gereinigd te worden, goede oorcleaners zijn bij een dierenarts te koop. Als u besloten heeft een reu te nemen, dan kan het nodig zijn regelmatig de voorhuid schoon te maken. Neemt u hiervoor contact op met uw dierenarts. Bent u zeker van uzelf? Deze Dobermann-info mag natuurlijk nooit de enige kennis over de Dobermann zijn op basis waarvan u de beslissing neemt om voor een Dobermann te kiezen. U bent bij fokkers thuis geweest. U hebt verschillende nesten bekeken. U bent eens op een Dobermann-kringgroep geweest. U bent eens op een show en een africhtingswedstrijd geweest. Misschien heeft u zelfs wat boeken gelezen over Dobermanns en uiteindelijk bent u zeker genoeg van uzelf geworden om een Dobermann aan te schaffen.

U bent er zeker van dat u niet teleurgesteld zal worden in deze fraaie hond. De laatste vraag is dan: "Bent u er ook zeker van, dat u voor uw Dobermann geen teleurstelling wordt?" U zult hem heel zwaar teleurstellen als u hem na een paar maanden of een paar jaar wegdoet. Dan zult u zijn vertrouwen dat hij in u had als mens zwaar hebben beschadigd! Natuurlijk zult u zeggen: "Zo snel doe ik de hond niet weg!" Maar zegt u dat ook nadat hij uw bankstel kapot heeft gevreten of al uw planten uit de vensterbank heeft gesmeten? Blijft u hem houden als de buren klagen dat de hond altijd blaft als u even weg bent, als hij een van uw huisgenoten over straat heeft gesleurd omdat hij een andere hond heeft gezien? Mag hij bij u blijven als hij niet snel genoeg naar uw zin zindelijk is, als hij niet komt als u hem roept? Doet u hem niet weg als hij nerveus is, als hij teveel aandacht vraagt, als hij gaat bijten of niemand van uw huisgenoten hem meer uit wilt laten omdat hij zo'n woesteling is? Heel veel problemen kunt u voorkomen door hem goed op te voeden, door hem snel onder 'appl' te krijgen. Wilt u alstublieft onthouden, dat een hond een levend wezen is en geen gebruiksvoorwerp dat u afdankt als het niet beantwoord aan uw verwachting. Een gebruiksvoorwerp kan worden vernietigd, voor een levend wezen gaat het leven door. Voor een afgedankte hond zal een andere baas gezocht moeten worden.

Natuurlijk laten wij als Dobermann-liefhebbers geen Dobermann inslapen omdat u in hem teleurgesteld bent. Wij zoeken dan naar een andere baas voor hem. Deze andere baas krijgt het met zo'n hond, die al een flinke teleurstelling met de mens heeft meegemaakt, vele malen moeilijker dan u! De nieuwe baas zal heel veel moeite moeten doen om het beschaamde vertrouwen in de mens terug te winnen en te herstellen. Vooral omdat de Dobermann geen allemansvriend is. Een nieuwe baas voor hem zoeken wordt hierdoor nog eens extra bemoeilijkt. Daarom wees zeker van uzelf als u een Dobermann-pup gaat aanschaffen en de Dobermann u zijn vertrouwen schenkt. Weest u zeker dat u dit vertrouwen waard bent!

RavottenUw Dobermann en u zullen ongetwijfeld heel wat af gaan ravotten. Maar past u ervoor op, dat dit in het begin niet te wild gebeurt. Doe de hond geen pijn, laat het een spel blijven. Anders loopt u de kans dat het spel overgaat in een afweergedrag of een poging om dominant te worden. Dan kan zo'n spelletje vervelende vormen gaan aannemen. Speel bij voorkeur met een voorwerp waar de hond zijn tanden in mag zetten. U bepaalt wanneer het spel stopt. Dat moment ligt altijd daar waar het spel het leukst is. Laat hem nog even een opdracht uitvoeren waarvan u zeker weet dat hij dat goed kan. Beloon hem bij een goede uitvoering daarvan enthousiast. Zo heeft hij steeds aan het omgaan met u een positieve ervaring.

