Ben ik niet helemaal met je eens.Mack schreef:Komt omdat die instellingen geleid worden door mensen van binnenuit. Wie zijn de directeuren, managers etc? Doktoren, verplegers die zelf al jaren in de sector werken en zichzelf omhoog gewerkt hebben. Dat zijn dan vaak briljante mensen in hun vak ... maar ze kunnen niet managen.
Wat de gezondheidszorg nodig heeft, zijn mensen aan het roer die opgeleid zijn voor management of logistiek. Geen doctoren of verplegers die voor hun pensioen nog even directeur worden.
De zorg kent een aantal geldverslindende problemen:
- Management van buitenaf kent de mores van artsen niet, en artsen accepteren management van buitenaf maar moeilijk. Beide werelden begrijpen elkaar niet.
- Ziekenhuizen zijn eilandjes van maatschappen. Artsen zijn bij veel ziekenhuizen niet in (loon)dienst, maar zelfstandig verbonden aan de maatschap. Ziekenhuis faciliteerd alleen maar.
- Concurrentie in de zorg is mijns inziens een fundamenteel foute keuze geweest van de politiek. Daardoor kan je niet en de kwaliteit en de kosten beheersen. Kostprijs wordt de belangrijkste factor in beslissingen. Met de stelselwijziging van 2005 zijn patiënten niet gaan consuminderen maar consumeerderen. Patiënten redeneren tegenwoordig volgens het "ik heb recht op" principe, want ik heb ervoor betaald!. Als ze het oude ziekenfonds- en particulier verzekerd zijn hadden gehandhaaft, maar ook de ziekenfonds patiënten (een afschrift) van de rekening onder de neus hadden gedrukt, dan was men bewust geworden van de kosten van de medische zorg.
- De overdreven regeltjeszucht van controle-instanties
- De geslotenheid van de beroepsgroepen t.o.v. het toegeven van gemaakte fouten (deels door de beroepsaansprakelijkheidsverzekeraars ingegeven).
Maar ja, een kant en klare oplossing heb ik ook niet.
Stephan