Tot slot
Praat u thuis alles nog eens rustig door met al uw huisgenoten. Vergeet daarbij beslist niet uw kinderen. Bespreek ook met hen de mooie kanten, maar vooral ook de minder leuke kanten. Laat hen beseffen dat het nemen van een hond niet alleen plezier betekent, maar soms ook een belasting kan betekenen.

Heeft u dan toch besloten een jonge Dobermann aan te schaffen? Neemt u dan contact op met de rasvereniging. U kunt telefonisch of schriftelijk een lijst aanvragen met daarop vermeld fokkers die voldoen aan de eisen van de rasvereniging en die op dat moment een nest met jonge Dobers hebben. Denkt u niet dat deze 'Dobermann Info' bewust de negatieve kanten heeft belicht van de Dobermann om u af te schrikken. Denkt u ook niet dat het opvoeden van een Dobermann wel mee zal vallen in de praktijk van alle dag. Deze info is geschreven om u duidelijk te maken wat u kunt verwachten, op welk gedragspatroon u zich zal moeten instellen en dat u er zeker van moet zijn, dat u samen met uw huisgenoten de verantwoordelijkheid van het opvoeden en houden van een Dobermann wel aan zult kunnen. Bent u er 100% van overtuigd dat de Dobermann een hond is die past in uw gezin en in uw levenspatroon? Dan wensen wij u bijzonder veel succes en natuurlijk heel veel genoegen met uw keuze. De Dobermann is beslist uw vertrouwen waard en een ideale hond voor baas en gezin. Zorgt u ervoor dat u zijn vertrouwen waard blijkt te zijn.

[Jurjen]

(voorbeeldfoto)

Dit zou zo een van onze honden kunnen zijn. Wij hebben twee drentse patrijzen. Ook prachthonden.

Hier die van ons:

[Roman]

Een beetje een vreemde tip voor iemand met jonge kinderen imho.

Waarom? Hier thuis hadden we tussen m'n eerste en 13e jaar 2 Dobberman honden, ging super.

Die honden kunnen prima met kinderen overweg, een kennis hier heeft er 2 en een Bullterrier naast en die heeft net z'n 3e kindje gekregen, die andere twee zijn jonger dan 7. Gaat perfect.

Als je niet met honden kunt omgaan en niet weet hoe je ze moet opvoeden en socialiseren is het misschien een probleem. Maar anders echt niet.

Die honden zijn super intelligent, super lief en ze gaan voor je door het vuur (en terug).

[wjn]

Mijn mening over honden:

Het maakt niet zoveel uit welk ras je neemt. Belangrijk is een goede socialisatie / opvoeding en de juiste pup uitkiezen. Besef goed dat het grootste deel van de socialisatie al door de fokker gedaan wordt / moet worden. Op het moment dat jij je pup krijgt, heeft ie al een hoop ervaringen opgedaan en moeten leren.

Tuurlijk zijn er uitzonderingen, lijnen die doorgefokt zijn om te vechten e.d., maar die worden op agressiviteit gefokt. Zelf zul je die met consequent opvoeden goed kunnen hebben, maar met kinderen wordt dat gevaarlijk.

Waarschijnlijk kun je beter zoeken naar een type/ras hond die bij het gezin past. Heel actief of meer rustig. Het is dan makkelijker om de hond "tevreden" te houden, en dan is ie ook makkelijker in de omgang.

Wij hebben zelf vroeger Poolse herders gehad (rustige honden) en ik heb nu een Aussie (Australian Shepherd) en een kruising. De Aussie is super naar de meeste mensen en kinderen, maar heeft wel een eigen karakter en mag soms mensen gewoon niet. En een Aussie heeft gewoon veel aandacht nodig. De kruising superlief voor kinderen (maar met een kruising weet je nooit wat je krijgt).

[Opa]

Na de sint-bernard is de kangal het grootste hondenras van de wereld.

Ik dacht dat de Ierse Wolfshond 't grootste hondenras is.

[Luco]

@Jacco
Als je nadenkt over een Boerboel, kom gerust eens langs om je een beeld te vormen.

[Joy]

Onderwerp: Re: boerboel

Hoi Luco,

zeg ik ben nu een paar keer langs geweest en ik heb in ieder geval een beeld kunnen vormen van je hond. Spijtig dat ik telkens net de deurbel niet haal maar die koffie halen we wel een keer in.

Groeten Jacco

[Luco]

Beestje is pas 5 maanden en nu ren je er al voor weg

[Christoph]

Na de sint-bernard is de kangal het grootste hondenras van de wereld.

Ik dacht dat de Ierse Wolfshond 't grootste hondenras is.

Ierse Wolfshond is echt huge ja, wij hebben er 1 gehad, ook 3 Deense Doggen en die waren op een centimeter ofzo net zo groot.. Geweldige beesten.

[Aston Martine]

Bij een verkeerde opvoeding kan iedere hond veranderen in een gevaarlijk wapen.

Ik denk dat het met kinderen belangrijk is dat je een jonge hond of puppy in huis neemt van een rasfokker, zodat de hond en de kinderen vanaf het begin met elkaar op kunnen groeien. Een beestje uit hget asiel adopteren is heel nobel, maar je weet maar nooit wat het beestje in een vorig leven heeft meegemaakt, of welke rare gewoonten er zijn ontstaan.

[RutgerK]

Familie en kennissen hebben ook vele Niziny's gehad (Van Elsdiecks volgens mij). Leuke honden maar open voor vreemden maar vaak niet direct. Groot nadeel is dat deze honden gek zijn op water en daar, voor de eigenaar, een rampzalige vacht voor hebben.

Mijn mening over honden:

Het maakt niet zoveel uit welk ras je neemt. Belangrijk is een goede socialisatie / opvoeding en de juiste pup uitkiezen. Besef goed dat het grootste deel van de socialisatie al door de fokker gedaan wordt / moet worden. Op het moment dat jij je pup krijgt, heeft ie al een hoop ervaringen opgedaan en moeten leren.

Tuurlijk zijn er uitzonderingen, lijnen die doorgefokt zijn om te vechten e.d., maar die worden op agressiviteit gefokt. Zelf zul je die met consequent opvoeden goed kunnen hebben, maar met kinderen wordt dat gevaarlijk.

Waarschijnlijk kun je beter zoeken naar een type/ras hond die bij het gezin past. Heel actief of meer rustig. Het is dan makkelijker om de hond "tevreden" te houden, en dan is ie ook makkelijker in de omgang.

Wij hebben zelf vroeger Poolse herders gehad (rustige honden) en ik heb nu een Aussie (Australian Shepherd) en een kruising. De Aussie is super naar de meeste mensen en kinderen, maar heeft wel een eigen karakter en mag soms mensen gewoon niet. En een Aussie heeft gewoon veel aandacht nodig. De kruising superlief voor kinderen (maar met een kruising weet je nooit wat je krijgt).

[duifjes.com]

Ben me nu nog aan het orienteren wat voor soort etc. Het wordt idd een pup ivm. de kinderen een asielhond is niet zomaar een asielhond hebben vaak een behoorlijk 'verhaal'

Elke hond hoe lief of groot of klein laat je niet alleen met kinderen! Ook al is de hond zo lief met de kinderen alles draait om de rang / pikorde en de hond staat hoger dan een kind.

[Dennis Cavallino]

Een hond lijkt me erg leuk, maar hoe doen jullie dat met werk en dubbele baan? Oppas/uitlaatservice? Hier op kantoor zitten soms wel 3 honden van collega's in de (enorme) tuin of tuinkamer. Erg leuk hoor. Zelf wil ik pas een hond als ik er echt veel tijd voor zou hebben. Nu hebben we wederom een kat en dat bevalt erg goed. Die kan 2 nachten alleen zijn en gaat automatisch op rantsoen in de slaapmodus als je 's avonds niet thuiskomt.

Zelf ben ik dus wel van de asielbeesten om die een nieuwe kans te geven. Dat heb ik met diverse katten gedaan en dat geeft me een enorm goed gevoel als je met geduld zo'n beest jaar in jaar uit ziet opknappen. Onze huidige kat, Dr. Bibber is door een vriendin van ons gevonden in d'r tuin onder een struik... je raadt 't al bibberend van angst. Ze was zelf allergisch en aangezien ik eerst samenwoonde met een vriend van me en zijn (gestoorde) kat daarna 2 maanden bij GF en ik had gewoond, besloten we om maar een nieuwe kat in huis te halen. In 't begin twijfel je dan weleens, maar als je hem zo ziet ontwikkelen tot een lief, stoer en nog altijd beetje schuw katertje, dan word je gewoon intens gelukkig.

Met kinderen en een hond zal 't wellicht wat gevaarlijker zijn inderdaad, maar je hoort ook heel veel verhalen dat 't goed kan gaan... mijn zus heeft ook zo'n hond en die hond doet 't prima (voor haar doen), maar heel het gezin vindt 't geen leuk hondje en dus krijgt 't beest niet de aandacht dat het verdient. Erg sneu imho. Ik vind dat je daar dus goed over na moet denken, dan maar een rashond inderdaad. Nobelheid is alleen leuk als je jezelf erop kunt storten gedurende het hele leven van het beest. Daarom zal ik dat zelf altijd blijven doen. Al is een pup ook leuk!

[Niall]

Andere kleine tip voor je als je een pup gaat halen.

Als je belt kan je het verschil merken tussen een broodfokker en een hobbyist. Broodfokker vraagt meestal voor welke hopnd je belt, bijv als ie meerdere rassen te koop heeft en een hobbyist zal meteen roepen je belt voor hond x, en daarna zullen ze uitvoerig over in detail gaan.

Daarnaast is de ene pup de andere niet.

[Luco]

Wij hebben een aantal keren een hond weggehaald bij andere mensen waaronder een kruising Mastino/Pitbull van elf maanden, had het daar heel slecht.
In de auto zat die ons aan te kijken en toen dachten we nog even en hij valt aan
Uiteindelijk hebben we er een hele lieve hond aan gehad en hebben wij hem een goed leven kukken geven.

1 keer een hond uit het asiel gehaald en die stond na 1 dag sudderlappen uit de pan te happen, toen we hem wilden straffen wilde die bijten, ja mooi niet, afgestraft en teruggebracht (hoe erg ook) maar die was levensgevaarlijk.

Ook een kruising gehad tussen een Fila Brasileiro en Tosa Inu, heel lief voor mensen en kinderen, maar zodra die een andere reu zag draaide die door, die hebben we helaas in moeten laten slapen omdat het onverantwoordelijk was. Die heeft toen die 8 maanden was twee volwassen bernards te pakken gehad die hem aanvielen, zoiets heb ik nog nooit gezien en wil ik ook niet meer meemaken. Als zulke honden gaan vechten is het niet meer voor de rangorde maar puur om de ander kompleet aan vellen te trekken, geen pretje en onvoorstelbaar.

Ook onze laatste hond hebben we weggehaald bij andere mensen die er niet goed voor waren, ook een hele lieve hond geworden na een jaar intensief en geduldig zijn nukken te bestraffen, helaas hebben we die in moeten laten slapen vanwege zijn gezondheid.

Nu weer een Boerboel, het is een ondeugd maar erg lief

[duifjes.com]

Tosa Iu lijkt me ook een geweldige hond!

Waarom spreken me dat soort honden aan? Misschien zelfreflectie


Dit ben ik in grote lijnen:

Groot
Niet makkelijk
Luisteren alleen naar diegene die echt wat te vertellen heeft
Lomp
Veel eten
Sterk
Humor
Lief
Alles op gevoel
Trouw
Als het gevoel goed is vriend voor het leven ed.